เก็บตก...เวอร์ชันฝึกงาน (ตอนที่ 4 *ฆาตรกรรมหมู่....แว๊บดูเมืองโบราณ*) เห็นชื่อบล็อกแล้วอย่าเพิ่งตกใจค่ะ ยังไม่มีใครถูกฆาตรกรรมทั้งนั้น แต่ก็เกือบไปแล้วเช่นกัน ขอเล่าอะไรบางอย่างซ๊ากนิดนึง ช่วงไปฝึกงานฝนก็จะโทรคุยกับแม่ทุกวัน มีอยู่วันหนึ่งพระมารดาก็เปิดประเด็นว่าไปเจอคนรู้จักมา เค้าก็ถามว่าลูกสาวเรียนอะไร แม่ก็ตอบอย่างเต็มภาคภูมิว่า "เคมี" "นี่คุณพี่ ให้ลูกไปเรียนเคมีทำไม มันอันตรายนะคะ"---สีหน้าน้าคนนั้นคงกำลังทำหน้าห่วงใยฝนอยู่ ขอบคุณค่ะ แม่ก็มาเม้าส์ๆให้ฟังด้วยน้ำเสียงกังวล.. "มันอันตรายหรอลูก" "ไม่หรอกแม่ ไม่อันตราย ไม่ใช่เชื้อโรคสักหน่อยก็แค่สารเคมี" ดู๊ดู...ดูมันตอบแม่ แทนที่แกจะหายห่วงกลับห่วงหนักกว่าเดิม.... สงสัย ลูกฉันจะเพี้ยนๆ....ความคิดมัน ไม่ใช่เชื้อโรค ก็แค่สารเคมี!!! อันว่าอันตราย เรียนอะไรมันก็อันตรายหมดนั่นแหละ.... ก็เลยตอบแม่ไปว่า "เรียนเพื่อให้รู้ไงแม่ ถ้าเรารู้เราก็จะได้ระวังตัวได้....ทุกวันนี้อะไรๆก็เป็นเคมีหมด น้ำที่กินก็ใช่ เกลือที่ใส่กับข้าวก็ใช่ มันก็เคมีหมดแหละแม่ ฝนขี้เกียจพูด....." จบการสนทนาไป พอเช้าวันใหม่ ไปทำงานปกติ....ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ รู้สึกจะเสน่ห์แรง มีผู้ชายมารอรับไม่ซ้ำหน้า (วินมอไซด์อ่ะ) 55555 จริงๆ....การทำงานของเรา มันก็ค่อนข้างเสี่ยง ไม่แพ้วิศวกรฝ่ายผลิต(มีแซวถึง) ถ้าทำแบบไม่มีสตินี่อาจจบชีวิตไปได้ง่ายๆ..... มีอยู่ครั้งหนึ่ง เราจะต้องทำการย่อยโดยใช้ความร้อนสูงแล้วต้องเติมกรดเข้มข้นสูงเพื่อช่วยย่อย... กรดตัวนั้นคือ ซัลฟิวริคเข้มข้น เปิดฝาขวดชนิดควันลอยฟุ้ง ซึ่ง...กรดตัวนี้มีฤทธิ์กัดกร่อน แล้วยังมีผลต่อระบบทางเดินหายใจ เยื่อบุต่างๆ แต่ตัวช่วยเราก็คือ hood ตู้ดูดไอพิษของเจ้ากรดพวกนี้แหละ แต่....เหตุเกือบสลดก็เกิดขึ้น จากการที่ไอ้โอ๋ มันจัดการเทกรดลงในหลอดแล้วมันก็วางไว้ในHood จริงอยู่มันทำถูกขั้นตอน วางไว้ในHood แต่การที่Hoodไม่ได้เปิดทำงาน มันก็เหมือนรถไม่มีน้ำมันนั่นแหละ ใช้การไม่ได้ ฝนกับพี่ๆเพื่อนๆก็ยังทำงานของตัวเองต่อไป สักแปปพี่นุชเดินมา "อ้าวเฮ้ย ใครไม่เปิดHood" และแล้วเหตุการณ์วงแตกก็เกิดขึ้น เมื่อทั้งห้องฟุ้งกระจายไปด้วยไอของกรด....แถมเป็นห้องแอร์อีก... เล่นเอาไอกันจนหน้าแดง มันมีอาการเหมือนพวกสำลักควันเวลาไฟไหม้เลย เปิดประตู วิ่งกันออกมานอกห้อง.... ฮึ่ม!!! ไอ้โอ๋ แกจะสังหารโหดกันรึ กว่าจะกลับมาปกติสุขดังเดิม....ผ่านไปหลายนาทีโข หลังจากวันนั้น ไอ้โอ๋ไม่ย่างเข้าใกล้บริเวณกรดและHood อีกเลย ความผิดพลาดที่เกิดจากการทำงานขาดสติมันก็มีมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ การล้างเครื่องแก้ว(ที่แสนแพง) แบบไม่ระวัง ปากบิ่นไปบ้าง ร้าวบ้าง แตกบ้าง หักบ้าง (สร้างความวายวอดให้โรงงานซะแล้วไอ้เด็กพวกนี้) ยังไม่หมดกับความผิดพลาด เมื่อไอ้นุช ต้องใช้กรดบ้าง แต่คราวนี้เป็นกรดไฮโดรคลอริก ซึ่งมันก็สวมถึงมืออย่างดี ชนิดที่ว่า ฉันป้องกันแล้วนะ แต่มันก็เกิดบ้าอะไรไม่รู้ เทกรดใส่แขนตรงที่ถุงมือปิดไม่ถึง โอ้ว !!! เพื่อนตู...มันช่าง... มีอยู่วันหนึ่ง พี่เณรของเราก็แสนจะใจดี นอกจากมีแตงโมกับมะม่วงมาฝากพวกเด็กเวรแบบพวกฝนแล้ว แกยังมีลองกองมาฝากด้วย แต่มดเยอะมากๆ "พี่วิทย์...มดเยอะอ่ะ ขี้เกียจฆ๋าทีละตัว" ไอ้นุชบ่นๆ "เอ่อว่าจะเอาไซยาไนด์ราดฆ่ามดอยู่" ไอ้โอ๋เสนอแนวคิด "เอาเลยแก....มดตายชัวร์....คนต่อมาคือแก ที่ต้องตาย" ความคิดอีเด็กพวกนี้มันช่างสร้างสรรค์....วันไหนที่ทำของกินตกพื้น มันก็จะบอกให้เก็บกินต่อเลย ไม่ต้องทิ้งเสียดายของ "ทิ้งทำไมแก ที่พื้นไม่มีเชื้อโรคซะหน่อย มีแต่สารเคมี" เอ่อ...ตูไม่เถียงพวกเมิง วันที่มีการชั่ง โซเดียมไฮดรอกไซด์ถุงใหญ่... ซึ่งมันกระเด็นโดนปากไอ้โอ๋ไหม้ไปแล้ว ฝนเลยเสนอ... "โอ๋ จับไฮโดรคลอริกกรอกตามไป...." NaOH+HCl----->NaCl+H2O มันไม่อันตรายเพื่อน....ไม่ตายๆ อิอิ จากการเรียนแล้วก็ทำงาน....ชีวิตอยู่กับสารเคมีตลอด มันทำให้ฝนรู้ว่า ถ้าทำอะไรไม่มีสตินี่ มันอาจหมายถึงชีวิต ดีหน่อย...ที่ความผิดพลาดของพวกเรา มันแค่ความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆ ว่าเรื่องฆาตรกรรมหมู่ไปแล้ว...มาพูดเรื่องเที่ยวกันต่อดีกว่า หลายคนคงสงสัย ว่าฝนไปฝึกงาน หรือกินกับเที่ยวกันแน่ แต่ลักษณะ จะหนักๆ ไปทางกิน เที่ยว นอน ซะมากกว่า.... วันนี้จะพาไปเที่ยวเมืองโบราณกันค่ะ สวยแล้วก็ประทับใจมากๆ ถึงมันจะเป็นแค่การจำลองมา แต่มันก็ยังประทับใจอยู่ดี คงไม่มีโอกาสไปในสถานที่ต่างๆได้หมด เอาแค่จำลองๆไปก่อนแล้วกัน โห..หน้าตาแก ช่างเข้ากับสถานี่จริงๆนังโบ ฝนไปเที่ยวเมืองโบราณกับเพื่อนๆสมัยมัธยม พอดีเตยกับนิวแวะมาหา ก็เลยชวนกันไปเที่ยวซะเลย ซึ่งไอ้นิวนี่มันก็ขาเที่ยว ฝึกงานที่สระบุรี แต่SHE สามารถมาเที่ยวสมุทรปราการได้ ทริปนี้เริ่มไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่ เมื่อวันนั้น ฝนท้องเสียไปหลายรอบ หมดแรง.....แต่จะไม่ไปก็ไม่ได้ เดี๋ยวเพื่อนหมดอารมณ์ การไปของเราครั้งนี้คือ นั่งรถไปขึ้นเรือที่พระสมุทรเจดีย์ จริงๆก็กลัวมากๆ....กลัวน้ำหนะ ก็บอกแล้วถ้าเรือมันอยู่บนบก จะให้นั่งทั้งวันก็นั่งได้ แต่นี่...แม่น้ำเจ้าพระยา กลัวมากๆ แต่ก็ต้องไป เพราะเพื่อนมันอยากนั่ง (ไอ้เพื่อนเวร) ถึงจะวิงวอนพวกมันด้วยสายตาแค่ไหน...มันก็ไม่ปราณี "ไปเรือ!!!" "ไปรถเหอะแก" "ไปเรือ!!!!!" เออวะเรือก็เรือ.....ตอนที่นั่งเรือนี่หายใจไม่ทั่วท้องกลมๆเลย คิดไปต่างๆนานา เสียวก็เสียว......เรือลำอื่นมาแต่ละที นังฝนลมจะจับ กว่าจะลากสังขารไปถึงเมืองโบราณ เล่นเอาเหนื่อย ท้องมันก็ยังจู๊ดๆอยู่ เง้อ......ชีวิต.... เคยไหมค่ะ เที่ยวไปท้องเสียไปเนี่ย รันทดจริงๆชีวิตฉัน แต่พอไปเห็นบรรยากาศ สิ่งก่อสร้างต่างๆก็ทำให้รู้สึกดีขึ้น ถึงมันจะร้อนก็เหอะ...ร้อน ร้อนเอามากๆเลย อีกที่ที่ประทับใจคือ ตลาดน้ำ บรรยากาศดีมาก ลมเย็นๆกับสายน้ำ แถม...มันมีของกิน!!!! ไม่พ้นเรื่องกินอีกแล้ว จำได้ว่า ไปยึดศาลาเค้า นั่งกิน แล้วก็นอน... หมดแรงค่ะ สภาพย่ำแย่กว่าทุกคน พวกเราใช้เวลาอยู่ในเมืองโบราณจนเค้าจะปิดโน่นแหละถึงกลับ โม้กับแม่ค้าขายขนมนานมาก..... แวะเดินซื้อของฝากกันอีก แต่สุดท้ายได้ขนมมา (มันไม่พ้นเรื่องกิน) วันนั้น กลับมาแบบพวก หมดสภาพ แต่ก็ประทับใจจริงๆ..... ก็มันสวยนี่นะ ถ้ามีโอกาส อยากกลับไปอีกหน แต่จริงๆ ใจก็อยากไปของจริงมากกว่า แต่ติดตรงที่ ไม่มีเงินกับคนพาไปนี่แหละ จบทริปเที่ยวเมืองโบราณแบบหมดสภาพ จงมุ่งมั่นเดินทางอย่างไม่ต้องลังเล ครูอาจารย์ของเราจะเป็นดั่งราวบันไดน้อยๆ ที่จะปกป้องให้ลูกศิษย์ได้เดินอยู่ในเส้นทางที่ปลอดภัย อย่ากลัวที่จะก้าว อย่ากลัวที่จะล้ม....หากเราจะเดินทาง จารึกรอยเท้าที่ยิ่งใหญ่ไว้เป็นตำนาน ด้วย....เรื่องราวมากมายระหว่างเดินทางกำลังจะเกิดขึ้น   Create Date : 30 พฤษภาคม 2552 8 comments Last Update : 30 พฤษภาคม 2552 18:32:40 น. Counter : 739 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะพี่ฝน จากบล็อค ภาพคนสุดท้าย แฟนหนุเอง หุหุ (เหมาเอง) เคยอ่านในเว็บเด็กดีว่าคนที่จบวิทย์มาเงินเดือนดี แหมคณะนี้อยู่ตรงข้ามอักษรซะด้วยสิ หึหึ นั่นเมืองโบราณที่ไหนเนี่ยคะ สวยจังเลยย ไม่เคยได้ไปกับเค้าหรอกค่ะ ... ชีวิต   โดย: เอวาเจลีน 30 พฤษภาคม 2552 19:39:54 น.

อดเจิม ยะฮู้วว ซาหวัดดีตอนดึก ๆ อีกรอบ แต่คงแว้บหายอีกซักวันสองวัน ช่วงนี้งานเข้า อาจจะแค่แวะเอารูปมาแปะ แต่ไม่ได้ออกวิ่งเล่นบ้านเพื่อน ๆ สารเคมีนี่มันอันตรายจริง ๆ เลยเนอะ นี่พี่ก็กินยามาตั้งนานแล้วอ่ะ 12 ปีได้แล้วมั๊งกินยาทุกวันมาตลอด และก็คงต้องกินตลอดชีวิตไปจนตาย คิดว่าฝนคงตกทั่วฟ้าอยู่เนอะ ที่นี่ฝนตกทั้งวันเลยอ่ะ พี่ก็อยากกลับบ้านเหมือนกันอ่ะ แต่กว่าจะได้กลับก็คงโน่นอ่ะ ปิดเข้าพรรษา เท่าที่พี่จำได้ ตอนสมัยนั้นมันจะมีร้านส้มตำหลังมอ อยู่ที่มอเก่าอ่ะนะ และก็ที่มอใหม่พี่จำชื่อร้านไม่ได้แล้วอ่ะ (เป็นพวกความจำสั้น) แต่ที่ไปกินบ่อย ๆ มันจะมีลูกชิ้นทอดขายด้วยอ่ะ จำได้ป่ะที่พี่เคยบอกว่าตอนนั้นพี่แวะเข้าไปที่มออ่ะ แต่ตอนนั้นมู๋ฝนไปฝึกงานแระ ส่วนมากไปก็ไปเล่นที่ร้านกับเพื่อนมากกว่า เพื่อนพี่เปิดร้านเช่าซีดีแถว ๆ ขามเรียงอ่ะ และมันก็มีแฟนอ่ะ ส่วนมากก็เลยไม่ค่อยได้ไปไหน ก็เล่นแต่ที่ร้าน วะฮ่าฮ่า หากเรามีวาสนาต่อกันคงได้เจอกัน เหอๆๆ หลับฝันดีจ๊า (เช็คหลังไมค์ด้วยน๊า วะฮ่าฮ่า)   โดย: minporee 30 พฤษภาคม 2552 20:33:27 น.

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=busabap&month=30-05-2009&group=7&gblog=11   โดย: baareeraa 30 พฤษภาคม 2552 23:28:42 น.

- หวัดดียามสายครับ - แต่งตัวในห้องฆาตรกรรมได้เท่ห์มากเลยครับ - เมืองโบราณเห็นแล้วอยากไปอีกเหมือนกันครับ   โดย: พี่รี่+ต๊อก 31 พฤษภาคม 2552 11:50:36 น.

55555* นั้นเซะๆ ทำไมไม่ได้เรียนน๊าๆ แต่เรียนเคมีนี้ อันตรายจิงๆแระ หมี่เคยโดนกรดนี้กัดมือ แสบคันๆ 55555* ยินดีที่ได้รู้จักนะค่าๆๆ*   โดย: Miiezadiixx 31 พฤษภาคม 2552 20:03:03 น.

แวะมาเยี่ยมครับ ดูรูป profile น่ารักดีนะ อยากถามนักเคมี ว่าความรัก สูตรโครงสร้างเป็นแบบใดครับ คงไม่ใช่แบบกิ่ง และก็ไม่น่าจะใช่แบบ ring แนาะ   โดย: maturos 31 พฤษภาคม 2552 20:49:13 น.

ถ้าไม่เจอหนุ่มหน้าตาดี นิสัยดี น้องฝนรอสัก 20 ปี เดี๋ยวหมิงหมิงก็โตพอให้ควงได้แล้วล่ะครับ 55555   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 31 พฤษภาคม 2552 21:01:31 น.

ขอบคุณน้องฝนที่แวะไปเยี่ยมที่บลอกนะคะ มาสู้ๆด้วยกัน หุหุ   โดย: เก่ง (keng_toshi ) 31 พฤษภาคม 2552 21:34:11 น.