BlogGang.com : : yatiko : Trainspotting : มาเสพยากันเถอะ

Trainspotting : มาเสพยากันเถอะ

กว่าจะอ่านเล่มนี้จบ แม่ง...ใช้เวลาเกือบสามวัน อ๊ะ...หรือว่ากูแก่ขึ้นวะเนี่ย ไม่สามารถอ่านข้ามคืนรวดเดียวจบเหมือนเมื่อก่อนได้แล้ว

ที่สนใจอ่านเล่มนี้ อ่ะนะ...ก็เพราะว่าเห็นหลายๆคนแม่งพูดกันว่ามันดีนักดีหนา (แต่ส่วนใหญ่จะอ้างอิงถึงหนังมากกว่าฉบับหนังสือ...อ่ะนะ) แล้ววันนั้นกูก็ไปเดินเล่นๆในร้านหนังมือมือสอง เจอเล่มนี้แม่งวางอยู่ สีชมพูแปร๋นเชียวมึง กูละอยากจะเห็นหน้าคนออกแบบหน้าปกจริงๆ...สุดตีนมาก ออกแบบได้ตุ๊ดซะยิ่งกว่าหนังสือสำหรับตุ๊ดจริงๆซะอีก

อ่ะนะ...อ่านจบปุ๊บกูแทบจะตบเข่าฉาดด้วยความสะใจ แม่งโดนว่ะ กูล่ะแพ้จริงๆกับพล็อตประเภทตัวละครบ้าๆบอๆ อ่อนแอ เปราะบาง ใช้ชีวิตอยู่ด้วยความงงงวย ตกเป็นทาสของอะไรสักอย่างเพราะความอ่อนแอของตัวเอง ที่สำคัญเลยคือ...เลิกไม่ได้ ประมาณว่ารู้ว่ามันชั่ว รู้ว่ามันไม่ดี กูรู้ แต่จะให้กูทำไงล่ะ ก็กูเลิกไม่ได้นี่ อ้อ แล้วกูก็ไม่ต้องการความช่วยเหลือด้วย แค่ขอให้มึงเดินออกไป ปล่อยกูไว้ตรงนี้ แล้วอย่าได้มองกูด้วยความสงสาร...จะขอบคุณมาก

กูเชื่อว่าไอ้คนเขียนหนังสือเรื่องนี้...แม่ง มันต้องติดยาจริงแน่ๆ เพราะดูแล้วมันบรรยายความรู้สึกนึกคิดของพวกขี้ยาได้แบบรู้แจ้งเห็นจริงเกินเหตุ เชื่อว่าตอนเขียนเรื่องนี้ อาจจะจิ้มคีย์บอร์ดไปพลางซื้ดยาไปพลางก็ได้ ฮ่าฮ่าฮ่า

ตัวละครขี้ยาในเรื่องแม่งเจ๋งดีว่ะ วันๆไม่ต้องคิดเรื่องอะไรแล้ว นอกจาก Fuck กับ Drug จนกว่าจะตายกันไปข้างนึง อิจฉาในความไร้แก่นสารของพวกมัน แต่จะให้เล่นแป๊ะแบบพวกมันในหนังสือนี่คงไม่เอาหรอก กูกลัวตาย (แต่ถ้าเป็นปุ๊นนี่ไม่แน่ ฮ่าฮ่าฮ่า)

อ่ะนะ ที่กูเขียนมาทั้งหมดก็ไม่อะไรมากหรอก แค่จะบอกว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ควรพลาด หาอ่านเหอะ กูรับรองแม่งเลยว่าอ่านจบแล้วจะไม่เสียดายเวลาแน่ๆ แต่ก็นะ ช่วงแรกๆนี่อาจจะรำคาญสำนวนการแปลอยู่บ้าง (แบบที่ผมกำลังพยายามเลียนแบบอยู่นี่ไง) แต่สักพักก็จะชินไปเอง อย่าลืมนะเว้ย...แนะนำจริงๆ

ไปล่ะว่ะ ว่าจะไปหายา(คูลท์)มาเสพสักหน่อย.

Create Date : 16 สิงหาคม 2551

Last Update : 16 สิงหาคม 2551 15:30:15 น.

5 comments

Counter : 2894 Pageviews.