little miss sunshine : แพ้แล้วไง(วะ)
ต้องยอมรับว่านับตั้งแต่นาทีแรกที่เราลืมตาขึ้นมาบนโลกจนกระทั่งนาทีที่เราขาดใจตาย คำกล่าวที่ว่า "ชีวิตคือการแข่งขัน"นั้น จริงเสียยิ่งกว่าจริง ทั้งการแข่งขันในสนามที่เราเสนอหน้าเต็มใจอยากลงไปแข่งด้วยตัวเอง หรือการจับพลัดจับผลูถูกใครสักคนถีบให้เราลงสนามอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
มีใครลองนับดูใหมว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา นับตั้งแต่เราจำความได้กระทั่งถึงนาทีที่เรานั่งอยู่ตรงนี้ เราประสบพบเจอกับ ความพ่ายแพ้ หรือ ชัยชนะมากกว่ากัน แล้วการ "แพ้-ชนะ" มันสำคัญกับชีวิตเราจริงๆหรือ . . little miss sunshine เป็นหนังเล็กๆเรื่องหนึ่งที่เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวขี้แพ้ครอบครัวหนึ่งที่ช่วยกับประคับประคองกันและกันในสนามชีวิต นับตั้งแต่นาทีแรกที่ที่เราได้เห็นหน้าตัวละครครบทุกตัว เราก็สามารถรู้ได้แทบจะทันทีว่าไอ้ครอบครัวนี้มันบ้าชัดๆ เริ่มตั้งแต่ คุณพ่อผู้หมกมุ่นอยู่กับ "บันได9ขั้นสู่ความสำเร็จ" หนังสือประเภท how to ที่ตัวเองเขียนขึ้นมา และมีความหวังริบหรี่เหลือเกินที่จะได้ตีพิมพ์อย่างที่เจ้าตัวหวัง ลูกชายที่ตั้งใจว่าจะไม่ยอมพูดจากับใครจนกว่าจะสอบเข้าโรงเรียนการบินได้สำเร็จ คุณปู่ที่ชอบเสพเฮโรอีนและพูดจาหยาบคายประเภทฟักแฟงแตงกวา น้าชายซึ่งเป็นเกย์เพิ่งรอดชีวิตจาการฆ่าตัวตายหลังจากอกหักจากลูกศิษย์หนุ่ม คุณแม่ผู้ติดบุหรี่(ซึ่งดูปกติที่สุดแล้ว)ที่ต้องปวดหัวกับการประคับประคองครอบครัวและดูแลสมาชิกบ้าๆบอๆในบ้านหลังนี้ไปพร้อมๆกัน และสมาชิกคนสุดท้าย ลูกสาวคนเล็กพุงป่องผู้ซึ่งคลั่งไคล้การประกวดนางงาม อันเป็นที่มาของการเดินทางของสมาชิกทุกคนในบ้านด้วยรถแวนสีเหลือง เพื่อพาสมาชิกสุดท้องของบ้านไปประกวด littlemiss sunshine อย่างที่ตัวเองหวัง...
สมาชิกไม่สมประกอบ กับรถแวนสีเหลือง(ที่ไม่สมประกอบพอๆกัน) ออกเดินทางอย่างทุลักทุเลไปสู่จุดหมายปลายทางที่อาจจะไม่เห็นชัยชนะ แต่มันก็ดีกว่าไม่ลงมือทำอะไรเลย และกลายเป็นคนแพ้อย่างแท้จริงอย่างที่ผู้เป็นพ่อพูดกรอกหูสมาชิกในบ้านทุกครั้งที่มีโอกาส
และการเดินทางครั้งนี้นี่เอง ที่ทำให้พวกเขาเห็นมุมมองของชัยชนะในอีกมุมหนึ่ง . หลังจากฟังคำสรรเสริญเยินยอเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้มาจากหลายๆคน ทันทีที่ผมดูมันจบลง ผมก็พบว่าตัวเองใส่แผ่นกลับเข้าไปในเครื่องเล่นดีวีดีอีกรอบ เพื่อดูซ้ำในทันที (และตอนนี้มันก็กลายเป็นหนังประจำคืนวันเสาร์ของผมไปโดยปริยาย) ธีมหลักของหนังอาจจะกล่าวถึง "การต่อสู้ของพวกขี้แพ้"อย่างที่เราเห็นในหนังหลายๆเรื่อง การเดินทางอย่างลำบากลำบนเพื่อพาเด็กผู้หญิงหน้าตาขี้เหร่(ตามมาตรฐานนางงาม)ไปประกวดนางงาม แทบจะกล่าวได้ว่าผลการตัดสินมันรู้ๆกันอยู่ว่ามันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว และที่ผมชอบมากคือการที่หนังไม่จบลงด้วย"ชัยชนะของผู้แพ้"เพราะสุดท้ายแล้วทั้งหมดก็ยังเป็นพวกขี้แพ้เหมือนเดิม
แต่คำถามคือ แพ้แล้วไง(วะ) โลกไม่มีพื้นที่ให้กับคนแพ้เลยหรือ แพ้แล้วชีวิตหมดสิ้นอยู่ตรงนั้นเลยรึเปล่า ครอบครัวบ้าบอครอบครัวนี้บอกกับเราว่า ถึงแพ้ก็ช่างมัน(สิวะ) มันไม่ได้เลวร้ายขนาดจะเป็นจะตายซะหน่อย จุดหมายปลายทางของการเดินทางในครั้งนี้อาจจะไม่บรรลุผลสำเร็จ แต่สิ่งที่พวกเขาได้ค้นพบระหว่างทาง อาจจะมีค่ากว่ามงกุฎนางงามที่เหล่านางงามเด็กพลาสติกกำลังแย่งชิงอยู่ด้วยซ้ำ หนังมีฉากหนึ่งที่ผมถือว่าเป็นฉากสยองขวัญแห่งปี นั่นคือฉากที่ครอบครัวนี้เข้าไปเจอฝูงเด็กซอมบี้เป็นครั้งแรก และรู้ว่าต้องส่งโอลีฟ(น้องสาว)ไปให้ฝูงเด็กซอมบี้ขย้ำ รู้สึกได้ถึงความสุดจะทน เหมือนมีอะไรสักอย่างเหนียวๆลอยอยู่ในบรรยากาศ เช่นเดียวกับคำพูดของ ดเวย์น(พี่ชาย)ที่ระเบิดอารมณ์กับน้าชายออกมาว่า การแข่งขันครั้งนี้มัน"สุดแสนจะอุบาทว์"
ชีวิตคือการแข่งขัน ชีวิตเหมือนกับการประกวดนางงาม ต้องทำทุกอย่างให้ตัวเองดูดี ทำทุกอย่างให้ตัวเองเป็นคนพิเศษ ทำให้ตัวเองเป็นผู้ถูกเลือก และเป็นผู้ชนะให้ได้ แม้บางครั้งจะรู้อยู่เต็มอกว่ามันงี่เง่าก็ต้องแกล้งโง่ ต้องฉีกยิ้มเข้าไว้อย่างไร้สติ เพราะผู้ชนะมีได้แค่คนเดียว...
ฉากที่โอลีฟขึ้นแสดงบนเวทีนั้น ช็อคคนดูอย่างได้ผล ดูแล้วผมยังเผลอพูดออกมาว่า"ทำไปได้" (ไปหามาดูเองนะครับว่าเป็นยังไง เล่ายังไงก็ไม่เห็นภาพจริงๆ) และการที่ทุกคนในครอบครัวขึ้นเวทีเพื่อ"ปกป้อง"โอลีฟนั้น ทำได้พอดิบพอดี ชนิดที่ว่าถ้ามันเกินจากนี้ไปสักนิด จะรู้สึกว่าหนังยัดเยียดทันที
ภาพสุดท้ายที่ทุกคนช่วยกันเข็นรถแวนกระป๋องคันเดิมเพื่อจะกลับบ้านเหมือนกับตอนแรกที่พวกเขาเพิ่งออกเดินทาง แต่เชื่อว่าความรู้สึกข้างในของพวกเขาได้เปลี่ยนไปแน่นอน ชีวิตในสนามแข่งขันย่อมมีทั้งแพ้และชนะปะปนกันไป และถึงแม้ว่าเราจะแพ้มากกว่าชนะ มันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายจนเกินรับได้ ยักไหล่ให้ตัวเองสักครั้งแล้วเดินทางไปข้างหน้าต่อ คร่ำครวญไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ถือซะว่าเป็นแค่บทเรียนชีวิตบทหนึ่งที่เราต้องผ่าน...ก็แค่นั้น.
Create Date : 21 เมษายน 2551 |
|
27 comments |
Last Update : 21 เมษายน 2551 14:11:12 น. |
Counter : 1085 Pageviews. |
|
|
|