Group Blog
|
บ้านสวนของยายในวันนี้ สาย ๆ วันหนึ่ง ในสวนเปียก ๆ เนื่องจากฝนตกเมื่อคืน เย็น ๆ วันหนึ่ง ในสวนเฉา ๆ เนื่องจากน้ำท่วมเป็นเดือน และเพิ่งแห้งได้สองสามวัน ดอกที่คล้ายพลับพลึงที่จริงต้นเป็นแบบนี้ แต่ไม่รู้ชื่ออีกนั่นแหละ ต้นเป็นแบบนี้ แองเจิ้ลน้อยนั่งเฝ้าไม่ห่างแม้ว่าน้ำจะท่วมสูงเท่าตัว แต่ก็หวังว่าวันนึงจะออกดอกสวยงามที่คล้าย ๆ กับดอกพลับพลึงนั่นอีกครั้ง ขอบคุณนะที่ยังลดให้เราได้หายใจอีกครั้ง หลังพุ่มนี้ก็จะมีทางเดินโรยกรวดเข้าไปในสวน หลังพุ่มนี้ ? อ้อก้านดอกไม้นั่นเองที่ยังเหลือไว้บอกว่า เมื่อก่อนเคยเป็นพุ่มอะไรอยู่ มิเช่นนั้นก็คงลืมไปแล้วกับภาพที่เคยสดใสงามตา วันนั้นที่มีโอกาสได้ถายภาพความเขียวสดชื่น ของมวลแมกไม้ที่เกิดตายอยู่ในสวน แต่ก็ยังคงความเขียวอยู่ไม่เคยว่างเว้นกว่าสามสิบปี นับว่าเป็นโชคดีของตาต้า วันนี้ ถ้ารถเข็นนั่นไม่ได้วางอยู่เป็นเครื่องหมายคงจะไม่มีใครเชื่อว่าเป็นสวนที่เดียวกัน และเพราะรถเข็นนั่นที่เป็นไม้บรรทัดบอกระดับน้ำว่าสูงเท่าขีดบนพอดี วันนั้นสวนที่ตาต้าเคยเดินเล่นตั้งแต่เริ่มเดินได้ วันนี้ตาต้าถาม "แม่ ที่นี่เคยเป็นสวนที่ต้าเคยมาใช่มั๊ย?" ยังดีนะที่ยังมีสวนให้เราได้เริ่มฝันกันใหม่ ขอบคุณบททดสอบจากธรรมชาติ ขอบคุณที่ช่วยเตือนสติ ขอบคุณที่ช่วยทำให้เราเตรียมพร้อมกับการทำใจให้ได้หากแม้นว่าจะต้องเจออะไรที่สูญเสียอย่างใหญ่หลวงกว่านี้ ขอบคุณที่สอนให้เราปล่อยวางได้ง่ายดายขึ้น เพราะชีวิตเรายังต้องเดินทางต่อไป ไม้รู้ว่าจะต้องเจอะเจออะไรที่สะเทือนใจอีกมากมาย ขอบคุณจริง ๆ พวกเรากล้าแกร่งกันขึ้น พวกเราเอ่ยเป็นเสียงเดียวกันว่าสุดท้ายเราก็ต้องไปกันแต่ตัว ส่วนสภาพบ้าน ไม่รู้จะเอามุมไหนมาลง พอน้ำครำลดแล้วทุกอย่างก็สายเกินกว่าจะกอบกู้ สิ่งของที่เหลืออยู่คือตู้เตียงที่เป็นไม้เนื้อแข็ง ของโบราณที่เราเห็นมาแต่เกิด ส่วนของรุ่นใหม่ ๆ นั้นต้องขนทิ้งหมด บวมขึ้นราเน่า ต้องปิดจมูกสวมถุงมือรองเท้าบู๊ทเก็บทิ้งไป ห้องครัวน้ำเน่าขังดำต้องวิดออก อะไรแบบนั้น ตอนนี้เหมือนกับกำลังอยู่ในความฝันกัน คิดว่าพอผ่านช่วงนี้ไประยะนึงเราคงมานั่งรำลึกถึงสภาพนี้ว่าเราผ่านกันมาได้ยังไงกัน ภาพความสวยงามหลังน้ำท่วมที่ยังมีไว้ปลอบใจเรา ภาพสุดท้ายก่อนที่แหนจะแห้งไปในวันรุ่งขึ้น ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ยังคิดถึงและให้กำลังใจกันเสมอมาในยามสถาณการณ์อย่างนี้ สดใสก็คิดว่าเรายังเสียหายน้อยกว่าคนอื่น ๆ เยอะเลยค่ะ เพียงแต่สดใสไม่คิดว่าน้ำเค้าจะมาเยือนมากขนาดนี้ เจ๋งอะ
โดย: winza1 วันที่: 12 ธันวาคม 2554 เวลา:17:15:00 น.
อ่านแล้วประทับใจมากๆ
ชอบทุกภาพชอบทุกคำ ชื่นชมคุณสดใสและครอบดรัวที่เข้มแข็งและพยายามมองทุกสิ่งทุกอย่างในทางบวก เห็นแล้วน่าใจหายนะคะ ข้าวของบางอย่างอาจเสียหายต้องทิ้งไป แต่ที่ดินผืนใหญ่กับบ้านสวนหลังนี้ก้อไม่ได้หายไป จริงนะคะธรรมชาติให้บทเรียนที่มีค่ากับเรา .......ตาต้าถาม "แม่ ที่นี่เคยเป็นสวนที่ต้าเคยมาใช่มั๊ย?" ........ ฟังแล้วอึ้งค่ะ แต่เป็นไร..... สวนใหม่จะสวยกว่าเดิมค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ โดย: blueberryblossom วันที่: 12 ธันวาคม 2554 เวลา:18:44:08 น.
อ้อ! วันนี้ตาต้าใส่ชุดขาว น่ารักค่ะ
แพทชอบเด็กผู้หญิงใส่กระโปรงแบบนี้ โดย: blueberryblossom วันที่: 12 ธันวาคม 2554 เวลา:18:47:51 น.
น่าเสียดายจังเลยค่ะ กว่าจะเพาะ กว่าจะปลูกได้ขนาดนี้ เป็นกำลังใจให้คุณยายค่ะ คุณยายสู้สู้นะคะ โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 13 ธันวาคม 2554 เวลา:1:20:44 น.
หลับฝันดีนะคะ ตื่นขึ้นมาจะได้สดชื่นแจ่มใสมีแรงลุยต่อไปค่ะ โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 14 ธันวาคม 2554 เวลา:3:09:36 น.
Thanks for stopping by.
How's your day? Don't work too hard. โดย: blueberryblossom วันที่: 15 ธันวาคม 2554 เวลา:19:13:52 น.
น้าสดโพสต์ซะหมดสภาพเลย บ้านหนู แอะๆ
โดย: ทุ่งข้าว_rice field วันที่: 20 กันยายน 2555 เวลา:20:13:05 น.
|
วันสดใส
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog
|