|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
+++ รินน้ำตาต่างฝนพรำ +++
+
เธอบอกรักฉันวันฟ้าใส แต่ทำร้ายใจวันฝนพรำ ชีวีมืดสลัวดั่งหัวค่ำ ดวงตาชื้นฉ่ำเพราะน้ำตา มีเพียงภาพในวันก่อน วันนี้นอนปวดร้าวหนาวเจียนบ้า ระทดระทวยป่วยกายา รินน้ำตาต่างฝนหม่นทุกยาม
อยากลืมเท่าไรไม่สามารถ ใจขลาดแต่ไม่เข็ดไม่เกรงขาม มองฟ้าหมอง-ใจหมองตาม ทวงถามกับใครอาจไม่มี
ว่าไฉนไม่รักฉันเช่นวันเก่า มีความเศร้าฤาหมดฝันเธอผันหนี ฝันจะครองรักร่วมรวมชีวี มาบัดนี้จากไกลไม่จีรัง
ตากฝนจนเปียกเรียกน้ำตา อีกสักคราร่ำไห้ให้ความหวัง- ที่ดับสิ้นหมดไฟพ่ายพัง เหลือซากแห่งความหลังต่างตัวเธอ
(ต่อกลอนโดย พี่หนูนา)
ที่เธอบอกตากฝนจนร่ำไห้ ฉันลาไกลเธอโศกศัลย์รำพันหา หน้าเธอเปื้อนน้ำฝนปนน้ำตา สิเน่หาถูกกลบให้ลบเลือน
เธอคร่ำครวญหวนไห้ใจฉันเศร้า ฉันก็เหงาปลิวคว้างบนทางเถื่อน รอยน้ำฝนปนน้ำตายังตราเตือน ฉันยังเหมือนอ่อนแอแพ้ใจตน
อยากจะหวนคืนหาแต่ล้าแล้ว จะแน่แน่วเดินต่อไปในเงาฝน กระซิบบอกว่ารักจักอดทน รอวันฝนฤดูหน้าคืนมาถ้าเธอรอ
Create Date : 13 ตุลาคม 2552 |
Last Update : 13 ตุลาคม 2552 15:10:45 น. |
|
12 comments
|
Counter : 629 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ึคุณพี่เองฮ่ะ... IP: 58.136.204.172 วันที่: 13 ตุลาคม 2552 เวลา:14:06:32 น. |
|
|
|
โดย: Boyne Byron วันที่: 13 ตุลาคม 2552 เวลา:14:13:16 น. |
|
|
|
โดย: ต้น IP: 58.11.72.26 วันที่: 13 ตุลาคม 2552 เวลา:14:47:31 น. |
|
|
|
โดย: Boyne Byron วันที่: 13 ตุลาคม 2552 เวลา:16:40:03 น. |
|
|
|
โดย: mantis IP: 115.31.145.154, 117.121.208.2 วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:3:58:46 น. |
|
|
|
โดย: จขบ. IP: 161.200.255.162 วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:10:28:43 น. |
|
|
|
โดย: mulan IP: 124.121.105.60 วันที่: 25 ตุลาคม 2552 เวลา:7:34:45 น. |
|
|
|
โดย: น้องหนิง CURR #21 (ThaMN ) วันที่: 28 ตุลาคม 2552 เวลา:11:32:25 น. |
|
|
|
โดย: Boyne Byron วันที่: 28 ตุลาคม 2552 เวลา:14:20:34 น. |
|
|
|
โดย: น้ อ ง ห นิ ง (ThaMN ) วันที่: 7 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:44:14 น. |
|
|
|
โดย: น้ อ ง ห นิ ง (ThaMN ) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:10:31 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แลทุกข์ทนอับจนแสนเศร้าหมอง
ฉันเฝ้าดูเธอร่ำไห้น้ำตานอง
หวนคิดตรองถึงเหตุการณ์อันเลือนลาง
เมื่อก่อนนั้นเธอทิ้งฉันบนทางเปลี่ยว
ไม่เคยเหลียวแลมองกลับมาบ้าง
ไม่สดับรับฟังเสียงครวญคราง
หัวใจร้างหมางหมองนองน้ำตา
พอวันนี้ถึงทีเธอช้ำรัก
เธออกหักฟูมฟายน้ำตาพร่า
ที่ต้องพรากจากรักต้องคลาดคลา
ให้ได้รู้ว่า "กรรมนั้นมีจริง"
ฉันคนนั้นไม่เสียใจร่ำไห้แล้ว
เพราะฉันแน่วแน่ในหนทางยิ่ง
ได้แต่ปลงเวทนากับความจริง
ไม่มีสิ่งใดใดที่จีรัง
ไม่ว่ารักหรือชังเพียงอากาศ
มันไม่อาจทำให้ใครต้องคุ้มคลั่ง
หากว่าคนคนนั้นมีพลัง
ที่จะยังธรรมะในใจตน