คน3คน ณ วัดบ้านไร่แห่งหนึ่ง หลวงตาเพิ่งกลับจากการบิณฑบาตเห็นลูกศิษย์วัดนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น จึงเข้าไปถามไถ่ว่าเป็นอะไร ลูกศิษย์ตอบกลับมาว่า 'ผมถูกใส่ร้าย ผมไม่ได้ขโมยเงินในหอพระ แต่ผมเข้าไปปัดกวาดเช็ดถูบ่อย ๆ ทุกคนก็หาว่าผมเป็นขโมย ไม่มีใครเชื่อผมเลย ฮือ ฮือ ' หลวงตานั่งลงข้าง ๆ พยักหน้าเข้าใจแล้วสอนลูกศิษย์ว่า 'เจ้ารู้ไหม ในตัวเรามีคนอยู่สามคน คนแรกคือ คนที่เราอยากจะเป็น คนที่สองคือ คนที่คนอื่นคิดว่าเราเป็น คนที่สามคือ ตัวเราที่เป็นเราจริง ๆ 'ลูกศิษย์หยุดร้องไห้ นิ่งฟังหลวงตา 'คนเราล้วนมีความฝัน ความทะยานอยาก ตามประสาปุถุชนทั่วไป ไม่ใช่สิ่งเลวร้าย บางครั้งความฝันก็เป็นสิ่งสวยงาม เป็นพลังที่ทำให้เราก้าวเดิน เช่น บางคนอยากเป็นนักร้อง เป็นนักมวย เป็นดารา ถ้าถึงจุดหมายเราก็จะรู้สึกว่าโลกนี้ช่างสว่างไสวสวยงาม ดังนั้นเราควรมีความฝันไว้ประดับตน เพื่อเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงหัวใจ ' 'มาถึงไอ้ตัวที่สอง จะเป็นเราแบบที่คนอื่นยัดเยียดให้เป็น บางครั้งก็ยัดเยียดว่าเราดีเลิศ จนเราอาย เพราะจิตสำนึกเรารู้ดีว่ามันไม่จริงหรอก แต่เราก็ยิ้มรับ แต่บางครั้งไอ้ตัวที่สองนี้ก็มหาอัปลักษณ์ จนไม่อยากจะนึกถึง ซ้ำร้ายยังเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา เพราะมันเป็นโลกในมือคนอื่น มันเป็นสิ่งแปลกปลอมที่คนอื่นยื่นให้ ' 'อย่างคนขับสิบล้อจอดรถอยู่ข้างทางเฉย ๆ เช้ามาพบศพใต้ท้องรถ ก็ต้องขับรถหนี ทั้งที่ศพนั้น ถูกรถชนตายอีกฝั่งแล้วดันถลามาใต้ท้องรถ แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนขับสิบล้อ บางคนก็ตัดสินไปแล้วว่าเขาเป็นฆาตกร ' 'สมัยที่หลวงตายังไม่ได้บวชเคยไปส่งเพื่อนผู้หญิงที่มีผัวแล้ว เพราะเห็นว่าบ้านเป็นซอยเปลี่ยว ส่งได้สองครั้งก็เป็นเรื่อง ชาวบ้านซุบซิบนินทา หาว่าเป็นชู้กับเมียชาวบ้าน คนที่เห็นนั้นมองคนอื่นด้วยใจที่หยาบช้า ไร้วิจารณญาณ ใจแคบ มองคนอื่นผ่านกระจกสีดำแห่งใจตัวเอง คนเหล่านี้มีอยู่ทั่วไปในสังคม เจ้าต้องจำไว้นะ ทุกครั้งที่เราว่าคนอื่นเลว คนอื่นไม่ดี ก็เท่ากับเราประจานความมืดดำในใจตัวเองออกมา เห็นสิ่งไม่ดีของใครจงเตือนตัวเองว่าอย่าทำ อย่าเลียนแบบ นั่นแหละวิถีของนักปราชญ์ ถ้าเอาไปว่าร้ายนินทาเรียกว่าวิถีของคนพาล ' 'แล้วเราต้องทำตัวอย่างไรละครับในเมื่อเราต้องเจอคนเหล่านั้นเรื่อย ๆ' ลูกศิษย์หยุดร้องไห้แล้วเริ่มสนทนาโต้ตอบหลวงตา 'เจ้าต้องทำความเข้าใจจิตใจมนุษย์ เรียนรู้ว่าความเข้าใจผิดเกิดขึ้นได้ เราห้ามใจใครไม่ได้ สิ่งใดที่เราไม่ได้ทำ ไม่ได้คิด ไม่ได้เป็น แต่คนอื่นคอยยัดเยียดให้เรา เราก็ไม่ควรให้ความสำคัญ เพราะเราสัมผัสได้ว่าสิ่งนั้นไม่มีอยู่จริง ใจเราควรสงบนิ่ง ยังไม่ต้องชำระ ใจคนอื่นต่างหากที่ควรซักฟอกให้ขาวสะอาดกว่าที่เป็นอยู่ เขาเหล่านั้นเป็นบุคคลที่น่าสงสารมีเวลามองคนอื่น แต่ไม่มีเวลามองตัวเอง จงแผ่เมตตาให้เขาไป เข้าใจใช่ไหม' 'เข้าใจครับหลวงตา' เด็กน้อยยิ้มมีความสุขอีกครั้ง __________________________________ เรื่องเล่าบอกต่อมาผ่าน forward mail   Create Date : 25 มิถุนายน 2551 5 comments Last Update : 25 มิถุนายน 2551 9:59:00 น. Counter : 975 Pageviews. Share Tweet

ข้อความที่ไฮไลท์ถูกต้องอย่างที่สุดเลยค่ะ ที่เอาความคิดลบๆของตัวเองเป็นบรรทัดฐานในการประเมินผู้อื่น   โดย: VICT 25 มิถุนายน 2551 11:43:52 น.

จริงด้วยนะค่ะ แต่ว่าถ้ามันเกิดขึ้นจริงๆการที่จะทำใจให้กับ การรับฟังเสียงคนอื่น มันยากนะ แต่ก็พยายามจะทำให้ได้ดีที่สุดเท่าที่ตัวเองจะทำได้ละค่ะ   โดย: fordear 29 มิถุนายน 2551 20:15:35 น.

บินไปไหนมาหรอค่ะ boonblue คราวนี้นะ ขอบคุณนะที่เเวะบินมาหาเรานะ ดูแลตัวเองดีๆนะค่ะ ช่วงนี้อากาศบ้านเรามันเพี้ยนๆอ่ะ ระวังเปียกฝนด้วยนะ เบื่อมากๆเลยะค่ะ เวลาเราพฟร่มนะ ฝนจะไม่ตก แต่เมื่อไหร่ที่เราไม่พกไปฝนตกทุกที boonblue เป็นเหมือนกันมั้ยค่ะ   โดย: fordear 1 กรกฎาคม 2551 14:43:02 น.

แวะมาทัก แล้วได่น ได้อะไรเยอะมากจากข้อความ น่าคิดนะค่ะ...... แล้วจะแวะมาใหม่ มาขอเป็นเพื่อนด้วยคนนะค่ะ ปล. บินไปละนะอิอิ 55555 (แซว ๆค่ะ)   โดย: ค๊อปเตอร์ใบไม้ (arlendil ) 1 กรกฎาคม 2551 20:41:49 น.

เอาบทความดีๆมาฝากอีกตามเคยนะ Boonblue   โดย: murmur (murmur072 ) 2 กรกฎาคม 2551 21:26:45 น.