“ ชรา ”

คนเฒ่าบอกว่า
ความแก่ชรา มันไม่ไปไหน
ตายแต่เพียงร่าง ทุกอย่างเหลือไว้
“ กูไม่เอาไป ทิ้งไว้ให้มึง ”

ร่างกายสังขาร
ผ่านพ้นห้วงกาล ให้หวนคิดถึง
เมืองครั้งยังหนุ่ม กล้ามเนื้อกลมกลึง
ส่วนสัดรัดรึง แก่แล้วหย่อนยาน

ตายแต่เพียงตัว
ไม่ต้องไปกลัว ถามยมบาล
นัยน์ตาฝ้าฟาง ยกให้ลูกหลาน
มรดกทาน ขอหลานรับไว้

ฟันกุดฟันหัก
หูตึงหลานรัก ปู่จักแถมให้
ความจำเลอะเลือน ฟั่นเฟือนจิตใจ
ไปไหนมาไหน สี่ตีนก้มคลาน

โอว่าหลานปู่
หลานคงไม่รู้ ว่าปู่รำคาญ
แก่เฒ่าชรา ใช่น่าเบิกบาน
สุข ทุกข์ สำราญ ไม่นานหลานรู้

จงจดจำไว้
ท่องให้ขึ้นใจ เถิดหนาหลานปู่
ความแก่ชรา อันไม่น่าดู
“ทุกสิ่งของกู กูทิ้งให้มึง”


ขอขอบคุณ

ธรรมลีลา
(จากนิตยสาร “เสขิยธรรม ฉบับ 59 ปีที่ 14 (มกราคม-กุมภาพันธ์ 2547) หน้า 124

Create Date : 10 พฤศจิกายน 2548		0 comments
Last Update : 7 ธันวาคม 2548 13:29:51 น.
Counter : 365 Pageviews.
Share Tweet