BlogGang.com : : บรมสุข : หลวงพระบาง (ต่อ) ตลาดมืด

หลวงพระบาง (ต่อ) ตลาดมืด

เดินตลาดมืด

อ้ายกรส่งคณะพรรคสี่สหายที่ตลาดมืดแล้ว ก็ขอตัวกลับไปพักผ่อนเพราะขับรถมาทั้งวันโดยนัดกันว่าวันรุ่งขึ้นตอน เจ็ดโมงเช้าจะเข้าไปรับที่ที่พักเพื่อพาไปทานอาหารเช้า พร้อมทั้งอธิบายเส้นทางที่จะเดินกลับที่พักอย่างละเอียด ซึ่งชาวคณะก็ได้แต่พยักหน้ากันหงึกหงัก โดยที่ลุงสุขเองนั้นฟังแล้วงง เพราะเพิ่งมาถึงวันแรก แต่ก็จำไว้แค่ว่า เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาอย่างไร ซึ่งตลาดมืดนั้นไม่ไกลจากที่พักมากนัก คงไม่ยากเกินความสามารถที่จะคลำทางกลับไป
ตลาดมืดที่เมืองหลวงพระบางไม่ใช่ในความหมายว่าเป็นตลาดค้าของผิดกฎหมาย ของเถื่อนหรือของหนีภาษีนะครับ แต่เป็นตลาดที่เหมือนกับตลาดนัดบ้านเราแต่มาขายของกันตอนกลางคืน บนถนนศรีสว่าง หรือบางคนเรียกถนนข้าวเหนียวไม่ทราบว่าเป็นถนนเดียวกันหรือเปล่า ซึ่งเป็นถนนสายสำคัญ สายหนึ่งของเมืองหลวงพระบาง ซึ่งในช่วงเย็นแดดร่มลมตกประมาณสักสี่ห้าโมงเย็น พ่อค้าแม่ขายก็จะทำการปิดถนน โดยนำข้าวของมากองเพื่อจับจองพื้นที่สำหรับขายของ ซึ่งใช้เวลาไม่นานถนนทั้งสายก็จะแปรเปลี่ยนจากถนนรถวิ่ง กลายเป็นถนนคนเดิน ซึ่งตลาดมืดของหลวงพระบางมีสภาพไม่แตกต่างไปจาก Night bazaar ของเชียงใหม่ แต่ที่นี่ดูเป็นธรรมชาติกว่าเชียงใหม่ของเรามาก ของที่ขายไม่พ้นของที่นำเข้าจากเมืองไทยเช่นพวกเสื้อยืด เบียร์ลาว ยอดนิยมของคนไทย ไม่ว่าใครที่ได้ไปเยือนเมืองลาวแล้วจะต้องซื้อเสื้อยืดสัญญาลักษณ์ เบียร์ลาวกลับมาทุกคน

สำหรับ ครูแหวว และป้าแก้วดูจะมีความสุขไม่น้อยในการที่จะเดินชมตลาดมืด เพราะสมใจอยากที่รอมานานจะได้ลงมือช้อปปิ้งอย่างเป็นทางการกันเสียที สำหรับของที่วางขายบริเวณตลาดมืด นอกจากเสื้อยืดสัญญาลักษณ์ ต่างๆ ของเมืองลาว ที่เป็นรูปช้าง ตัวหนังสือลาว สัญญาลักษณ์ค้อนเคียว แล้วก็ไม่พ้นพวก กระเป๋าถือปักลาย ย่ามที่ทำจากผ้าชาวเขา ผ้าฝ้าย ผ้าไหม เครื่องเงิน กล้องยาสูบ โคมไฟทำเป็นรูปร่างต่างๆ แปลกตา มอดูแล้วไม่ต่างจาก Night bazaar ของเชียงใหม่ ลุงสุขเดินชมเพลินจนลืมนึกไปว่ามีกล้องติดตัว เลยถ่ายได้แค่ภาพสองภาพเท่านั้น กลับมาถึงกรุงเทพฯ แล้วยังเสียดายไม่หายเลย เพราะมีภาพของตลาดมืดน้อยไป และไม่ได้เก็บรายละเอียดของสินค้าต่างๆ ที่วางขาย เพราะหลายอย่างเป็นของแปลกๆ ที่เราไม่เคยเห็นในเมืองไทย ซึ่งลุงสุขไม่แบบกลับมาให้หนักกระเป๋า สู้เก็บเป็นรูปถ่ายไม่ได้ เพราะของที่ระลึกบางอย่างซื้อมาก็ไม่ได้ใช้นอกจากเอามาประดับตกแต่งบ้าน และทำให้รกบ้านไปเสียเปล่าๆ
เดินเที่ยวชมตลาดมาเรื่อยๆ จากหัวตลาดถึงท้ายตลาด หลายร้านทำท่าจะเก็บข้าวของกลับไปนอน อาจจะเป็นเพราะวันนี้นักท่องเที่ยวน้อย มองเห็นแต่แม่ค้าพ่อค้า ไม่ค่อยมีคนซื้อ โดยเฉพาะชาวต่างประเทศค่อนข้างบางตา เห็นมีเดินอยู่ 4-5 คนเท่านั้น นอกนั้นเห็นจะเป็นคนไทยซะมากกว่า แล้วนักท่องเที่ยวชาวไทยก็ไม่ค่อยซื้อของพวกนี้เพราะไม่แตกต่างจากของที่มีขายในเมืองไทยเท่าไร คงคิดแบบลุงสุขว่าจะแบกกลับไปให้หนักทำไม แต่ครูแหวว และป้าแก้ว แกได้เสื้อยืดลาวมาคนละสี่ห้าตัว โดยป้าแก้วแกกล่าวอาฆาตไว้ว่าพรุ่งนี้จะมาเดินใหม่ เพราะวันนี้ต่างคนต่างเหนื่อยเพลียมากับการเดินทางอันยาวนาน ตั้ง เจ็ดแปดชั่วโมง เพราะรถอ้ายกร ไม่สามารถทำเวลาได้ เหมือนที่เมืองไทย ซึ่งลุงสุขประมาทไปคิดว่าระยะทางแค่ สามร้อยกิโลเมตร แค่ สี่หรือห้าชั่วโมงคงถึง แต่เรียกได้ว่าต้องวิ่งรถทั้งวันตั้งแต่เช้ายันค่ำ ทุกคนเลยตกลงกันว่าจะกลับที่พักไปพักผ่อนก่อน เพราะเรายังอยู่ที่หลวงพระบางอีกหลายวัน
พอเริ่มจะเดินกลับที่พักก็เกิดปัญหาเพราะเดินในตลาดมืดวนไปวนมาจนหลงทิศ เดินมาจนสุดตลาดไม่มีของขายแล้ว แทนที่จะเห็นภาพคุ้นตาที่อ้ายกรพามาส่ง กลับกลายเป็นภาพที่ไม่คุ้นเคย แสดงว่าคณะพรรคหลงทิศ กลับที่พักไม่ถูก ถามใครแถวๆนั้นก็ไม่มีใครู้จักที่พักของเราเลย เพราะเป็นเกสท์เฮ้าส์ที่ใหม่มาก หันไปหันมาเจอรถสามล้อเครื่องที่ทำเป็นสองแถวก็เลยเข้าไปถามดู ว่าไปส่งได้ไหม พอดีลุงสุขมือบอนหยิบนามบัตรที่เขาวางไว้ที่เคาน์เตอร์ติดมือมาด้วยเลยส่งให้สามล้อดู แกก็พยักหน้าแล้วเรียกให้พวกเราขึ้นรถ ผลปรากฎว่าแทนที่เราจะเดินไปทางด้านปลายถนนที่เป็นที่พัก พวกเรากลับเดินกลับทาง ไปทางปลายสุดของถนนอีกด้านหนึ่ง แต่ก็รอดตายไปได้เพราะมีสามล้อเครื่องมาช่วยชีวิต ไม่เช่นนั้นพวกเราคงต้องคลานกลับที่พักแน่ เพราะต่างคนต่างเดินกันมาจนจะหมดแรงอยู่แล้ว

Create Date : 29 พฤศจิกายน 2549

Last Update : 29 พฤศจิกายน 2549 17:49:39 น.

2 comments

Counter : 3268 Pageviews.

ตามมาเที่ยวลาวอีกรอบจ้า....

โดย: ฝนริน (fonrin

) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:21:24:22 น.

ขอตามมาเที่ยวลาวด้วยนะคะ อยากไปเหมือนกันค้า

โดย: Sweety-around-the-world

วันที่: 2 ธันวาคม 2549 เวลา:1:00:41 น.