* 0 * เต็ม และ เติม * 0 * <> "เติมเต็มกันและกัน"

ก้าวออก ..ผ่าน.. พัก .. แล้วเติมเต็ม
แม้ภายนอกจะดูเข้มแข็งปานใด.. แต่จริงไหม ที่ผู้หญิงทุกคนล้วนต้องการคนเคียงข้าง .. ทว่าการตามหา หรือรอคอย ‘สุภาพบุรุษผู้ปกป้อง’ สำหรับบางคนนั้นก็อาจใช้เวลานานแสนนาน จนรู้สึกเหมือนเป็นเพียง แสงริบหรี่.. หลายคนอาจต้องทนเผชิญชะตากรรม ไม่ว่าจะเลือกเอง หรือถูกเลือก ต้องอยู่กับคนผิด หรือผิดคน
ซ้ำโหดร้ายกว่านั้น เมื่อบุคคลที่ 3 ไม่ใช่คนแทรกกลาง แต่กลายเป็นการยัดเยียด เมื่อร่างบอบบางเลือกดิ้นสู้ ลมหายใจจึงยิ่งอ่อนแรงอย่างทุกข์ระทมข้างใน แต่ตราบที่ยังมีลมหายใจ ไม่ผิดใช่ไหม ที่หัวใจ .. จะยังปรารถนาที่จะได้พบเจอ ใครคนหนึ่งกลางม่านฝุ่นควันหนา จนแทบไม่เห็นหนทาง .. จนอาจไม่ทันรู้ตัวว่า... บางทีไม่ต้องตามหา แต่ชะตาจะกำหนดให้"ส่วนหนึ่งของนวนิยายเรื่องใหม่ รอตีพิมพ์ พ.ค. ปี 2554 ของบุณฑริกา พิทักษ์ ค่ะ

เรื่องราวของเธอ .. ในนวนิยายเรื่อง(............) ขออนุญาตอุบชื่อเรื่องไว้ก่อนน๊า เพื่อนๆ ชาวบล็อกแก็งที่น่ารักรอติดตามด้วยกันนะคะ นวนิยายล่าสุดซึ่งอยู่ระหว่างรอตีพิมพ์ค่ะ เป็นเรื่องราวชีวิตจริงของผู้หญิงคนหนึ่ง ด้วยความไว้วางใจที่สุด เธอระบายกับคนเขียนและยินดีให้นำเรื่องราวส่วนหนึ่งมาเขียนดัดแปลงในรูปแบบนวนิยาย นิยายชีวิตเธอบางส่วนถึงหน้าสุดท้าย แต่ชีวิตของเธอยังต้องดำเนินต่อไป ท่ามกลางสถานการณ์จริงที่ยังไม่ได้ยุติ
เมื่อมีเพื่อน(พี่)จากเฟสบุ๊คแนะให้เขียนเรื่อง “คำอธิษฐานใต้แสงจันทร์” จึงนึกถึงเรื่องราวของเธอ..ในค่ำคืนพระจันทร์เต็มดวง เธออ้อนอธิษฐานผ่านแสงนวลสวยของจันทร์เจ้า
“ความสงบของจิตใจ คือภาวนา ..และตั้งจิตส่งไปกับแสงของพระจันทร์ รับการเปลี่ยนแปลงในอนาคตอย่างมีสติ อธิษฐานให้สิ่งที่รอคอย สิ่งที่ตั้งใจเปลี่ยน ขอให้เป็นดังที่หวังด้วยกำลังใจที่ดีที่สุดและมีสติเสมอที่จะเดินไป..”
เธอรำพึงเบาๆ ว่า “พระจันทร์เต็มดวง ทำให้หลายสิ่งภายใต้ผืนฟ้าดูสวยอร่ามไปหมด.. ส่วนคืนที่จันทร์เหลือให้เห็นเพียงเสี้ยว ก็ไม่ได้ทำให้ความสวยงามของสิ่งใดลดลง อยู่ที่คนมอง .. มองเห็นและใส่ใจเพียงใด พระจันทร์ทำให้ทุกรัตติกาลงามเสมอ” ความนิ่งของเธอทำให้รู้สึกเย็นๆ เช่นบรรยากาศของราตรีที่เย็นยะเยือกรอบกาย ..หลังเขียนภาคแรกเสร็จ ฉันก็ห่างเธอไป
เพิ่งได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง แล้วเราก็สัญญาจะเฝ้ารอวันที่นวนิยายเรื่องนั้นปรากฏให้ได้เป็นอุทาหรณ์ต่อผู้อื่นต่อไป ..
เธอเล่าว่ากำลังโชคดี หลังอดทนในวงโคจรเลวร้ายที่ต้องเผชิญมา กว่า 3 ปี แล้วเธอก็ฮึดสู้ ดิ้นหนีให้ผ่านวงโคจรนั้นในตลอดห้วง 1 ปีที่ผ่านนี้ที่ฉันได้พบ‘ตัวตนของเธอ’ ที่ถูกบดบังจากความเศร้าได้กลับมาฉายชัดอีกครั้ง
ไม่นานมานี้เธอได้พบผู้ใหญ่ที่เคยรู้จักที่ไม่ได้พบกันนาน ผู้ใหญ่กับเด็กที่ต่างวัยกว่าถึง 15 ปี สนทนาอย่างเคยคุ้นทั้งที่ห่างหายกันไปแสนนาน แม้ไม่ได้ฟังในปัญหาใดๆ เพียงคำถามหลังทักทาย กับคำตอบสั้นๆ เมื่อผู้ใหญ่ถามว่า .. “.. แล้วชีวิต..เป็นอย่างไรบ้าง”
เธอก็ตอบเพียงว่า “เรื่องงาน หนัก เบาตามสถานการณ์ เหนื่อยกายสู้ๆ นะคะ เพราะ มีเรื่องดีๆ ในหลายงาน เข้ามาเรื่อยๆ .. ส่วนเรื่องส่วนตัว..อืม..ไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่หรอกค่ะ”
“พี่เชื่อว่า อีกไม่นานเด็กน้อยที่ตกอยู่ภายใต้รัตติกาลมานานเนิ่น จะต้องเดินข้ามพ้นจักรวาลความทุกข์หม่นของชีวิตไปได้ น้องเป็นเด็กแกร่ง แข็งแกร่งมาตลอด ถ้าเรามีความอดทนอย่างมีเหตุและผล ทุกอย่างมันจะเป็นคำตอบที่ดี อย่าไปคิดหรือวิตกกับสิ่งที่เกิดขึ้น เราไม่ได้มีหน้าที่ทุกข์ มีเพียงแค่รู้จักมันเท่านั้น
จากนี้ไป น้องต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่ อย่าไปท้อแท้กับสิ่งที่เกิดขึ้น
บอกแล้วไง ‘พระอาทิตย์ ถ้าไม่ตกดิน เราจะไม่มีวันได้เห็นรุ่งอรุณที่สวยงาม’
ถูกแล้วที่น้องใช้ชีวิตอย่างสุขุม การมีสติในทุกเรื่อง มันจะเป็นตราชั่งให้เราได้เห็นว่าสิ่งที่จะทำนั้น มันดีหรือไม่..
ส่วนใครที่มันมีความประพฤติไม่ดีกับเรา จงมองเขาว่าเป็นพวกน่าสงสาร น่าสมเพชไปเถอะ เพราะคนพวกนี้หากมีความคิด มีคุณธรรม เขาจะไม่มีวันทำกับคนอื่นเยี่ยงนั้น
ไม่ว่าคนๆ นั้นจะมีความคิดมองเราในทิศทางไหนในความรู้สึกเขา เราต่างหากที่ต้องยืนบนพื้นฐานของความถูกต้องให้ได้ต่อไป .. บางขณะในจังหวะของเหตุการณ์ เราจะเอาลมปากแห่งคุณธรรม ไปเขยื่อนภูผาแห่งความโง่เขลาไม่ได้ ต้องปล่อยไปตามลีลาของแต่ละคน แล้วเหตุผลจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง เพราะชีวิตจริงๆ คือคำตอบที่แท้จริง..
‘ในโลกนี้ไม่มีอะไรแข็งแกร่งมากไปกว่าความอ่อนโยน’ อะไรที่แข็งเกินไป มันก็เปราะง่าย
น้องยังแข็งแกร่ง กับต้องเปราะบางเพราะความอ่อนโยน
‘การที่เราหลุดวงโคจรแห่งความผิดหวังเสียใจได้เมื่อไหร่ นั่นย่อมหมายถึงชัยชนะแห่งชีวิต พี่ไม่อยากให้น้องกลับไปนึกถึงวันแห่งความอัปยศเก่าๆ อีก ยามที่ชีวิตมีปัญหา จงหันหน้ามองพระอาทิตย์เข้าไว้ ชีวิตคนเราไม่มีมุมมืดตลอดหรอกน้องรัก’
เธอทวนทุกคำสอนของผู้ใหญ่ "เด็กน้อยที่ตกอยู่ภายใต้รัตติกาลมานานเนิ่น..เป็นคำสะท้อนภาพชีวิตของฉันที่ชัดเจนมากเลยนะคะ รู้สึกมีกำลังใจมากขึ้น
ชีวิตแม้ยังอยู่ในรัตติกาล โชคชะตาก็ยังใจดีนำพา ให้มีแสงแห่งความรักจากดวงอาทิตย์ยังคงส่องมาถึง..
แม้มองไม่เห็น แต่ไอแห่งสัมผัสนั้นคอยโอบกอดประคับประครองดวงจันทร์ในทุกราตรี .. เพราะเหตุนี้เอง จากที่แสงอาทิตย์เริ่มฉายเข้ามา ทุกรัตติกาลจากนั้นจึงเป็นรัตติกาลที่มีไออุ่น
พลันในยามรุ่งเช้า พระจันทร์ลี้หาย แต่ใช่ลาลับ ยังได้ซุกกายในไอแดด
เฝ้ามองพระอาทิตย์ทำหน้าที่ของตนอย่างสง่า ก่อนจะถึงกาลจันทร์ฉายงดงามตา ทอแสงนวลอย่างอ่อนโยนในยามรัตติกาล ..
นับจากนั้นมา ..
จึงได้เรียนรู้ในสัมผัสอ่อนละมุนระหว่างพระอาทิตย์กับพระจันทร์ ที่ต่างโคจรในมุมของตนเอง เหมือนอยู่ห่าง ต่างอยู่ ครั้นแท้จริงต่างพันผูก โยงเชื่อมด้วยสายใยในสัมผัสรัก อาทรซึ่งกันและกัน..”
เธอทวนในคำมั่นกับตัวเอง ความอ่อนโยนก็จะแข็งแกร่ง ด้วยจิตเมตตาที่จะมีให้ แผ่เมตตาให้ทุกสรรพสิ่ง :D
ยังมีคนดีๆ ที่ทำให้ตื้นตันในใจ เพื่อนใหม่ที่โชคชะตาให้ได้พบ ได้รู้จักกัน ได้เห็นความห่วงใย มีกำลังใจส่งให้กัน เธอจึงรับเพื่อนใหม่คนที่ไว้วางใจได้ เป็นเพื่อนสนิท เพื่อนคนหนึ่งถ่ายทอดความคิดของเขา เป็นสัจธรรมกำลังใจที่ดีสู่ความรู้สึก
“ไม่แบกกรรมของใครมาเป็นของตน .. และคำปลอบโยนที่ไพเราะที่สุดในโลก.. ‘รักคนในกระจกให้มากที่สุดนะครับผม’ กับคำเตือนสติที่ว่า..‘ให้ความสำคัญกับคนที่ไม่แคร์เราให้น้อยลงนะครับผม’" เช่นเดียวกับเพื่อนใหม่ที่เป็นเพื่อนสนิทที่คอยปลุกเธอให้หลุดจากความเศร้าด้วยมิตรภาพ
“ Sometimes even there is something disturb our mind, we need to let go for awhile in order to calm down our internal emotion then we can cope it...มีสติ คิดทีละสิ่ง เพื่อไม่ให้ใจว้าวุ่น because we could not help much. Thing shall pass anyway...
because I used to be as what you are trying...once we do repeat more and more then this will be become our habbit and will be on top of the disturbing. Head up...I ensure that there is not only me to encourage you na krub....
ทุกวันตื่นขึ้นมา ก็คืออีกหนึ่งวันดีๆ ของเรา ที่กำลังจะเกิดขึ้นเสมอ น้ำตามีค่า เอาไว้ใช้เมื่อสมควรนะครับ ....วันนี้คุณยิ้มให้ตัวเองเเล้วหรือยัง...^^
เก็บความรู้สึกดีๆ เเบบนี้ ใส่ไว้ในกระปุกใจ เมื่อไหร่อยากใช้มัน ก็เปิดฝาให้มันลอยออกมา เเม้มันจะไม่มีกลิ่น เเต่มันจะยังคงอยู่ได้นานเท่านาน ตราบที่เรายังมีลมหายใจ... Happiness is a choice not a chance...อย่าเอาก้อนหิน..โดยเฉพาะของคนอื่นขึ้นมาเเบกบนบ่าครับ เดี๋ยวจะลำบากเปล่าๆ ..
เชื่อว่าคุณ..เข้มเเข็ง ในยามที่จะต้องผ่านอะไรๆ ที่คนไม่อยู่ในจังหวะนั้น คงไม่เข้าใจเท่ากับตัวเราเองนะครับ เรียกว่ามีฝีมือก็ว่าได้ กำลังใจมีอยู่ทุกที่ อยู่ที่เราจะหยิบมันมาใช้หรือเปล่าเท่านั้นเองนะครับ สู้ๆเด้อครับ....^^
พระจันทร์ก็ยังคงทำหน้าที่ของเค้าไป เเละไม่ต้องห่วงกังวลสักนิด ว่าใครจะมาประเมินค่า เเม้ในยามที่ตัวเองจะต้องทำหน้าที่เป็นข้างเเรมก็ตามฉันใด...เหมือนกับที่เรายังทำหน้าที่เราเองให้ดีที่สุดฉันนั้น...” ในเวลาที่ข้างในใจอบอุ่นด้วยกำลังใจที่แสนดี ก็ได้เห็นเธอเป็นเธอที่ยังสดใส ..แม้เธอบอกใครไม่ได้ แต่รับรู้ได้ว่าเธอใช้ ‘พลังอย่างมหาศาล’ ต่อสู้กับวงโคจรร้าย และต้องใช้พลังอีกมหาศาลเพื่อก้าวเดินต่อไป แน่นอนเธอคงเหนื่อยมาก อยากเห็นเธอได้พักเสียบ้าง เหนื่อยทั้งกายและใจมาหนักหนา สะสมมานานจนล้าไปแล้ว ขอให้เธอเปิดรับการเติมเต็มจากคนที่รักเธอ..
“สายตาเธอค้าน ราวกับคำตอบว่า.. ขอปฏิเสธ อ้อมกอด.. แม้ อ้อมกอดจากหัวใจรักที่แท้จริงเท่านั้น ที่จะเยียวยารักษาเธอ .. ผิดหรือ ที่เธอ ใจแข็ง .. มนุษย์ผู้ชายเอาคำว่ารักมาอ้างเพื่อเอาเปรียบรังแกใคร่ครอบครอง จนเธอกลายเป็นโรคหวาดกลัวมนุษย์ผู้ชายเช่นนี้!! ดังนั้น แม้เธอจะแสดงออกว่าเข้มแข็งแล้วปานใด แต่ในหัวใจที่อ่อนโยนเหว่ว้านี้ ย่อมปรารถนาสองแขนที่อบอุ่นปกป้องเหลือเกิน .. แต่ด้วยความหวาดกลัวเธอจึงเลือกนิ่งงัน!!
ทั้งในส่วนลึกเธอต้องซ่อนความรู้สึกในใจ.. ก็เพราะมีเพียงอ้อมกอดของคนคนเดียวที่เธอจะซุกกายอยู่ได้ อย่างไม่ต้องหวั่นกลัว แต่นั่นคือเรื่อง ‘ปาฏิหาริย์..’ ครั้นเมื่ออ้อมกอดของ ‘สุภาพบุรุษผู้ปกป้อง’ เป็นร่างสมมติ เป็นได้เพียง ‘ฝันหวานในนวนิยาย’ .. เธอจึงทำได้เพียงปรารถนาจะขอส่งรอยยิ้มไปให้คนในความรัก ผ่านผืนฟ้า สายลม แสงแดด แสงจันทร์ และท้องทะเลเสมอ เฉกเช่นที่เธอต้องพาหัวใจ ..ไป..ไม่ควรยึดติด เช่นที่เคยเป็นอีก ..”

“ด้วยพลังแห่งความรักและความดี” เธอจึงต้านดิ้นหนีคนเลวร้ายในชีวิต ‘ก้าวออก’อย่างปลอดภัย ..แม้ภาพเลวร้ายจะลบเลือนไม่ได้ กายพ้น แต่ใจถูกบีบให้รับความทุกข์ทรมานมาเนิ่นนาน .. จึงปรารถนาเห็นเธอที่ก้าวออก .. ได้ผ่าน พัก แล้วเติมเต็ม เถอะนะ

ประกายตาวิบวับจากเธอฉายมา “ขอบคุณนะคะ เข้าใจแล้วค่ะ ..เพื่อนสนิทตั้งแต่วัยเยาว์ที่ได้รับรู้ในเรื่องราวกันและกันผ่านตามกาลเวลาบ้างแม้ไม่ทั้งหมด แต่ทุกครั้งที่อยู่กับเพื่อนรู้สึกได้ถึงอิสระ เพื่อนปล่อยเพื่อนให้ได้รู้สึกไม่ได้ไร้กรอบ แต่ก็ไม่ต้องถูกขังในกรอบ เพื่อนบอกเสมอปล่อยให้หัวใจได้รับการเติมเต็มจากความรู้สึกดีๆ บ้าง อยากเห็นเพื่อนได้สบายๆ ถ้าอยู่กับตัวเองก็อยู่กับความรู้สึกตัวเอง เวลาอยู่ด้วยกันก็ใช้ความรู้สึกร่วมกัน ได้รู้สึกว่า "เต็ม" และ "เติม" ความรู้สึกดีๆต่อกัน” เธอลอบถอนหายใจ นัยน์ตายังเป็นประกาย
<b> “ เคยบอบช้ำจนไม่กล้ามีรักอีก จนโชคชะตาส่งให้ใจพันผูกกับคนในฝันในนวนิยาย เป็นเหมือนร่มที่พาเดินไปยามฝนตก จะเปียกปอนบ้างก็ไม่เป็นไรหากพายุกระหน่ำแรง เพียงหันไปเจอรอยยิ้มของคนที่กางร่มให้ ก็จะมียิ้มสดใสตอบกลับเสมอ
เหมือนเสื้อกันหนาวอุ่นๆ เหมือนสายลมอ่อนละไม มีมือใหญ่ที่แสนอุ่นกุมไว้เสมอ มีรอยจูบแสนหวานในความฝัน มีความสุขได้ในทุกมรสุมฤดูอย่างไม่ต้องหวาดหวั่น เพราะในฝันเราต่างบอกต่อกัน นี่ เป็นฝันร่วมกันของเรา จะเป็น ‘กันและกัน’ ตลอดไป
จะเป็นฝันในความฝัน จะอย่างไร จะเช่นไร!! อยากเห็นยิ้มกว้างของคนในฝัน อยากเห็นคนในฝันมีความสุขทุกคืนวัน ที่ตรงนี้ ก็จะมีรอยยิ้มส่งถึงเสมอ ให้บันทึกภาพฝันของคนรักกัน เป็น ‘เรารักกัน’อยู่ตรงนี้ตลอดไป” เธอเล่าถึงภาคต่อในภาพฝันอย่างสุขข้างในใจ..

“ชีวิตจริงยากเพียงใด แต่เพราะคำๆ นี้ ‘เติมเต็ม’ สะกิดให้เห็นภาพสะท้อนงดงามของความปรารถนาดี ห่วงใยอย่างจริงใจจากคนที่เข้าใจเราอย่างแท้จริง ซึ่งเป็นกำลังใจที่มีคุณค่ามาก ทางที่อาจยาวไกล.. แต่ ‘เวลา’ ใครจะรู้เล่าว่า เราจะอยู่ได้สั้น หรือยาวเพียงใด ?
จะขอทำวันนี้ ดูแลวันนี้ เติมเต็มคนดีๆ ของวันนี้ให้ดีที่สุด รักษาความสุขที่แสนสั้นไว้ให้ตราตรึงได้นับนาน แล้วจะได้ไม่ต้องย้อนมา เสียดาย ที่อยู่กับความทุกข์นานไป จนบังเบียดช่วงเวลาแห่งความสุขที่สั้นอยู่แล้ว ให้สั้นลงไปอีก
เพียงเติมเต็มกันและกัน .. ให้ใจสบาย เพื่อความสบายใจ .. ได้ดูแล และได้เปิดรับการดูแล จะอยู่ตรงนี้ เติมเต็มเขา เติมเต็มเรา จะยิ้มแบบนี้^_^ เติมเต็มกัน เท่านั้น เท่านั้นพอ..”

หวังไว้ว่าก่อนเรื่องเล่าชีวิตจริงบางส่วนผ่านงานเขียน ก่อนนวนิยายจะปรากฏ!!! .. ชีวิตยังเดินทาง ตราบที่มีลมหายใจ ‘เรื่องของเธอ..’ ที่มาอยู่ใน blog ครานี้ นั่นเพราะหลายคำสอนจากผู้ใหญ่ หลายความห่วงใยที่เติมเต็มกำลังใจให้เธอ เป็นสิ่งที่เธออยากส่งต่อผู้อื่น ..
ด้วยความรู้สึกว่าหากทุกถ้อยอักษรเหล่านี้ จะได้เป็นกำลังใจให้กับผู้ที่กำลังต้องการกำลังใจได้ . . เธอ กับ ฉัน ผู้เขียน จะยินดีอย่างมากจริงๆ นะคะ

คลับ music-is-life : เผื่อลืม ost. 365 วันแห่งรัก - One Two Three SOUL

ขอส่งท้ายปีเก่า ให้หมดเรื่องร้าย พบแต่เรื่องดี ๆ สิ่งดีๆ และคนดีๆ ขอให้ทุกคนมีความสุขสวัสดี ต้อนรับปีใหม่ รับสิ่งใหม่ๆ ชีวิตใหม่ที่ดีงามทุกคนนะคะ สวัสดีปี 2554 ปีเถาะ กระต่ายแสนดี สุขสันต์ตลอดปี ตลอดไปค่ะ


ป.ล. ส่งท้ายเช่นเคยค่ะเพื่อนๆ ชาวบล็อกคะ บุณฑริกาแกะตัวอักษรจากเนื้อนวนิยาย “รักแลกรัก” มาฝากแทน ส.ค.ส.ปีใหม่นะคะ “ขณะที่ตัวหล่อนเอง กลับเหมือนสายน้ำที่ไหลไปเรื่อยๆ เอื่อยๆ ยังไม่รู้เลยว่าจะมีทางแยกตรงไหน หรือจะตรงดิ่งไปถึงที่ใด หล่อนไม่เคยเฝ้าคิดถึงเรื่องความรัก จนกระทั่งมีเขาเข้ามาในชีวิต.. น้ำที่เคยไหลเอื่อยๆ เหมือนมีแรงผลักให้ไหลเร็วและพุ่งไปในทางแยกที่ขวางอยู่ตรงหน้าอย่างไม่หวาดหวั่น หล่อนรู้ว่าจะต้องไปทางไหน หากเขาและหล่อนใจตรงกัน..” รักแลกรัก : บุณฑริกา : หน้า 76-77 : 145.- “ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ^^”

ป.ล. ณ ข้ามคืนวันที่ 7 ธันวาคม สู่วันที่ 8 ค่ะ
ถ้าเพื่อนๆ ต้องตาลายเพราะคนเขียน เขียนเรื่องยาวไป ข้อนี้เพื่อนๆ ที่น่ารักคงไม่ว่ากันแน่ๆ เลยนะคะ
แต่ถ้าต้องลายตาเพราะสีสัน ต้องขออภัยจริงๆ ค่ะ ..จะพยายามเข้ามาแก้ไข ในโอกาสต่อไปนะคะ แต่ถ้าเพื่อนๆ ชอบสีสัน หรือพอทนได้ ก็โอเคเลยคร้า อิอิ
..คืนนี้พระจันทร์มากระซิบ กล่อมนอนฝันแล้วค่ะ จะได้รอแสงตะวันยามเช้าโอบกอด
รับความสุข ในสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก ที่เกิดจากการเติมเต็ม แบบเรื่องของเธอ..เรื่องในฝัน เรื่องที่เขียนในคืนนี้ ..หลับฝัน หวานๆ ทุกคนนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

 

Create Date : 08 ธันวาคม 2553		13 comments
Last Update : 8 ธันวาคม 2553 0:17:54 น.
Counter : 707 Pageviews.
Share Tweet