เรื่องเล่าธรรมดาของเด็กหญิงแป้งผู้ใช้ชีวิตในช่วงหลังปี 2489 เป็นต้นมา
นามปากกาหรือชื่อสมมุตินี้คือใคร ไม่ได้แจ้งไว้
และเรื่องเล่าก็เป็นเรื่องราวที่ไม่ได้เรียงลำดับไปตามอายุผู้เขียน
และผู้เขียนก็ไม่ตั้งใจเล่าถึงเรื่องราวชีวิตหรือความสำเร็จของตนเอง
เพียงเล่าถึงสภาพชีวิตความเป็นอยู่และสังคมของกรุงเทพในช่วงเวลาในอดีตนั้น
เป็นเรื่องของ "ชาวบ้าน" จริงๆ มีทั้งหวย มีทั้งซ่อง มีละครเวที มีหวอสงคราม
และมีคำสั่งสอนของผู้หลักผู้ใหญ่ กำกับทางเดินชีวิตของเด็กหญิงแป้ง

อ่านเรื่อยๆ สนุกดี
ภาษาเขียนแบบภาษาพูด บ้านๆ
ไม่ได้มีสำนวนโวหารบรรเจิดเริ่ดหรูแต่อย่างใด
แต่ก็เห็นภาพชีวิต สังคม ในยุคสมัยนั้นได้ชัดเจน
เหมือนฟังคุณย่ารำลึกความหลังครั้งยังเด็ก ยังสาว
ได้อารมณ์แบบนั้นล่ะ