"เมื่อวานฉันซื้อไดอารี่นี้มาเพราะคิดว่า ฉันมีบางสิ่งบางอย่างที่แสนวิเศษและควรค่าต่อการเอ่ยถึง
บางอย่างที่เป็นเรื่องส่วนตัวซึ่งไม่อาจให้คนอื่นรู้ได้ นอกจากตัวฉันเอง
แต่บัดนี้ มันกลับกลายเป็นความว่างเปล่าเช่นสิ่งอื่นๆ ในชีวิตฉัน ..."

"...โค้ก 10 ใน 14 ขวด มียาเสพติดแอลเอสดี เจือปนอยู่ด้วย ไม่มีใครรู้มาก่อนว่าผู้ใดจะได้ดื่ม..วาว! ฉันดีใจที่เป็นหนึ่งในผู้โชคดีเหล่านั้น ...มันช่างสนุกสนานเสียนี่กระไร แต่เห็นจะไม่ขอทดลองมันอีก... เคยได้ยินเรื่องยาเสพติดมาแล้วหลายครั้ง มันน่ากลัวและน่าขยะแขยง...ถึงอย่างไร ฉันก็ดีใจที่ได้รู้จักและลิ้มรส รู้ฤทธิ์เดชของมัน บัดนี้ ฉันหลุดออกมาเป็นอิสระ อิสระที่จะตัดสินใจ นอกจากนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างมันจบสิ้นลงไปแล้ว มันเป็นอดีตของประสบการณ์ซึ่งไม่อยากคิดถึงมันอีก..."

"...แต่ พระเจ้าช่วย ฉันกลับหื่นกระหาย อยากทดลองสูบกัญชา ขอสัญญา แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ต้องการรู้รสชาติในทุกสิ่งทุกอย่าง...ฉันคิดว่าเป็นการดีหากเรารู้ด้วยตนเองว่า แท้จริงแล้วยาเสพติดแต่ละชนิดเป็นอย่างไร ทางเดียวที่รู้ได้ก็คือ เสพมัน แต่ก็ไม่ต้องการให้คนอื่นทราบว่า ฉันเคยเสพของเหล่านี้..."

"..ฉันบอกเธอถึงเรื่องนัดกับบิลล์...วันศุกร์เขาแนะนำให้รู้จัดตอร์ปิโด พอถึงวันอาทิตย์ฉันก็ได้สัมผัสกับสปีด ทั้งสองอย่างทำให้ฉันรู้สึกราวกับอยู่บนดวงดาวที่กำลังพุ่งผ่านทางช้างเผือก ....ฉันรู้แล้วว่าทำไม พวกติดยาเรียกเฮโรอินชนิดผงขาวว่า สปีด ฉันแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ ความจริงฉันไม่ควรฉีดผงขาว แต่มันเป็นความต้องการของฉัน...เหมือนฝัน มันทำให้ฉันรู้สึกเป็นอิสระรวมกับถูกทอดทิ้งอยู่เดียวดาย เต็มไปด้วยความว่างเปล่า แตกต่างจากอดีต แต่มันดีขึ้น ทำให้ฉันมีความสุข ช่างวิเศษ และสวยงามเสียจริง..."

"...ฉันหลงรักริชชี่อย่างหัวปักหัวปำ เช่นเดียวกับความรักของคริสที่มีต่อเท็ด เราอยากมีเวลาอยู่กับเขามากที่สุดเท่าที่จะมากได้ มันแย่ตรงที่ว่า ทั้งฉันและคริสไม่มีเงิน จึงหันไปขายกัญชาให้แก่เด็กๆ ซึ่งติดกัญชาอย่างหนัก คราวใดที่เด็กพวกนั้นซื้อจากคนอื่นไม่ได้ก็จะมาซื้อจากเรา..."

"...ฉันรู้สึกละอายใจ ไม่น่าเชื่อว่าฉันขายยาเสพติดให้เด็กอายุ 11-12 หรือแม้แต่ 9-10 ขวบ ทำได้ยังไงกัน รู้สึกขยะแขยงตัวเอง ทำให้ครอบครัวและทุกๆ คนต้องได้รับความอับอายขายหน้า ฉันมันชั่วช้าเลวทรามพอๆ กับริชชี่คนเลว.."