ล่องเรือหางยาว "หรี่เสียงกรุงเทพ" - Part II (จบ)
ความเดิมตอนที่แล้ว
กินกันอิ่มแล้ว ได้ล้อมวงคุยกันบนชั้น 2 ของบ้านนี้ คุณโกะเล่าความเป็นมาและเป็นไป ก่อนจะมาเป็นบ้านศิลปินในวันนี้ พืนที่คลองบางหลวงแห่งนี้มีความเป็นมายาวนาน และเป็นฉากชีวิตที่ปรากฎในนวนิยายหลายๆ เรื่่อง ทั้ง สี่แผ่นดิน ของม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช สองฝั่งคลอง ของ ว. วินิจฉัยกุล ตัวเราเองก็เคยล่องเรือเข้าคลองนี้ ตอนสำรวจเส้นทางท่องเที่ยวที่นักท่องเที่ยวนิยมอยู่ 2-3 ครั้งแล้ว รู้ข่าวว่ามีคนทำ "บ้านศิลปินคลองบางหลวง" ผ่านสื่อต่างๆ แต่ก็ไม่เคยมาเยือน ทั้งๆ ที่มันก็เดินทางมาไม่ยากเลย ทางรถก็มาได้ แต่อะไรจะได้ซึบซับบรรยายกาศได้ดีเท่ากับการเดินทางมาทางเรือ อย่างที่เคยเป็นมาในอดีต
ความที่การล่องเรือชมวิถีชีวิตริมคลองเป็นที่นิยมกันมาก (ถึงมากที่สุด) ก็เลยทำให้มีเรื่อหางยาวบ้าง เรือด่วนบ้าง แล่นผ่านไปมาในคลองนี้ตลอด และเสียงเครื่องยนต์เรือก็ดังเหลือหลาย ...แต่ก็อย่างที่กล่าวไปแล้วใน blog ก่อนหน้า
แม้จะมีอุปกรณ์ติดตั้ง ช่วยลดเสียงดัง แต่คนเรือขับเรือไม่ให้ความร่วมมือ ด้วยข้ออ้างร้อยแปดพันประการ หนึ่งในนั้นคือ นักท่องเที่ยวไม่ชอบ เราว่ามันตรงกันข้ามนะ เสียงดัง แล่นเร็ว ก็สนุกและตื่นเต้นดี แต่ถ้ามันเบาเสียงลงได้ ทำให้คุยกันระหว่างเดินทางได้ มันไม่ดีกว่าเหรอ อันนี้ก็ต้องฝากไว้ให้เสียงของ "นักท่องเที่ยว" สะท้อนไปยังคนขับเรือ และบริษัทนำเที่ยวต่างๆ ด้วย ถ้าเรามีหน้าที่ดูแลเรื่องการใช้ท่าเรือ เราคงสั่งให้เรือที่มีจอดรับนักท่องเที่ยวติดเครื่องมือนี้ทุกลำ เราเชื่อว่า นักท่องเที่ยว รักษ์โลก รักความสงบ ยังมีอีกเยอะ
คุยกันพอหอมปากหอมคอ ก็ได้เวลาลงไปชมการแสดง "หุ่นละครเล็ก " โดยคณะคำนาย ซึ่งมีแสดงที่บ้านศิลปิน ทุกวัน (หยุดวันพุธ) เวลาบ่ายสองโมง
คณะนี้ยังเป็นคณะเล็กๆ คนน้อย หุ่นน้อย ก็เลยจัดแสดงในลักษณะกึ่งๆ สาธิต เวลาแสดงจริงๆ ผู้เชิดของคณะนี้จะใส่หน้ากาก เพื่อให้ความสนใจของคนชมไปอยู่กับหุ่น แต่เรามันพวก "ติดคนรำ" ก็เลยสนใจดูท่วงท่าร่ายรำของคนเชิด มากกว่าหุ่นอยู่ดีแหละ
หลังจากนี้ก็เป็นเวลา "ตามอัธยาศัย" ใครจะจิบกาแฟ นั่งเล่น ก็เชิญตามสบาย ส่วนเรากับเพื่อนก็พากันเดินสำรวจบ้านศิลปินและพื้นที่ใกล้เคียงซะหน่อย
ที่นีอยู่ติดวัดและมีเจดีย์เก่าๆ รอบูรณะอยู่ในพื้นที่ด้วย
มีโปสการ์ด ภาพวาดเล็กๆ และงานฝีมือ วางขาย รวมทั้งมีอุปกรณ์ให้ละเลง แสดงฝีมือศิลปะด้วย
มีมุมให้ทำสมุดโน้ตทำมือ และทำปกด้วยงานภาพพิมพ์ พร้อมคนสอนทำ
เดินออกจากบ้านศิลปินไป เลาะไปตามทางเดินริมน้ำ ก็มีร้านรวงต่างๆ ตอนที่เราไปยังไม่คึกคัก คิดว่าตอนนี้เริ่มติดแล้ว น่าจะมีของขายมากขึ้น และเราก็เลยซื้อเสื้อยืดมาเป็น "ของที่ระลึก"
ที่ surprise คือ พิพิธภัณฑ์ภาพถ่ายมุมกว้าง ย้ายมาอยู่ในคลองบางหลวงนี้ด้วย ไม่มีสภาพแบบพิพิธภัณฑ์แล้ว แต่ยังคงความน่าสนใจ ชวนให้ค้นคว้าศึกษาอยู่เช่นเดิม
เดินไปดูโน้น นั่น นี แล้วก็เดินกลับมารวมพลที่เดิม ...นั่งรับตามสงบ เย็น แบบชิลๆ
ได้เวลาพอเหมาะแล้ว ชาวคณะก็ออกมาลงเรือหางยาว ที่กลับมารับตามนัดหมาย ออกเดินทาง.ผจญภัยท่ามกลางความเวิ้งว้าง กลับสู่จุดตั้งต้น
เป็นอีกทริปที่ได้รู้ว่า "มุมสงบเงียบ" ของเมืองที่วุ่นวายนี้ ยังมีอยู่ในฝั่งธน แล้วก็ยังมีบางพื้นที่ ที่ต้องการ "ความสงบเงียบ" และต้องการให้เราช่วยกัน "ลดเสียง" แม้จะช่วยอะไรไม่ได้มากนัก แต่เราก็หวังว่า การลงเรือหางยาวครั้งต่อๆ ไป คงบอกให้คนขับ "แล่นเบาๆ ไม่ต้องเร่งเครื่่อง เวลาผ่านย่านชุมชน" น่าจะช่วยได้ในระดับนึง ...ย้ำๆ ไปเรื่อยๆ คนเรือคงรับฟัง ถ้าไม่หูหนวกไปเพราะเสียงเครื่องยนต์ก่อนนะ
| Create Date : 20 กรกฎาคม 2555 |
| Last Update : 20 กรกฎาคม 2555 7:25:07 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 2207 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [
แล้วอยากจะไปชมของจริงแล้วสิค่ะ