|
|
|
|
|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
ทริปผจญภัย...ปายหน้าฝน : Part IX - ชิลยามบ่ายที่เมืองปาย
ความเดิมตอนที่แล้ว
หลังจากที่ฝนเริ่มซาลง เราสองคนก็จูงจักรยานออกจากวัด มาแวะดูคลองคูเมือง (ตามตำนาน) ซึ่งมีแนวถนนและต้นไม้ร่มครึ่ม สวยงาม แล้วย้อนคิดตามตำนานคำบอกเล่าเรื่องการสร้่างเมืองไปด้วย
รื่นรมย์ ชมวิว แล้วก็ผลัดกันถ่ายรูป เราก็เลยอาศัยวิวตรงนี้ เก็บภาพจักรยาน พาหนะคู่ใจของทริปนี้ไว้ซะหน่อย
จากนั้นก็พากันปั่นกลับ ตั้งใจจะกลับเข้าที่พัก โดยแวะถ่ายรูปบางจุด ที่ขามาไม่ได้แวะถ่ายรูป แต่ก็ไม่รู้ว่า ...เลี้ยวผิดกันตรงไหน ...ทำไมปั่นไป ปั่นไป ไม่เห็นวิวเดิม
แต่เอาเหอะ ...มันมีถนนให้ปั่น ก็ปั่นกันไปเรื่อย ... มีฝนหนักบ้าง จนต้องหยุดหลบฝนที่ศาลาข้างทาง พอฝนซา ก็ปั่นกันต่อ ...สมเป็นการท่องเที่ยวหน้าฝนจริงๆ เส้นทางปั่นช่วงนี้เป็นถนนลาดยาง มีรถใหญ่วิ่งสวนมาบ้าง และเป็นทางขึ้นเขาสลับลงเขา เล่นเอาเหนื่อยพอแรงอยู่เหมือนกัน และก็เกิดเหตุรถไถล ...อีกครั้ง... สุดท้ายแล้ว เราก็ปั่นนำเพื่อนมาโผล่ตรงทางแยก ไม่ไกลจากเส้นทางกลับที่พัก แบบว่า...มาถึงแบบงงๆ
แวะกินก๋วยเตี๋ยวน้ำตก เจ้าเดิม สั่งคนละ 2 ชามเหมือนเดิม เติมพลังให้ตัวเองกันก่อน
กลับเข้าที่พัก ...ก็พอดีเจอน้องที่ดุแลรีสอร์ท ก็เลยขอเปลี่ยนห้อง เพราะถ้านอนที่เดิมอีกคืน ...ก็คงได้ยินเสียงรบกวนจากห้องข้างบนอีก รีสอร์ทให้ช่วงนี้ ไม่ค่อยมีลูกค้าอยู่แล้ว ...เรื่องย้ายที่นอนก็เลยเป็นเรื่องง่ายๆ
ย้ายของ มายังบ้านเล็ก ชั้นเดียว (หน้าหลังเดิม) ล้างหน้าล้างตา นอนเกลือกกลิ้งกันไป เก็บภาพบรรยายกาศห้องใหม่กันไป
หายเหนื่อย หายเมื่อย ก็เริ่มเจ็บหน้านิดๆ แผลถลอกเริ่มออกอาการ แต่ยังไม่เข็ดค่ะ ...เอาจักรยานออกรอบบ่ายนี้ แล้วไปต่อเวลาเช่ากับเจ้าของร้าน จ่ายตังค์เช่ารายชั่วโมง ไปจนถึงเย็น ... แล้วก็ปั่นเที่ยวในเมืองกันบ้าง
แวะไปชม "แม่น้ำปาย" ที่ไหลแรง เชี่ยวมาก แต่ก็มีนักท่องเที่ยวต่างชาติ เล่นล่องแก่ง ผ่านหน้าเราไป
แม่น้ำปาย เป็นแม่น้ำที่ใหญ่และยาวที่สุดของจังหวัดแม่ฮ่องสอน เกิดจากทิวเขาถนนธงชัยและทิวเขาแดนลาวในเขตอำเภอปายไหลผ่าน 3 อำเภอในจังหวัดเดียว คือ อ.ปาย-อ.ปางมะผ้า-อ.เมือง ก่อนจะไหลลงสู่แม่น้ำสาละวิน แต่ละช่วงมีทิวทัศน์ธรรมชาติที่สวยงาม แล้วไหลลงมาทางทิศใต้ผ่านอำเภอเมืองแม่ฮ่องสอน ไปบรรจบกับแม่น้ำสาละวิน (แม่น้ำคง) ในเขตรัฐคะยา สหภาพพม่า มีความยาวประมาณ 180 กิโลเมตร กว้างประมาณ 30 เมตร และลึกประมาณ 7 เมตร ท้องน้ำมีลักษณะเป็นกรวดทราย และในฤดูแล้งน้ำลึกประมาณ 1 เมตร ตลอดลำน้ำปายนี้สามารถล่องแพได้
ถนนคนเดินช่วงบ่าย ในเดือนสิงหาคม ร้านรวงยังคงปิด บางร้านปิดเพราะยังไม่ได้ถึงเวลาเปิด แต่บ้างร้านปิด เพราะไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยว เราแวะร้านหนังสือ ร้านเสื้อยืด ซื้อเสื้อที่ระลึก แวะไปเลือกซื้อโปสการ์ดให้เพื่อน (ตาม order)
ตลกดี...ในกทม.เราไม่เคยไปหยิบ A Day Bulletin ได้ทันเลย แต่กลับหยิบได้จากร้าน "มิตรไทย" แห่งนี้
ข้ามถนนมายัง ร้านกาแฟฝั่งตรงข้าม ซึ่งเป็นร้านกาแฟเจ้าแรกๆ ในปาย โดยคำแนะนำจากเพือ่นรุ่นพี่ใน Facebook และได้เห็นชือร้านนี้ ในนิตยสารท่องเที่ยวมาบ้าง
เครื่องดิ่มเย็นๆ ขนมหวานๆ นั่งละเลียดไป เขียนโปสการ์ดไปด้วย บรรยากาศน่านอน และพักนานๆ ไม่อยากกลับไปสู่ความรีบเร่งในกรุงเทพมหานครอีกเลย แต่เวลาของการพักผ่อน มันก็มีกำหนดแน่นอน เราต้องกลับไปสู่ความจริงอ่ะนะ
เลิกเพ้อ ....เล่าต่อ
อิ่ม อร่อย ที่ร้านกาแฟเล็กๆ แล้วก็ออกปั่นวนเล่นในเมือง นึกได้ว่ามีนักเขียนคนโปรดเปิดร้านอยู่ในเมืองปายนี้นา คราวนี้ก็เลย ปั่นชะลอ มองหาร้านหนังสือแถวถนนคนเดิน ...จนพบ "ร้าน Freeform ของ 'ปราย พันแสง" ...ปั่นผ่านมาหลายรอบไม่ยักเห็น
แวะเข้าไปทักทาย ในฐานะที่รู้จักกัน ...คือ เรารู้จักนักเขียนอ่ะนะ แต่คุณ 'ปราย จำคนที่เคยขอลายเซ็น คนที่พูดคุยผ่าน Facebook ได้หรือป่าว เราก็ไม่รู้หรอก ได้รับการต้อนรับขับสู้อย่างดี มีพันซ์รับแขกขาจร .. และเราก็อุดหนุนหนังสือมา 1 เล่ม ตลกดีนะ...ที่เลือกซื้อหนังสือเที่ยวปาย ขณะที่อยู่ปายเป็นวันสุดท้าย คงได้ใช้หนังสือเล่มนี้เป็นคู่มือครั้งต่อไป
เรื่อยเปื่อยรอเวลาจนใกล้ 6 โมงก็ปั่นนำเพื่อนไปหน้าบ้านนายอำเภอ บ้านพักนายอำเภอ ก็อยู่ตรงข้ามที่ทำการอำเภอนั่นแหละ เป็นบ้านไม้ 2 ชั้นเก่าแก่ และยังคงใช้งานอยู่จนปัจจุบันนี้ บริเวณใต้ถุนจัดแสดงผลงานศิลปะภาพวาดและภาพถ่ายเก่า เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองปาย และวันศุกร์นั่นเป็นการแสดงงานวันแรกพอดี
เราเก็บภาพบางมุมเอาไว้เอาไว้เท่านั้น แล้วจึงพากันไปหาอะไรกินที่ตลาดเทศบาล
ไม่รู้จะกินอะไรกันดี ก็เลยซื้อข้าวเหนียว-ไก่ทอด หิ้วกลับมากินที่บ้านพัก ก่อนหน้านั้นก็ปั่นชมเมืองอีกรอบ
แล้วจึงเอาจักรยานมาคืนที่ร้านตามเวลา .... ไม่ได้เดินถนนคนเดิมยามค่ำคืนหรอกนะ เพราะที่พักของเราอยู่นอกย่านนั้นออกไปอีก การเดินถนนต่างเมืองเวลากลางคืน...ไม่ค่อยเหมาะนัก
เดินเอื่อยๆ ไปตามถนนกลับบ้านพัก เวลาพลบ ใกล้ค่ำ ท้องฟ้าและท้องนาในเมืองปาย ก็มีอีกอารมณ์ให้สัมผัส ค่ำคืนนั้น กินข้าวแล้วก็อาบน้ำ นอน สลบเหมือด ...
โปรดติดตามตอนต่อไป
Create Date : 05 มกราคม 2555 |
Last Update : 5 มกราคม 2555 22:23:14 น. |
|
6 comments
|
Counter : 2150 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: นู๋เมี่ยง IP: 58.9.37.42 วันที่: 5 มกราคม 2555 เวลา:22:15:52 น. |
|
โดย: นัทธ์ วันที่: 5 มกราคม 2555 เวลา:22:25:48 น. |
|
โดย: JewNid วันที่: 6 มกราคม 2555 เวลา:1:02:47 น. |
|
โดย: นัทธ์ วันที่: 6 มกราคม 2555 เวลา:7:21:38 น. |
|
โดย: besmile-me วันที่: 8 มกราคม 2555 เวลา:8:26:04 น. |
|
| |
|
นัทธ์ |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [?]
|
รักที่จะอ่าน รักที่จะเขียน เปิดพื้นที่ไว้ สำหรับแปะเรื่องราว มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง ณ ที่นี้
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2539 ห้ามผู้ใดละเมิด โดยนำภาพถ่ายและ/หรือข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ไปใช้ และ/หรือเผยแพร่โดยมิได้รับอนุญาต เป็นลายลักษณ์อักษร
|
|
|
|
|
|