เราสามคน ตอนที่ 2 (จบ) ......จากวันนั้นเป็นต้นมาผมกับเปิ้ลก็ไม่ได้ไปนั่งกินขนมที่เกาะกลางน้ำหลังเลิกเรียนอีก เธอหลบ ไม่ยอมออกมาให้ผมเห็นหน้า แถมเจ้าน้องสาวมันก็ไม่ช่วยผมอีกต่อไปแล้ว เวลาผมเดินผ่านหน้าห้องเธอๆก็ทำเป็นมองไม่เห็น ทั้งๆที่ปกติเธอจะต้องส่งยิ้มหวานมาให้ทุกครั้ง ......ผมเริ่มรู้สึกสับสน แต่ผมก็ตัดใจที่จะไม่แสดงท่าทีสนใจในตัวเปิ้ลอีกต่อไป ผมยังคบกับแหม่มตามปกติ ทั้งที่ในใจของผมยังไม่ลืมเรื่องของเธอ ผมคิดว่าแหม่มคงรับรู้ความรู้สึกนี้ได้ แต่แหม่มก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ......แล้ววันหนึ่ง ผมก็ได้พบกับสิ่งที่คาดไม่ถึง เปิ้ลมาดักรอผมที่หน้าห้อง พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ผม เป็นรอยยิ้มที่ผมคิดถึงมาเป็นแรมเดือน แม้ในใจผมตอนนั้นจะเริ่มหวาด ๆ อยู่บ้าง ผมเผลอมองเธออยู่นาน จนเธอหัวเราะออกมา และบอกผมถึงสาเหตุที่มาหาผมที่นี่ ......เธอบอกผมว่าอยากให้ผมกลับไปคบกับเธอเหมือนเดิม แม้ผมจะมีแหม่มอยู่ก็ไม่เป็นไร เธอยอมรับได้ พร้อมกับนัดให้ผมพาแหม่มไปกินขนมที่เกาะกลางน้ำในเย็นวันนั้นด้วย ผมงงมากแต่ก็รับปากเธอ ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงกล้าชวนแหม่มไป แต่ที่ผมไม่รู้มากไปกว่านั้นอีกก็คือ ทำไมแหม่มถึงยอมไปกับผมด้วย ......เราสามคน นั่งกินขนมกันอย่างมีความสุข ผมยอมรับว่าแม้จะยังไม่เข้าใจ แต่ผมก็มีความสุขมากที่สุด ขนาดที่ไอ้พวกเพื่อนของผมมันอิจฉาผมแทบเป็นแทบตาย แม้แต่อาจารย์ก็ยังแซวผมทุกครั้งที่พบกัน เราสามคนเหมือนเป็นเงาตามตัว ถ้าขาดใครคนใดคนหนึ่งไป ก็มักจะถูกถามถึงอีกคนเสมอ แทบไม่น่าเชื่อเลยว่าทุกสิ่งจะจบลงอย่างง่ายดายขนาดนี้ แต่ผมไม่เคยนึกสังหรณ์ใจเลยว่า มันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด... ......เวลาผ่านไปอีกประมาณ 1 เดือน โรงเรียนจัดให้นักเรียนไปดูหนังนอกสถานที่ หลังจากดูหนังจบ เปิ้ลได้ชวนผมไปเที่ยวสวนสนุกต่อโดยมีเพื่อนผู้หญิงในห้องเธอไปด้วยอีกสามคน พอไปถึงผมก็พบว่ามีเพื่อนของเปิ้ลที่เป็นผู้ชายอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่รู้จักตามไปสมทบด้วย เราทั้งหกคนได้ไปเล่นเครื่องเล่นต่างๆอย่างสนุกสนาน แต่ผมกลับไม่รู้สึกสนุกเลยแม้แต่น้อย เพราะไอ้เจ้าหนุ่มคนนั้นมันแสดงท่าทีสนิทสนมกับเปิ้ลเป็นพิเศษ แม้ว่าเพื่อนผู้หญิงทั้งสามคนของเปิ้ลจะคอยกันท่าและเชียร์ผมอยู่ตลอดเวลาก็เถอะ ......อาทิตย์ต่อมา เราทั้งสามคนก็ยังไปนั่งกินขนมตอนเย็นตามปกติที่เคยทำมาอยู่ทุกวัน แต่วันนี้ผมรู้สึกว่าบรรยากาศมันเงียบเหงาผิดปกติ เพราะทั้งเปิ้ลและแหม่มไม่ช่างพูดช่างคุยเหมือนเคย แม้ผมจะชวนคุยจนเหนื่อย ในที่สุดแหม่มก็พูดขึ้นมาโดยเล่าให้ผมฟังว่าอีกประมาณสองอาทิตย์หลังจากสอบเสร็จ เธอต้องย้ายตามคุณพ่อไปอยู่ที่ต่างจังหวัดและคงต้องย้ายโรงเรียนด้วย สิ่งที่เธออยากบอกผมก็คือ เธอขอเลิกกับผม ผมตะลึงและจ้องหน้าเธอนิ่ง แล้วเหมือนมีอะไรดลใจ ผมหันไปมองหน้าเปิ้ลเพื่อขอคำอธิบาย เปิ้ลเหมือนจะเข้าใจและบอกผมว่า ที่เปิ้ลกลับมาคบกับผมอีกครั้งหนึ่งก็เพราะอยากมีช่วงเวลาดี ๆ ไว้จดจำ และครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้มาอยู่ด้วยกันอย่างนี้ เธอกล่าวคำว่า ลาก่อน พร้อมกับบอกทิ้งท้ายว่า ขอให้เราจากกันด้วยดี ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง และอยากคิดว่านี่เป็นเพียงฝันไป แต่ก็รู้ว่า ทุกอย่าง มันคือความจริง....และนับจากวันนั้นเป็นต้นมา ผมก็ไม่เคยได้พูดคุยกับเปิ้ลและแหม่มอีกเลย... ......ผมเศร้าไปพักใหญ่ และเพิ่งรู้ว่าตัวเองเสียใจกับคำบอกเลิกของเปิ้ลมากกว่าของแหม่มเสียอีก และสิ่งที่ยืนยันความรู้สึกนี้ได้เป็นอย่างดีก็คือเมื่อผมได้พบกับเปิ้ลอีกครั้งในหลายปีต่อมา... ......ในวันนั้นผมไปยืนรอรถเมล์ที่หน้ากองสลาก ถนนราชดำเนิน กทม.มีงานประกวดรถบุปผาชาติ มีเทพีประจำรถคอยโบกมือให้กับผู้ชม ผมยืนมองรถและเทพีด้วยความเพลิดเพลิน มาสะดุดตากับรถบุปผาชาติคันหนึ่งที่มีเทพีประจำรถที่สวยมากผมจ้องมองด้วยความรู้สึกคุ้นตาพร้อมกับพยายามนึกว่าผมเคยเห็นเธอที่ไหน แล้วผมก็แทบจะไม่เชื่อสายตาตนเองเมื่อพบว่าเทพีคนนั้นก็คือเปิ้ลนั่นเอง เธอสวยมาก สวยจนผมตะลึง แทบไม่เหลือเค้าเดิมของเด็กผู้หญิงกะโปโลคนนั้นเลย เธอก็คงเห็นผมเช่นกันเพราะเธอเหลียวมองผมจนขบวนรถผ่านไป มันเป็นวันที่ผมรู้สึกเสียใจและเสียดายอย่างที่สุด เรียกว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่ทำอย่างที่เคยทำมาเป็นอันขาด แต่ผมก็รู้ว่าทุกอย่างมันได้ผ่านและจบลงไปแล้ว ......นั่นคือประสบการณ์รักในวัยกระเตาะครั้งหนึ่งที่ฝังใจผมอย่างมาก จนอยากจะเอามาเล่าให้ฟัง ซึ่งหากมองย้อนกลับไปจากวันนี้ ผมรู้สึกว่ามันเป็นความรักและความคิดแบบเด็ก ๆ ที่บริสุทธิ์ไม่มีเรื่องอื่นมาเจือปน แม้ว่าเหตุการณ์นั้นจะผ่านมานานมากแล้ว แต่ผมก็ยังยิ้มได้ทุกครั้งที่นึกถึง...   Create Date : 24 กันยายน 2549 20 comments Last Update : 24 กันยายน 2549 20:45:16 น. Counter : 1028 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้ว คิดถึง แฟนเก่า จัง   โดย: สาวใช้ ณ สแตมฟอร์ด บริดจ์ 25 กันยายน 2549 8:39:49 น.

แฟนเก่าคนไหนเหรอ...วานบอก อิอิ   โดย: Bond Man 25 กันยายน 2549 9:52:19 น.

เฮ้อ....จบแบบไม่แฮปปี้เลย แต่ก็ดีแล้วล่ะ ไม่งั้นจะปวดหัวกว่านี้...เชื่อเถอะ หากจะรัก ให้ทีละหนึ่ง อย่าทำซึ้ง ทีละหลาย สักวัน อาจจะตาย เพราะรักหาย ไม่เหลือเลย   โดย: ทิวลิปสีน้ำเงิน 25 กันยายน 2549 10:04:56 น.

คิดถึงแฟนเก่าคนที่หนึ่งถึงสาม   โดย: สาวใช้ ณ สแตมฟอร์ด บริดจ์ 25 กันยายน 2549 10:41:20 น.

แวะมาอ่าน   โดย: ploy(er) 25 กันยายน 2549 19:06:07 น.

^ ^ ^ แร้วคนที่ สี่ ห้า หก เอาไปลืมไว้ที่ไหนอ่ะ แห่ๆๆ (มีแซว) อกหักเรื่องเล็กค่ะ คุณ Bond Man แต่อกเล็ก เรื่องใหญ่ค่ะ ฮี่ๆๆๆ   โดย: TsuTaYa 25 กันยายน 2549 19:10:40 น.

อืม...แวะเข้ามาอ่านด้วยคนนะคะ   โดย: คนไม่มีค่า 25 กันยายน 2549 19:39:16 น.

ขอโต๊ดดดดที่หนีเที่ยวซะหลายวัน กลับมาแล้วจ้า   โดย: midori-jp 26 กันยายน 2549 0:19:40 น.

นึกว่า Seasons Change หุ หุ หุ   โดย: im onair IP: 203.150.233.178 26 กันยายน 2549 10:52:37 น.

วันนี้มาทักทายตอนค่ำของวันอังคารขอให้มีความสุขนะค่ะ...ช่วงนี้คอมฯ คลานเป็นเต่า อาจจะหายหัวไปบ้างคงไม่ว่ากันนะจ๊ะ.. เพลงเพราะจัง อ่านแล้วนะทำให้คิดถึงแฟนเก๋าเก่า   โดย: แอน (thattron ) 26 กันยายน 2549 19:13:19 น.

แวะมาทักทายจ้า   โดย: midori-jp 26 กันยายน 2549 23:40:52 น.

เหอๆ ... มันน่ากลัวตรงที่เป็น ๓ คนนี่แหละ   โดย: สยึมกึ๋ย 27 กันยายน 2549 12:10:01 น.

......ถึงจะจบแบบไม่แฮปปี้เอนดิ้ง แต่มันก็ยังอยู่ในความทรงจำของผมไปอีกนานแสนนานครับคุณทิวลิปฯ ......ได้ข่าวว่ามีมากกว่าสามนี่นาคุณสาวใช้ฯ อิอิ ......ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนิยายน้ำเน่าครับคุณพลอย อิอิ ......อันนี้ผมก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่หรอกนะ...นู๋ซึ ว่างๆช่วยอธิบายให้ฟังโหน่ยสิ อิอิ ......ขอบคุณเช่นกันครับคุณคนไม่มีค่า ไม่รู้ว่าพอจะเป็นนิยายรักโรแมนติกได้มั้ยครับ ......แหมหนีเที่ยวซะตั้งหลายวัน ไม่ชวนกันมั่งเลยน๊าคุณมิโดริ และขอบคุณสำหรับรูปน่าร๊ากๆด้วย ......อาจจะเป็น Season Change เวอร์ชั่นดึกดำบรรพ์ก็ได้นะครับคุณ Im onair อิอิ ... วันนี้จะไปวิ่งออกกำลังกายรึป่าวครับ ......ไม่เป็นไรหรอกครับคุณแอน มาเมื่อไหร่ก็ได้สบายๆอยู่แล้ว ขอให้มีความสุขเช่นกัน และอย่าคิดถึงแฟนเก่าให้นานนักนะครับ อิอิ .......ใช่แล้วครับคุณสยึมกึ๋ย ความคิดแบบเด็กๆของผมตอนนั้นคิดว่านั่นคือความสุข และเธอทั้งสองก็ดีกับผมมากครับ แต่ในที่สุดก็ไม่มีทางที่จะไปกันได้หรอก...เราสามคน   โดย: Bond Man 27 กันยายน 2549 12:37:45 น.

สาวใช้ฯมีอะไรมากกว่าสาม อ๋ิอ จริงๆแล้วมี 10 พอดิบพอดีเลย (นิ้วมือ)   โดย: สาวใช้ ณ สแตมฟอร์ด บริดจ์ 27 กันยายน 2549 13:38:01 น.

เดินมาส่งเจ้าของบล็อกเพราะเห็นว่าไปหลงที่บล็อก จอมแก่น อะ   โดย: จอมแก่นแสนซน 27 กันยายน 2549 13:57:27 น.

โดย: midori-jp 28 กันยายน 2549 15:11:25 น.

แว๊บบบ...มาเจิม... มาเจิมหัวใจเจ้าของบล๊อค คริๆๆๆ   โดย: TsuTaYa 28 กันยายน 2549 18:22:41 น.

วันนี้แอนมาราตรีสวัสดิ์ค่ะ..   โดย: แอน (thattron ) 28 กันยายน 2549 19:58:37 น.

มาให้กำลังใจค่ะ   โดย: midori-jp 29 กันยายน 2549 0:48:19 น.

เราก็เคยเจอคนแบบเธอน่ะ แต่เราและเพื่อนเลือกตัดคนอย่างเธอ และเรากับเพื่อนก็เป็นเพื่อนรักกันมา จนตราบเท่าทุกวันนี้........ ยังเคยคุยกับเพื่อน ว่าถ้าเราสองคน ยังชอบคนแบบเธออยู่ ชีวิตเรากะเพื่อน จะเป็นยังงัยบ้างก็ไม่รู้ คงรู้สึกไม่ดีแน่ ๆ ขอบคุณคนแบบเธอน่ะ........... ที่ทำให้เราได้เจอเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตเรา   โดย: Link_conner55 (Link_conner55 ) 10 ตุลาคม 2549 16:56:33 น.