Bloggang.com : wented'EP_97 : คุณครูระวัง...ผี

คุณครูระวัง...ผี

วันนี้มีประสบการณ์จากที่ทำงานมาเล่าสู่กันฟังค่ะ
อาจจะไม่มีสาระประเทืองปัญญาและบริหารสมองเท่าไรนะคะ
แต่ว่ามันเป็นเรื่องที่ทำให้ผู้เขียนอมยิ้มได้เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นี้ค่ะ
และหวังว่าผู้อ่านจะไม่เอาจริงเอาจัง หรือเอาเป็นเอาตายอะไรกับบทความบทนี้นะคะ

เข้าเรื่องแล้วนะคะ : )

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในชั่วโมงซ่อมเสริมตอนเย็นหลังโรงเรียนเลิกนะคะ
(ถ้าเป็นในสมัยที่คนในรุ่น50อยู่ป.3 ช่วงเวลานั้นจะเรียกว่าเรียนพิเศษ
แต่ตอนนี้กระทรวงศึกษาฯเขาไม่อยากให้เรียกว่าเรียนพิเศษแล้วค่ะ )
พอโรงเรียนเลิกเวลา 15.30น.ตัวผู้เขียนได้เข้าไปในห้องเรียน
เพื่อรอนักเรียนที่ไปพักทานขนม และเมื่อถึงเวลา 15.45 น.
เด็กๆก็จะกลับเข้ามาในห้องของตัวเองเพื่อเรียนซ่อมเสริม
แต่ก็จะมีบางคนที่ไม่ออกไปทานขนม ซึ่งคนที่ไม่ไปก็อาจจะนั่งเล่น วิ่งเล่น หรือนั่งคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้อยู่ในห้องกันไปค่ะ
และก็จะมีบางส่วนที่ไม่ไปเล่นเลย แต่มายืนต่อแถวรอรับชีทเรียนซ่อมเสริมที่โต๊ะครู
บังเอิญวันนั้น ผู้เขียนก็นั่งอยู่ที่โต๊ะด้วย ก็เลยได้คุยเล่นกับเด็กๆที่มาต่อแถวรอ
ระหว่างที่คุยเล่นกันอยู่นั้นเจ้าพลอย(เป็นเด็กที่ซนมากๆค่ะ)ก็เดินมาแกล้งผู้เขียนค่ะ แกล้งยังไงก็จำไม่ได้แล้วนะคะ
แต่จำได้ว่าตัวเองได้พูดดุไปว่า"ถ้ายังไม่เลิกเล่น ครูเอายางยิงปากนะ" แล้วหยิบยางที่รัดชีทบนโต๊ะมาทำท่าเล็งเจ้าพลอย

เจ้าพลอยก็เลยวิ่งหนีออกไปนอกห้อง จากนั้นผู้เขียนก็หันไปคุยกับเด็กๆที่แถวต่อ
ทีนี้ระหว่างที่คุยเล่นกับเด็กๆอยู่นั้น เจ้าไหมที่ยืนคนแรกๆก็ทำอมยิ้มๆ
แล้วก็มองไปที่หน้าต่างซึ่งอยู่สูงกว่าศีรษะผู้เขียนนิดหน่อย
ผู้เขียนก็เลยหันไปมองหน้าต่างบ้าง แต่ไม่พบอะไร
พอหันมามองเจ้าไหม เจ้าไหมก็ทำยิ้มๆอีก
ผู้เขียนเลยถามว่ายิ้มอะไรเหรอ? มีอะไรข้างหลังครูอ่ะคะ?
เจ้าไหมก็บอกว่าไม่มีอะไรค่ะ แต่ท่าทางน่าเชื่อถือมากกกกก
เราก็เลยสงสัยว่า ถ้าไม่มีแล้วยิ้มทำไมฟระ (-_-!)
จนเด็กๆคนอื่นๆที่เห็นเหตุการณ์ก็เริ่มยิ้มๆและหัวเราะอย่างมีเลศนัย
ซึ่งตัวผู้เขียนเองก็เริ่มรู้สึกเหมือนจะมีอะไรที่หน้าต่างแน่ๆแล้วค่ะ
และในขณะนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังตกเป็นที่ตลกขบขันของเด็กๆซะแล้ววว(Y_Y)

ในเวลาต่อมาเจ้าลูกชิ้น เด็กนักเรียนคนหนึ่งในห้อง
ซึ่งลูกชิ้นจะเป็นเด็กที่มีอุปนิสัยเงียบๆ ออกแนวเรียบร้อย เดินตรงเข้ามาหาผู้เขียนแล้วพูดว่า
ลูกชิ้น : "คุณครูปะแอ้งขาา...ระวังผีส่องหัวนะคะ" พูดพลางมองไปที่หน้าต่างด้วยยย
คุณครูปะแอ้ง :(ตัวเราเองก็นิ่งคิดไปแป๊บนึง แล้วก็เราก็ร้องออกมาว่า) ".....ห๋าาาา!!!"
แล้วลูกชิ้นก็เดินกลับไปนั่งที่ของตัวเองอย่างภาคภูมิ ประหนึ่งว่าได้เป็นวีรบุรุษหญิง
ผู้ที่มาช่วยคลี่คลายสถานการ์ณให้คุณครูผู้โชคร้ายได้สำเร็จ

หลังจากลูกชิ้นได้พูดเป็นนัยๆทิ้งไว้ให้ผู้เขียนได้อึ้งนั้น ผู้เขียนก็ได้มองออกเป็น 2 แง่ คือ
1.ที่ลูกชิ้นพูดเป็นนัยๆว่า "ผี" เขาอาจจะหมายถึง เจ้าพลอย
ที่มาผลุบๆโผล่ๆอยู่ที่หน้าต่าง โดยกิริยาอาการผลุบๆโผล่ๆที่หน้าต่างของเจ้าพลอยนี้
ลูกชิ้นเรียกว่ามันคืออาการ"ส่อง"

2.ที่ลูกชิ้นพูดเป็นนัยๆเอาไว้นั้น ลูกชิ้นอาจจะหมายความว่า...(รึเปล่า?)

โฮ๊ะๆ^^
...คิดอะไรก็ไม่รู้ คงเป็นข้อ 1.อยู่แล้วอ่ะน๊อ

ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ^^

Create Date : 07 พฤษภาคม 2550

Last Update : 7 พฤษภาคม 2550 21:39:42 น.

0 comments

Counter : 1793 Pageviews.