ตะกี้กำลังอ่านข่าวสารบ้านเมืองจากอินเตอร์เน็ตอย่างคร่ำเคร่ง พลันรำลึกนึกถึงบล็อกของตนเองขึ้นมา โอย..ไม่ได้แวบเข้าไปเลยตั้งแต่มี Facebook กับ Line จะมีเพื่อนฝูงจากสจว.90 ซักคน หลงมาแวะเวียนทักทายหรือไม่หนอ

ซึ่งก็เป็นไปตามคาดว่าไม่มีเพราะเมื่อของใหม่อย่างเฟซบุคกับไลน์มาถึง ซึ่งดูจะสะดวกกว่าบล็อกมากมาย ยังจะมีคนนิยมของเก่าอีกหรือเพราะตามสันดานมนุษย์ทั่วไปนั้น พอได้หน้าก็มักลืมหลัง ... ฮ่าๆ

ครูกลางเขียนลงบล็อกครั้งสุดท้ายเมื่อมกราคมปี 57 สองปีกว่ามาแล้วซีนะ ไม่น่าเชื่อว่าวันเวลาจะผันผ่านรวดเร็วยิ่งกว่าติดจรวด แต่ถึงแม้เร็วดังว่าแต่ก็ยังแปลกใจว่าใบหน้าครูกลางยังคงแจ่มใส เต่งตึงไร้รอยย่นเช่นเคย ... ฮ่าๆ .. เรื่องคุยขอให้บอกเหอะ

อย่างไรก็แล้วแต่ช่วงเวลาที่ผ่านไปนั้น สังขารก็เกิดชำรุดทรุดโทรมขึ้นบ้าง โรคภัยไข้เจ็บเข้ามาย่ำยีบีฑา..เฮ้อ .. สาเหตุก็น่าจะมาความเครียดเรื่องการบ้าน การเมือง และสุขภาพ  ร้ายสุดก็อย่างหลังนี่แหละครับ มันมักจะมีอาการปวดเนื้อเมื่อยตัว  ยิ่งถึงเวลาทำกับข้าวกับล้างจานทีไร อาการจะกำเริบหนักทุกทีไปครับ ... ฮ่าๆ


เมื่อแก่แล้วโรคภัยมักเบียดเบียน ดอกเตอร์หมาดๆจากมหาวิทยาลัยชั้นนำแห่งหนึ่ง ดร.ดุสิตกล่าวว่า เป็นผลจากกรรมเก่าที่เกิดจากการฆ่าและเบียดเบียนสัตว์แน่นอน ต้องแก้กรรมด้วยการบวช .. ว่างั้นครับ

เดือนที่แล้วครูกลางตื่นมากลางดึกจะเข้าห้องน้ำ แต่ชักโครกมันเสียงดัง เกรงใจคนหลับข้างๆ เลยลงไปให้ปุ๋ยต้นไม้ข้างล่างแทน... เกิดอาการฉี่ไม่ออกครับ ยังไงก็ไม่ออก เลยกลับไปนอนต่อ ซักพักลุกมาใหม่ก็ไร้ผลเป็นยังงี้ไปทั้งคืน พอเช้ากลับเป็นปกติครับ เป็นงั้นไป คืนต่อมาก็แย่อีก ..เฮ้อ

ไม่ได้การแล้วศีกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก จำต้องไปหาหมอเฉพาะทางที่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง หลังจากรอหมอกว่าชั่วโมงก็ได้พบเล่าอาการให้ฟังอย่างถี่ถ้วน แถมบอกว่าตอนนี้กินยาต่อมลูกหมาก เอาให้ดูด้วยหมอสรุปทันทีว่า ยังงี้ต่อมลูกหมากโตแน่นอน ยาที่กินนั้นมันเม็ดละแค่ 2 มิลลิกรัม คราวหน้ากิน 2 เม็ดเลยเหตุการณ์ทำท่าว่าจะจบเพียงแค่นั้นครับ........

ครูกลางเลยกล่าวเสริมว่าตอนฉี่มาคล้ายๆกับมีเศษอะไรออกมาด้วย อยากรู้ว่าเป็นนิ่วรึเปล่าหมอก็ว่างั้นก็เอกซเรย์ ผลออกมาเจอก้อนนึงเท่าปลายนิ้วชี้ในกระเพาะปัสสาวะ

หมอยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากบอกว่าเคสยังงี้ง่ายนิดเดียว เอาเครื่องมือสอดเข้าไปในท่อปัสสาวะและบีบนิ่วให้แตก ครูกลางถามราคาและใจหายวาบเมื่อคำตอบคือ 8 หมื่นบาท ถามพยาบาลทีหลังว่าเบิกอะไรได้มั่งพยาบาลบอกว่าได้แค่ค่ายา ก็นี่มันไม่ต้องใช้ยาอะไรมากมาย แค่ยาแก้ปวด กับย่าฆ่าเชื้อเท่านั้น ..เฮ้อ..กรรมเก่าแหงๆ

เลยขอหมอไปปรึกษาลูกเมียก่อน  หมอก็ว่ามันไม่หนักหนาสาหัสอะไร แค่ดมยาก่อนทำ เดี๋ยวก็เสร็จ ครูกลางก็อ้างว่าวันรุ่งขึ้นต้องไปอินโดนีเซีย หมอก็บอกว่าทั้งกระบวนการใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงเท่านั้น ทันแน่นอน

ก็อ้างอีกว่าขับรถมาคนเดียว ถ้าดมยาและสลายนิ่วเสร็จขับรถกลับบ้านคนเดียวอาจเกิดอันตราย  หมอเลยเลิกเซ้าซี้ เพราะคงแน่ใจว่าคุยกะคนจนอยู่แน่นอน ... ฮ่าๆ

ในที่สุดก็สุมหัวปรึกษากันในครอบครัวเสียก่อนข้างลูกก็บอกว่าเพื่อความสะดวก จะจ่ายเงินให้ฝ่ายพ่อซึ่งมีความขี้เหนียวอยู่ในกมลสันดาน ก็จะขอลองอีกโรงพยาบาลก่อน

อังคารต่อมาจึงยาตราไปอีกโรงพยาบาลให้นามแฝงว่าโรงพยาบาลสวนดอกไม้ครับ ..ฮ่าๆ..เจ้าหน้าที่บอกว่าหมอเฉพาะทางจะเข้าวันพุธและพฤหัสเท่านั้น แต่ให้คิวไว้บอกว่าวันรุ่งขึ้นไปยื่นที่ห้องศัลยกรรม 2 ได้เลย

ก็ไปตะเช้าตามที่เขาบอกเลยครับพอยื่นปั๊บ คุณพยาบาลหน้าดุก็บอกว่าอันนี้มันเป็นคิวแทรกไม่ใช่คิวของห้องศัลย์โดยตรง ต้องคอยนานหน่อย 10.45 ถึงได้พบหมอเล่ารายละเอียดให้ฟัง หมอสั่งเอกซเรย์ พบหมออีกครั้งตอน 13.45 ถามหมอว่าจะรักษายังไง หมอบอกว่าดูจากภาพมันยังไม่ชัด ต้องใช้ cystoscopeส่องดู

พยาบาลก็เปิดวิดีโอแนะนำให้ดูก่อนว่าเขาทำกันยังไงแล้วให้ไปเปลี่ยนชุดเป็นนุ่งผ้าถุงของโรงพยาบาลแทน นั่งคอยอยู่หน้าห้องตรวจคนข้างๆที่เพิ่งทำออกมาบอกว่าเจ็บนิดเดียวเอ๊ง ... เฮ้อ

เมื่อถึงคิว  มีหมอรออยู่ในห้องคนนึงกับพยาบาลอีกสอง พยาบาลบอกให้ขึ้นเตียงเอาขาวางบนขาหยั่งเลย โอย...เกิดมาไม่เคย มันประดักประเดิดแท้ เขาเอาผ้ามาปิดตาให้เลิกผ้าถุงขึ้น ให้เอามือกอดอก พอพยาบาลบอกว่าขอทำความสะอาดหน่อยนะค้าก็รู้สึกเย็นวาบเพราะเขาคงใช้เจลที่ผสมแอลกอฮอลล์ล้าง ถึงแม้รู้สึกขัดเขินแต่ก็เพลินดีเหมือนกันครับ ... ฮ่าๆ

หมอจรัสพงศ์มีอัธยาศัยใจคอดีมากอธิบายจนรู้สึกผ่อนคลาย ...เอาละนะครับ ผมจะสอดกล้องเข้าไปแล้ว ช่วงนี้จะเจ็บหน่อยหลังจากนี้จะไม่เป็นไร... มือก็ทำ ปากก็บรรยายด้วย...โอ้โฮๆ..นี่ไงต่อมลูกหมากบวมแดงเลย อยากดูมั้ยครับพี่ ชอบตรงเรียกพี่นี่แหละครับ... ฮ่าๆ

จะมีใครซักกี่คนที่จะได้ดูเครื่องในของตัวเองครับ  ครูกลางจึงกระวีกระวาดเปิดผ้าปิดตาออกหันขวาเพื่อมองกล้อง  พยาบาลบอกว่าผิดทางแล้วค่า กล้องอยู่ทางซ้าย ..แฮ่ๆ... เขินเล็กน้อย



จากภาพในจอกล้องกำลังส่องไปที่ต่อมลูกหมากที่บวมแดงจนแทบปิดท่อปัสสาวะ  หมอก็อธิบายไปเหมือนกับไกด์นำเที่ยว กล่องก็ผ่านไปเรื่อย จนถึงกระเพาะปัสสาวะ  หาอยู่ครู่นึงก็ไม่เห็นนิ่ว หมอเลยชวนพยาบาลช่วยกันหา ...ดูซิใครหาเจอก่อน .. อ้าว... นี่ไง ..ลอยฟ่องเลย นิ่วเม็ดนี้ขนาด 1 ซม. ลักษณะกลมผิวหยาบขรุขระคล้ายมีหนามยื่นออกมารอบตัวเลย ... ฮึ่ม...ไอ้ตัวดี

ออกมาคอยพักนึง หมอคนแรกกลับไปแล้ว  หมอที่ส่องกล้องเดินออกมาจากห้อง เห็นครูกลางนั่งหน้าเหี่ยวเป็นถุงตะเคียวอยู่คงสงสารมั้งครับ เดินยิ้มมาบอกว่า เดี๋ยวผมจัดการให้เองกระบวนการรักษาคือสอดท่อเข้าไป พร้อมกับมีเครื่องมือที่จะขบนิ่วให้แตก ส่วนต่อมลูกหมากที่บวมก็จะขูดส่วนที่บวมออก เมื่อถามว่าขูดยังไง หมอบอกว่าก็แบบที่เราเอาที่ตักไอติมขูดไอติม เห็นภาพเลย ...พับผ่า

ครูกลางเล่าให้หมอฟังเรื่องไม่มีปัญญาจ่าย8 หมื่น แกขำใหญ่ บอกว่าไม่เสียเงินก็ต้องคอยนานหน่อย  หมอนัดผ่า 26 สิงหา แต่ต้องมานอนตั้งแต่ 24 พอผ่าเสร็จ ดูอาการอีกสองคืน ถ้าปกติก็ออกวันจันทร์ได้เลย ... โห..มีความเอื้ออาทรต่อคนไข้อย่างสูงเลยครับ

ปลายเดือนนี้หมอให้ไปตรวจหัวใจที่อายุรกรรมเตรียมไว้ก่อนดูว่าหัวใจแข็งแรงพอรับการผ่าตัดได้มั้ย จากนั้นก็รอถึงวันขึ้นเขียง  แล้วจะมาเล่าให้ฟังครับ แต่ ... เอ..มันจะมีเรื่องเล่าหรือเปล่าไม่รู้ เพราะหมอว่าอาจต้องดมยาก่อนทำมั้งครับ... ฮ่าๆ

คิดถึงทุกคนเช่นเดิมครับ

 ครูกลาง เจ้าเก่า