ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่พระเชตวันมหาวิหาร เมืองสาวัตถี ทรงปรารภพระภิกษุผู้เป็นสหายสองรูป ที่เมื่อบวชแล้ว ไม่บำเพ็ญอสุภสัญญา เอาแต่บ่นเพ้อถึงเรื่องรูป

เรื่องมีอยู่ว่า :

วันหนึ่ง ภิกษุผู้เป็นสหายสองรูปทุ่มเถียงกันว่าใครหล่อเหลากว่า หาข้อตกลงไม่ได้ จึงตัดสินใจให้พระเถระแก่รูปหนึ่งที่นั่งอยู่ไม่ไกลเป็นผู้ตัดสิน โดยเข้าไปหาท่านแล้วถามว่า “ท่านขอรับ ผมทั้งสองนี้ใครหล่อกว่ากัน”

พระเถระตอบว่า “เรานี้แหละ หล่อกว่าพวกท่านทั้งสอง”

ภิกษุหนุ่มทั้งสองรูปคิดว่า หลวงตาแก่รูปนี้ไม่ตอบคำถามเรา ซ้ำยังตอบคำที่เราไม่ได้ถาม จึงบริภาษแล้วหลีกไป

อยู่มาวันหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายประชุมสนทนากันในโรงธรรมเรื่องข้างต้น พระศาสดาเสด็จมา ตรัสถามว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ พวกเธอนั่งสนทนากันด้วยเรื่องอะไร

เมื่อกราบทูลให้ทรงทราบแล้ว พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุหนุ่มสองรูปนี้ มิใช่ยกยอรูปแต่ในบัดนี้เท่านั้น แม้เมื่อก่อน เธอทั้งสองก็เที่ยวพร่ำเพ้อรูปเหมือนกัน แล้วทรงนำเรื่องอดีตมาตรัสเล่า

ในอดีตกาล ครั้งพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติอยู่ในกรุงพาราณสี พระโพธิสัตว์ได้เป็นรุกขเทวดาอยู่ที่ฝั่งคงคา

ครั้งนั้น มีปลาสองตัว ตัวหนึ่งอยู่แม่น้ำคงคา ตัวหนึ่งอยู่แม่น้ำยมุนา ทั้งสองตัวพบกันที่แม่น้ำสองสายบรรจบกัน และทุ่มเถียงกันเรื่องรูปว่าใครหล่อกว่า

เมื่อแลเห็นเต่าตัวหนึ่งเกาะอยู่ริมฝั่งแม่น้ำคงคา จึงตั้งใจให้เต่าตัวนี้เป็นผู้ตัดสิน แล้วถามว่า “เพื่อนเต่า เรา (ปลาแม่น้ำคงคา) หรือเขา (ปลาแม่น้ำยมุนา) หล่อกว่ากัน”

เต่าตอบว่า “หล่อทั้งคู่ แต่เราหล่อกว่าพวกเจ้าเสียอีก”

เมื่อปลาได้ฟังคำของเต่าแล้ว คิดว่า เต่าชั่วตัวดี ไม่ตอบคำถาม แถมยังตอบไปอย่างอื่น จึงกล่าวว่า “ท่านไม่ตอบตามที่เราถาม เราถามอย่าง ท่านตอบอย่าง คนสรรเสริญตัวเองอย่างนี้ เราไม่ชอบเลย”

ปลาทั้งสองตัวพ่นน้ำใส่เต่าแล้ว ก็กลับที่อยู่ของตน.

พระศาสดาทรงนำพระธรรมเทศนานี้มาแล้ว ทรงประชุมชาดก

ปลาสองตัวในครั้งนั้น ได้เป็น ภิกษุหนุ่มสองรูป ในครั้งนี้

เต่าได้เป็นภิกษุแก่

ส่วนรุกขเทวดาผู้เกิดที่ฝั่งคงคาผู้เห็นเหตุการณ์โดยตลอด คือ เราตถาคต นี้แล.