Bloggang.com : : mamanid : ครั้งหนึ่งในชีวิต ยกมือขึ้น

ครั้งหนึ่งในชีวิต ยกมือขึ้น

คนเราบางครั้งการทำอะไรสักอย่างมันเป็นเรื่องหนักใจมาก โดยเฉพาะการขอความช่วยเหลือจากบุคคลที่เราไม่เคยรู้จักเลย แต่จำเป็นเพราะสถานนะการมันบังคับ
เหตุเกิดเพราะว่าต้องไปฝึกงาน หลังจากทำงานเสร็จ วันศุกร์ ลูกสาวจะกลับจากอนุบาลเร็วกว่าปกติสองชม แม่ก็ดูแล้วรถเวลาอะไรวิ่ง หลังจากทำงานอย่างมีความสุขถึงเวลาต้องกลับบ้าน
แม่ยืนรอรถด้วยความตั้งใจ รอไปรอมา สิบนาทีผ่านไป ไหงรถไม่มา นึกขึ้นได้วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ รร จะปิดช่วงระยะสั้น
สุดท้ายทำไงละ วิ่งสิ แต่ ตั้งเจ็ดกิโลทำไงไหว กับเวลายี่สิบนาที มองหาแทกซี่ก็ไม่มี แทกซี่ที่เยอรมันก็ไม่ได้โบกง่ายเหมือนเมืองไทย เอาก็เอาละ เดินไปทางแยกแบบเหงื่อตก ลิ้นห้อย จุดที่จะรถส่วนตัวจะวิ่งผ่านเส้นทางกลับบ้าน
กั้นใจโบกเลย ทีแรกโบกแล้วเก็บมือ ด้วยความอาย มันก็ไม่มีรถจอดสิ ทีนี้ ค้างไว้เลย เอาไงก็เอากัน ไม่ถึงห้านาที มีรถใจดี จอดให้ ขอเขาไปด้วยเลย เขาก็โอเค ผู้ชายวัยไม่แก่มากนัก น่าจะรุ่นเดียวกัน
บอกว่า ฉันต้องรีบไปเพราะรถเมล์ไม่มา ลูกจะกลับจาก รร บ่ายครึ่งก็เหลืออีกประมาณสิบนาที เขาบอกว่า วิ่งไม่ไหวนะ เจ็ดกิโลกว่าไกล ร้อนด้วย เราก็ยิ้ม บอกว่าขอบคุณมากๆ เลย ปกติฉันไม่เคยทำแบบนี้ พอดีงานเลิกช้าหน่อย เรื่องนี้ความลับระหว่างครอบครัว บอกไม่ได้ เพราะถ้ารู้ สามีก้จะไม่ให้ไปทำงานพิเศษ อีกต่อไป นี่แหละเผื่อลูกแท้ๆ แม่ทำได้ทุกอย่าง

Create Date : 01 ตุลาคม 2554

Last Update : 1 ตุลาคม 2554 13:09:41 น.

0 comments

Counter : 609 Pageviews.