"อะแฮ่ม อะแฮ่ม"  วันนี้ขอมาบ่นโดยเฉพาะ อะโด่แค่ขึ้นชื่อเรื่องก็น่าจะรู้เรื่องจะใด

โฮสค่ะ คุณโฮสของแปง ที่หลายคนเห็นว่าใจดี โฮสแด๊ดน่ะใช่ แต่โฮสมัมจะว่าใจดีก็ไงๆอยู่ ออกแนว งก ทุกอย่าง

เรื่องแรกเลย   งานให้แปงทำ หลายกะมากกกกกก บางวันมีถึง 3 กะเลยทีเดียว  แล้วก็ชอบเว้นว่างไว้ สักชั่วโมง 2 ชั่วโมงไรเงี้ย

เรื่องที่ 2   พี่แกให้ทำงานยัน ห้าทุ่ม เที่ยงคืนโน่น ก็จะไรประมาณ 8 โมงถึง 11 โมงเช้า แล้วทำอีกที 6 โมงถึง ห้าทุ่ม ไม่ก็เที่ยงคืน แล้วพี่แกยังมีหน้ามาบอกว่า เนี่ยแปงทำงานตอนกลางคืนสบายนะ น้องหลับหมดแล้ว เราก็แค่นั่งเฝ้ามอนิเตอร์อย่างเดียวเอง เราก็เออ ตูจะพูดไรได้ฟระ พี่แกแมร่งพูดดักคอก่อนเลย   ก็อยากบอกว่าเออตู สบายอ่ะ แต่ตูหลับไม่ได้นิ่หว่า มันไม่สบายใจไม่กล้าหลับ เพราะน้องร้องแล้วกลัวไม่ได้ยิน ต้องทนแหกขี้ตาตื่น รอพี่แกถึงจะหลับตาลง 

เรื่องที่ 3    คือพี่แกให้ทำงาน 6  วันในหนึ่งอาทิตย์ แปงต้องทำงานวันอาทิตย์ ซึ่งตามกฎออแพร์แล้วเราจะหยุด ได้ 36 ชม. คือ 1 วันกะอีกครึ่ง คือเริ่มทำงานอีกที คืออาทิตย์หลังเที่ยง ตอนแรกๆที่มาใหม่ พี่แกล่อให้ทำตั้งกะเช้า เรารู้สึกไม่ไหวต้องตื่นเช้าทุกวัน เพราะเสาร์นี่ก็ต้องมีเรียนตื่นเช้ากว่าวันทำงานอีก เลยไปดูกฎแล้วเอามาบอกแก ตอนแรกแกก็ทำหน้าเซ็งๆ แต่ก็ยอมเปลี่ยนให้

แล้วเชื่อม่ะว่าขนาดเหลือเวลาแค่ชั่วโมงเดียวแกยังให้มาทำวันอาทิตย์เลย เด๋วอธิบายให้ฟัง เพราะว่า วันธรรมดานิ่ ทำไปแล้ว 44 ชม. เหลืออีกวันแกก็ไม่ยอมให้หยุด แกให้มาลงวันอาทิตย์อ่ะ ทุเรศไหม  เพ่น้อง ทุเรศมาก...ตอบเอง เราก็เคยคุยกะแกว่า ขอฉันหยุด เสาร์อาทิตย์ไม่ได้หรอ เพ่แกตอบว่าไงรู้ป่ะ...ตามกฎแล้ว คุณหยุดได้แค่ 36 ชม. เพราะฉะนั้นตอนบ่ายคุณต้องทำงาน...ส้น...เอ๊ย

แปงไปเที่ยวกะเพื่อนก็ต้องกลับมาทำงานวันอาทิตย์ หรือไปค้างวันอาทิตย์ก็ต้องรีบกลับมาทำงาน

เรื่องที่ 4   วันหยุด นักขตฤกษ์ ไม่เค้ยได้หยุดกะเค้าเล้ย สักกะวันเดียว วันชาติไม่ชาติ วันแรงงงแรงงาน ไม่มี้อ่ะ

เรื่องที่  5   อาหารการกินก็ไม่ค่อยอยากจะซื้อไว้ให้เราเล้ย  เขียนขึ้นกระดานไปแล้ว 3 วันพี่แกก็ไม่สนใจต้องเตือน แล้วพอโฮสแด๊ดซื้อให้ โฮสมัมเอาไปทำเรียบ ตูต้องรอไปอีก ของกินก็ไม่มี ต้องนั่งพึ่งไข่เจียว

เรื่องที่  6   เปลี่ยนตารางงานได้ทุกวัน ทุกนาที...ที่เพ่แกนึกอยากจะเปลี่ยน 

ก่อนมานี่เค้าก็บอกแล้วว่าต้องการคนที่ยืดหยุ่นเรื่องตารางเวลามาก เค้าบอกว่าเค้าจะมีตารางมาให้เป็นเดือนเลย เราก็ได้ แต่ที่ไหนได้ ตารางงานได้เป็นเดือนก็จริง แต่พี่แกเล่นเปลี่ยนทุกวัน ทุกเวลาที่นึกอยาก อย่างเช่น แปงต้องทำช่วง 4 โมงเย็น ถึง 2 ทุ่ม แล้วมีเพื่อนโทรมาชวนไปกินบาร์บีคิว ก็จะให้ไปทำหลังทุ่มถึงเท่าไรก็ว่าไป    หรือว่า  แปงต้องทำงาน 8 โมงเช้า ถึง 11 โมงเช้า ตอนเราไปเอาน้องจากเตียงตอนเช้าก็จะเดินมาบอกว่า ทำถึง เที่ยงนะ คือฉันอยากนอนต่ออ่ะ   หรือว่า  ทำงานตอน 5 โมงเย็น ถึงเท่าไรก็ว่าไป เดินมาเปลี่ยนตอนแปงกะลังเตรียมตัวจะลงมาทำงาน แปงเป็น 5 ครึ่งนะ พอถึงเวลาตูจะลง เป็นทุ่มนะ แล้ว หากจะเทควาเค หรือ มีโปรแกรมทำไรบอกเค้าล่วงหน้าก่อน 2 เดือน เออ...ตูจะทำไงได้ล่ะ

เรื่องที่ 7   พี่แกจะไม่ชอบตื่นเช้า กะไม่ชอบหาข้าว แล้วก็อาบน้ำให้ลูก  เพราะตารางงานแปงส่วนใหญ่ ไม่เคยพลาดเวลานี้เลย 8-11  แล้วก็  6  โมงถึง 2 ทุ่ม เป็นประจำ ช่วงวันอาทิตย์ที่ต้องกลับไปทำก็จะเป็นเวลานี้ มีครั้งหนึ่ง แปงต้องทำงาน ตั้งกะ 8 โมงถึง 6 โมงครึ่ง ซึ่งเวลานี้น้องยังไม่ถึงเวลากินข้าวอาบน้ำ ปกติน้องจะกินข้าวประมาณ ทุ่ม กินเสร็จแปงถึงจะอาบน้ำให้ เพราะกว่าน้องจะตื่นจะแน็บ ก็ 5 ครึ่งแล้น พอถึงเวลาแปงเลยไม่ทำไรให้เพราะยังไม่ถึงเวลาน้อง  พอแม่มันกลับมา แม่มันขึ้นมาเลย ว่าคุณควรทำทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนหมดเวลาทำงาน ไอ้เราก็เถียง ว่ายังไม่ถึงเวลาที่น้องต้องกินต้องอาบ เค้าบอกถึงแม้ไม่ถึง ก็ทำให้ถึง เพราะเค้าต้องการที่กลับมาบ้านแล้วลูกทานข้าวอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว เออ...

เรื่องที่ 8   ตั้งแต่แปงมาอยู่แทบไม่ค่อยที่จะได้อยู่กะน้องโดยที่ไม่มีโฮสอยู่บ้านเลยสักที  โฮสมัมเป็นหมอฉุกเฉิน ทำงาน 13 วันในหนึ่งสัปดาห์ โฮสแดด มีสำนักกฎหมายส่วนตัว ไม่จำเป็นต้องเข้าออฟฟิศแล้วก็ว่างตลอดเวลา แล้วตอนนี้น้องชายโฮสมัมมาอยู่ชั่วคราว อยู่บ้านตลอด 24 ชม. 

เรื่องที่  9   รู้สึกโฮสมัมจะหึงแปงกะโฮสแดดด้วย หรือหวง หรือไรนี่แหละ ช่วยพิจารณาหน่อยนะ มีครั้งนึง เราดูหนังอยู่ในห้องนั่งเล่น (อยู่หลังบ้าน)แล้ว โฮสมัมกะโฮสแด๊ดเค้าอยู่ห้องที่น้องเอาไว้เล่น (หน้าบ้าน)  แล้ว 2 ห้องนี้มี ห้องทานข้าวกั้นไว้ อยู่โฮสแดดเค้าเข้ามาในห้อง แล้วหยิบของบนเคาน์เตอร์ แล้วก็ออกไปทางประตูห้องทานข้าว  สักพักเราก็เห็นโฮสมัมเดินดุ่ยๆเข้ามา มองซ้ายมองขวา แล้วก็เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นก็มองซ้ายมองขวา เหมือนหาไร เราก็ถามหาไร เค้าก็ไม่ตอบแล้วก็เดินออกไป...สงกะสัยกลัวซะมีตะเองเข้ามาหาเรา

อีกเรื่องก็ตอนไป ดูเทนนิสน่ะแหละ พอดีว่า ที่นั่งที่โฮสมัมนั่งอยู่มีคนลุกไปโฮสมัมก็นั่งเสียบแทนแล้วตานี้มันมีที่นั่งเหลืออีกที่ แต่โฮสแด๊ดไม่นั่ง เค้าบอกว่าจะไปนั่งที่อัฒจรรย์ใหญ่กะแปง สาเหตุของโฮสแดด คือ มานั่งที่โฮสมัมนั่ง เล็ก แคบ เป็นเหมือนเม้านั่งยาว แบบอัฒจรรย์เงี้ย แต่มี แค่ 4 แถว ซ้อนขึ้นไป เล็กแล้วก็แคบ เราก็จะไปนั่งอันที่ใหญ่กว่าอยู่ตรงข้ามกับสนาม ก็ตรงข้ามกะโฮสมัมนั่้งอ่ะ  พอดูกันเสร็จก็เหมือนกับว่า โฮสมัมจะถามว่าไมต้องไปนั่งตรงนั้นด้วย นั่งตรงนี้ก็ได้ไรเงี้ย ไอ้เราไม่ได้ยินหรอกว่าโฮสมัมถามว่าไร แต่โฮสแดดอ่ะ บ่นให้ได้ยินเลย ว่า ก็ดูดิ ที่นั่งเล็กนิดเดียวเอง แล้วเรา 2 คนขายาวกันจะตาย อยากบอกว่าโฮสมัมเตี้ย แต่แปงกะโฮสแด๊ดนี่ก็ส่วนสูง 180 อัพทั้งคู่ ไม่ต้องบอกว่าเข่าต้องไปเกยหัวคนข้างหน้าแน่ ถ้าไม่ถ่างเอาไว้ ต่อ โฮสก็บอกว่าจะให้ไปนั่งอึดอัดทำไม เท่านั้นโฮสมัมเงียบค่ะ

อยากบอกเลยว่าแปงกะโฮสแด๊ดนะ เหมือนพี่กะน้องมากกว่า เค้าเอ็นดูเราอ่ะ ไม่เคยล่วงเกินไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวหรือจับมือเลย มีโดนตัวบ้างเวลาต้องรับน้องจากเค้า เค้าก็ไม่เคยพูดจาหรือกระทำล่วงเกินที่บ่งบอกหรือแสดงออกในทางชู้สาวเล้ย โฮสแด๊ดนิสัยเหมือนเด็ก ตลก ชอบส่งมุขขำให้แปงซึ่งรับไม่เคยทันเพราะฟังไม่รู้เรื่อง ต้องถามหลายครั้งจนมุขฟืด  เวลาทะเลาะกะเมียพี่แกกระทืบเท้า แล้วร้อง ไม่ ไม่ ไม่ ตลกมากกกกกก  แล้วอีกอย่าง โฮสแด๊ดรักโฮสมัมมากกกกก เห็นจากคุยกันกระหนุงกระหนิง นั่งห่างกันก็โบกไม้โบกมือเล่นตอลด (ก็เมียสวยซะขนาดนั้น  โฮสมัมแปงสวยมากกกกกกกกกกกก) 

ไอ้เราเคยได้ยินมาว่าคนเมกา ถ้ามีเวลาว่างเค้าจะอยู๋กะลูกเล่นกะลูก หลายครอบครัวเพี่อนออแพร์ที่แปงรู้จักบอกว่า พอพ่อแม่มา ออแพร์หมดความหมายเพระาเค้าจะดูลูกเอง  แต่ครอบครัวนี้ไม่ แม่ชอบนอน พ่อพอหมดงานกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปตีเทนนิส ไม่ก็ดูเบสบอล ไปสังสรรค์กะเพื่อน ไม่ค่อยอยู่กะลูกนัก ไม่รู้ว่าพี่แกต้องการออแพร์ไปเพื่อ แทนที่จะอยู่กะลูก...ตูละงง

เพราะจากปัญหาหลายหลากข้อที่กล่าวมานี้ ทำให้ชีวิตแปงนี้ ตื่นตัวตลอดเวลา ทั้งๆที่ตูวางแผนว่าจะหลับ ก็อด วางแผนล่วงหน้าไรไม่ได้เลย ได้ไปเที่ยวก็แค่วันเสาร์ นี่ยังดีเท่าไรแล้วไม่มีโทรตามมาทำงานบอกเปลี่ยนตารางวันอาทิตย์ที่แปงไปค้างบ้านเพื่อน ยังดีที่ใน 1 เดือนมี หยุดเสาร์แล้วก็อาทิตย์หนึ่งครั้ง

นี่ถ้าไม่ติดว่าเดือนหน้าต้องไปซีแอตเติ้ลแล้วจองตั๋วไว้แล้ว  แล้วช่วงใกล้สิ้นปีหาโฮสยากแล้วละก็ แม่เอ๊ย จะรีแมทให้ดู อยากที่สุด แต่กลัวที่สุดคือหาโฮสไม่ได้ เพราะเห็นเพื่อน 2 คนแล้วที่หาโฮสไม่ได้ต้องกลับ น่าสงสารมากกกกกก  แต่เราก็ทน อีก 5 เดือนกว่าๆ ไม่ตายก็สู้กันไปแปงเอ๊ย  แค่เนี้ยไม่ตายหรอกกกกกกกกกกกกกกกกก

เพราะฉะนั้นอยากบอกว่าออแพร์นี่ก็ขึ้นกะดวงจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ว่าจะเจอโฮสเป็นไง  ตอนคุยโทรศัพท์ไรก็ดีค่ะ  พอมาจริงๆ เป็นไงล่ะ  แรกๆเค้าไม่ได้เป็นแบบนี้นะคะ  2 เดือนแรก ทำงานไม่ถึง 45 ชม.ด้วยซ้ำ  แต่ตั้งแต่เค้าคลอดน้องมาเท่านั้น  นิสัยเปลี่ยนทันทีค่ะ 

Create Date : 01 ตุลาคม 2551
Last Update : 1 ตุลาคม 2551 8:40:32 น.		11 comments
Counter : 582 Pageviews.
Share Tweet