กว่าจะได้ permit...เลือดตาแทบกระเด็น

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาดีใจด้วยกันหน่อย ผ่านด่านอรหันต์มาหนึ่งอย่าง เหลือด่านหฤโหดอีกหนึ่ง parallel park อันนี้นิ่ กลุ๊ม กลุ้ม ยากกกกกกกกกกกกกกกกก แปงทำไม่ค่อยได้อ่ะ ต้องฝึกบ่อยๆๆ แต่ตอนสอบต้องใช้รถอีกคัน ตอนนี้ฝึกกะ โตโยต้า เซียนน่า(คันโคตรใหญ่) ทำได้แล้ว แต่รถคันนี้ดั๊นเอาไปใช้สอบไม่ได้ เพราะมันไม่มีเบรกมือ 555 ซวยไป

จะมาสาธยาย บรรยากาศ การไปสอบข้อเขียนมา

ตอนเช้า ตื่นเต้ลแทบตาย อ่านหนังสือ ฝึกทำข้อสอบตั้งกะเมื่อคืนเรียบร้อย ตอนเช้า พอแอบแวบเลี้ยงน้องก็คุยกะพ่อ ให้พ่ออวยพรให้ พ่อก็บอกบนบานศาลเกล่าซะ เอาให้ผ่าน ก็บนกับเสด็จเตี่ยเรียบร้อย ข้ามทวีปเลย เปิดบล็อกของคนที่ไปเคารถเสด็จเตี่ย มีรูปท่าน ก็ยกมือไหว้ขอท่านหน้าคอมนั่นแหละ 555

เรามีเวลาว่างตอน 11 โมงเช้าถึง 6 โมงครึ่ง ดูท่าจะซวยตั้งกะยังไม่ได้ออกจากบ้าน คุณโฮส เจือกอยากจะเปลี่ยนเวลาอิฉันอีก บอกให้ทำต่อไปได้ม่ะ เราปฏิเสธทันที ไม่ได้หรอก เราจะออกไปข้างนอกอ่ะ เค้าก็ถามว่าจะออกไปตอนไหน ก็เลิกปุ๊บจะออกปั๊บอ่ะ เค้าก็หน้าบึ้งไป แล้วก็บอกว่า งั้นเด๋วเค้าเอาตัวเล็กออกไปข้างนอก แล้วเค้ากลับมาช่วยเตรียมของออกไปข้างนอกของเด็กๆด้วย กลับมาจะพากันออกไปข้างนอก (การกระทำเช่นนี้สันนิษฐานว่า อยากทำเพื่อแกล้งแปงไม่ให้เอารถออก เพราะปกติวันธรรมดาถ้าว่างแปงจะเอารถออก เค้าจะรู้เพราะแปงจะขอทุกครั้ง มาวันนี้เจือกอยากพาลูกออกไปข้างนอก... เราไม่อยากรอบัสเพราะเสียเวลา บัสมาหนึ่งชั่วโมงคัน เรากลัวจะเสียเวลา ก็ขอเค้าให้ไปส่งซับเวย์ เค้าก็โอเค)

แต่ในความโชคร้าย ก็มีโชคดี หรือเสด็จเตี่ย ช่วยก็มิทราบได้ โฮสแด็ดกลับมาบ้านค่ะ เพราะเค้าไปศาลเสร็จก็กลับ แปลกมากปกติเค้าจะไปต่อไม่เข้าบ้าน พอคุณโฮสมัมกลับมาเห็นผัวเท่านั้น เพ่แกก็ไม่ออกแล้น จะอยู่บ้านกะลูกกะปั๋ว แล้วแกก็บอกว่าแปงเอารถไปเลย อ้าว แล้วให้ตรูรอแกซ้า ก็ขับรถไปต้นสายซับเวย์สายสีส้มค่ะ oak grove station ขับรถเองใช้เวลาประมาณ 15 นาที นั่งบัสใช้เวลาประมาณ 25 นาที มาถึงก็ไปจอด ดั๊น เอาอีกแล้ว ดวงคนสวย พอจะเข้าทีจอด ต้องเป็นแปงคันสุดท้ายที่เต็ม เอากรวยมาตั้งกั้น บอกที่จอดเต็มแล้ว ตรูทำไง ก็รอสิค่ะ แต่โชคช่วยอีก คนในเคาท์เตอร์บอกว่าให้วนรถดูเผื่อมีที่จอด ก็จ่ายเงินไป 5.50 $ เป็นค่าที่จอด แพงค่ะเมื่อก่อน 3.50 แต่พอเข้าหน้าหนาวเพ่แกขึ้นราคาค่ะ แต่เราก็ยอมไม่อยากจอดข้างทาง เพราะจอดไม่เป็น 555  ก็วนรถไปเรื่อย ที่จอดรถของซับเวย์แปงใหญ่มากกก เพราะสุดสาย ก็เจอที่หนึ่งค่ะ ที่จอดหลายที่เลยน่าเสียดาย เค้าโกยหิมะมาใส่ช่องจอดเอาไว้หลายช่องเลย ทำให้เสียที่จอดเปล่าประโยชน์ เสร็จแล้วก็นั่งซับเวย์เข้าบอสตันค่ะ สถานี chaina town

สถานที่ที่จะไปทำแปงจะเข้าไปทำที่บอสตัน เพราะว่าเพื่อนหลายคนไปทำที่นั่นกัน เราก็ไปบ้าง ทั้งๆที่มี RMV อยู่ใกล้กว่าบอสตันคืออยู่ตรงซับเวย์ที่บ้าน แต่ดั๊นไปบอสตัน ประหลาดเนอะ 555 ไปถึงบอสตัน ต้องผ่านเคาท์เตอร์ บอกเค้าก่อนว่ามาทำไรแล้วเค้าจะยื่นเอกสารให้ค่ะ แล้วบอกให้กรอก รับบัตรคิว แล้วขึ้นไปชั้น 2 คนเยอะมากกกกกกกกกกกกกก นั่งรอ คิวนานมากกกกกกกกกกกกกกกกกก 1 ชั่วโมงครึ่ง บ่ายโมง 45 ถึงคิวเราซักที เดินไปที่เคาท์เตอร์ตรวจเอกสาร ด๊านนนนนนนนนนนนน ลืมเอา SSN มา ก็จำได้คลับคลาว่าเพื่อนบอกว่าไม่ต้องเอา SSN ไป ก็เอาแค่หมายเลขไป สรุปไม่ได้ เค้าไม่ทำให้ มันต้องมีเอกสารยืนยัน ลายเซ็น ที่อยู่ กะไรอีกอย่างฟระ สรุปก็ไม่มีไรที่จะยืนยันได้ กลับค่ะ ไม่คิดว่าจะตกม้าตายด้วยเรื่องแค่เนี้ย เอ๋อทาน น้ำตาจะไหลซะให้ได้ เพราะเรามีเวลาว่างวันนี้วันเดียวเท่านั้นด้วย หาเวลาไม่ได้แล้วเอาแล้วไงล่ะตรู

ก็เลยคิดว่ากลับไปเอาที่บ้านแล้วกลับมาทำใหม่ ซึ่ง ณ ขณะนั้น ก่อนมาเราเช็คเวลาทำการทางเน็ต เค้าบอกว่ามันปิด บ่าย 3 โมง เราก็ตาลีตาเหลือกเลย เพราะว่ากว่าจะนั่งซับเวย์จากบอสตัน ไปสุดสายของซับเวย์สายที่แปงนั่ง ก็กะเอาซัก ครึ่งชั่วโมง กว่าเราจะถึงซับเวย์สักประมาณ บ่าย 2.15 ตาแปงมองนาฬิกาตลอดเลยลุ้นมากมาย ตอนอยู่บนซับเวย์ก็คิดในใจ ตรูกลับไปบอสตันไม่ทันแหงม เด๋วทำตรงนี้ก็ได้ฟระ ตรงซับเวย์นิ่แหละ กว่าจะขับรถกลับบ้าน แล้วมานี่ ก็อุปสรรคขัดขวางค่ะ เป็นเวลาที่โรงเรียนเลิกพอดี แล้วแปงต้องขับรถผ่าน 2 โรงเรียน รถติด เพราะคนมารับเด็กกลับบ้านกัน แล้วเจอไฟแดงมันแทบทุกแยก กว่าจะถึง ซับเวย์ เอารถไปจอดที่ที่จอดรถซับเวย์ เสียเงินอีก 5.50 (เพราะที่จอดรถ RMV เต็มเอี๊ยด) แล้วก็เดินมาที่ RMV อีก 10 นาที ก็จะบ่าย สามค่ะ ยังแปลกใจคนแยะอยู่เลย

มาถึงเราก็เดินไปเคาท์เตอร์บอกเค้าว่ามาทำไร เค้าก็บอกว่ากรอกเอกสาร แล้วเอากลับมาที่เค้านะ เรางงค่ะ ไมไม่ให้บัตรคิว ไมต้องกลับมาหาเค้าอีก หรือว่าใกล้ปิดแล้วให้มาทำพรุ่งนี้หว่า งง ค่ะ พอกรอกเสร็จ ก็ยื่นให้เค้า เค้าก็ตรวจเอกสารค่ะ ว่าเราเตรียมมาพร้อมไหม SSN พาสปอร์ต แล้วก็ statement แหมถ้าที่บอสตันทำแบบที่นี่แปงคงไม่ต้องนั่งรอ เป็นชั่วโมง เปล่าๆหรอกค่ะ รีบกลับบ้านแล้วมาเอาเอกสารนานแล้ว ตรวจเอกสารครบ ก็มานั่งรอค่ะ ระหว่างรอ ตาก็เหลือบไปเห็นเค้าแปะว่า เปลี่ยนเวลาทำการใหม่เริ่มเมื่อ เดือนพฤศจิกาที่ผ่านมา เปิด 10 โมงเช้า ปิด 5 โมงเย็น.....อ้าวววววววววววววววววววว แล้วตรูรีบทำไมฟระ อะโด่ คนสวย เซ็ง

ในที่สุดผ่านไปเกือบชั่วโมงถึงคิวค่ะ อยากบอกว่าลืมเรื่องที่เราต้องทำข้อสอบไปเลย หลังจากเมื่อคืนแล้วก็ไม่ได้มีการเปิดหนังสือเลย เอาแต่ short note มานั่งอ่านตอนขาไปรอบแรกเท่านั้น คนที่จัดการให้เราเป็นผู้หญิงค่ะ เค้าเช็คว่าเราถ่ายรูปแล้ว เซ็นลายเซ็นแล้ว เค้าก็ถามว่าสอบมายัง เราก็บอกว่ายัง เค้ากลัวว่าเราสอบไม่ผ่านวันนี้แล้วมาสอบใหม่โดยเปลี่ยนที่ค่ะ ต้องวันละครั้งค่ะ เค้าก็ถามว่าแล้วทำไมที่นั่นไม่ทำให้ ก็บอกเหตุผลเค้าไป เค้าก็พยักหน้าแล้วก็หายไปโทรเช็คค่ะ คนนี้พูดจาไม่ค่อยดีค่ะ เหมือนเค้าไม่ค่อยสบรมณ์เท่าไร จัดแจงทุกอย่าเสร็จ ก็มีกระดาษที่เป็นเหมือนรหัสให้เข้าห้องค่ะ เพื่อจะได้ไปจิ้มรหัสประจำของเราในคอมตอนทำข้อสอบค่ะ

เราก็เดินเข้าห้องค่ะ นั่งค่ะ แล้วก็ทำ ข้อสอบของรัฐ MA มี 20 ข้อ เวลา 20 นาที่ค่ะ ผิดห้ามเกิน 6 ข้อค่ะ 10 ข้อแรกง่ายสำหรับแปงค่ะ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องกฎระเบียบ วิธิปฏิบัติของการขับรถให้ปลอดภัยค่ะ 10 ข้อหลัง หิน โหดมากค่ะ แปงเกลียดมาก แปงพวกค่าปรับ ระยะเวลาพักใบขับขี่ แยกเป็นจูเนียร์ กะ ผู้ใหญ่ แล้วก็โอ๊ย เยอะค่ะ มันถามนะ ไม่ใช่ความผิดครั้งแรก จะโดนปรับเท่าไร พักใบขับขี่เท่าไร มันถามแบบว่า ถ้าคุณทำ...ผิดเป็นครั้งที 3 ในรอบกี่ปีก็ว่าไปจะเจอไรบ้างไรเงี้ย มีหลายกรณีที่ผิด ไอ้เราก็จำไม่หมด จำหมดก็สลับกันอยู่ดีหล่ะ 10 ข้อแรกแปงทำไม่มีผิดเลยค่ะ ใจชื้นมากมาย กล้วยๆ หมูๆ แล้วงานนี้ มา 10 ข้อหลังค่ะ ผิดระนาวววววววววววววววววว กราวรูดค่ะ แต่ในที่สุดก็ผ่านมาได้ค่ะ ทำตามกฏเกณฑ์เค้าเป๊ะๆๆๆ เค้าห้ามผิดเกินเท่าไรแปงก็เอาเท่านั้นค่ะ 555 ผิดไป 6 ข้อพอดิบพอดี 5555

พอเสร็จออกไป คนที่ทำให้เราตอนแรกหายไปค่ะ เปลี่ยนเป็นคุณลุงผู้ชาย ใจดีมากมาแทน เค้าเห็นหน้าก็ถาม ว่าไงผ่านม่ะ เราก็ผ่านค่ะ เค้าก็แสดงความยินดีให้ค่ะ สักพัก ก็มีอีกคนที่ทำเสร็จแล้วก็ออกมาอีก คุณลุงก็ถามอีก ผ่านป่าว พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มก็ผ่านค่ะ แล้วลุงแกก็บ่น โอ๊ย ฉันไม่น่าถามคำถามงี่เง่าเลย ต้องผ่านกันอยู่แล้วมีแต่ คำถามง่ายๆทั้งนั้นที่ถามอ่ะ....ตรูนึกในใจ คำถามลุงนะง่ายสำหรับ คนที่นี่แต่ตรูนิ่ ไทยแท้ แถมไม่ใช่ภาษาแม่ตรูด้วย ง่ายตรงไหนฟระ แต่มันก็จริง ส่วนใหญ่ ที่ผิดของแปงคือจำพวกค่าปรับ ระยะเวลาผิด กะไม่รู้คำศัพท์อ่ะ สรุปก็ผ่านมาได้ค่ะ

เสร็จแล้ว ทำไงต่อดี ร้องท้องค่ะ มันประท้วงแล้ว 4 โมงกว่าแล้ว ข้าวมื้อแรกที่ตกถึงท้องคือตอน 8 โมงเช้าค่ะ เราก็ยังไม่อยากกลับบ้านอยากกินอาหารไทย ไงก็เสียตังค์ค่าจอดรถแล้ว ก็นั่งซับเวย์เข้าเมืองไปหาข้าวอร่อยๆกินดีฟ่า ก็ไปนั่งกินคนเดียว กว่าจะเสร็จ ก็ 5 โมงครึ่งก็นั่งรถกลับบ้านค่ะ ถึงบ้านก็ ทุ่มพอดี เออ ลืมบอกที่จริง ต้องกลับมาทำงานตอน 6.30 ถึง 7.30 พอดีโฮสบอกว่าไม่ต้องรีบกลับ เค้าเปลี่ยนให้ไปทำเพิ่มแทนในวันอาทิตย์ค่ะ พอถึงบ้านนะคะ นั่งปลื้มกะใบ permit ซักระยะ แล้วก็คำนวณค่าเสียหายค่ะ วันนี้หมดไปเกือบ 50 ค่าสอบ 30 ค่ะ ค่าที่่จอดอีก เสร็จแล้วก็จัดการธุระไรนิดหน่อย ฟาดข้าวที่กินเหลือที่จากร้านต่อ แล้วก็เข้านอนในเวลา 2 ทุ่มครึ่งค่ะ ปกติเป็นคนหลับประมาณ 5 ทุ่ม วันนั้นเหนื่อยมากกก เลยหลับเร็ว

เฮ้อ มีความสุข (แค่ชั่วคราว งานใหญ่รออยู่ เดือนมีนารู้กันค่ะ สอบขับ) เสียเงินอีกบานตะไท ไงก็สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถ้าทำแล้วไม่ตายก็ต้องสู้ค่ะ

Create Date : 23 มกราคม 2552		8 comments
Last Update : 23 มกราคม 2552 9:42:43 น.
Counter : 546 Pageviews.
Share Tweet