ราคาของโอกาส ราคาของโอกาส ไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ผมลงลิฟท์ไปพร้อมกับพนักงานส่งเอกสาร 2 คน ทั้งคู่กำลังคุยเรื่องตัวเลขบางอย่างกันอยู่ คนหนึ่งบอกว่าเลข 59 มาแรง อีกคนบอกอย่าลืมกลับหน้ากลับหลัง อ้อ เขาคุยกันเรื่องหวยนี่เอง หวยช่างกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวกับวิถีชีวิตของคนไทยยิ่งนัก คุยกันสักพัก หนึ่งในสองคนนั้น ก็สรุปออกมาว่า “ก็อย่างนี้แหละนะ คนจนเล่นหวย คนรวยเล่นหุ้น” ซึ่งที่สรุปเช่นนี้ ส่วนหนึ่ง คงเพราะพวกเราทั้งหมด กำลังยืนอยู่ในลิฟท์ของตลาดหุ้น ตลาดหุ้นเลยถูกจับโยงเข้ามาเอี่ยวด้วย แต่ที่น่าสนใจอีกอย่างคือน้ำเสียงของพวกเขา ฟังแล้วก็ดูเหมือนทั้งคู่ปลง ๆ อย่างไรพิกล ไม่ได้ตื่นเต้นสนุกสนานเหมือนคอหวยทั่วไปอย่างที่เรามักจะวาดภาพไว้ ที่ดีใจกับเลขเด็ดเลขดังที่ได้มา แต่สองคนนี้น่าจะถูกกินมาเสียเยอะ ไม่เข้าใจนักว่าทำไมคนไทยจำนวนไม่น้อยยังเล่นหวย เมื่อส่วนใหญ่ของคนที่เล่นหวย เสียมากกว่าได้ด้วยกันทั้งนั้น คิดอย่างง่ายที่สุดกับหวยใต้ดินเลขท้ายสองตัว แทง 1 จ่าย 65 แต่โอกาสถูกหวยเลขท้ายสองตัวนั้นมี 1 ใน 100 หากคิดบนหลักของเหตุและผล เกมนี้ไม่ใช่ Zero-sum และผลกำไร จะยักย้ายไปสู่กระเป๋าของเจ้ามือเท่านั้น ความน่าสนใจของเกมนี้จึงไม่มีเลย เพราะเราขาดทุนแน่ ๆ 35 % บนพื้นฐานของความน่าจะเป็น คิดไปคิดมา ที่คนไทยรวมทั้งพนักงานส่งเอกสารทั้งสองคนนั้นยังเล่นหวย อาจเพราะหวยน่าจะเป็นหนึ่งในความหวังไม่กี่อย่างของคนธรรมดาที่อยากจะรวยทางลัด ถ้าไม่หวังกับหวย ก็ไม่รู้จะรวยได้อย่างไร อดคิดไม่ได้เหมือนกันว่าสมัยนี้ “ราคาของโอกาส” นั้นแพงเหลือเกิน จากที่เคยคุยกับผู้บริหารระดับสูงและเจ้าของกิจการหลายคนที่ประสบความสำเร็จโดยก้าวมาจากศูนย์ บุคคลเหล่านั้น จำนวนไม่น้อยต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ถ้าให้เขาเริ่มต้นธุรกิจจากการเป็นคนไม่มีอะไรเลยในเวลานี้ รับรองว่าเขามายืนตรงจุดนี้ไม่ได้แน่ เพราะสังคมเศรษฐกิจสมัยนี้ ไม่เหมือนเมื่อก่อน ที่เป็นยุคเปิดกว้าง ใครมีดีมาแข่งขัน ก็พร้อมที่ก้าวขึ้นเป็นผู้นำตลาดได้ โอกาสในเวลานั้น ราคาไม่สูงนัก ยังพอซื้อหาได้ด้วยเงินไม่กี่อัฐ แต่จะเน้นที่สมองและสองมือมากกว่า แต่เวลานี้ การเติบโตของธุรกิจ วัดจาก “ทุน” เป็นส่วนใหญ่ ธุรกิจรายเล็ก ๆ ทุนน้อย ๆ จึงอยู่รอดยากขึ้นทุกที กลุ่มทุนหลายแห่งจึงมีฝ่าย Venture Capital เพื่อร่วมลงทุนกับธุรกิจเล็กที่ดูดีมีอนาคต ทางหนึ่งอาจมองเป็นโอกาสของผู้มีไอเดียเข้มข้น (แต่ทุนทรัพย์จาง) ในยุคทุนนิยมเสรี แต่อีกทางหนึ่ง ก็น่าเศร้า ที่คนที่มีไอเดีย มีความคิด กลับยากที่จะเป็นเจ้าของธุรกิจของตนเองได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย ในขณะที่กลุ่มทุนจะยิ่งขยายขนาดขึ้นเรื่อย ๆ จากการสูบเลือดเนื้อบนกติกาสากลที่ว่า “ไม่มีเงิน ไม่มีสิทธิ” ซึ่งเราก็ได้แต่ยอมรับว่าเป็นทางออกเดียวในเวลาที่เงินคือทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ เป็น somebody ก็ยังดีกว่า nobody ในอนาคต “คนรวยจะยิ่งรวย คนจนจะยิ่งจน” สัจธรรมนี้ จะจริงขึ้นเรื่อย ๆ เพราะราคาของโอกาสในการประสบความสำเร็จ จะยิ่งแพงขึ้นจนคนยาก ไม่มีปัญญาจะซื้อได้ คนจนจึงต้องตะบี้ตะบันเล่นหวยกันเข้าไป เพราะรัฐบาลเอาความหวังมาขายให้ในราคา 80 บาท (ที่จริง ๆ เขาขาย 90-100 บาท) ซึ่งพอจะหาซื้อได้อยู่ หรือไม่อยากซื้อจากรัฐ ก็แทงกันตามโต๊ะใต้ดินกันไป ปักษ์หนึ่งก้อมาลุ้นกันทีหนึ่ง ให้ชีวิตมีสีสัน เรื่องนี้ มองได้ไกลถึงระดับโลกเลยนะครับ ประเทศไทยเอง ก็เป็นประเทศเล็ก ๆ มีบทบาทไม่มากนักในระบบโลก (จะด้วยความบกพร่องของการเมือง หรือการคอรัปชั่นอะไร เราข้ามมันไปเถิดครับ) ทุนรอนก็น้อยกว่าชาวบ้าน หากมองไปยังอนาคตด้วยทิศทางอย่างที่เป็นอยู่นี้ ไทยจะยิ่งจ้อยร่อยลงไปเรื่อย ๆ ที่พูดเช่นนี้ มิใช่ต้องการให้ท้อแท้ทอดอาลัย หมดแรงต่อสู้ดิ้นรนนะครับ เพียงแต่อยากชี้ให้เห็นและเข้าใจถึงสภาพความจริงที่เป็นอยู่เท่านั้น เพราะหากเราถอดใจเมื่อไหร่ ก็แพ้ตั้งแต่ในมุ้ง แต่หากใจและสมองยังสู้ หมั่นลับฝีมือให้เข็มแข็ง ยักษ์ล้มเมื่อไหร่ โอกาสน่าจะกลับมาเป็นของเราบ้าง เพราะคงไม่มีใครยิ่งใหญ่เสมอไป อย่างสหรัฐฯ ในเวลานี้ ก็ล้มลุกคลุกฝุ่นจนมอมแมมแล้วครับ ประเทศที่พร้อมอย่างจีน สิงคโปร์ และกลุ่มผู้ค้าน้ำมัน จึงเข้าไปบุกตะลุยกันเพลินเลยเชียว ชีวิตคนเราก็เช่นกัน แม้โอกาสจะยิ่งมาหาเรายากขึ้น และมีราคาแพงขึ้นเรื่อย ๆ แต่เราก็ต้องเตรียมพร้อมอยู่เสมอ เพราะยิ่งโอกาสมีค่ามากเท่าไร ก็ยิ่งไม่มีช่องว่างให้เราพลาดลองผิดลองถูก มากเท่านั้นไม่ใช่หรือครับ ??? Create Date : 30 กันยายน 2551 Last Update : 30 กันยายน 2551 11:47:11 น. 0 comments Counter : 309 Pageviews. Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก