Bloggang.com : atchy : ตอนที่หนึ่ง ...มนุษย์งานชีวิตที่น่าเบื่อ?

ตอนที่หนึ่ง ...มนุษย์งานชีวิตที่น่าเบื่อ?

หลายๆคนมีการดำเนินชีวิตที่เป็นไปตามขั้นตอน ฉันก็มีชีวิตเหมือนกับคนทั่วๆไปเรียนหนังสือจนจบมหาวิทยาลัย จบปุ๊บก็เริ่มต้นหางานโชคดีหน่อยที่ได้ทำงานในบริษัทญี่ปุ่นยักษ์ใหญ่ในตำแหน่งเจ้าหน้าฝึกอบรม การทำงานก็สนุกมีสีสันไปหม๊ดดดด..... ที่ทำงานใหม่ เพื่อนใหม่ๆ ทุกอย่างสนุกและท้าทายทุกอย่าง ต่อมาได้เลื่อนตำแหน่งเป็นเลขากรรมการผู้จัดการ เออ...เรานี่ก็เจ๋งวุ้ย เริ่มรู้สึกโก้ในตำแหน่งนี้ชี้อะไรได้อย่างนั้นแหม...ก็เป็นเลขาหญ่ายยซะนะ
แต่สวย เริ่ด เชิด หยิ่งได้ไม่นาน บริษัทเกิดมีความเปลี่ยนแปลงเจ้านายถูกเชิญออก เลขาอย่างเราเลยตกกระป่องจนเกือบตกงานเลย เดชะบุญที่ยังมีบุญเหลืออยู่ได้โอนย้ายงานไปบริษัทในเครื่อ แถมได้ไปเริ่มงานใหม่ๆ มาอยู่ฝ่ายวางแผน.....เท่าที่เล่ามาหลายคนคงคิดว่าแล้วมันน่าเบื่อตรงไหน(ว่ะ)เนี่ย......มาถึงตรงนี้เริ่มมีแล้วค่ะความรัก....แล้วคบหาดูใจจนถึงขึ้นแต่งงาน ว๊าว...ช่างน่าอิจฉาเสียจริง ต่อมาแต่งงานได้สักปี .....ท้องลูกคนแรกค่ะ ตอนท้องป่วยบ่อยลาก็บ๊อย บ่อยโชคดีที่มีหัวหน้าเข้าใจจะบอกว่าได้หัวหน้าดีเลยค่ะเป็นทั่งพี่เป็นทั้งหัวหน้าที่อดทนต่อลูกน้องขี้ป่วยอย่างเราแถมยังสอนงานจนยอมรับเลยว่ากลไกทางความคิดที่จัดได้กระบวนมาจากหัวหน้าคนนี้ ต่อมาผ่านไปปีกว่าท้องอีกแล้วค่ะแต่ตอนใกล้คลอดบริษัทเจอวิกฤตอีกแล้วค่ะต้องยุบโรงงานไปรวมกับบริษัทในเครื่อ เหอออออออออีกแล้วเหรอเนี่ยเอา(ว่ะ)ก็ถูกโอนย้ายไปรวมกับโรงงานหนึ่ง ตอนนี้และค่ะที่เริ่มปัญหาเริ่มเข้ากับหัวหน้าใหม่ไม่ค่อยดีกับเพื่อนร่วมงานในที่ใหม่ก็ไม่ชอบกาฝากอย่างเราซะด้วยสิ ประกอบกับฉันเริ่มมีงานไซด์ไลท์ขายส่งผลิตภัณห์เกี่ยวกับเด็ก กิจการดีค่ะรายได้ก็ดีจนแทบจะมากกว่าเงินเดือน ความเบื่อก่อเกิดค่ะ รายได้รองชักมากว่ากว่ารายได้หลัก ความขี้เกียจบังเกิด และแล้วจากพนักงานทำตัวดีมาตลอดเริ่มเกเรค่ะ ขาด ลา มา สาย เป็นประจำ หัวหน้าเพ่งเล็งมาก เริ่มเรียกมาต่อว่า เริ่มขู่จะออกใบเตือน กลัวเหรอค่ะ ไม่ค่ะไม่สะทกสะท้านแบบว่าทำงานเอาเงินเดือนไปงั้นแหละ แหม..ฉันหาจากการส่งของได้เยอะกว่าย่ะ เชิดใส่ค่ะ พอคลอดน้องคนที่สอง ช่วงเวลาที่ลาคลอดทำให้มีเวลาคิด เอ...จริงๆแล้วเราทำงานอยูบ้านรับออเดอร์ลูกค้าดีกว่าไหม จะได้เลี้ยงลูกไปด้วย แต่ยังคิดไม่ตกค่ะ สับสนอยู่ในใจ แต่ใกล้หมดเวลาลาคลอดมันเหมือนจะบ้าค่ะ ไม่อยากกลับไปทำงานเล๊ย
กลับไปทำไมนะ หัวหน้าก็ไม่พอใจเรา งานก็เหออออจะขึ้นเงินเดือนเหรอคงอยากทั้ง ขาด ทั้งลา มาสายอื้อ อนาคตไม่สดใสเลย และแล้วเพื่อนสนิทก็โทรมาชวนไปร่วมทำกิจการร้านขายของเล่นเด็กแถวตลาดย่านคนมีอันจะกิน โห....ได้เงินเดือนเวลางานก็ไม่เคร่งเครียด แล้วมีงานขายส่งของเราด้วย โอย....อยู่ได้สบายๆๆ ตัดสินใจเฉียบพลันตกปากรับคำทำงานทันที บอกสามีและครอบครัว แต่ขอบอกนะคะว่าสามีและครอบครัวอันประกอบด้วยพ่อแม่ และสามีไม่เห็นด้วยนักแต่ไม่อาจจะทัดทานใดๆได้ เพราะตอนนี้ในเหมือนเราติดปีกบินไปแล้ว แหม...จะไม่ใครๆเสียดายได้ไง..งานในบริษัทใหญ่ที่มั่นคง..มีสวัสดิการดี อยู่ไปไงๆก็หมูเอียเสือนอนกินอยู่แล้ว
แต่ไม่ค่ะคนอย่างดิฉันไม่เสียดายค่ะ ฉีนมันคนฉลาดมีความรู้ กลัวทำไมยังไงมีธุรกิจของเรารองรับอยู่แล้วไม่อดตายหรอก ดีไม่ดีออกครั้งฉันอาจจะเป็นเศรษฐีไวกว่าใครๆในที่ทำงานเก่าก็ได้
ลาก่อนบ๊าย บายที่ทำงานสุดน่าเบื่อ ฉันก็เริ่มโบยบิน และนี่คือจุดเริ่มต้นของละคร ที่มีทั้งบทสุข เศร้า เคร้าน้ำตา แถมยังต้องเฉียดความตายอีกด้วย แต่การตัดสินใจออกในครั้งนี้เมื่อนึกถึงทีไรไม่เคยเสียใจที่ลาออก แต่ที่เสียดายทุกวันนี้เพราะดิฉันดันใช้ช่วงชีวิตต่อไปจากนี้แบบประมาทตะหากค่ะ