ย้อนรอย “กรดไหลย้อน”

ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างผมจะได้รับเกียรติเป็นกรดไหลย้อนกับเขาเหมือนกัน ! ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า...

ปกติเขาว่ากันว่า (ใครก็ไม่รู้) ไอ้เจ้ากรดไหลย้อนเนี่ย มันเป็นโรคพิเศษเฉพาะคนที่มีฐานะ หรือเรียกง่าย ๆ ว่าโรคเศรษฐีกันนี่นา แล้วไฉนมันถึงแว่บมาเยี่ยมเยียนคนธรรดาๆ เดินดิน กินข้าวแกงจานละ 25 กับน้ำเปล่า ๆ กับเขาได้ แต่...โชคดีที่ไอ้เจ้าโรคนี้มันคงเพิ่งรู้ว่าคิดผิด ก็เลยรีบแจ้นจรลีหนีเผ่นหายไปจากผมในเวลาไม่นานนัก แต่ก็ไม่ได้ชะล่าใจต้องหันมาดูแลตัวเองให้ดี ๆ ไม่งั้นมันอาจแวะเวียนมาเยี่ยมเยียนอีกก็ได้ ใครจะไปรู้...

มาลองทำความรู้จักกับไอ้เจ้าวายร้ายนี้กันสักนิด ...(อันนี้ผมเขียนตามหลักวิชากรูนะครับ เพราะผมเองก็ไม่รู้หลักวิชาการนะครับ... เหอๆๆ ) จากประสบการณ์ที่เป็นอาจจะมีอาการเหมือนหรือไม่เหมือนใครก็ได้ เผื่อมีสัญญาณอะไรจะได้ป้องกันตัวไว้ก่อน จะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานและรำคาญกับเจ้ากรดไหลย้อนตัวนี้

อาการเป็นยังไง ?

แรก ๆ เท่าที่ผมจำได้ก็คือ นั่ง ๆ อยู่มันรู้สึกว่า อืมมม...อะไรมันจุกๆ ในคอ เหมือนกินข้าวแล้วไม่ได้กินน้ำตาม แต่กินน้ำเท่าไหร่ก็ไม่หาย ตอนแรกที่มีอาการนี้ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย ก็ยังดำเนินชีวิตไปตามปกติเหมือนเช่นทุกวัน …(ถ้าใครเริ่มมีอาการแบบนี้ ขอให้คาดเดาไว้ก่อนเลยว่าคุณคือผู้โชคดีรายต่อไป จะได้รีบรักษาให้หายขาด ก่อนที่จะมีอาการอื่นๆ ตามมานะครับ)

เอิ๊กกก...เอิ๊กกก... อาการที่ตามมาก็คือ ท้องอืด เหมือนกินอาหารไม่ย่อย มีอาการเรอบ่อย ๆ เรอจนรำคาญตัวเอง มันเหมือนมีลมเป็นลูก ๆ อยู่ในท้อง แล้วก็ทยอยโผล่มาที่ละลูก ๆ เหมือนบั้งไฟพญานาคยังไงยังงั้น เพียงแต่ว่ามันโผล่มาจากลิ้นปี่ วิ่งมาตามลำคอ และเราก็ต้องเปิดปากปล่อยมันออกไปทีละลูกเท่านั้นเอง พอจะนึกภาพออกนะครับ เพิ่งจะเรอยังไม่ถึง 1 นาทีมันก็ขึ้นมาอีกแล้ว...คิดดูว่ามันน่ารำคาญขนาดไหน

แสบในอก สิ่งที่ตามมาก็คือ รู้สึกแสบในอก บริเวณหลอดอาหารตรงกลางอกเลย ระหว่างลิ้นปี่ กับปลายกระดูกไหปลาร้า ที่เป็นก็คือ พอกินอาหารเข้าไป มันจะรู้สึกแสบ อาการที่ว่านี้จะแสบคล้าย ๆ กับเวลาเราสำลักข้าวแบบนั้นแหล่ะครับ ตอนแรก ๆ มันจะเป็นเฉพาะเวลาที่เรากินข้าว แต่หลัง ๆ มันก็เริ่มลามปาม ไม่กินมันก็แสบ เวลารู้สึกหิวก็แสบ พอเป็นแบบนี้บ่อยๆ เข้าผมก็ชักจะเริ่มเอะใจแล้วซิ ว่ามันเป็นอะไรฟะ !!! แต่หลังจากพูดคุยกับหลาย ๆ คน ก็เริ่มจับความได้ว่ามีเค้าของโรคกรดไหลย้อนมาเยี่ยมเยียนซะแล้ว

แน่นหน้าอก...นอนหลับไม่สนิท ที่ทำให้รู้สึกว่าเป็นมากและเริ่มทรมาน ก็คืออาการแน่นหน้าอกและหายใจขัด อาการนี้จะเป็นในช่วงกลางคืนขณะที่กำลังจะหลับก็รู้สึกแน่นหน้าอกขึ้นมาเฉยๆ เหมือนจะหายใจไม่ออก อึดอัดจนต้องลุกขึ้นมานั่ง เพื่อจะได้หายใจได้เต็มท้อง ซึ่งอาการแบบนี้ก็จะทำให้นอนไม่เต็มอิ่ม เมื่อพักผ่อนไม่เพียงพอ ก็จะยิ่งเครียดและทำให้ร่างกายหลั่งกรดออกมามากขึ้นอีก ก็จะทำให้อาการกรดไหลย้อนแย่ลงขึ้นไปอีก ...ตอนนี้ชักจะเริ่มรู้สึกกลัวตายขึ้นมาซะงั้น

ไปหาหมอ
ในที่สุด ก็ได้ต้องไปหาหมอ ก็เล่าอาการให้หมอฟัง หมอคิดว่าน่าจะเป็นอาการของกรดไหลย้อน หมออธิบายให้ฟัง เท่าที่จับความได้ก็คือ กรดไหลย้อนมันก็คือ กรดที่ปกติอยู่ในกระเพาะอาหารของเรานั่นแหล่ะ ช่วงรอยต่อระหว่างกระเพาะกับหลอดอาหาร มันจะมีอะไรสักอย่างที่คอยปิด-เปิด ทำให้กรดไม่ขึ้นมาข้างบน แต่เมื่ออายุมากขึ้นลิ้นที่ปิด-เปิดบริเวณนี้มันหย่อนยาน ก็ทำให้กรดจากกระเพาะมันขึ้นมาถึงหลอดอาหาร ทำให้เรารู้สึกแสบ ซึ่งถ้าเป็นนาน ๆ เข้าเมื่อร่างกายเกิดความระคายเคืองก็จะสร้างเนื้อเยื่อขึ้นมาทดแทน ก็มีสิทธิ์อาจกลายเป็นมะเร็งในหลอดอาหารได้ (....บรื๋อว์วววว น่ากลัวเหมือนกันนะ...)

สำหรับสาเหตุก็เกิดจากหลาย ๆ สาเหตุด้วยกัน เช่น อาจจะกินอาหารเร็วเกินไป กินอาหารแล้วรีบนอน หรือกินอาหารที่ทำให้เกิดกรดแก๊สในกระเพาะอาหารมากขึ้น ความเครียด พักผ่อนไม่เพียงพอ ฯลฯ และหมอก็จ่ายยาให้มากินบรรเทาอาการ ส่วนใหญ่ก็เป็นยาลดกรด และเพิ่มการบีบรัดตัวของลำใส้ เพื่อให้ลำใส้ทำงานได้ดีขึ้น ในช่วงที่เป็นก็ไปหาหมอมา 3 -4 ครั้ง ครั้งสุดท้ายหมอให้ยามาก็มีดังนี้

- Omeprazole (20 Mg.) (เป็นยาลดกรด – ห้ามกินพร้อมนม)
- CIPROFLOXACIN (500 mg.) (เป็นยาฆ่าเชื้อ – ห้ามกินพร้อมนม ยาลดกรด หรือยาที่มีธาตุเหล็ก)
- Motilium-M (10 mg.) (เป็นยาปรับการเคลื่อนไหวของทางเดินอาหาร ช่วยให้ลำไส้บีบรัดดีขึ้น)

คิดหาสาเหตุ
หลังจากไปหาหมอ ได้ยามากินบรรเทาอาการแล้ว ผมก็มานั่งประมวลเหตุการณ์ว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้ผมเป็นกรดไหลย้อน มานั่ง ๆ นึกดู ก็รู้สึกว่าสิ่งที่เป็นสาเหตุของกรดไหลย้อนนี้ก็คือ

1. ผมกินอาหารเร็ว (มากกกก) เพื่อน ๆ ที่ทำงานมักจะบอกว่าผมกินเร็ว ประเภทที่ว่า ไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน เพื่อนเริ่มกินไปแล้ว ผมเพิ่งจะสั่ง (อาหารตามสั่ง) อาหารมาผมสามารถกินหมดก่อนเพื่อนที่กินไปกว่าครึ่งจานแล้ว ...เร็วไหมละครับ

2. กินอาหารเย็นค่อนข้างดึก ปกติคนอื่นจะกินประมาณ 2 ทุ่ม แต่ผมจะกินประมาณ 3-4 ทุ่มเพราะมัวไปออกกำลังกาย อุตส่าห์ออกกำลังกายให้สุขภาพดีแท้ ๆ ให้หายเครียด แต่กลับมาเสียทีเจ้ากรดไหลย้อนไปได้ ซึ่งที่ออกกำลังกายก็อยู่ใกล้ที่ทำงาน เสร็จก็เดินทางกลับบ้าน กว่าจะถึงแถวบ้านก็ปาไป 3 ทุ่มกว่าแล้ว กินเสร็จสัก 10-20 นาทีก็อาบน้ำแล้วก็เข้านอนไม่เกิน 5 ทุ่ม ซึ่งหมอบอกว่าอาหารที่เรากินเข้าไปมันยังย่อยไม่หมด ทำให้กรดที่ออกมามันไหลย้อนขึ้นมาข้างบนได้

3. นอนไม่หนุนหมอน ผมเป็นคนที่นอนหนุนหมอนบาง ๆ แบนแต๊ดแต๋ หรือบางทีก็ไม่หนุนเลย เพราะรู้สึกสบายกว่า ก็เลยทำให้กรดมันไหลมาตามหลอดอาหารได้

เมื่อพอจะรู้สาเหตุ ก็เลยต้องปรับตัวกันใหม่ โดยพยายามกินอาการเย็นให้เร็วขึ้น และกินให้น้อยลง และบอกเพื่อนที่ทำงานให้ช่วยเตือนสติตอนกิน ให้เคี้ยว ช้า ๆๆๆๆๆ ให้อาหารละเอียดที่สุด พอถึงเวลานอนก็ต้องหาหมอนมารองให้สูง วิธีการก็คือรองตั้งแต่ด้านหลัง ใบหนึ่งรองแนวยาวจากด้านหลังขึ้นมา อีกใบหนึ่งวางทับใบแรกในช่วงปลายให้สูงขึ้น ถ้ามองจากด้านข้าง มันจะเป็นสเต็ป 2 ชั้น คือที่นอน หมอนใบแรก (1 ชั้น) และหมอนใบแรก+ใบที่ 2) ไม่ใช่รองให้สูงเฉพาะศีรษะ เพราะการที่รองเฉพาะศีรษะให้สูงขึ้นอย่างเดียวจะทำให้หน้าท้องมีความดันมากขึ้นไปอีก ผลก็คือ กรดไหลย้อนจะเป็นมากขึ้นนั่นเอง

ดูแลตนเองให้ดี ...อย่าหวังพึ่งหมออย่างเดียว
การดูแลตนเองเป็นส่วนที่สำคัญที่สุด เพราะถึงแม้จะได้ยารักษามาจนอาการดีขึ้น แต่หากคุณไม่ดูแลตัวเองอย่างต่อเนื่อง ก็อย่าหวังว่ามันจะหาย สุดท้ายก็โทษว่าหมอรักษาไม่ได้ผล ผมว่าทางที่ดีพึงระลึกไว้เสมอว่า หมอนั้นไม่ใช่ผู้วิเศษที่จะเสกทุกโรคให้หายได้ (ไม่งั้นหมอก็ไม่ตายซิ...จริงไหม?) ซึ่งหมอก็แค่ชี้แนะตามหลักวิชาการ แนะนำปรึกษา จ่ายยาที่จะช่วยบรรเทารักษาอาการให้ดีขึ้น แต่การดูแลตัวเองหลังจากนั้นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด

วิธีการดูแลตัวเองที่ผมทำมาก็คือ
- กินอาหารเช้า จำไว้เสมอว่าต้องกินอาหารเช้านะครับ กระเพาะจะได้มีอะไรย่อย ทำให้น้ำย่อยไม่ไหลขึ้นมา จะข้าวหรือขนมปังก็ได้ (ไม่ใช่กินกาแฟเป็นอาหารเช้านะครับ)
- ดื่มน้ำอุ่น ๆ ตื่นมาเช้า ๆ สิ่งที่ต้องทำก็คือกินน้ำอุ่นๆ หรือน้ำในอุณหภูมิปกติสักแก้ว น้ำจะช่วยละลายให้กรดเจือจางลง (น้ำอุ่นนี่แหล่ะทำให้อาการของผมดีขึ้นอย่างรวดเร็ว)
- หลีกเลี่ยงน้ำเย็น (ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม... แต่ผมรู้สึกว่ากินน้ำเย็นแล้วอาการไม่ดีขึ้น ก็เลยงดน้ำเย็น )
- อย่าได้มีเยื่อใยกับของหมักดอง เพราะอาหารพวกนี้จะยิ่งเป็นการเพิ่มกรด และเชื้อแบคทีเรียในกระเพาะให้มากขึ้นไปอีก
- น้ำอัดลม น้ำเต้าหู้ นม ชา กาแฟ...ต้องตัดขาด น้ำพวกนี้จะเพิ่มความเป็นกรดและแก๊สให้มากขึ้น ฉะนั้นน้ำเปล่าดีที่สุด
- อาหารรสจัด ๆ ของมัน อาหารย่อยยากควรหลีกเลี่ยง
- งดผักที่มีก๊าซเยอะ เช่น ถั่วงอก ถั่วลิสง และถั่ว ๆ ๆๆ ทุกชนิด พึงหลีกเลี่ยงไว้ก่อน เพราะจะยิ่งเพิ่มแก๊สในกระเพาะทำให้ท้องอืดมากขึ้น

แล้วจะกินอะไรดีล่ะเนี่ย ?
บางคนอ่านมาถึงข้างบนนี้ใจเหี่ยวเลย อาจจะถามว่าแล้วจะให้กินอะไรฟะ ??? ก็อยากบอกว่าอาหารที่ควรกินก็คือ อาหารที่ย่อยง่าย ๆ เช่น ปลานึ่ง ผักต้ม แกงจืด ฯลฯ ที่สำคัญคืออย่ากินให้อิ่มมากเกิน ควรกินแต่น้อย ๆ แต่แทนที่จะรอให้ท้องหิว ก็กินบ่อย ๆ แทน จะทำให้ท้องไม่ว่าง กรดในท้องไม่ออกมากเกิน

นอกจากที่กล่าวมาแล้ว ที่อยากจะแนะนำในการดูแลตัวเองเพิ่มเติมนะครับ ก็คือ...
- “กล้วยน้ำว้า” ช่วยได้เยอะ ไม่น่าเชื่อว่าผลไม้พื้นๆ อย่างกล้วยน้ำว้านี่แหล่ะ สามารถช่วยรักษาอาการกรดไหลย้อนให้บรรเทาลงได้ โดยเฉพาะกล้วยสุกที่ยังเขียว ๆ อยู่ (ถ้างอมเกินไปจะไม่เวิร์ค) ตามความเข้าใจของผมเอง คิดว่ากล้วยมียางซึ่งเป็นสารฝาด ไอ้สารฝาดตัวนี้แหล่ะตามตำราอายุรเวทแล้ว ถือว่าเป็นตัวสมานแผล ช่วยเคลือบกระเพาะ นอกจากกล้วยแล้วผมก็กินหัวปลีด้วย (ของชอบอยู่แล้ว) อย่างหัวปลีต้ม ยำหัวปลี ฯลฯ
- ขมิ้นชัน ได้ยินมาว่าขมิ้นมีสารช่วยเคลือบและสมานแผล ก็ไปซื้อมากินเสริมเข้าไป แผงละไม่กี่บาท (แผงละ 10 เม็ด ประมาณ 15 บาทมั้ง ) กินได้ไม่กี่แผงอาการก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่เวลากินแล้วมันจะมีกลิ่นขมิ้นโชยออกมาจากลำคอบ้าง
- นอนอย่างมีคุณภาพ นอนอย่างไรให้มีคุณภาพ ตอบแบบกำปั้นทุบดินก็คือนอนให้เต็มอิ่ม พักผ่อนให้เพียงพอ แต่บางคนอาจจะบอกว่า ก็อยากจะหลับอยู่หรอก แต่มันหลับ ๆ อยู่ก็แน่นหน้าอก หายใจไม่ออก ก็เลยหลับ ๆ ตื่นๆ ก็ยิ่งแย่ อยากให้แนะนำว่าออกกำลังกายซิครับ แล้วจะหลับสบายทั้งคืน
- ออกกำลังกาย ประโยชน์ของการออกกำลังกายก็คงรู้ๆ กันแล้วนอกจากจะช่วยให้ระบบต่าง ๆ ทำงานดีขึ้นแล้ว ยังทำให้กระฉับกระเฉง สดชื่น คลายเครียด นอนหลับสบายอีกด้วยครับ
- อย่าเครียด พึงระลึกไว้เสมอว่าความเครียดเป็นบ่อเกิดของสรรพโรค ทั้งด้านร่างกายและจิตใจ ฉะนั้นอย่าเครียดไปเลย วิธีแก้เครียดของผมก็คือไปออกกำลังกาย ให้เหนื่อย เหงื่อออกแล้วจะรู้สึกสบายตัว หลับสบาย...แล้วก็ปล่อยวาง อย่าไปคิดถึงอดีตที่ผ่านไปแล้ว อย่าวิตกกังวลกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึงเลย ปัญหาทุกอย่างถึงเวลามันก็มีช่องทางเองแหล่ะ


หลังจากดูแลตนเองอย่างเคร่งครัด (แต่ อย่าเคร่งเครียดนะครับ...) อาการต่าง ๆ ทั้งแน่นหน้าอก แสบ ๆ บริเวณหน้าอก ก็เริ่มหาย ๆ ไป สุดท้ายไม่รู้มันหายไปตอนไหน ตอนนี้ก็ยังดูแลตัวเองอยู่ แต่อาจจะไม่ได้เคร่งครัดเหมือนแต่ก่อน เพราะไม่รู้ว่าไอ้อาการที่ว่านั้นมันจะกลับมาเยือนอีกเมื่อไหร่ ซึ่งถ้าใครไม่เคยเป็นก็คงไม่รู้ว่ามันทรมานและอึดอัดมากขนาดไหน ที่เขียนมานี่ก็จากประสบการณ์ล้วน ๆ ก็หวังว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับบางคน ใครที่เป็นอยู่ก็ขอเอาใจช่วยให้หายเร็ว ๆ นะครับ...

Create Date : 04 กันยายน 2552 Last Update : 4 กันยายน 2552 15:59:01 น. Counter : 39937 Pageviews.		42 comments
Share Tweet