แวะเปลี่ยนเครื่องที่แดนโสม
ความเดิมตอนที่แล้ว พอถึงสุวรรณภูมิปุ๊บรีบวิ่งหาห้องน้ำทันที แบบว่าไม่ไหวแล้วจากนั้นก็เดินเวิ่นเว้อ(ทำอะไรไม่ถูก) แล้วนั่งพักแถว ๆ ที่เขาเคลมกระเป๋ากัน โทรหาพ่อแม่พี่น้องอีกครั้งว่าถึงสุวรรณภูมิแล้ว จากนั้นก็เดินหาเคาเตอร์เช็คอินของสายการบินเดลต้า รู้แค่ว่ามันอยู่ชั้นสี่ แต่ตอนนี้อยู่ชั้นหนึ่ง ก็ไม่รู้ว่าชั้นสี่มันไปตรงไหน เดินลากแครี่ออนไปมาในที่สุดก็ไปถามเจ้าหน้าที่ เค้าก็บอกทางแล้วย้ำหลายรอบมาก(หน้าเราคงบ้านนอกอ่ะนะ เค้าคงกลัวไปผิดทาง ฮ่าๆๆ) พอไปถึงชั้นสี่...โห จะกว้างไปไหน เดินหาเคาเตอร์แบบมึน ๆ พอถึงก็หาที่นั่งโทรหาญาติรอบสุดท้าย จากนั้นก็โทรหาเพื่อนออแพร์ที่จะบินด้วยกัน พอเจอกันแล้วก็ทักทายๆ แล้วพากันไปเช็คอิน ดีนะที่กระเป๋าเช็คทรูจากเชียงใหม่แล้ว สบายไป พนักงานก็ให้ใบผู้โดยสารขาออกสีฟ้าๆมาเขียน ก็เขียนเฉพาะขาออกก็พอ แล้วเก็บไว้กับพาสปอร์ตพอได้เวลาก็ร่ำลากับญาติๆของเพื่อน ตอนแรกเดินเข้าช่องผิด เดินไปที่ช่องใกล้ ๆ กับรูปปั้นยักษ์เฝ้าประตู เขาบอกว่าให้ไปอีกทางหนึ่ง เิอิ๊กๆๆ ไม่ทันไรแสดงความบ้านนอกแระตู เดินไปอีกทางโครตไกล เดินเข้าไปก็เป็นเจ้าหน้าที่ตรวจพาสปอร์ต ให้เดินไปช่องของคนไทย เขาก็จะขอดูพาสปอร์ตกับใบสีฟ้าๆที่ได้มาจากเคาเตอร์เช็คอิน เสร็จแล้วก็เดินไปแสกนกระเป๋า ตรวจของเหลว และแล้วก็ผ่านเข้าไปด้านใน มีแต่สินค้าปลอดภาษีขายเพียบเลย เพื่อนก็ชวนเดินเที่ยวเพราะเหลือนเวลาอีกนานกว่าจะได้ขึ้นเครื่อง ก็ถ่ายรูปถ่ายอะไรกันไปใกล้เวลาก็ไปนั่งรอที่เกต นั่งได้พักใหญ่ก็ถึงเวลาขึ้นเครื่อง คราวนี้ไม่มีตรวจอะไรสักอย่าง เดินไปต่อแถวแล้วยื่นตั๋วให้เจ้าหน้าที่อย่างเดียว แล้วก็เดินตามชาวบ้านไป(อีกแล้ว ฮ่าๆ)เมื่อเข้าไปในเครื่องก็เดินหาที่นั่ง เพื่อนที่มาด้วยกันให้เลือกว่าจะนั่งไหน ก็เลยเลือกนั่งติดหน้าต่าง เพราะยังไงก็เป็นที่นั่งสองคน คนข้าง ๆ ก็เพื่อนกัน จะออกไปห้องน้ำก็ไม่มีปัญหาใช้เวลาเดินทางจากกรุงเทพฯไปอินชอนประมาณห้าชั่วโมง นั่งจนชาเลย ตอนแรกเอาหนังสือไปอ่าน แต่ไม่ได้อ่านหรอก เพราะเวียนหัว เก้าอี้ก็ไม่มีทีวี ไม่รู้จะทำอะไร นั่ง ๆ หลับ ๆ จนไปถึงเลย พอลงจากเครื่องก็แวะห้องน้ำอีกรอบ เพราะบนเครื่องไม่ได้เข้าเลย พอออกห้องน้ำก็เดินไปที่ป้าย tranfer คือตามชาวบ้านอีกนั่นแหละ ด้านประตูเขาก็ดูตั๋ว เอ็กเรย์กระเป๋า แล้วก็เดินไปหาเกตเจอเกตเร็วกว่าที่คิด เหลือเวลาอีกเป็นชั่วโมง ก็เลยเดินถ่ายรูปกัน ได้บรรยากาศเกาหลีสุด ๆ เห็นสนามบินแล้วอยากดูซีรีย์เรื่อง air city ขึ้นมาทันใด ฮ่าๆ รอ รอ รอ เวลาเครื่องขึ้นนานเหมือนกัน พอได้เวลาก็ไปที่เกต ต่อแถวตามระเบียบ แล้วก็เดินไปขึ้นเครื่อง เพิ่งรู้ว่าเครื่องบินลำใหญ่ ๆ ตอนที่ถ่ายรูปแถว ๆ ที่นั่งพักจะเป็นลำเดียวกับที่ใช้บินไปแอตแลนต้า ก็ดีอ่ะ ลำใหญ่ดี มีทีวีหลังเบาะด้วย คงเพราะต้องใช้เวลาสิบกว่าชั่วโมงกว่าจะบินไปถึงแอตแลนต้ามั้งก็เลยต้องใช้ลำใหญ่ ที่นั่งในลำนี้เป็นที่นั่งแถวสุดท้ายสำหรับสองคน ฮ่าๆ ใกล้ห้องน้ำด้วย ดีจัง และแล้วเครื่องบินก็เคลื่อนตัวออกจากสนามบินมุ่งสู่ดินแดนแห่งเสรีภาพๆๆๆ (แอคโค่)สนามบินอินชอนลำีนี้แหละที่จะไปแอตแลนต้ามองเกาหลีผ่านหน้าต่างอาหารบนเครื่องมื้อแรกเป็นเสต็กปลา ที่อยู่ในกล่องซ้ายบนนั่นเป็นยำหรืออะไรสักอย่าง รสชาติเผ็ดแปลก ๆ แต่กุ้งอร่อยดี ฮ่า ๆ ส่วนขนมปังกับเค้กไม่ได้กินหรอก อิ่ม เสียดายเหมือนกัน น่าจะชิมสักคำสองคำบะหมี่เกาหลี อาหารมื้อสุดท้ายขอเม้าท์บะหมี่เกาหลีนิดหนึ่ง ในภาพด้านซ้ายมือสุดที่เป็นหลอดขาว ๆ นั่นคือ สิ่งที่บรรจุให้ซอสสีส้ม ๆ ที่อยู่บนชาม ที่หลอดเขียนว่า hot spicy sauce ไอ้เรานึกว่าจะเผ็ดเพราะดูจากสีแล้วน่าจะเผ็ด แต่ลองชิมดูแล้วแบบว่า...เผ็ดแล้วเหรอ ลองมากินน้ำพริกที่เมืองไทยหน่อยไหม นั่นน่ะ ทั้งฮอตและสไปซี่สุดๆส่วนสีเหลือง ๆ ด้านบนชามคือกล้วยหอมนะ อันกระทัดรัด แล้วก็หอมดี ด้านขวามือเป็นซุป อร่อยมาก แต่เพื่อนไม่ค่อยชอบ ก็นานาจิตตังอ่ะนะ
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
อุ้ยยย!!! น่าทานจัง อิอิ