ฉันเป็นดั่งนกไร้ขา บินไปบินมาไร้จุดหมาย โอกาสลงดินนั้นไซร้ ต่อเมื่อความตายมาเยือน
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2552
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
19 พฤศจิกายน 2552
 
All Blogs
 

+-+-+-+-+-+บันทึกการเดินทางที่ชื่อ เฮอล็องเฮอเละมะเด (เชียงราย-พม่า) ตอนที่ 2+-+-+-+-+-+

บันทึกการเดินทางที่ชื่อ เฮอล็องเฮอเละมะเด (เชียงราย-พม่า) ตอนที่ 2 ฉบับสมบูรณ์

update - 23 พย. 2552


ใครมีความคิดเห็นอย่างไร คอมเมนต์ไว้ที่ช่องข้างล่างได้เลยนะครับ
ขอบคุณภาพประกอบจาก – เมย์ ลิปดา บุ๋มบิ๋ม และกุ๊ก



วันที่สองของการเดินทาง

อาจเป็นเพราะเมื่อคืนผมได้นอนแค่ไม่กี่ชม. เลยทำให้หลับเพลินไปหน่อย
หลับเพลินจนไม่สนใจนาฬิกาปลุกในมือถือซึ่งตั้งไว้เสียงดังสนั่น
ในเมื่อปลุกด้วยระบบดิจิตอลไม่ได้ผล จึงต้องเปลี่ยนมาใช้การปลุกระบบแมนนวลแทน จากการที่สมาชิกทริปท่านอื่นมาเคาะประตูปลุก

ปัง ปัง ปัง

"ตื่นได้แล้ว 8 โมงเช้าแล้วจ้า"
เลยเวลานัดหมายกว่าครึ่งชมแล้วนี่ ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที ใช้เวลา 3 นาทีในการแปรงฟัน หวีผม เปลี่ยนเสื้อผ้า (โปรดสังเกตว่าข้ามขั้นตอนอาบน้ำไปอย่างเนียนๆ) แล้วรีบออกไปขึ้นรถพร้อมคนอื่นอย่างแนบเนียน


สถานที่:ตลาดเช้า


โปรแกรมมื้อเช้าวันนี้
เราจะไปกินอาหารเช้ากันที่ตลาดแถวนี้ ใช้ระบบตัวใครตัวมัน ต่างคนต่างหาของกินกันเอง เสร็จแล้วนัดมาเจอกันที่จุดนัดพบอีกที


ในเมื่ออุตส่าห์มาแปลกถิ่น แปลกที่ อาหารในตลาดก็เต็มไปด้วยเมนูไม่คุ้นเคย อันโน้นก็อยากกิน อันนี้ก็อยากได้ สมาชิกทริปแต่ละคนจึงตัดสินใจแยกย้ายไปหาอะไรกินตามที่ใจปรารถนา



ดีไซน์คัลเจอร์กันจริงๆ ตลาดนี้



ของดี ราคาถูก ยังมีอยู่



พ่อค้าที่นี่ ทำกาแฟเร็วจริงๆ ครับ ท่านผู้ชม


ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นไปตามสไตล์อาหารเช้า ข้าวต้ม ขนมจีน ข้าวซอย ข้าวแรงฟืน ข้าวมันไก่ ปาท่องโก๋ กาแฟ อะไรเบาๆ ถือได้ว่า กินกันตายไปอย่างนั้นเอง

ย้อนคิดขึ้นมาแล้ว ถ้าผมสามารถย้อนเวลากลับไปตอนนั้นได้ ผมจะสั่งข้าวมาสัก 3-4 จาน แล้วยัดเอาทุกอย่างที่กินได้เข้าปากให้หมด แถมด้วยกระทิงแดงอีกสัก 5 ขวด (ไม่สนใจคำเตือนข้างฉลากทั้งสิ้น)
นั่นเป็นเพราะผมมารู้อีกทีตอนหลังว่า กว่าเราจะได้กินข้าวเย็นอีกทีก็ตอนฟ้ามืด และจากนี้ไปเราต้องเดินขึ้นเขาเป็นลูกๆ หลายชม.ต่อกันโดยไม่มีเสบียงติดตัวอะไรเลย นอกจากน้ำ....

กินข้าวกินปลา ชมตลาดกันพอหอมปากหอมคอ ก็ได้เวลาเดินทางต่อไป ด้วยรถตู้ทั้งหมด 2 คัน และรถแดงของพี่ใญ่ สยามอีก 1 คัน




ตามรถพี่เขามานานมาก



รถแดงของพี่ใญ่ เสริมด้วยกระบะสังกะสี PDA


สถานที่:หมู่บ้านอาข่า หล่อโย

นั่งเมารถมาได้สักพักก็มาถึงดอยแม่สลอง จุดหมายปลายทางของเราในตอนนี้ก็คือ หมู่บ้านอาข่าที่ชื่อว่า "หมู่บ้านหล่อโย"
โดยกะว่าเดินดูธรรมชาติไป
ถ่ายรูปไป (ยกเว้นผม ซึ่งเป็นสมาชิกคนเดียวในกลุ่มที่ไม่มีกล้อง...แต่ปรากฏว่ารูปเยอะกว่าชาวบ้าน...)
พูดคุยกับชาวบ้านไป
ศึกษาชีวิต ความเป็นอยู่ วัฒนธรรม ของคนในท้องถิ่น
(ดูเป็นทริปที่มีสาระ และก่อเกิดประโยชน์ต่อประเทศชาติมาก ซึ่งถ้าผมจัดเอง ก็คงไม่มีอะไรแบบนี้หรอก แหะๆๆ)



มีโฮมสเตย์ด้วยเน่อ



ทุ่งรวงทอง



มีรั้ว กลัวคนโดดเหวฆ่าตัวตาย


บรรยากาศโดยรวมตอนนี้ดีมาก เหล่าสมาชิกทริปต่างเดินไปด้วยกัน ถกเรื่องโน้นเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ เพื่อให้การเดินทางของพวกเราดูไม่เงียบเหงาจนเกินไป
มาดูพัฒนาการของเส้นทางการเดินของพวกเราดีกว่า



ตอนแรกยังเป็นเส้นทางแบบนี้



เดินไปเดินมา ทางเริ่ม advance ขึ้น



เริ่มเข้าสู่โหมด เพชรพระอุมา



ตอนหลังต้องเดินดีๆ ไม่งั้นอาจตกคลองได้


เดินไปสักพัก ก็เจอหมู่บ้านอาข่า
พวกเราเลยเข้าไปทักทาย พร้อมขออนุญาตเข้าไปเยี่ยมชมสภาพความเป็นอยู่ของพวกเขาเล็กน้อย



All about his Mother



เด็กคนนี้มันน่าหยิกแก้มแรงๆ ซะจริงๆ (เริ่มโฉดแล้วเรา)



ตุ๊กตา 3 ขา น่าสะสมให้ครบทุกแบบ



มีของที่ระลึกอีกมากมาย


มีจานดาวเทียมไว้ดูข่าวสารบ้านเมือง



ปลูกบ้านเป็นขั้นบันได


ชมบ้านชมเมืองพูดคุยกับชาวอาข่าพอหอมปากหอมคอแล้ว ก็ได้เวลาเดินทางต่อไป
ในหมู่บ้านมีเด็กๆ วิ่งเล่นอยู่มากมาย พวกเราก็เลยเกิดแรงบันดาลใจทำตัวเป็นพิธีกรรายการทุ่งแสงตะวัน (เป็นรายการที่ผมดูครั้งสุดเ้มื่อ 10 ปีทีแล้ว คาดว่านานพอๆ กับเจ้าขุนทอง) ชวนเด็กๆ ไปร่วมเดินเล่นไปกับพวกเราด้วย

เรื่องสนุกๆ แบบนี้ มีหรือเด็กๆ จะพลาด มีน้องๆ ร่วมเดินทางไปกับเราเยอะมาก บางคนอายุ 4-5 ขวบก็ตามเรามาด้วย จนพวกเราคิดว่า ถ้าเด็กเล็กๆ เขาเดินไม่ไหว พวกเราก็ช่วยๆ กันแบกน้องเขากลับบ้านก็แล้วกัน

แต่พอเอาเข้าจริง กลับผิดคาด อาจเป็นเพราะน้องๆ เขาอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด เดินขึ้นลงภูเขาเล่นเป็นกิจวัตรประจำวัน คนเมืองที่วันๆ เอาแต่เล่น facebook ก็เลยเดินสู้พวกน้องๆ เขาไม่ได้ เปล่าให้พวกน้องๆ เดินแซงหน้าไปอย่างหน้าตาเฉย



หนูไปด้วย



เจ้าของภาพนี้บอกว่า นี่คือภาพหลังจากบอกให้น้องๆ สองคนนี้ยิ้มแล้ว



เด็กๆ เดินกันไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยจริงๆ



จุดหมายอยู่ที่เขาลูกโน้น



ต้องเดินลัดเลาะไปตามคันนา



เห็นวิวชัดเจนมาก ใครอยากได้ภาพสวยๆ ส่งประกวดรางวัลไหน มาที่นี่ รับรองไม่ผิดหวัง


เดินไปสักพัก ท้องก็เริ่มหิว ข้าวที่กินมาเมื่อตอนเช้า หมดไปตั้งแต่ยังไม่ทันขึ้นดอย พวกเราล้วนเดิน เดิน เดิน อย่างไม่มีจุดหมาย ไม่รู้ว่าจะถึงเมื่อไร
เลยหันหน้าไปถามพวกน้องๆ เขาว่า

"ใกล้ถึงหรือยังน้อง"
"ใกล้ถึงแล้ว"

เดินไปในระยะทางที่เรียกได้ว่า โคตรไกล พวกเราก็ย้อนกลับไปถามน้องเขาอีกครั้ง

"ใกล้ถึงหรือยัง"
"ใกล้แล้ว"

เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์สอนหญิงให้รู้ว่า ไม่ควรถามระยะทางจากเด็กๆ ชาวเขาเด็ดขาด

แต่ถึงไกล ก็ไม่ชวนให้ท้อใจสักเท่าไร เพราะรอบกายมีสิ่งสวยๆ งามๆ มากมาย อาทิ เช่น



ผีเสื้อและดอกไม้


เห็นสีดอกไม้แล้วอยากกินเหล้าปั่น (ฝักใฝ่อบายมุขจริงๆ)


เขียว เหลือง แดง


เดินมาพักใหญ่ๆ ในที่สุด เราก็มาถึงจุดหมายของเรา...

นั่นก็คือ.......

คือ...

คือ...

แม่น้ำนั่นเอง
(แล้วจะเว้นไว้ให้ตื่นเต้นทำไม)


แม้จะไม่มีใครเอาชุดมาเปลี่ยนกันเลย แต่ด้วยความที่เดินมาจนลิ้นห้อย แถมน้องๆ ที่ตามมาก็กระโดดน้ำกันโครมคราม จะให้เราอยู่เฉยได้อย่างไร
พวกเราเลยตัดสินใจ ลงเล่นน้ำเป็นเพื่อนน้องๆ ด้วยซะเลย



A River Run Through It



น้ำน่ากระโดดเล่นมากครับ



เห็นเด็กนี่เล่น แล้วอดใจไม่ไหว ต้องขอกระโดดเล่นน้ำตาม



ซ้อน 3

เอาตูดแช่น้ำเสร็จแล้ว ก็ได้เวลาเดินต่อไป
"กลับทางเดิมหรือเปล่าครับ" ผมถาม
"ใช่ครับ"
"..."
แม้จะรู้อยู่แล้วว่าา คำตอบต้องออกมาเป็นแบบนี้ แต่ก็อดถอนใจไม่ได้

ได้เวลาชมวิวขากลับในแบบตัวแปลกๆ
เดินกลับคราวนี้ ดูสมาชิกทริปแต่ละคนแล้วล้วนแต่ทำหน้าสิ้นหวัง ไม่พูดไม่จากับใคร
เรากลัวว่า จะเหงาเกินไป เลยจัดคอนเสิร์ตคนจนขึ้นมา ไม่เก็บเงินค่าตั๋วใดๆ ทั้งสิ้น (แต่ถ้าอยากให้หยุดร้อง ต้องจ่ายเงินมาให้เราซะดีๆ)
ขณะที่ขึ้นเขา พวกเราก็เดินร้องเพลงไปตลอดทาง

ซึ่งเพลงที่พวกเราเลือกมาขับร้องนั้นก็มีหลักการในการเลือกอยู่เหมือนกัน เพราะถ้าเวลาขึ้นเขาเหนื่อยๆ แค่เดินก็จะพะงาบๆ อยู่แล้ว ถ้าจะให้ร้องเพลงเป้ ไฮร็อคหรือเสือ ธนพล คนร้องจะหมดลมหายใจขณะปฏิบัติภารกิจสร้างเสียงเพลงไปเสียก่อนได้
เพลงที่เราเลือกมาร้องในครั้งนี้ต่างก็เป็นเพลงที่ร้องง่ายๆ ร้องตามได้ทุกครัวเรื่อน อย่างเช่น หมอกหรือควัน, เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ, สาวมอเตอร์ไซค์, สาวเชียงใหม่, ลมหนาว, เที่ยวละไม, โปรดส่งใครมารักฉันที (เพลงนี้ทำเอาหมดลมไปหลายคน) และอีกมากมาย
ระหว่างที่เดินมา ไม่พบเห็นสัตว์สักตัว ไม่รู้ว่าแตกตื่นวิ่งหนีไปเพราะตกใจเสียงพวกเราหรือเปล่า

เรามาดูวิวข้างทางกันต่อดีกว่า



ตากผ้าที่นี่ ท่าจะแห้งเร็ว



ข้าวที่นี้ กินได้สดๆ จากเต้า เอ้ย จากต้นเลยครับ เวลาบีบเม็ดข้าว จะมีน้ำนมข้าวไหลออกมา กินอร่อยมาก (เหมาะมาก สำหรับใครที่หุงข้าวไม่เป็น )



สายล่อฟ้า



มีน้องในทริปบอกว่า คิดถึงเพลง ฟ้ากาง ของรวิ เดนท์ (ทุกวันนี้ผมยังไม่ทราบเลยว่า ฟ้ากางแปลว่าอะไร แหะๆๆ)



นอนไม่ดี อาจตกเขาตายได้



อินเดียน่า ใญ่


ยิ่งสูง ยิ่งหนาว


สมาชิกท่านนึงกล่าวว่า จากที่คิดไว้ว่าจะเป็นทริปคอนแวนต์ สดใสร่าเริงตามสไตล์วัยรุ่นไทย สุดท้ายไหงหลิกล็อกกลับกลายเป็นทริปฝึกรด.หญิงไปได้ยังไงไม่รู้
หลังจากใช้เวลาเดินทางทั้งหมด 4 ชม. ครึ่ง ในที่สุดเราก็มาถึงปลายทาง...ที่ฉันรอเธอจนได้ เฮ่อ..



ไอติมถั่วแดงที่อร่อยที่สุดในโลก


เสร็จแล้วก็ได้เวลาล้อมวง นั่งฟัง ผู้ใหญ่อาข่าพูดถึงเรื่องหมู่บ้าน และมีการโชว์ตีกลองให้ดูอีกด้วย



ภาษาอังกฤษเป๊ะมาก


ถึงตอนนี้ ทุกคนท้องร้องจ๊อกๆ หมดแล้ว แผนการที่จะไปดูไร่ชา ดูไผ่ ไปดูโน่นดูนี่เลยถูกยกเลิกทุกอย่าง เปลี่ยนจากคิดว่าจะดูอะไร เป็น คิดว่าหาอะไรกิน แทน
แต่ไหนๆ เราก็มาถึงแหล่งอาหารยูนนานแล้ว จะให้เข้าร้านอาหาร สั่งกระเพราไก่ไข่ดาว ก็ดูจะใช่ที่ เราจึงมุ่งหน้าไปสู่ ร้านอาหารยูนนาน หาออะไรมากระแทกปากกันต่อ



เอามายั่วน้ำลายซะหน่อย ขาหมูกับหมั่นโถว เมพขิงๆ กินแล้วอะจึ๊ยๆ สวรรค์รำไร (ขออภัย ศัพท์ชวนปวดตับไปหน่อย)


ขออภัยที่ไม่มีเมนูอื่นให้เห็น เนื่องจากมัวแต่กินด้วยความหิวโหย ไม่มีใครหยิบกล้องมาถ่ายภาพอาหารทันเลย


กินกันจนฟ้ามืด พวกเราก็ออกเดินทางต่อไปยังแม่สายทันที
สรุปแล้ว เป็นอันว่า พวกเราพลาดการไปดูไร่ชาอย่างน่าเสียดาย (แต่ถ้าไปดูไร่ชาตอนนี้ กลัวว่าการดูไร่ชาในความมืด อาจสร้างความระทึกขวัญโดยไม่จำเป็นต่อสมาชิกทริปได้)

ใช้เวลาเดินทางทั้งหมด...กี่ชั่วโมงไม่รู้ (เพราะข้าพเจ้าหลับตลอด) ก็มาถึงแม่สาย เหนือสุดแดนสยาม
ขับผ่านตลาดโต้รุ่ง และเวทีคอนเสิร์ตของใครสักคนซึ่งผมดูไม่ทัน แต่คิดว่าคงไม่ดัง เพราะไม่ค่อยมีคนดูสักเท่าไร
ในที่สุด รถตู้ก็พาเรามาส่งตรงตรอกแคบๆ ริมน้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งรถตู้ไม่สามารถผ่านได้ ดูบรรยากาศแล้วไม่น่ามีเกสต์เฮาส์หรือบ้านพักใดตั้งอยู่เลย

แต่พอเข้าไปแล้ว ผิดคาด พบว่า ข้างในมีเกสต์เฮาส์ที่ตั้งอยู่ริมน้ำ บรรยากาศดีสุดๆ ตั้งอยู่

พวกเราตกลงกันว่า พอเก็บกระเป๋าข้าวของ อาบน้ำแต่งตัว ดื่มน้ำปัสสาวะเสร็จ พวกเราจะลงมาสหวีวี่วี ร้องรำทำเพลง พูดคุยถกเถียงกันที่ระเบียงริมน้ำ


*********

โปรดติดตามชมกันต่อไปว่า สมาชิกทริปจะถกเถียงเรื่องอะไร
ระเบียงริมน้ำจะรับน้ำหนักสมาชิกทริป 24 คนไหวไหม
ไำปเที่ยวเมือง พม่า ซึ่งยังมีอะไรที่เด็ดกว่า แผ่นแม่สาย
อาหารพม่าแท้ๆ แซ่บอย่างไร
โปรดติดตามได้ในตอนที่ 3 (ตอนจบ) วันที่ 25 พย.ครับ






 

Create Date : 19 พฤศจิกายน 2552
15 comments
Last Update : 24 พฤศจิกายน 2552 7:46:28 น.
Counter : 2819 Pageviews.

 

โอ้โห น่าไปน่ะนี่

 

โดย: kwan_3023 19 พฤศจิกายน 2552 7:34:08 น.  

 

หนังที่ได้ดูช่วงนี้

2012 [C]
-Poor script, poor acting and over long in I-have seen-this-before apocalypse porn...but at least, it's funny.
-Incredible visual effects will make you on the edge of the seat. Leave your brain at the door, and you'll enjoy it.
-กะแล้วว่าเมเจอร์ซีเนเพล็กซ์ต้องขึ้นค่าตั๋วเป็น 140 ด้วยเหตุผลคลาสสิค อย่าง เนื่องจากหนังยาว ลงทุนสูง พูดยังกับโรงหนังพี่ไปร่วมลงทุนกับเขาด้วยยังงั้นแหละ
SF จ๋า มาช่วยมาเปิดกิจการที่เชียงใหม่หน่อยเหอะ
-คนดูล้นมากทั้งในโรง นอกโรง ดูแล้วอาจมีสิทธิ์ทำเงินเป็น 100 ล้าน
-อาทิตย์ก่อน หนัง 2012 เหมาฉายทุกโรง อาทิตย์นี้ก็มี New Moon ฉายอยู่เรื่องเดียว (ซึ่งก็คงเหมาทุกโรงอีกเช่นกัน) ทำให้ไม่เหลือหนังเรื่องอื่นฉายให้ดูแล้ว เฮ่อ ความหลากหลายทางวัฒนธรรมหายไปไหนหมด (โว้ย!)

City of God[A+]
-It's impressive epic movie about 1960's-1980's Rio de Janiero slums gangsters. Provoking, stunning, disturbing, spectacular visual, entertaining and it's so real!!! The best crime drama thriller since "Goodfellas" Two thumbs up for this masterpiece movie!
Highly recommend.
-It remind me to "Slumdog Millionaire" but I prefer this more than that oscar movie.

Michael Jackson's This is It [B+]:
-OK, It may not be the perfect or great concert documentary but it contains many entertain stuffs and great music, dance and show moment. If you love MJ, you should not miss it. I know, it isn't MJ at his best, but this movie will remind you why he is called the king of pop and why we love him.
-When I'm come back home, I start to listening MJ's song again and again and again.
His song is terrific.
I'll remember you, MJ, my childhood hero:)




 

โดย: ฟ้าดิน 19 พฤศจิกายน 2552 7:43:39 น.  

 

มาลงชื่อ เป็นแฟนคลับค่ะ รูปสวย เรื่องสนุก ชอบมากค่ะ

 

โดย: แม่ซานเดอร์ 19 พฤศจิกายน 2552 14:02:14 น.  

 

น่าติดตามต่อมากค่ะ
อยู่บนดอยแม่สองในค่ะ
รพ แม่ฟ้าหลวง
ถ้ามาถามหาหมอบีมได้
หวังว่าไม่ต้องมาใช้บริการหรอกนะคะ

 

โดย: beamy IP: 118.173.225.153 19 พฤศจิกายน 2552 15:45:24 น.  

 

ไรกัน..อัพนิดเดียวเองอ่ะ
เรารออ่านเรื่องตอนบายกับกลางคืนอยู่นะ ^^V

 

โดย: robo_kob IP: 115.67.138.96 19 พฤศจิกายน 2552 20:38:00 น.  

 

แหม่ๆๆ ทิ้งท้ายได้น่าติดตามมาก ทำให้อยากรู้เหลือเกินว่าเจอเข้ากับอะไร

เป็นทริปที่เอ่อ... ตอนอ่านตอนแรกก็ดูน่าไปดี แต่อ่านช่วงเดินขึ้นเขาหฤโหดแล้วชักแหยงแฮะ เหนื่อยไม่เท่าไหร่ แต่หิวนี่สิ...

ฮ่า! ดีใจที่ชอบ City of God ผมดูจบด้วยความรู้สึกตื่นตะลึงมากๆ ไม่มีช่วงไหนน่าเบื่อเลย

แล้วจะมาอ่านตอนต่อไป

 

โดย: แฟนผมฯ IP: 112.142.210.224 19 พฤศจิกายน 2552 23:04:20 น.  

 

เสร็จตอนที่ 2 แล้วนะครับ

โปรดติดตามตอนจบเร็วๆ นี้

 

โดย: ฟ้าดิน 20 พฤศจิกายน 2552 7:40:27 น.  

 

ส่วนใหญ่ก็เป็นไปตามสไตล์อาหารเช้า ข้าวต้ม ขนมจีน ข้าวมันไก่ ปาท่องโก๋ กาแฟ เบาๆ เรียกง่ายๆ ว่า กินกันตายไปอย่างนั้นเอง !!!

...ถ้ารู้ว่าต้องขึ้นเขาไปไกลขนาดนั้น น้องบางคน จะไม่ทาน "โจ๊ก" เด็ดขาด แถมยังทานไม่หมดอีกต่างหาก


ก่อนขึ้นเขา ไม่เข้าใจเลยว่า..ทำไมต้องแจกน้ำด้วย..ไม่เห็นจะไกลเลย
หลังจากนั้น


เป็นวันที่สนุกดีนะคะ

รอติดตามตอนต่อไปอยู่ค่ะ

ปล. ถ้า "ฟ้ากาง" ยังไม่เข้าใจความหมาย แนะนำว่าลองฟังเพลง "ฟ้ากาง" อีกสักรอบดีไหมคะ

 

โดย: ladywrite 20 พฤศจิกายน 2552 22:48:39 น.  

 

เอ๊ะ เรามาเม้นไปอีกรอบแล้วนะ หายไปไหนเนี่ย???

จำได้ว่าแซวไปเรื่องรูปขาหมูหมั่นโถวดูแปลกๆ น่ากินเกินไปหน่อย ตาแป๋วเชียว

รออ่านตอนต่อไป

 

โดย: แฟนผมฯ IP: 222.123.241.36 24 พฤศจิกายน 2552 21:51:20 น.  

 

+ เง้อออออ โทษทีครับ ไม่ได้มาเยี่ยมนานเลย (ตอน 1 ก็ยังอ่านไม่จบเลยผม )

+ พอดีผมกำลังจะไปปีนดอยหลวงเชียงดาว ล้อหมุน 2 ทุ่มคืนนี้ เลยแวะมาบอกกล่าวเจ้าถิ่นซะหน่อย แต่พอดีไปกับรถตู้ของคณะเพื่อนบล็อก เลยคิดว่าคงไม่สามารถแวะไหนๆ ตามใจตัวเองได้อ่ะครับ ถ้าไม่งั้นคงมีโอกาสไปเยี่ยมเยียนคุณฟ้าดินถึงร้านได้

+ เด๋วกลับมา คงมีเวลามาอ่านรายละเอียดทริปคุณฟ้าดินอ่ะครับผม

 

โดย: บลูยอชท์ 4 ธันวาคม 2552 17:55:33 น.  

 

อ่านเพลิน..รูปก็สวย..น่าเที่ยวดี..รออ่านต่ออยู่ครับ

 

โดย: ตาดหมอก 10 ธันวาคม 2552 10:31:59 น.  

 

ได้ข่าวว่าเลยวันที่ 25 พ.ย. มานานแล้วนะครับ เมื่อไหร่ตอนที่สามจะมาสักที 555

 

โดย: เอกเช้า IP: 124.120.193.21 12 ธันวาคม 2552 18:18:55 น.  

 

ได้ข่าวว่าเลยวันที่ 25 พ.ย. มานานแล้วนะครับ เมื่อไหร่ตอนที่สามจะมาสักที 555

 

โดย: เอกเช้า IP: 124.120.193.21 12 ธันวาคม 2552 18:18:55 น.  

 

ทิวทัศน์ได้ใจมากค่ะเขียวชะอุ่มดี

ชอบภาพ เทอร์โบแม่งเสีย 55
และ
ซ้อน 3

^_^

 

โดย: renton_renton 13 ธันวาคม 2552 12:56:32 น.  

 

อุตส่าห์เข้ามาตามคำโฆษณาชวนเชื่อ ชิส์...

แต่ก็โล่งใจ ดองบล็อคเป็นเพื่อนกัน 555

 

โดย: แฟนผมฯ IP: 142.103.23.32, 202.134.119.218 15 ธันวาคม 2552 11:12:22 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ฟ้าดิน
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]




ความจำสั้น ความฝันยาว.....
Friends' blogs
[Add ฟ้าดิน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.