|
วิ่งไปวิ่งมาเรื่องงาน แล้วก็มานั่ง รอแฟน อยู่ที่ชั้น 5
เข้าสู่โหมด เหงา ๆ อีกแล้วแฮะ
วันนี้ท้อฟ้า คลึ้ม ๆ แปลก ๆๆอย่าบอกน๊ะว่าฝนมันจะตกมาหน้าหนาวเนี้ย เฮ้อ กำอ่ะซิดันเอา notebook มาด้วย เปลียกก็เสร็จกันดิ
วันนี้แฟนเรา หนี ไปกินสุกี้หอกะเพื่อน ซะ สบายใจเฉิบไปแล้ว แต่เราดิ ข้าวเที่ยง ได้กินเอา ไป บ่าย สองก่า ๆๆ
เนี้ยก็นั่งรออยู่ว่า เมื่อไหร่จะมาหนอ เจ้าแก้มยุ้ยของเขา
งุงิงุงิ
เข้าโหมดเหงาอีกแล้วแฮะวันนี้
Create Date : 06 ธันวาคม 2548 |
Last Update : 6 ธันวาคม 2548 15:02:26 น. |
|
3 comments
|
Counter : 267 Pageviews. |
|
|
|
โดย: เบส IP: 58.10.170.129 วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:13:07:31 น. |
|
|
|
โดย: เจิ้น IP: 58.10.170.129 วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:13:08:37 น. |
|
|
|
โดย: โอ๊ค IP: 58.10.170.129 วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:13:09:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่ใช่นิยาย ไม่ใช่ละคร ที่ฉันมองเห็นอยู่นี้ ที่แท้มันคือความจริง คือคนสองคน ที่บอกรักกัน และคนในนั้น หนึ่งคนคือคนที่ฉัน รักหมดหัวใจ
สิ่งที่เธอแสดง ทุกทุกถ้อยคำ เหมือนเธอนั้นพูดกับฉัน แต่ผู้ชายคนนั้น มันไม่ใช่ฉัน
ฉันเหมือนคนไม่มีกำลัง และหมดแรงจะยืนจะลุกจะเดินไป ฉันเหมือนคนกำลังจะตาย ที่ขาดอากาศจะหายใจ ฉันเหมือนคนที่โดนเธอแทงข้างหลัง แล้วมันทะลุถึงหัวใจ เธอจะให้ฉันมีชีวิตต่อไปอย่างไร ไม่มีอีกแล้ว กับเธอ ไม่มีเหลือสักอย่าง .... อยากตาย
บทบาทของเธอ สิ่งที่เขาทำ ทุกตอนมันเหมือนตอกย้ำ ให้ฉันต้องเสียน้ำตา ภาพที่คุ้นเคย ที่ที่คุ้นตา น้ำเสียงที่เธอ พูดจาท่าทีเหล่านั้น ฉันไม่เคยลืม
สิ่งที่เธอแสดง ทุกทุกถ้อยคำ เหมือนเธอนั้นพูดกับฉัน แต่ผู้ชายคนนั้น มันไม่ใช่ฉัน
ฉันเหมือนคนไม่มีกำลัง และหมดแรงจะยืนจะลุกจะเดินไป ฉันเหมือนคนกำลังจะตาย ที่ขาดอากาศจะหายใจ ฉันเหมือนคนที่โดนเธอแทงข้างหลัง แล้วมันทะลุถึงหัวใจ เธอจะให้ฉันมีชีวิตต่อไปอย่างไร ไม่มีอีกแล้ว กับเธอ ไม่มีเหลือสักอย่าง .... อยากตาย
เสียใจ แค่ไหน ถ้าอยากรู้ บอกเธอได้คำเดียว .... อยากตาย.
|
|
|
|
|
|
|
รั
รรน
ร
รี
ร
รี
ร
นรี
นีร
น
ร