|
เป็นการลอยกระทง ที่เหนื่อย ร้อน เมื่อย ที่สุดในโลก....
เมื่อวานไป จองที่นั่ง มธ กะแฟน ตั้งแต่ บ่าย 4
กะว่าจะดูเรือไฟ กะลอยกะทงที่ มธ หรือไม่ก็สวนสันติชัยปราการ
แต่บังเอิญ แฟน อยากเสนอล่องเรือ ด่วนเที่ยวแม่น้ำเจ้าพระยา จากท่า วังหลังไป สาธร เหอะๆๆ
ข้ามจากท่าพระจันทร์ไปวังหลัง รอเรือด่วน แต่เรือด่วนไม่มา
ไปเรือธรรมดาก็ได้ฟ๊ะ ที่พอมีให้ยืนเบียดๆ กันไป กินลม ชมวิว พร้อม ๆ กับ คนที่เดินทางกลับบ้าน วู้ สุข
พอถึงท่าสาธรก็ได้เห็นกับคลื่นมหาชน ที่ กำลังจะเตียมขึ้นเรือกลับบ้าน และกองทัพนักท่องเที่ยวที่จะล่องเรือไปเที่ยวลอยกระทงที่วัดอรุณ
บัตร 150 บัตร 100 ลงท่าขวามือครับเพ่ ๆๆๆ
เสียงประกาศจากเจ้าหน้าที่ พร้อมกับคำภาษาอังกฤษสำเนียงไทยจ๋า
สรุปคือขากลับนั่งเรือกลับท่าเดิมไม่ได้คนท่วมเลยจากที่แพลนไว้ว่าจะได้นั่งเรือชมวิว สาธร - ศิริราช
โอ้ เคราะห์ซ้ำกรรมซัด ฝนดันตกอีก
เหอะๆๆ เอาเข้าไป
ยืนร้อน เนื่อย + หงุดหงิด (แฟนเขาอย่าโกรษเขาน้าก็ของมันหนัก เหนื่อยด้วย)
นั่งสาย 1 กลับไปท่าช้าง แล้วก็รอรถ 512 กลับบ้าน
กรรมรอไปซิครึ่งชม.ยังไม่มาทนไม่ไหวเดินไปนู้น
สนามหลวง รอรถอีก ชม ได้ สาย 512 ถึงค่อยมา
แทบจะคลานขึ้นรถ เฮ้อ...จะไม่ล่องเรือวันอย่างงี้อีกเด็ดขาด ทัวน์ทางเรือตัดจากโปรแกรมชีวิตเบิร์ดไปได้เลย
เข็ดแย้วจ้า
ปีนี้อดนั่งดูเรือไฟ ลอยกระทง เล่นไฟเย็น นั่งกระหนุงกระหนิงแบบปีที่แล้วเลย ฮื ๆๆๆ
Create Date : 17 พฤศจิกายน 2548 |
Last Update : 18 พฤศจิกายน 2548 11:12:45 น. |
|
0 comments
|
Counter : 318 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่ใช่นิยาย ไม่ใช่ละคร ที่ฉันมองเห็นอยู่นี้ ที่แท้มันคือความจริง คือคนสองคน ที่บอกรักกัน และคนในนั้น หนึ่งคนคือคนที่ฉัน รักหมดหัวใจ
สิ่งที่เธอแสดง ทุกทุกถ้อยคำ เหมือนเธอนั้นพูดกับฉัน แต่ผู้ชายคนนั้น มันไม่ใช่ฉัน
ฉันเหมือนคนไม่มีกำลัง และหมดแรงจะยืนจะลุกจะเดินไป ฉันเหมือนคนกำลังจะตาย ที่ขาดอากาศจะหายใจ ฉันเหมือนคนที่โดนเธอแทงข้างหลัง แล้วมันทะลุถึงหัวใจ เธอจะให้ฉันมีชีวิตต่อไปอย่างไร ไม่มีอีกแล้ว กับเธอ ไม่มีเหลือสักอย่าง .... อยากตาย
บทบาทของเธอ สิ่งที่เขาทำ ทุกตอนมันเหมือนตอกย้ำ ให้ฉันต้องเสียน้ำตา ภาพที่คุ้นเคย ที่ที่คุ้นตา น้ำเสียงที่เธอ พูดจาท่าทีเหล่านั้น ฉันไม่เคยลืม
สิ่งที่เธอแสดง ทุกทุกถ้อยคำ เหมือนเธอนั้นพูดกับฉัน แต่ผู้ชายคนนั้น มันไม่ใช่ฉัน
ฉันเหมือนคนไม่มีกำลัง และหมดแรงจะยืนจะลุกจะเดินไป ฉันเหมือนคนกำลังจะตาย ที่ขาดอากาศจะหายใจ ฉันเหมือนคนที่โดนเธอแทงข้างหลัง แล้วมันทะลุถึงหัวใจ เธอจะให้ฉันมีชีวิตต่อไปอย่างไร ไม่มีอีกแล้ว กับเธอ ไม่มีเหลือสักอย่าง .... อยากตาย
เสียใจ แค่ไหน ถ้าอยากรู้ บอกเธอได้คำเดียว .... อยากตาย.
|
|
|
|
|
|
|