|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
14 มกราคม 2550 อ๋อ...ฮาวาย
ก็วันนี้เป็นวันที่เราจะต้องเดินทางไกลแบบไกลจริง ๆ เป็นครั้งแรก คุณแม่ พี่สาว พี่เขย พร้อมหลาน ๆ วัยน่ารักอีก 3 นาย มาส่งกันแต่เช้า ตื่นกันตั้งแต่ตี 3 ครึ่งแน่ะ โธ่...หลานของน้า ตื่นกันแบบไม่งอแงกันเลยนะลูก
ส่วนแม่ก็เห็นว่าจะดีใจมากอยู่ เพราะเมื่อคราวที่แล้วไปพาไปดูเครื่องบินที่ดอนเมือง จนกระทั่งปิดตัวลง (พอพาแม่ไปสุวรรณภูมิ ได้ข่าวมาจากเมืองไทยว่า สุวรรณภูมิก็จะปิดซ่อมสนามบินซะงั้น) แม่จะบอกใคร ๆ ว่าลูกชั้นจะไปอเมริกา ฮ่า ๆๆๆ โก้เชียวนะเนี่ย แกถามเพื่อนบ้านด้วยว่าถ้าลูกไปควรซื้ออะไรดี
แม่มาบอกว่าแม่อยากได้ลิปสติกยี่ห้อคลินิกอ่ะลูก จะหาซื้อได้ไหมเนี่ยตรู
ก่อนจะไปก็ถ่ายรูปกันยกหนึ่ง เพราะตื่นเต้นกับสุวรรณภูมิ สวยมาก ๆ ทำไมเป็นสิ่งก่อสร้างที่อลังการเหลือเกินเนี่ย
จนมาถึงช่องตรวจบัตรโดยสารและมีป้ายบอกว่าสำหรับผู้โดยสารเดินทางไปต่างประเทศ ก็ชักรูปกันตรงนี้ก่อนร่ำลากันอย่างเป็นทางการอีกครั้ง (ทำไมต้องมาถ่ายตรงนี้ด้วยฟ่ะ อ้าว...ก็จะได้รู้ไงว่าตรูไปเมืองนอกนะ แหะ ๆ)
เข้าไปปุ๊บก็เจอ ตม. ไม่มีอะไรมากตรวจเอกสารแค่นั้นเอง ช่วงนี้ เห็นคุณผู้ชายมาด้อม ๆ มอง ๆ เรา แอบส่งสายตาปิ๊ง ๆๆ กันสักพัก (สงสัยมาตามมองว่าเราไปเมืองนอกจริงแน่ ๆ นะ จะได้หาสาวใหม่ได้สะดวก...ว่ะฮะฮ่า ๆๆๆ)
เดินเข้าไปขึ้นเครื่องนี่ไกลโขอยู่ อ้อเราไปด้วยสายการบินเจแปนแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ JL708 ออกเดินทางจากสุวรรณภูมิ 08.15 น. ถึงนาริตะ 16.00 น. (5h45) แค่คิดก็เมื่อยตรูดแว้ว
เวลาเครื่องออกไปนาริตะ
โอ้โห ใหญ่โตจริง ๆ กว่าจะเดินถึงตรงนี้ได้ไกลมาก ๆ
ประตู 5 (บ้าเห่อค่ะ)
ลำนี้แหละ เค้าล่ะ
เหินฟ้า
โอ๊ะ โอ ทีวีส่วนตัวกับอุปกรณ์หลังที่นั่ง
ขึ้นไปได้แป๊บ เขาก็แจกขนมขบเคี้ยวให้ แอร์ให้มาสองห่อเลย
และนี้ก็คืออาหารมื้อแรกบนเครื่องจ้า
พลันสวมบทเป็นนางมณีเมขลา ตรวจดูดินฟ้าอากาศ
แว้ก ๆ เห็นภูเขาไฟฟูจิด้วย แหะ ๆ เมื่อกี๊กับปิตันประกาศ
ประชากรยังหลับไหล
โอ้โห...หิมะเกาะที่หน้าต่าง (ขอให้เรียกหิมะหน่อยนะ)
มะ มาถึงญี่ปุ่นแล้วก๊า
มาถึงนาริตะต้องรอทรานซิทที่นั่นอีก 4 ชั่วโมง ต่อด้วย JL076 เวลา 20.25 ถึงสนามบินฮอนโนลูลูเวลา 08.00 น.ของวันที่ 14 มกราคม 2550 เอ...มาถึงก่อนเวลาออกจากประเทศไทยอีกนะเนี่ย เป็นวันเดียวกันซะด้วย
เที่ยวบินที่ต่อจากญี่ปุ่นไม่ได้หลับไม่ได้นอน ก็อาการปวดกระดูกนี่จิคะ มันทำให้เราต้องเดิน ๆ เหยียดขา เป็นตะคริว เรียกว่า 6 ชั่วโมง กับอีก 35 นาทีนี่ทรมานสุด ๆ
ประชากรหลับคร่อกฟี้อย่างกะโดนรมควัน ส่วนเรานอนไม่หลับ เพราะปวดกระดูกพร้อมเป็นตะคริว ทรมานจัง
>
ขอบฟ้านั่น หรือจะเป็นฮาวายนะ
อ๋อ...ฮาวาย จริง ๆ ด้วย กับปิ๊ตันประกาศแล้ว ตื่นเต้น ๆ
พอถึงสนามบินฮอนโนลูลู ความตื่นเต้นค่อย ๆ หายไป แต่ความกังวลใจมาแทนที่ จะอะไรเสียได้ ก็น้องลาบราดอร์สีดำ มันวนไปวนมาในทุก ๆ กระเป๋าเลย ที่กังวลก็กลัวว่ากลิ่นปลาสลิดมันจะเล็ดรอดออกมา แต่โชคดีที่เจ้าหนูนั่นคงเป็นหวัด มันไม่ได้กลิ่นแน่ ๆ ว่ะฮะฮ่า
แต่ที่ไหนได้ พอเปิดออกมาทำไมมันมีกลิ่นเน่าก็ไม่รู้ เล่นเอาเซ็งเลยอ่ะ
อ้อ ผ่านด่านน้องหมา มาเจอด่านคนอีก ตอนนี้ต้องผ่าน ตม. เจอคนเอเชียสัญชาติไม่ปรากฏ อารมณ์ดีเชียว ร้องเพลงให้ฟัง ถามว่าเรามาทำไม สวยนะเนี่ย (จ๊าก) ชวนคุยนานมาก ๆ แล้วก็ถามว่าเอาอาหารมาด้วยเหรอ ไม่ต้องเอามาก็ได้ ไม่อดตายหรอก เดี๋ยวเขาจะพาไปเลี้ยง แหะ ๆ ขำค่ะ ไม่เครียดเลยสำหรับ ตม. เขาก็บอกว่าเดี๋ยวไปเอกซเรย์กระเป๋าหน่อยนะฮับ เพราะเช็กว่าเอาอาหารมา
พอจะออกจากสนามบิน ไอ้เราก็หาแท็กซี่ว่ามันจอดอยู่ตรงไหน สักพักก็เจอ Taxi Stand ใจก็ตุ๊บ ๆ ต่อม ๆ ว่าจะโดนหลอกไหมเนี่ย แต่คงไม่นะ เราคงไม่โชคร้ายถึงขนาดนั้นดอก
คนนี้เขาล่ะ โชเฟอร์
สภาพบ้านเรือนริมทาง
เอาล่ะ เรามาถึงปลอดภัยแล้วนะ ค่อนข้างเหนื่อยเล็กน้อย แต่ก็ยังมีแววของความตื่นเต้นอยู่ แล้วค่อยติดตามตอนต่อไปดีกว่า
| Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2550 |
| Last Update : 22 พฤศจิกายน 2556 9:44:10 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 839 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: Cookie Kids IP: 58.10.64.246 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:44:22 น. |
|
|
|
โดย: smo  วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:33:14 น. |
|
|
|
| โดย: biebie999 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:04:16 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:30:07 น. |
|
|
|
| โดย: biebie999 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:8:59:10 น. |
|
|
|
| โดย: Hula Girl IP: 70.95.86.126 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:29:30 น. |
|
|
|
| โดย: biebie999 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:47:34 น. |
|
|
|
| โดย: katkoota IP: 203.146.208.46 วันที่: 16 มีนาคม 2550 เวลา:15:12:54 น. |
|
|
|
| โดย: poppysin (poppysin ) วันที่: 1 เมษายน 2550 เวลา:18:06:41 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]
|
"Erised stra ehru oyt ube cafru oyton wohsi"
"I show not your face but your hearts desire"
"ฉันไม่ได้แสดงภาพใบหน้าของคุณ แต่แสดงถึงความปรารถนาภายในใจ"
"เราเข้าใจว่าความรักของแม่และลูก เป็นความรักแบบหาที่สุดมิได้ แต่ความรักแบบคู่รัก เป็นความรักที่ช่วยหล่อเลี้ยงการดำเนินชีวิต"
พล่าม
เวลานี่ไวเหลือเกิน เผลอแป๊บ ๆ ก็ 36 แล้ว ชีวิตที่ผ่านมาได้ทำในสิ่งที่อยากทำมาเกือบหมดแล้ว สิ่งที่อยากทำล้วนเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากความรู้สึกในวัยเด็ก
ทุกครั้งที่แหงนมองฟ้า เห็นเครื่องบิน ตอนเด็กคิดว่าเราไม่มีทางขึ้นได้หรอก เพราะที่บ้านไม่มีเงิน
อยากขึ้นเฮลิคอปเตอร์ ก็ได้ขึ้น
อยากไปต่างประเทศ ก็ได้ไป
อยากไปเที่ยวบ้าง ก็ได้ไป
อยากนั่งรถไฟ รถไฟฟ้า รถไฟใต้ดิน ก็ได้นั่ง
อยากบวชพราหมณ์ ก็ได้บวช
อยากวาดรูป ก็ได้ทำ
อยากมีบ้านของตัวเอง ก็ได้มี
ชีวิตที่เหลือตอนนี้ ขอปลดหนี้ให้หมดก่อนตายและอยากทำให้แม่สบายกว่านี้
นั่งเพลิน ๆ ถามตัวเองว่าเรามาถึงช่วงปลายทางหรือยัง บางทีก็ตอบว่ามาถึงแล้ว ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แต่อีกใจก็ยังอยากรู้ต่อไปอีกว่า ในอนาคตจะมีอะไรให้ได้ตื่นเต้นอีกไหม
หากเปรียบเป็นกราฟ ชีวิตเราตั้งแต่เกิดมีสูงมีต่ำและติดลบ ปัจจุบันนี้กราฟเป็นเส้นเรียบ ๆ ไม่สูงไม่ต่ำ แต่...ก็ไม่แน่นะ อาจจะเป็นเส้นตรงที่มีองศาต่ำลงก็ได้
เรียนรู้ตัวเองเมื่ออายุครบ 32
รักครอบครัว / รักแม่ / รักสันโดษ / ไม่ชอบสังคม / ขอมีเพียงเพื่อนที่เรียกว่ามิตรแท้สัก 1 คน ก็พอ / ความรักคือความผูกพันและการให้อภัย / เราสามารถอยู่คนเดียวได้ทั้งวันโดยไม่พูดกับใคร / ไม่สนใจคำนินทาใด ๆ รอบข้าง / ไม่ทนกับคนที่เราไม่อยากอยู่ด้วย
บ้าต้นไม้ / เลี้ยงสุนัข / ฟังเพลง POP, Jazz, Classic / คลั่งงานศิลปะ / อ่านหนังสือ / ชอบเสียงกีตาร์ / ไม่บ้าแฟชั่น / ไม่ชอบเสียงดัง / ชอบทำสมาธิ / ไม่ชอบแชต / ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ / โลกส่วนตัวสูง / เพื่อนน้อย / อารมณ์ขัน / ดูหนังตลก / ชอบทำกับข้าว / ไม่ชอบล้างจาน / กลัวการขึ้นเครื่องบิน / ไม่ดื่มกาแฟ / ไม่ชอบบุหรี่ / ไม่ชอบดูละคร / ชอบกินผักผลไม้ / ไม่ชอบความเร็ว / ไม่เสแสร้งแกล้งโกหก / ไม่ชอบคนพูดปดปกปิด / ไม่ชอบเล่นเกม!
.....ขอใช้ชีวิตแบบสมถะ แบบนี้ตลอดชีวิต
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
