|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
+ + + ต้น (ทวี) คูณ + + +
เสร็จแล้วจ้าสำหรับงานศิลปะชิ้นที่ 17 ของเรา เป็นงานสีน้ำมันนะคะ ภาพนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากจิตรกรชาวต่างชาติท่านหนึ่งไม่ทราบว่าท่านชื่ออะไร ท่านได้วาดภาพคล้าย ๆ แบบนี้ ส่วนเราก็ลักจำ ผสมประสบการณ์ และใช้เทคนิคของเรา ถ้าไม่ได้ภาพของท่านเราก็คงขาดแรงบันดาลใจที่จะทำงานนี้ขึ้นมาได้ค่ะ
ขอบพระคุณจิตรกรท่านนั้นด้วยจิตคารวะนะคะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"ต้นทวีคูณ" งานศิลปะชิ้นที่ 17
แนวความคิดของผู้วาด ช่วงที่มีโอกาสนั่งสมาธิ มักจะจินตนาการว่ากำลังเดินเข้าไปในป่า มีต้นไม้สีเหลืองทองอร่ามมลังเมลือง โอบล้อมหอบหุ้มเราอยู่เต็มไปหมด ต้นไม้สีทองเหล่านั้นนั่นคือ "ต้นทวีคูณ" สามารถพบได้ในจินตนาการแห่งเราเท่านั้น อยากถ่ายทอดภาพในจินตนาการให้ปรากฏบนผืนเฟรม
ผู้ที่เข้าไปได้ในป่าของต้นทวีคูณ มักจะได้รับแรงผลักดันได้อย่างน่าประหลาดใจ
อารมณ์ จะถ่ายทอดออกมาเป็นแบบไหนน๊า
Create Date : 15 กรกฎาคม 2551 |
|
11 comments |
Last Update : 15 กรกฎาคม 2551 20:14:34 น. |
Counter : 570 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: zamano IP: 124.121.66.23 16 กรกฎาคม 2551 20:22:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: binlaman 17 กรกฎาคม 2551 15:15:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปุราณ (ปุราณ ) 19 กรกฎาคม 2551 1:35:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: I_sabai 19 กรกฎาคม 2551 20:25:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: lost fish (ปุราณ ) 21 กรกฎาคม 2551 23:39:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: I_sabai 25 กรกฎาคม 2551 21:11:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: บนชายหาด 28 กรกฎาคม 2551 7:24:51 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]
|
"Erised stra ehru oyt ube cafru oyton wohsi"
"I show not your face but your hearts desire" "ฉันไม่ได้แสดงภาพใบหน้าของคุณ แต่แสดงถึงความปรารถนาภายในใจ"
"เราเข้าใจว่าความรักของแม่และลูก เป็นความรักแบบหาที่สุดมิได้ แต่ความรักแบบคู่รัก เป็นความรักที่ช่วยหล่อเลี้ยงการดำเนินชีวิต"
พล่าม เวลานี่ไวเหลือเกิน เผลอแป๊บ ๆ ก็ 36 แล้ว ชีวิตที่ผ่านมาได้ทำในสิ่งที่อยากทำมาเกือบหมดแล้ว สิ่งที่อยากทำล้วนเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากความรู้สึกในวัยเด็ก
ทุกครั้งที่แหงนมองฟ้า เห็นเครื่องบิน ตอนเด็กคิดว่าเราไม่มีทางขึ้นได้หรอก เพราะที่บ้านไม่มีเงิน
อยากขึ้นเฮลิคอปเตอร์ ก็ได้ขึ้น
อยากไปต่างประเทศ ก็ได้ไป
อยากไปเที่ยวบ้าง ก็ได้ไป
อยากนั่งรถไฟ รถไฟฟ้า รถไฟใต้ดิน ก็ได้นั่ง
อยากบวชพราหมณ์ ก็ได้บวช
อยากวาดรูป ก็ได้ทำ
อยากมีบ้านของตัวเอง ก็ได้มี
ชีวิตที่เหลือตอนนี้ ขอปลดหนี้ให้หมดก่อนตายและอยากทำให้แม่สบายกว่านี้
นั่งเพลิน ๆ ถามตัวเองว่าเรามาถึงช่วงปลายทางหรือยัง บางทีก็ตอบว่ามาถึงแล้ว ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แต่อีกใจก็ยังอยากรู้ต่อไปอีกว่า ในอนาคตจะมีอะไรให้ได้ตื่นเต้นอีกไหม
หากเปรียบเป็นกราฟ ชีวิตเราตั้งแต่เกิดมีสูงมีต่ำและติดลบ ปัจจุบันนี้กราฟเป็นเส้นเรียบ ๆ ไม่สูงไม่ต่ำ แต่...ก็ไม่แน่นะ อาจจะเป็นเส้นตรงที่มีองศาต่ำลงก็ได้
เรียนรู้ตัวเองเมื่ออายุครบ 32 รักครอบครัว / รักแม่ / รักสันโดษ / ไม่ชอบสังคม / ขอมีเพียงเพื่อนที่เรียกว่ามิตรแท้สัก 1 คน ก็พอ / ความรักคือความผูกพันและการให้อภัย / เราสามารถอยู่คนเดียวได้ทั้งวันโดยไม่พูดกับใคร / ไม่สนใจคำนินทาใด ๆ รอบข้าง / ไม่ทนกับคนที่เราไม่อยากอยู่ด้วย
บ้าต้นไม้ / เลี้ยงสุนัข / ฟังเพลง POP, Jazz, Classic / คลั่งงานศิลปะ / อ่านหนังสือ / ชอบเสียงกีตาร์ / ไม่บ้าแฟชั่น / ไม่ชอบเสียงดัง / ชอบทำสมาธิ / ไม่ชอบแชต / ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ / โลกส่วนตัวสูง / เพื่อนน้อย / อารมณ์ขัน / ดูหนังตลก / ชอบทำกับข้าว / ไม่ชอบล้างจาน / กลัวการขึ้นเครื่องบิน / ไม่ดื่มกาแฟ / ไม่ชอบบุหรี่ / ไม่ชอบดูละคร / ชอบกินผักผลไม้ / ไม่ชอบความเร็ว / ไม่เสแสร้งแกล้งโกหก / ไม่ชอบคนพูดปดปกปิด / ไม่ชอบเล่นเกม!
.....ขอใช้ชีวิตแบบสมถะ แบบนี้ตลอดชีวิต
|
|
|
|
|
|
|
|
มีความสุขในทุก ๆ วัน นะค่ะ