|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
สาวติสท์แตกกับหนุ่มไฮเปอร์ ตอน1 เปิดตัวศิลปิน
ขอบคุณภาพจาก //www.modernsculpture.com
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ฉันกำลังจะไปลาว...
คนในร้านกาแฟสดแก้วละร้อยกว่าตราสีเขียวพากันเดินผ่านมนุษย์ขวางโลกที่นั่งหน้ามึนอยู่โต๊ะหน้าสุดของร้านชนิดที่ต้องเหลียวกลับมาดู คนเหล่านั้นก็จะเห็นภาพยัยบ้าขาก๊วยลากแตะ เสื้อผ้าฝ้ายไม่ฟอกสีตุ่นๆ ที่ติดกระพรวนดังกรุ๋งกริ๋งตลอดเวลาที่ขยับตัว ผมยาวประบ่าซอยเล่นระดับมั่วๆ สีดำสนิทถูกปัดลวกๆ ปรกหน้าระต้นคออย่างน่ารำคาญ ดวงตาสีเดียวกับเส้นผมกำลังอยู่ในภาวะเลื่อนลอย เบี่ยงเบนไปจากหน้าจอคอมพิวเตอร์โน้ตบุ้ครุ่นล่าสุดที่เปิดอ้าซ่าไว้จนสกรีนเซฟเวอร์ทำงาน ภาพนั่นคงดูผิดที่ผิดทางและช่าง Un-match ในสายตาใครต่อใครเสียเหลือเกิน ยกเว้นฉัน
ก็นั่นมันฉันเองนี่หว่า
ใช่ว่าอยากจะมานั่งเสนอหน้าขวางหูขวางตาประชาชีอยู่อย่างนี้เสียเมื่อไหร่ ก็จู่จู่ ยัยเพื่อนรักตัวดีโทรมาสั่งให้รีบเปิดอ่าน e-mail โดยด่วน เธอไม่มีเวลาอธิบายจากนั้นมันก็ตัดสายจากไปราวกับพายุ อวิกา หรือเพชร เพื่อนของฉันเป็นอย่างนี้เสมอ จะมาจะไปรวดเร็วว่องไวอย่างกับพายุ บางครั้งอาจต้องแอบต่อท้ายว่าทอร์นาโดให้อีกหน่อย เพราะบางทีที่เธอพัดไปตรงไหนก็ราบพนาสูรมันตรงนั้น สาวไฮโซเอาแต่ใจอย่างอวิกา คำนี้แหล่ะ เหมาะ
อันที่จริงวันนี้เป็นวันหยุดที่ปกติฉันจะใช้เวลาส่วนใหญ่กับการนอนเถือกไถลไปกับเตียงนุ่มๆ แต่วันนี้เกิดอยากวาดรูปขึ้นมา ฉันถึงได้ไหลเรื่อยออกจากบ้านมาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งนี้เพื่อพู่กันอันใหม่สักอันกับผืนผ้าใบขนาดย่อม แค่นั้นจริงๆ แต่อวิกาดันโทรมาพอดี และฉันก็ดั๊นมี Laptop ในรถซึ่งเป็นอุปกรณ์ไฮเทคที่สุดในชีวิตฉันรองมาจากโทรศัพท์มือถือที่ฉันไปถอยมาเพื่อความสะดวกในการส่งงานของฉัน นั่นหล่ะ ร้านกาแฟที่มี Wireless internet ใช้ก็ไม่พ้นที่นี่สินะ
อวิกาฟอร์เวิดข้อความหนึ่งจากเพื่อนสมัยเรียนที่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศลาวมาให้ ในนั้นมีข้อความบ่งบอกว่าเธอกำลังจะแต่งงาน และอยากให้เราไปร่วมงานแต่งงานด้วย นั่นไม่ใช่ปัญหาอะไรของฉันหรอก ลำเพย ซึ่งมีชื่อเต็มๆ ว่าลำเพยพรรณมณี เพื่อนคนนี้เราสองคนต่างรู้จักสนิทสนมดี หากแต่บ้านของเพชรเป็นที่พำนักของลำเพย เธอเลยสนิทกับทางนั้นมากกว่า ไม่ใช่ปัญหาจริงๆ หากฉันจะได้ไปเที่ยวเล่นอยู่ในประเพณีแต่งงานของชาวลาว มันน่าสนุกดีด้วยซ้ำ แต่ไอ้ที่ทำให้ฉันนั่งตาลอยอยู่นี่คือกำหนดการมันเป็นวันพรุ่งนี้!
ยัยเพชรบ้ามันรับข้อความนี้ตั้งแต่เมื่อเดือนที่แล้ว แต่มันดันเพิ่งนึกได้ส่งต่อมาให้ฉันวันนี้ ตามแผนที่ลำเพยส่งมาให้ เราต้องไปร่วมงานอยู่นานถึงหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ ปัดโธ่เว้ย แล้วบทความที่ต้องส่งในสัปดาห์หน้านี้ล่ะ บก.คงด่าฉิบหายวายป่วงหากฉันทิ้งงานไปเริงร่าท้าฝนที่ลาวตอนนี้ นั่นหมายความว่า ฉันมีเวลาแค่หนึ่งบ่ายกับหนึ่งคืนเต็มๆ กับการปั่นบทความเชิงศิลป์ที่(โคตร)จะต้องใช้อารมณ์ศิลป์ในการขัดเกลามันออกมาให้ละเมียดละไมประกอบกับภาพวาดสักภาพที่สื่อความหมายและอารมณ์ของบทความนั้นๆ ไหนจะงานปั้นที่รับออร์เดอร์ด้วยความมึนมาอีกนั่นหล่ะ ไหนจะไอ้น้ำตาลแมวสีสวาทที่บ้านอีกล่ะ โธ่...ลูกแม่ ใครจะหาข้าวหาปลาให้กินกัน
ดูเหมือนเรื่องในชีวิตประจำวันที่ฉันโอดครวญมันจะเยอะเหลือเกิน นั่นด้วยความที่ฉันเป็นพวกที่เดาทางไม่ค่อยถูก คืออย่าว่าแต่คนอื่นเลย ตัวฉันเองฉันก็ยังไม่ค่อยรู้เลยว่าเมื่อไหร่ฉันจะอยากทำอะไร วันนี้อาจอยากวาดรูปพรุ่งนี้ฉันอาจอยากไปนั่งคำนวณปริมาณกำมะถันในชั้นบรรยากาศโลกก็ได้ เพราะฉะนั้นหลังจากเรียนจบเข้าทำงานบริษัทเอกชนได้ไม่ถึงปีดี ฉันก็มีอันต้องเคลื่อนย้ายตัวเองออกมาสู่ความไร้กฎเกณฑ์ของสังคม หนำซ้ำตอนยื่นไปลาออกให้อดีตหัวหน้าแสนดียังเขียนเหตุผลง่ายๆ สั้นๆ แต่ดันขวางโลกไปว่า 'ไม่ชอบตอกบัตร'
ดังนั้นชีวิตลมเพลมพัดที่ไร้การควบคุมของฉันก็ไหลเรื่อยมาในรูปของร้านรับจ้างที่มีชื่อง่ายๆ ว่า 'ศิลปิน' ร้านที่มีเจ้าของ ผู้บริหาร พนักงาน และภารโรงเพียงหนึ่งเดียวคือฉันเอง รับจ้างวาดรูปสีน้ำ สีน้ำมัน สีฝุ่น ภาพร่าง ปั้นหม้อ ปั้นไห วัว ควาย อะไรก็ได้แล้วแต่จะสั่ง เพ้นท์ภาพ เพ้นท์แจกัน จาน ชาม หม้อ ไห อันนี้เรื่องจริง เคยมีคนแบกไหมาให้เพ้นท์รูปพญาครุฑเกาะหอไอเฟล คุณลูกค้าคนนี้อารมณ์ติสท์รุนแรงเข้าขั้นเทพแต่คงรวยชะมัด เสนอตัวเลขค่าจ้างห้าหลักสูงถึงขั้นที่ฉันรับทำทันทีโดยไม่เอ่ยถามเหตุผลกันทีเดียว
เรียกได้ว่าบัญชามาพร้อมเม็ดเงิน อิฉันรับทำหมด
แม้แต่งานคอลัมน์นิตยสารเชิงศิลป์กระดาษสีทั้งดุ้นเล่มหนึ่งที่มักจะมายื่นหัวข้อให้เขียนบทความที่บรรยายด้วยภาพวาดอยู่บ่อยๆ ฉันก็รับ จนเริ่มมีขาประจำตามอ่าน ตามดูและสุดท้ายก็ติดหนึบ ต้องเขียนส่งประจำเดือนละครั้งตามรอบการตีพิมพ์ของนิตยสาร และคนที่มีความเป็นตัวเองสูงอย่างฉันแต่เจือกมีความเกรงใจเป็นที่ตั้งก็ไม่สามารถปฏิเสธคำขอร้องเชิงบังคับ ซึ่งหลังๆ บก.เธอจะมาแนวข่มขู่นิดๆ ไม่รู้เอาศิลปะการพูดให้เรารู้สึกเป็นผู้น้อยใต้ธุลีดินมาจากไหนกัน แต่มันสำเร็จกับทุกคนและทุกครั้ง สงสัยต้องไปศึกษามามั่งแล้ว ถือเป็นศิลปะแขนงหนึ่ง
ทั้งหมดทั้งปวงในชีวิตกำลังจะถูกสั่นคลอนด้วยเรื่องยุ่งยากใจของยัยเพชรแสบที่ประทานข้อความทางอิเล็กทรอนิกส์มากระชากวิญญาณ ไม่รู้ละ...ฉันจะทำมันทุกอย่างนี่ล่ะ มีเวลาอีกหลายชั่วโมงน่า ให้มันรู้กันไปว่าคนอย่างฉันจะบ้าพลังไม่ได้ ศิลปินก็ปั่นงานเป็นนะเว้ย
คิดได้ดังนั้นฉันก็ปิดจอคอมพ์ยัดลงกระเป๋าแล้วลุกพรวดพราดออกจากร้านให้โต๊ะใกล้ๆ สะดุ้งเฮือกเพื่อไปไล่สเต็ปนรกที่มาในรูปงานด่วนเพื่อเที่ยวลาว เอ่อ...ไม่ใช่สิ เพื่อร่วมงานแต่งเพื่อนลาวของฉัน
.......................................
(จบตอน1)
| Create Date : 21 เมษายน 2551 |
| Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2552 2:10:50 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 389 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: โก้ IP: 61.90.91.218 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:21:42:39 น. |
|
|
|
โดย: ซา'เคียว (samurai_KYO  ) วันที่: 12 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:57:27 น. |
|
|
|
| โดย: ม.3/2 ร.ร. เกษมพิทยา IP: 203.209.96.71 วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:18:53:40 น. |
|
|
|
โดย: BestChild  วันที่: 19 สิงหาคม 2552 เวลา:21:57:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ชลบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่ใช่คนเลว แต่ไม่ใช่คนดี
ไม่ใช่คนมีน้ำใจ แต่ไม่ได้เห็นแก่ตัว
ไม่ใช่คนใจร้าย แต่ไม่ใช่ผู้หญิงใจดี
ไม่ได้ต่อต้านใคร แต่ไม่ใช่คนยอมคน
รับรู้ในตัวตน และไม่สนใครจะว่าอย่างไร
รู้จักให้อภัย แต่ไม่ใช่ไม่รู้จักแค้น
เป็นผู้หญิงแท้ที่ชอบโชว์แมน แต่ความจริงแสนจะอ่อนโยน O_o!!!
~ สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ~
ฝากคำทักทายไว้ด้วยจิ...รักตายเลย
ShoutMix chat widget
BestChild ในคอลัมน์นักเขียนรับเชิญ ลายปากกา 2009
BestChild ในคอลัมน์ "ลายรัก" ลายปากกา 2010
|
|
|
|
|
|
|
|
|
นางเอกที่หลุดกรอบกฎเกณฑ์ ดันมาแพ้คำพูดของ บอกอ ซะได้
น่าฉงฉาน