8 มกราคม 2555 เวลา12:16 ประสบการณ์คลอดลูกเจ็บ..แต่สุข....ตอน เมื่อภูภูมิน้อย ลืมตามองโลก

8 มกราคม 2555  ตอน เมื่อภูภูมิน้อย ลืมตามองโลก
ถึง...ภูภูมิของแม่ ปะป๊า และพี่แป้ง

วันนี้ตามจริงแล้ว ยังไม่ใช่วันที่แม่ต้องคลอดหนู แต่เป็นวันที่ลุงหมอนัดทำNST , U/S , และตรวจปริมาณน้ำคร่ำ ว่าหนูจะสามารถอยู่อย่างปลอดภัยในท้องแม่ได้ถึงวันไหนและถ้ายังไม่ออกมาก็คงถึงจะต้องเร่งคลอด แต่...เนื่องจากตอนU/S เวลา 9:00 น.ลุงหมอพบว่า ในรกมีของเหลวไหลออกมามีลักษณะคล้ายเลือด เป็นรู ประมาณ 3-5 ซม. จึงทำให้ลุงหมอเป็นกังวลมาก จึงส่งไป NST เวลา 10:20 น. ตรวจสุขภาพหนูต่อว่า มีพัฒนาการปกติหรือไม่ แล้วก็พบว่า หนูมีอาการตอบสนองลดลง แม้หัวใจจะเต้นเป็นปกติ ซึ่งเป็นแบบนี้ ภาวะเลือดออกในรก อาจส่งผลให้หนูเสียชีวิตในท้องแม่ได้ ตอนนั้น แม่อยากจะร้องไห้ออกมามาก กัดปากตัวเองจนเจ็บไปหมด บอกกับตัวเองว่า หนูอดทนมาได้ตั้งนาน ต้องไม่เป็นไรนะลูก

ดังนั้นลุงหมอจึงตัดสินใจว่า จะต้องให้แม่นอนรพ.วันนี้เลย และต้องทำการเร่งคลอดทันที ทุกอย่างไม่ได้เตรียมใจเตรียมตัวมาก่อน ความตื่นเต้น กลัวเจ็บ ประดังเข้ามา ในหัวก็คิดว่า เอานะ ลองก่อนยังไม่ผ่า ต้องทนจนกว่าจะทนไม่ได้ แม้ตอนนั้นยายของหนูจะร้องไห้และบอกให้แม่ผ่าเถอะเพราะสงสารกับความเจ็บปวดจากการเร่งคลอดของแม่
เมื่อลุงหมอตัดสินใจเช่นนั้น ปะป๊าจึงขอพาแม่ออกไปหม่ำข้าวก่อน เพราะเรายังไม่ได้ทานข้าวเลยตั้งแต่ตอนเช้า

14:30 น. ปะป๊าพาไปกินโชคดีติ๋มซำ แม่สั่งมาซะเยอะแต่สุดท้าย ทานไม่ลงเพราะคงกลัวและตื่นเต้นมากเกินไป

16:03 น. ถึงห้องคลอด นัดตรวจ NST สุขภาพหนู ก่อนขึ้นห้องพัก ตอนนี้หนูดิ้นบ่อยขึ้น ตอบสนองบ่อยครั้ง มีท้องแข็งห่างๆ ลุงหมอจึงให้ไปพักที่ห้อง และนัดว่า 5 ทุ่ม จะพาลงมา สอดยาเร่งคลอด

16:40 น. ถึงห้องพักพิเศษ เปลี่ยนเสื้อผ้า ตรวจเลือด วัดความดัน 

17:05 น. จนท.เอาอาหารเย็นมาให้

17:30 น. จนท. มาตาม แจ้งว่า ลุงหมอให้ลงไปตอน 6 โมงเลย จะเร่งคลอดตอน 1 ทุ่ม แม่ทานข้าวไปได้ 5 คำเอง แต่ยังไงก็ทานไม่ลงอยู่แล้ว รีบเก็บของสำหรับไปใช้ในห้องรอคลอด แบบงงๆ กับปะป๊า ว่าทำไมต้องรีบขนาดนี้

17:40 น. พยาบาล สวนทวาร โกนจิมิ๊ อาบน้ำเตรียมลงไปห้องรอคลอด

18:00 น. นั่งรถเข็นลงมาห้องรอคลอด พยาบาลพาเข้าห้องรอคลอด ปะป๊าไปเปลี่ยนชุด เทห์เหมือนคุณหมอเลยละ 

19:30 น. สอดยาเร่งคลอด 1 เม็ด ลุงหมอบอกว่าภายใน 1 ชม. ห้ามฉี่ ห้ามลุก และ หลังจากนี้ 1 ชม. จะเริ่มเจ็บท้องถี่ๆ ท้องแข็งถี่ๆ

20:00 น. ปวดฉี่ เริ่มปวดท้องคล้ายตอนเจ็บเตือน 10-15 นาที ครั้ง

23:00 น. หลังได้นอนพักไปประมาณ 40 นาที เริ่มปวดท้องถี่ขึ้น 5 นาทีครั้ง ทำให้แม่นอนไม่หลับแล้ว

24:00 น. พยาบาลเข้ามาเช็คว่าปวดระดับไหน ตอนนี้แม่ให้ 5 คะแนน ปวดพอทนได้ (แต่ทำให้นอนไม่หลับแล้วนะ)

01:49 น. หมอผู้ช่วยเข้ามาเช็คปากมดลูก เปิดไปแค่ 1.25 ซม. ตอนนั้นว้าเหว่เป็นที่สุด เจ็บ3-5นาทีครั้ง เปิดแค่นี้เอง กว่าจะถึง 10 คงจะเกือบเย็นวันพรุ่งนี้แน่ๆ ตอนนี้ปะป๊านอนพักเอาแรงไปแล้ว

02:29 น. พยาบาลเข้ามาตรวจระดับความเจ็บ ตอนนี้ ให้ 6-7 คะแนนแล้วละ พยาบาลบอกว่าคุณแม่ต้องนอนนะคะ เพราะจะไม่มีแรงเบ่ง วันรุ่งขึ้น โดนบังคับปิดโทรทัศน์ + ปิดไฟ

04:00 น. ได้วูบหลับไป เกือบ 20 นาที รู้สึกว่าโอเค อย่างน้อยเวลาก็ผ่านไปเร็วขึ้นอีกนิดนึง ปวดจังๆๆ

05:00 น. เริ่มปวดเป็น 1 นาทีครั้ง เวลาเดินไปเข้าห้องน้ำ ต้องก้มตัวปวดร้าวไปจนถึงก้นกบรอบเอวเลย

05:40 น. พยาบาลเอาเสื้อผ้ามาให้อาบน้ำอุ่นๆ แต่เพราะปวดถี่และปวดมากจึงไม่ช่วยผ่อนคลายมากนัก

06:00 น. ปะป๊าตื่นแล้ว พยาบาลก็เอาอาหารมื้อเช้ามาให้ โอวัลติน + ขนมปังปิ้ง

08:30 น. ผู้ช่วยหมอ ตรวจปากมดลูกอีกครั้ง ตอนนี้แม่กับปะป๊าภาวนาว่าคงจะเปิด 8 ซม.แล้ว แต่ปรากฎพึ่งเปิดไปแค่ 3 ซม. พอหมอออกไป แม่มองหน้าปะป๊าแล้วร้องไห้ เพราะน้ำตาคงตอบได้ว่าแม่ท้อแท้และเจ็บมากแค่ไหน ทำไมปวดขนาดนี้ปากมดลูกถึงเปิดแค่นี้เองนะ

9:30 น. ตอนนี้ปวดคะแนนเป็น 10 แล้ว เพลียมากปวดมาก อยากจะขอหมอผ่า แต่อดทนไว้ก่อน กัดปากจนระบม แต่ก็ยังไม่ส่งเสียงร้องสักเอะ

9:50 น. ผู้ช่วยหมอเข้ามาเร่งคลอดอีกครั้ง ครั้งนี้เร่งคลอดโดยใช้วิธี เอานิ้วเข้าไปกระตุ้น และเค้นที่มดลูก ตอนนี้แหละเป็นนาทีแห่งความเจ็บปวด ปวดจนแม่บอกหมอว่า ขอพักหายใจก่อนไม่ไหวแล้ว หมอหยุดให้แค่ 30 วินาทีก็เค้นต่อ ได้ยินเสียงข้างใน ดังกึกๆ เจ็บและทรมาณมาก หมอให้ยาแก้ปวดเข้าเส้น ทำให้มีอาการเวียนหัวและจะอ๊วก ห้ามลืมตาเด็ดขาดจะช่วยได้บ้าง

10:20 น. ผลจากฤทธิ์ยาทำให้ปวดลดลงครึ่งนึง ได้หลับไป20 นาที ปะป๊าบอกแม่กรนด้วย แต่พอพ้น 20 นาทีทำไมมันปวดอย่างนี้ละ ตอนนี้ไปเข้าห้องน้ำ เลือดสดๆออกมาเต็มไปหมด ปวดทรมาณมาก

11:00 น. ผู้ช่วยหมอเข้ามาเจาะน้ำคร่ำ ตอนนี้ปากมดลูกเปิดแค่ 5 ซม.

11:15 น. ผู้ช่วยหมอเข้ามาเช็คสุขภาพเด็กเป็นระยะ ในตอนนี้แม่จึงตัดสินใจบอกหมอว่า ขอบล็อคหลังได้มั้ย ไม่ไหวแล้ว เจ็บมาก ผู้ช่วยจึงขอโทรไปปรึกษาลุงหมอก่อน

11:20 น. ผู้ช่วยเข้ามาขอตรวจมดลูกอีกครั้ง ก่อนจะบอกว่าจะไม่ตรวจปากมดลูกแล้วนะ เพราะตรวจบ่อยๆจะทำให้ติดเชื้อได้ แล้วเดี๋ยวรอลุงหมอก่อนว่าจะยังไงกันต่อไป ในตอนนั้นอยู่ๆแม่ก็มีอาการอยากเบ่ง อึ ขึ้นมา แต่ว่ามันไม่ใช่อึแน่นอนอ่ะ ทำไมมันจะเบ่งละในเมื่อปากมดลูกพึ่งเปิดแค่ 5 ซม. เลยบอกผู้ช่วยหมอว่า ทำไมอยากเบ่งแล้วละคะ กลับโดนขู่มาว่าอย่าพึ่งเบ่งนะ เดี๋ยวมดลูกอักเสบคลอดเองไม่ได้นะ แต่ๆๆมันมีอาการจะเบ่งจริงๆจะห้ามไงละทีนี้

11:23 น.นาทีนี้แม่คิดในใจว่า คนที่เค้าเจ็บทรมาณจนตายคงจะเป็นแบบนี้แน่ๆเลย และในเวลานั้นแม่เห็นปะป๊านั่งไม่เป็นสุข ยืนและกุมมือแม่แน่น ตาของปะป๊าแดง มองมาที่แม่ไม่มีคำพูดใดๆแต่ที่สัมผัสได้คือ ปะป๊าสงสารแม่มาก ปะป๊าพูดกับแม่ว่า "ป๊าจะขอหมอผ่า ไม่สนใจหรอกว่าหลังผ่าตัวเองจะเป็นยังไง ต่อให้ตัวเองไม่มีแรงเค้าก็จะดูแลลูกเอง อย่าทรมาณตัวเองเลยนะครับ" แต่แม่ก็ยังคงยืนยันว่าขอทนอีกสักพักนึง
แต่ในที่สุดข่าวดีก็มาถึง หลังจากผู้ช่วยหมอมาตรวจก่อนที่จะให้ลุงหมอตัดสินใจว่าบล็อคหลังหรือจะผ่า ผู้ช่วยก็พูดขึ้นมาว่า Fully แล้ว นั่นหมายถึงปากมดลูกเปิดครบ 10 เซ็นแล้ว ภายในแค่ 30 นาที ปากมดลูกเปิดทีเดียว 5 ซม. ต้องขอบคุณผู้ช่วยหมอที่ใจเด็ดเค้นมดลูกให้แม้จะเจ็บจนอยากจะแอบไปดักฆ่าหมอก็ตาม อิอิ ตอนนั้นเองแม่ก็ถามหมอว่าเบ่งได้รึยังมันไม่ไหวแล้ว หมอก็ตอบว่าเบ่งเลยๆ แต่อย่าพึ่งคลอดนะ ตามลุงหมอก่อน แต่มันห้ามไม่ได้แล้ว แม่เริ่มเบ่งทั้งๆที่ขาหยั่ง เตียง อุปกรณ์ยังไม่พร้อมดีเลย ในห้องรอคลอด กลายเป็นตลาดไปทันใด คนมาจากไหนกันนะเป็นสิบ วิ่งวุ่นกันไปหมด แล้วลุงหมอก็มาถึง ลุงหมอหันมายิ้มให้ แล้วบอกว่าเจ็บหน่อยนะหนู แล้วหมอก็จัดการล้างฆ่าเชื้อ ก่อนจะกรีดช่องคลอดเพื่อเตรียมให้หนูออกมา ตอนนั้นแม่จำได้ว่าเจ็บจิ๊ดๆ แต่ไม่มากเพราะมันอยากเบ่งอยากคลอดแล้ว

12:00 น. ลุงหมอบอกว่าเบ่งลงก้นเลย ตอนนั้นเองปะป๊าของหนูก็ช่วยแม่เชียร์เบ่งด้วย ออกเสียงอึ๊ด....ใหญ่ไม่รู้ว่าลุ้นจะได้เจอหน้าหนูหรือว่าอยากให้แม่พ้นจากความเจ็บไวๆ กันนะ อิอิ นาทีนั้นแม่ขอบอกเลยว่า ตั้งหน้าตั้งตาเบ่งจนเกือบหายใจไม่ทัน ดีนะที่อบรมการหายใจมาก่อน

12:16 น. หลังจากเบ่งไปประมาณ 6-7 ครั้ง ก็ได้ยินเสียงลุงหมอบอกว่า เอ้าอึ๊บอีกครั้งเดียวออกมาแล้วๆ และก็ได้ยินเสียง แว้ๆแง้ๆ.... ลูกแม่ออกมาแล้ว พอหนูออกมาเหงื่อก็แตกไปหมด ปากก็แห้ง เพราะออกแรงเบ่ง ปะป๊าเอาผ้าชุบน้ำที่พยาบาลเตรียมไว้ มาเช็ดหน้าแม่ และคอยป้อนน้ำให้แม่ สักพักพอแม่เริ่มได้สติ ปะป๊าก็ไปถ่ายรูปหนู แม่ได้แต่มองอยู่ไกลๆ ใจก็ลุ้นว่าลูกแม่แข็งแรงมั้ย ลูกแม่ปกติมั้ย ลูกแม่น่าชังแค่ไหนนะ

นอกจากลุ้นอยากเห็นหน้าลูกชายของแม่แล้ว ลุงหมอก็บอกแม่ว่า ตอนนี้แม่มีปัญหา รกแม่ไม่ยอมออก รกค้างอยู่ข้างใน เค้นยังไงก็ไม่ออก ผ่านหลังคลอดร่วม 14 นาทีแล้วนะ ทำไมยังไม่ออก ลุงหมอกลัวแม่จะตกเลือด ตอนนั้นแม่ไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร แต่พอลุงหมอพยายามเอารกออกมาจนสำเร็จจึงรู้ว่า แม่มีรก2อันในท้อง จริงๆแล้วหนูมีฝาแฝดอีกคนแต่คงจะฝ่อหรือไม่เติบโต พระคุ้มครองหนู รอดจากรังสี X-Ray แต่แม่ไม่แน่ใจว่าน้องหรือพี่อีกคน ไม่สามารถทนรังสีจากหมอชุ่ยๆคนนั้นได้ลุงหมอขออนุญาติเก็บรกนั้นไว้ดองเพื่อเป็นกรณีศึกษาให้นักเรียนแพทย์ บอกว่าไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน เดชะบุญของแม่และปะป๊าอย่างน้อยก็ส่งให้หนูมาเป็นดวงใจน้อยๆและเข้มแข็งสมบูรณ์ได้จ้ะ

หลังจากพยาบาลนำหนูไปอาบน้ำเสร็จก็อุ้มมาให้แม่ให้นมหนู นาทีที่แม่เห็นหน้าหนูความเจ็บปวดทั้งหลายมันหายมลายไป แม้นาทีนั้นลุงหมอจะเย็บแผลให้แม่อยู่ก็ตาม น้ำตาเอ่อล้นในตาไม่สามารถกลั้นได้ มีแต่คำว่าขอบคุณๆๆ ทุกคนๆในห้องนั้น และขอบคุณพระที่คุ้มครองลูกแม่ขอบคุณน้ำนมที่ไหลและทำให้หนูอิ่ม ขอบคุณดวงตาน้อยๆที่ทำให้หัวใจแม่พองโตจ้ะ


ก่อนฉีดยาเร่งคลอด ตอนนี้ไม่เจ็บเลย ก็เลยออกมาหน้าตาระรื่นแบบนี้ อิอิ


เริ่มให้ยาเร่งคลอด

Create Date : 13 มกราคม 2555		8 comments
Last Update : 24 มกราคม 2555 15:05:45 น.
Counter : 7501 Pageviews.
Share Tweet