| |
|||||||||||||
WAT : ใกล้เข้ามาแล้ว! ฮัลลลโหลลลลลล สวัสดีทุกคนนะคะ กลับมาพบกับสองอีกแล้ว คือว่า...มันมีความคืบหน้ามาค่ะ โดยบล็อกที่แล้วสองตัดจบฉับไปเลย งงเด้ๆ แต่วันนี้ก็อาจจะตัดจบแบบนั้นเหมือนเดิม 555+ . หลังจากที่สองจ่ายงวดแรกเบาๆ ไป 5xxx บาท ทางเอเจนซี่ก็ได้ส่งใบพอร์ตฟอลิโอมาให้เราค่ะ โดยให้เราเขียนทุกอย่างลงไปเอง ย้ำ! ว่าเขียนเอง! มันยากมากสำหรับสอง 555+ ต้องนั่งหาคำศัพท์ นั่งเรียงประโยค ขุดความรู้ที่เรียนมาใช้กันยกใหญ่เลยค่ะ เหนื่อยมากๆ จริงๆแล้วอยากขอบคุณคุณครูมัธยมมากๆ ก่อนหน้านี้ตอนเรียนมัธยมเขาเป็นคนเปิดสอนวิชา Job Occupation นั่นเอง ทุกครั้งที่เรียนจะงงมากว่าทำไมสอนเราเร็วจัง พอมาวันนี้แล้วรู้ซึ้งเลยค่ะ ที่เรียนมานั้นมันใช้ได้หมดเลยจริงๆ (ตอนสองเรียนสองต้องสอบไฟนอลเป็นสัมภาษณ์งานด้วยค่ะ ครูคนนี้หินมากๆ) เพราะไอวิชานี้แหล่ะ มันส่งผลมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก สองเขียนเรซูเม่ส่งไปให้ครูเช็คดู เขาก็บอกว่าใช้ได้ และเด็กขนาดนี้เขียนได้โอเคพอสมควร ใจชื้นสิคะ 555+ ครูไม่ได้ให้แก้อะไรมากมายค่ะ บอกให้เสี่ยงโชคส่งไปเลย เพราะบางที resume ที่เพอร์เฟ็คมากๆเนี่ย มันดูเหลือเชื่อ บางงานเขาไม่รับ ไม่ชอบ เขียนแบบเป็นตัวเราจะได้เรื่องมากที่สุด อะไรประมาณนี้ค่ะ สองเลยตัดสินใจส่งไปให้เอเจนซี่ เอเจนซี่ก็ตอบรับ และส่งไปให้งานอันดับแรกที่สองเลือกไป . ปรากฏว่า... . ผ่านสิคะ!!! ไชโย!!!!!!! ดีใจล้านรอบบบบบบบบ สองแบบว่าหายเหนื่อย หายใจสะดวกมาก คือพี่ที่สองคุยด้วยเขายังไม่ได้งานเลยค่ะ แต่สองสมัครคนละเอเจนซี่ด้วย เอเจนนี้ก็ดีนะคะ พอเราผ่าน เขาก็โทรมาอัปเดททันที หลังจากนั้นเขาก็บอกว่าจะมีสัมภาษณ์ตอนทุ่มนึงนะ... บอกตอนสองกำลังเรียนอยู่ และนี่มันห้าโมง.. โอ้โห ตอนนั้นคือใจเต้นตุบๆ เก็บของเตรียมพุ่งหลาวกลับบ้านมากๆ กลัวไปไม่ทัน ประมาณห้าโมงครึ่งอาจารย์ปล่อยปั๊บ ใส่เกียร์หมาวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว พูดเลยว่าเร็วกว่าโจรวิ่งราวซะอีก นั่งเอ็มอาร์ทีกลับบ้านอย่างรวดเร็ว มาถึงบ้านตอนหกโมงนิดๆค่ะ รีบเปิดคอมเช็คสไกป์ และแอดคนสัมภาษณ์งานไป เช็คทุกอย่างว่าโอเคมั้ย กล้องชัดมั้ย แสงได้มั้ย เสียงฟังได้รึเปล่า เน็ตจะหลุดมั้ย 555555+ พูดเลยว่าเช็คทุกอย่างที่สามารถเช็คได้ พอโอเคเราก็เช็คสภาพหน้าเราค่ะว่าเรียบร้อยมั้ย เลยจัดการมัดผม และเก็บผมให้ดูเรียบร้อย แต่.. มันนานมากเลยค่ะ เลยเวลานัดนานเหมือนกัน นัดหนึ่งทุ่ม แต่สามารถโทรมาได้ตอนสองทุ่ม ไอที่เช็คมามะกี๊คือรีบไปเอง ฮืออออ หลังจากที่เขาโทรมา บทสนทนาเล็กๆก็เริ่มต้นขึ้น เขาก็ถามว่าเป็นยังไงบ้าง และอธิบายกฏเกี่ยวกับงานทุกอย่างให้เราฟัง ถามย้ำตลอดเลยค่ะว่ารู้เรื่องมั้ย ทำได้รึเปล่า มันจะเป็นอย่างงี้นะ ที่พักเป็นแบบนี้นะ รับได้มั้ย ไปทำงานที่นู่นแล้วคุณต้องยอมรับกับตำแหน่งงานนะ มันเหนื่อยและหนักมากนะ เดินทางยังไง เพื่อนหรือร้านขายของมีประมาณไหน พูดเลยว่าบอกละเอียดมากกกกกกกกกกก เราไม่ค่อยได้พูดเลยค่ะ แต่เขาก็บอกตลอดว่าถ้ามีคำถามถามเลยนะอย่าเก็บไว้ แต่หนูไม่มีไงคะ คิดไม่ทัน TT แต่ก็มีถามช่วงหลังๆค่ะ ว่าเรารู้มั้ยว่าเมทที่จะอยู่ด้วยเป็นใคร หรือเวลาทำงาน เขาตอบว่าเมทเนี่ย เขาแค่จัดชื่อให้ แต่ตำแหน่งงานต้องรอให้มาถึงโรงแรมแล้วค่ะ เราก็โอเค ก็อทอิท จริงๆเรายังไม่กล้าถามเรื่องการเดินทางจากสนามบินมาลงที่พักค่ะ เพราะตอนนั้นแค่สัมภาษณ์ยังไม่ชัวร์ว่าจะผ่านมั้ย ถือว่าพลาดมากๆ ทุกคนคงสงสัยใช่มั้ยคะว่าทำไมไม่ถามชื่อ ส่วนใหญ่คนรับสมัครงานเขาอ่านเรซูเม่มาแล้วค่ะ การจะพรีเซ้นต์ตัวเองอีกครั้งในเรื่องที่เขารู้อยู่แล้วไม่ทำให้เกิดผลแง่บวกค่ะ แต่ก็ไม่เสียหายอะไร ดังนั้นอย่าไปกังวลนะคะหากเขาไม่ถามชื่อหรืออะไรส่วนตัว แต่สองถามกลับไปค่ะ ว่าคุณอยากรู้ชื่อฉันมั้ย 555+ เขาบอกว่าก็ Song ไง ใช่มั้ย เราเลยบอกว่าใช่แล้ว มันแปลว่า สอง ในภาษาไทย (ภาษาอังกฤษมันแปลว่าเพลงค่ะ) เขาก็ ทำไมถึงเป็นอย่างงั้นล่ะ เราเลยตอบไปติดตลกว่า เพราะฉันเป็นลูกคนที่สองไง! 5555 เขาก็ขำๆ แล้วก็บอกว่า ตอนที่จะมาก็ถามเขาได้ตลอด เขาพร้อมตอบเสมอนะ จบการสัมภาษณ์ โดยรวมคือเขาน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ เราไม่กดดันและไม่เครียดอะไรเลย รู้สึกสนุกที่ได้คุยมากกว่า หลังจากสัมภาษณ์เสร็จ เอเจนซี่ก็โทรเข้ามาติดๆเลยค่ะ ถามว่าสัมภาษณ์เป็นยังไง แต่คนนี้ใจดี น่าจะผ่านนะ เราก็ค่าาาาา เขาน่ารักมาก บอกไปกับพี่ๆเอเจนซี่่เลย สองเลยบอกไปว่าถ้าผลเป็นยังไงรบกวนบอกด้วยนะคะ เขาก็รับคำและวางสายไปค่ะ หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ ชิ้งงงง! ผลการสัมภาษณ์ปรากฏว่าสองผ่านค่ะ ฉลุยยยยยยยย! ฮูเร่!!!! สองเลยต้องจ่ายมัดจำส่วนที่เหลือ 59400 บาท แม่สองก็เลยตัดสินใจมาหาที่กรุงเทพ และไปจ่ายที่สำนักงานเลย แม่ไปถึงก็จัดเต็มค่ะ ถามพี่ๆเลยว่าค่าใช้จ่ายนี้เกี่ยวกับอะไร การไปที่พักจะมีคนไปรับมั้ย (สองบอกก่อนว่าเอเจนซี่นี้น่าจะแค่อยู่ฝั่งไทย ไม่มีการดูแลของฝั่งอเมริกาค่ะ เลยทำให้เหมือนดูเท แต่จริงๆแล้ว เขาจะคอยช่วยอยู่ฝั่งไทย) ซึ่งสองโนสนโนแคร์ค่ะ สองลุยๆอยู่แล้ว รักการเดินทาง แล้วไปคนเดียวด้วยไม่กลัวอะไรเท่าไหร่ สิ่งที่กลัวคือพวกโจรปล้นไรงี้มากกว่าค่ะ แต่โดนหลอกคงไม่อ่ะ ฟังไม่ออก5555555555555 คิดไว้ว่าอะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด ชีวิตเราเกิดหนเดียว ตัดสินใจอะไรแล้วก็ต้องลุย ตอนนั้นก็เชื่อมั่นค่ะ แม่เห็นพี่ๆบริการได้น่าพอใช้(ไม่ได้ดีขนาดนั้นค่ะ แต่ก็ไม่เลียแข้งเลียขาดี 5555) เลยวางเงินและรับใบเสร็จ เดินกลับบ้านต้อกแต้กสองคนแม่ลูก หลังจากนั้น ตอนนี้ก็รอทำวีซ่าและซื้อตั๋วเครื่องบินค่ะ สรุปแล้ว อาทิตย์ที่ผ่านๆมาคือสนุกมากกก เดินเรื่องเร็วมากกกกประทับใจตรงนี้ หวังว่าที่นู่นจะมีอะไรดีๆให้สองบ้างนะคะ 5555555 ไว้หลังจากทำวีซ่าและหาซื้อตั๋วเครื่องบินแล้ว จะมาเขียนบล็อกรีวิวไว้อีกนะคะ ใกล้วันเดินทางก็ยิ่งตื่นเต้น อยากไปมากๆแล้วค่ะ !! แล้วเจอกันอเมริกา! , สอง
|
สมาชิกหมายเลข 912233
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
