พ่อเขารักลูกนะ แต่เขารักตัวเองมากกว่า
วันนี้แม่พยายามจะคุยเปิดอกกับพ่อเขา
บอกเขาตรงๆ ว่าที่พาลูกหลบหน้า ทุกเย็น นี่ เขายังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าแม่ไม่อยากให้เขามาเจอเราอีกแล้ว
ถ้าพ่อเขารับผิดชอบลูกไม่ได้ ก็ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า
เขาก็เถียงด้วยตรรกะเห็นแก่ตัวของเขาว่า
ทำไมเขาจะไม่รับผิดชอบ เขาก็รับเป็นพ่อ เขาก็มาหาทุกวัน เขารับผิดชอบได้แค่นี้ จะเรียกร้องอะไรมากมาย
แม่ก็บอกว่า ถ้ารับผิดชอบได้แค่นี้ก็อย่าเลย ใช้ชีวิตแบบที่เขาต้องการเถอะ
ไม่สงสารลูกเหรอ แม่พาลูกตะลอนๆ ตากแดด ตากลมทุกเย็น
เขาก็บอกว่า แม่นั่นแหละไม่สงสารลูกเหรอ จะพาไปทำไม ลูกตากแดด ตากลมก็ให้อยู่บ้านดีๆ จะพาหนีเขาทำไม..
เหนื่อยนะ...พยายามคุยกับคนแบบนี้ ตรรกะอะไรก็ไม่รู้ของเขา
สุดท้ายแม่ก็บอก ถ้าเขาไม่มารับผิดชอบลูก วันหนึ่งแม่มีเงินพอย้ายที่อยู่ แม่ก็จะไป เขาจะไม่ได้เห็นหน้าลูกอีก
จะมีเหตุผลอะไรก็ช่างเขา แม่ว่าหนูก็คงรู้สึกไม่ต่างกับแม่นักหรอก เขามา ถึงหนูจะหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ทุกทีที่เขาเล่นด้วย
แต่พอหนูโตกว่านี้ หนูก็คงรู้สึกอึดอัด ไม่สบายใจเหมือนแม่
ในอนาคตเด็กไปเรียนหนังสือหรือเจ็บป่วย ก็สามารถเบิกเงินคืนได้
รักลูก แต่ทำไมไม่ทำอะไรเพื่อลูก