The Elfstones of Shannara .. Chapter 1 Title : The Elfstones of Shannara : Volume Two of the Legendary Shannara Series Author : Terry Brooks ถอดความ : BeeJang บีจังแปลด้วยความรักใน Series Shannara และนับถือ Terry Brooks ที่สร้างสรรค์ผลงานแสนวิเศษนี้ขึ้นมา ขอความกรุณาอย่านำบทแปลนี้ไปเผยแพร่ที่ไหนโดยไม่ได้รับอนุญาต **************************** นภายามราตรีเริ่มสว่างเลือน ๆ ทางบูรพทิศด้วยแสงอรุณใกล้รุ่งเช้ายามที่กลุ่มผู้ถูกเลือกเดินเข้ามาในอุทยานแห่งชีวิต นอกเหนือจากนั้น นครเอลฟ์ อาร์บอร์ลอนยังหลับไหลอยู่ ผู้คนยังคงซุกนอนในความอบอุ่นบนเตียง แต่สำหรับเหล่าผู้ถูกเลือก วันใหม่เริ่มขึ้นแล้ว เสื้อคลุมยาวสีขาวเป็นลอนคลื่นน้อย ๆ ยามต้องสายลมฤดูร้อนเมื่อพวกเขาเดินผ่านทหารยามแบล็ควอชที่ยืนนิ่งและโดดเดี่ยวราวพวกเขายืนตรงนั้นเป็นศตวรรษ เบื้องหน้าโค้งประตูเหล็กสลักเงินและงาช้าง พวกเขาเดินผ่านเร็วรีบ มีเพียงเสียงเบา ๆ และเสียงฝีเท้าบนทางกรวดหินที่ทำลายความเงียบของวันใหม่เมื่อพวกเขาก้าวผ่านไปในเงามืดใต้ต้นสนห่างออกไป ผู้ถูกเลือกคือกลุ่มผู้แลเอลคราย พฤกษาแปลกประหลาดน่าอัศจรรย์ใจที่ยืนต้นตระหง่านกลางอุทยาน พฤกษานี้ ตามที่ตำนานกล่าวไว้ เป็นผู้คุ้มครองต่อต้านความชั่วร้ายแรกเริ่มที่เกือบจะทำลายเหล่าเอลฟ์เมื่อศตวรรษที่แล้ว ปีศาจร้ายที่ถูกขังจากโลกตั้งแต่ก่อนการกำเนิดของมนุษย์ ในช่วงเวลาต่อมา ก็มีกลุ่มผู้ถูกเลือกที่คอยเฝ้าถนอมเอลคราย จนกลายเป็นธรรมเนียมสืบทอดต่อมายังลูกหลานชาวเอลฟ์ ความเชื่อที่พวกเอลฟ์ยึดมั่นว่าเป็นทั้งเกียรติอันสูงส่งและหน้าที่อันสำคัญยิ่ง แต่ก็มีเหตุแห่งความสำคัญน้อยนักในกลุ่มขบวนที่เดินผ่านอุทยานเช้านี้ สองร้อยสามสิบวันในภาระหน้าที่ จิตวิญญาณแห่งความเยาว์วัยไม่อาจสงบนิ่งได้ ความรู้สึกตื่นเต้นในความรับผิดชอบที่ถูกมอบหมายให้ผ่านมานานแล้ว และกลุ่มผู้ถูกเลือกแห่งเหล่าเอลฟ์ก็เป็นเพียงหนุ่มน้อยหกคน กำลังมุ่งหน้าไปทำหน้าที่ที่พวกเขาได้กระทำกันมาทุกวันตั้งแต่ที่ได้รับเลือก งานเก่า ๆ แสนคุ้นเคย - เอ่ยทักทายพฤกษายามตะวันขึ้น มีเพียงลอเรน ที่อ่อนวัยที่สุดในกลุ่ม นิ่งเงียบ เขาเดินหลังคนอื่น ๆ เล็กน้อย ไม่ได้เข้ากลุ่มสนทนาไร้สาระ ศีรษะแดงเพลิงก้มต่ำอย่างใช้ความคิด ใบหน้านิ่วขมวด จมอยู่ในความคิดตนเองจนเขาไม่รู้สึกเลยเมื่อเสียงสนทนาเบื้องหน้าเงียบหาย หรือเสียงฝีเท้าถอยร่นลงกลับมาข้างกาย จนมือหนึ่งสัมผัสแขน เมื่อนั้น ใบหน้าแห่งความว้าวุ่นก็เงยขึ้นอย่างฉับพลัน แลเห็นเจสจ้องเขาอยู่ “เป็นอะไรไป ลอเรน? เจ้าไม่สบายหรือเปล่า?” เจสเอ่ยถาม เพราะว่าเขาแก่กว่าคนอื่น ๆ เจสจึงกลายเป็นหัวหน้ากลุ่มผู้ถูกเลือก ลอเรนส่ายศีรษะ แต่รอยขมวดบึ้งไม่ได้จางหายจากใบหน้าเขาทั้งหมด “ข้าไม่เป็นไร”   Create Date : 07 มกราคม 2548 12 comments Last Update : 7 มกราคม 2548 10:24:19 น. Counter : 1337 Pageviews. Share Tweet

“อะไรสักอย่างกวนใจเจ้าอยู่ เจ้าดูเศร้าซึมตลอดเช้าเลย ลองคิดดูแล้ว เมื่อคืนเจ้าก็ค่อนข้างเงียบ ๆ เหมือนกันนะ” มือของเจสบนไหล่เลื่อนจับให้เอลฟ์หนุ่มน้อยหันมาหาเขา “ไม่เอาน่า บอกมาเถิด ไม่มีใครบังคับให้เจ้าทำงานหากเจ้ารู้สึกไม่ดี” ลอเรนลังเล แล้วก็ถอนใจและพยักหน้า “ก็ได้ คือเอลครายน่ะ เมื่อวาน ตอนอาทิตย์ตก ก่อนพวกเราจะจากนางมา ข้าคิดว่าข้าเห็นจุดอะไรสักอย่างบนใบของนาง มันเหมือนกำลังเหี่ยวแห้ง” “เหี่ยวแห้งเหรอ? เจ้าแน่ใจนะ? ไม่มีอะไรแบบนั้นเกิดขึ้นกับเอลครายดอก – อย่างน้อยก็ตามที่พวกเรารู้มา” เจสเอ่ยอย่างฉงนใจ “ข้าคงดูผิดไป” ลอเรนยอมรับ “มันมืดแล้ว ข้าบอกตัวเองว่าบางทีอาจเป็นเงาบนใบไม้ แต่เมื่อข้าพยายามนึกอีก ข้ายิ่งคิดว่ามันเป็นใบไม้แห้ง” มีเสียงพูดกระซิบกระซาบจากคนอื่น ๆ และหนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น “นี่เป็นความผิดของอัมเบอร์เล่ ข้าบอกแล้วว่าสิ่งเลวร้ายจะเกิดขึ้นจากการที่มีเด็กผู้หญิงถูกเลือกด้วย” “แต่ก็เคยมีผู้หญิงคนอื่น ๆ ถูกคัดเลือกนะ และก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะเรื่องนี้” ลอเรนกล่าวค้าน เขาชอบอัมเบอร์เล่เสมอ นางไม่เคยถือตัว แม้ว่านางเป็นถึงนัดดาแห่งองค์กษัตริย์เอเวนทีน อีเลสเซดิล “แต่ก็ไม่ใช่ในห้าร้อยกว่าปีนี้นะ ลอเรน” คนอื่น ๆ กล่าว “เอาล่ะ พอได้แล้ว” เจสแย้ง “เราตกลงกันว่าจะไม่พูดถึงอัมเบอร์เล่ พวกเรารู้แล้วนี่” เขายืนนิ่งขณะหนึ่ง ครุ่นคิดสิ่งที่ลอเรนได้กล่าวมา แล้วก็ยักไหล่ “มันคงแย่นักหากมีอะไรเกิดขึ้นกับพฤกษาโดยเฉพาะยามที่นางอยู่ในความดูแลของพวกเรา แต่อย่างไง ทุกสิ่งก็ไม่คงทนยั่งยืนตลอดกาล” ลอเรนตกใจ “แต่เจส ยามพฤกษาอ่อนแอลง ที่กักขังจะเสื่อมและอสูรร้ายข้างในจะเป็นอิสระ ... “ “เจ้าเชื่อเรื่องเล่าเก่าแก่นี้ด้วยเหรอ ลอเรน?” เจสหัวเราะ ลอเรนจ้องเอลฟ์สูงวัยกว่า “แล้วเจ้าถูกเลือกได้อย่างไงหากเจ้าไม่เชื่อ?” “ข้าจำไม่ได้ว่าข้าถูกถามว่าเชื่อหรือเปล่าตอนข้าถูกเลือก ลอเรน เจ้าถูกถามด้วยเหรอ?” ลอเรนส่ายศีรษะ ผู้ปรารถนาที่จะเป็นกลุ่มผู้ถูกเลือกไม่เคยถูกซักถามอะไรเลย พวกเขาเพียงมายืนเบื้องหน้าพฤกษา – เอลฟ์อ่อนเยาว์ที่กำลังย่างกรายเข้าสู่วัยหนุ่มและวัยสาวในอีกปีข้างหน้า ในยามตะวันขึ้นของปีใหม่ พวกเขาจะเดินผ่านกิ่งก้านของนาง หยุดรอขณะหนึ่งเพื่อให้นางยอมรับ คนที่นางแตะไหล่จะกลายเป็นผู้ถูกเลือกคนใหม่ รับใช้นางจนครบปี ลอเรนยังคงระลึกถึงความรู้สึกปิติยินดีระคนความภาคภูมิใจยามที่กิ่งก้านเล็กเรียวโน้มลงมาสัมผัสและได้ยินนางเอ่ยนามของเขา และเขาก็จดจำได้เช่นกัน ความประหลาดใจของทุกคนเมื่ออัมเบอร์เล่ได้ถูกเรียก ...   โดย: BeeJang 7 มกราคม 2548 10:16:41 น.

“มันก็แค่นิทานหลอกเด็ก” เจสกล่าว “หน้าที่อันแท้จริงของเอลครายคือให้ชาวเอลฟ์ระลึกถึงว่าพวกเขา เช่นเดียวกับนาง ยังคงเหลือชีวิตรอดพ้นอยู่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงทั้งหมดที่เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์ของโฟร์แลนด์ นางเป็นสัญลักษณ์แห่งความแข็งแกร่งของชาวเรา ลอเรน – ไม่มีอะไรอื่นอีก” เขาพยักเพยิดให้ทุกคนเดินต่อไปยังอุทยาน ลอเรนจมอยู่กับความคิดอีก ท่าทีละเลยในตำนานแห่งพฤกษาของเอลฟ์สูงวัยกว่าทำให้เขาว้าวุ่นใจ แน่ล่ะ เจสมาจากนคร และลอเรนสังเกตว่าผู้คนในอาร์บอร์ลอนเหมือนจะไม่ยึดถือในความเชื่อเก่าก่อนเหมือนผู้คนในหมู่บ้านเล็ก ๆ ทางตอนเหนือที่เขาเติบโตมา แต่เรื่องราวของเอลครายและที่คุมขังไม่ใช่เพียงเรื่องเล่า – มันเป็นพื้นฐานของทุกสิ่งที่เป็นเอลฟ์อย่างแท้จริง เหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ของพวกเขา มันเกิดขึ้นนานมากแล้ว ก่อนการถือกำเนิดของโลกใหม่ เกิดสงครามครั้งยิ่งใหญ่ระหว่างความดีงามและเลวร้าย – สงครามที่เอลฟ์ได้รับชัยชนะโดยการสรรสร้างเอลครายและที่ขุมขังเนรเทศอสูรร้ายไปสู่ความมืดมิดไร้กาลเวลา และตราบนานเท่านานที่เอลครายยังอยู่ดี เหล่าปีศาจจะถูกกักขังจากแผ่นดินตราบนั้น ตราบที่เอลครายยังอยู่ดี ... เขาส่ายศีรษะอย่างฉงนสงสัย บางทีรอยแห้งอาจเป็นเพียงจินตนาการของตนเอง หรือแสงกระทบลวงตา หรือหากไม่ใช่ มันก็ต้องมีทารเยียวยา ยังมีทางเยียวยาเสมอ ครู่ต่อมา เขายืนอยู่กับคนอื่น ๆ เบื้องหน้าพฤกษา ด้วยความลังเล เขาเงยหน้า และถอนใจอย่างโล่งอก มันเหมือนว่าเอลครายดูไม่เปลี่ยนแปลง ยืนต้นงามสง่า ลำต้นสีเงินอ่อนนวลสูงเหยียดเบื้องบนกับกิ่งก้านเรียวแหลมมากมายที่คงความสมดุลย์งดงามเต็มไปด้วยใบไม้ห้าแฉกสีเลือด ตรงโคนต้น มอสเขียวเป็นทางยาวราวลานวิ่งผ่านรอยแยกราบเรียบของเปลือกไม้ดั่งลำธารมรกตไหลผ่านหุบเขา ไม่มีรอยตำหนิใดบนลำต้นเลย แม้แต่ริ้วขีดข่วน ไม่มีกิ่งก้านใดแตกหักบุบสลาย ช่างงามนัก เขาคิดในใจ และมองดูนางอีกครั้ง เขาไม่เห็นร่องรอยใดที่เขาหวาดหวั่น คนอื่น ๆ ไปหยิบอุปกรณ์ที่ใช้ดูแลพฤกษาและเพื่อบำรุงรักษาอุทยาน แต่เจสดึงลอเรนไว้ “วันนี้เจ้าอยากทักทายนางไหม ลอเรน?” เขาถาม ลอเรนเอ่ยขอบคุณอย่างตะกุกตะกัก เจสยอมสละเวร หน้าที่พิเศษของงานให้ เพื่อพยายามปลอบขวัญเขา เขาก้าวไปข้างหน้าใต้กิ่งก้านที่แผ่กว้าง วางมือบนลำต้นราบเรียบ คนอื่น ๆ ต่างมารวมกันถัดออกไปด้านหลังเพื่อเตรียมเอ่ยอรุณสวัสดิ์ เขาเงยหน้ามองหาแสงสว่างแรกของดวงตะวันที่จะส่องกระทบร่างของนาง   โดย: BeeJang 7 มกราคม 2548 10:17:00 น.

เมื่อนั้นเขาถอยชะงัก ใบไม้เหนือเขาต่างมืดคล้ำด้วยรอยแห้ง หัวใจของเขาหล่นวูบ มันมีรอยแห้งตรงอื่น ๆ เช่นกัน กระจายไปทั่วพฤกษา มันไม่ใช่แสงกระทบหลอก ๆ หรือเงาสลัว มันเป็นความจริง เขารีบพยักเพยิดไปทางเจส แล้วชี้ให้เห็นเมื่อคนอื่นเข้ามาหา มันเป็นพิธีปฏิบัติว่าในเวลานี้ว่าพวกเขาจะไม่เอ่ยคำใด แต่เจสอ้าปากค้างเมื่อเขาเห็นความเสียหายที่เกิดขึ้น ทั้งสองเดินรอบพฤกษาช้า ๆ แลเห็นรอยจุดทุกที่ บางแห่งเห็นได้ยากนัก บางส่วนก็คล้ำไปทั้งใบจนสีแดงฉานเกือบจะจางหายไป ไม่ว่าความเชื่อใด ๆ ที่ได้เคยกล่าวอ้างเกี่ยวกับพฤกษา เจสตัวสั่นสะท้านและใบหน้าสะท้อนความตื่นตระหนกเมื่อเขากลับไปกระซิบปรึกษาคนอื่น ๆ ลอเรนขยับตัวจะไปหาพวกเขา แต่เจสรีบส่ายศีรษะ ขยับมองเหนือพฤกษา เมื่อแสงอรุณเริ่มจับยอดไม้เบื้องบน ลอเรนรู้หน้าที่ และเขาหันกลับไปยังพฤกษาอีกครั้ง ไม่ว่าอะไรก็ตามที่จะเกิดขึ้น ผู้ถูกเลือกจะต้องทักทายเอลครายดั่งที่เขาเคยทำกับนางทุกวันตั้งแต่วันแรกแห่งการก่อตั้งภาคี เขาวางมืออย่างแผ่วเบาบนลำต้นสีเงินและเมื่อคำทักทายกำลังจะหลุดจากริมฝีปาก กิ่งเรียวเล็กของพฤกษาโบราณแตะสัมผัสไหล่ของเขา - ลอเรน - เอลฟ์หนุ่มกระโดดโหยงกับเสียงเรียกนามของตน แต่ไม่มีใครเอ่ยคำใด เสียงนั้นดังอยู่ในใจ เสียงเล็ก ๆ ที่มากกว่านิมิตแห่งใบหน้าตนเอง มันคือเอลคราย! เขาหยุดหายใจ หันศีรษะเพื่อเหลือบมองกิ่งไม้ที่วางแนบไหล่ตนเองก่อนจะหันกลับอีกครั้ง ความสับสนวิ่งพล่านทั่วกาย เพียงครั้งเดียวที่นางเคยเอ่ยกับเขา – ในวันคัดเลือก นางเอ่ยนามเขา นางเอ่ยนามทุกคน นั้นเป็นครั้งสุดท้าย นางไม่เคยเอ่ยคำใดกับพวกเขาอีกนับแต่นั้นมา ไม่เคยเลย – เว้นเพียงอัมเบอร์เล่ แน่นอน แต่อัมเบอร์เล่ไม่ใช่หนึ่งในพวกเขาอีกแล้ว เขารีบหันมองคนอื่นที่จ้องมองเขาตอบ สงสัยว่าทำไมเขาถึงนิ่งชะงัก จากนั้นกิ่งไม้ก็เลื่อนจากไหล่ของเขาลงมาโอบกอดเขาหลวม ๆ เขาสะดุ้งอย่างไม่ได้ตั้งใจกับสัมผัสนั้น - ลอเรน เรียกผู้ถูกเลือกมาหาข้า – นิมิตปรากฏอย่างรวดเร็วและหายไป ลอเรนผงกศีรษะเรียกสหายอย่างลังเล พวกเขาก้าวเข้ามา คำถามติดอยู่ในริมฝีปากเมื่อพวกเขาจับจ้องไปยังลำต้นสีเงินของพฤกษา กิ่งไม้โน้มต่ำแตะสัมผัสแต่ละคน เสียงของเอลครายกระซิบแผ่วเบา - ฟังข้า จดจำสิ่งที่ข้าจะบอกเจ้า อย่าทำให้ข้าผิดหวัง -   โดย: BeeJang 7 มกราคม 2548 10:17:19 น.

ความหนาวสะท้านแผ่ซ่าน อุทยานแห่งชีวิตห่อหุ้มไปด้วยความเงียบงันล้ำลึกราวกับทุกสิ่งบนโลกมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่มีชีวิตอยู่ นิมิตแล่นสู่จิตใจ พุ่งผ่านแต่ละคนอย่างรวดเร็ว นิมิตอันน่าสะพรึงกลัว หากพวกเขาทำได้ ผู้ถูกเลือกคงหันหนี หลบรี้ ซ่อนเร้นจนกว่าฝันร้ายที่คุกคามพวกเขาจะผ่านเลยไปและถูกลืมเลือน แต่พฤกษาดึงเขาไว้ นิมิตยังคงไหลผ่านและความหวาดหวั่นก่อตัวขึ้น จนพวกเขารู้สึกว่าไม่อาจทนได้อีกแล้ว และแล้วทุกอย่างก็จบสิ้น เอลครายนิ่งสงบอีกครั้ง กิ่งก้านยกออกจากไหล่และยืดยาวแผ่กว้างรับแสงอรุณอบอุ่น ลอเรนยืนนิ่ง น้ำตาไหลอาบแก้ม ผู้ถูกเลือกทั้งหมดหันมองกันและกัน ในความคิดของแต่ละคน ความจริงถูกเอ่ยกระซิบอย่างไร้เสียง ตำนานไม่ใช่เพียงตำนาน ตำนานมีชีวิต ความชั่วร้ายยังคงหลับไหลเลยพ้นที่กักขังที่เอลครายควบคุมอยู่ นางคอยช่วยปกปักรักษาชาวเอลฟ์ และตอนนี้ นางกำลังจะตาย **************************** End of Chapter 1 **************************** เล่มนี้เป็นเล่มที่สองใน Series Shannara ค่ะ อ่านบทแรก แล้วรู้สึกอยากจะแปล ^ __ ^ ถ้าผู้ใดอยากอ่านต่อ กรุณาไปซื้ออ่านนะคะ บีจังแปลเล่มละบทว่าจะไปลง web เป็น example chapter หุหุ   โดย: BeeJang 7 มกราคม 2548 10:17:40 น.

สวัสดีค่าคุณบี มาทักค่าๆ ^__^// คุณบีแปลดีจัง เชียร์ให้แปลทั้งเล่มเลยค่ะ ^^//   โดย: นานานะจัง IP: 210.86.223.23 7 มกราคม 2548 16:30:54 น.

แฮ่ แปลทั้งเล่ม ตายก่อนแหง ๆ หุหุ   โดย: BeeJang IP: 168.120.27.170 7 มกราคม 2548 20:46:54 น.

อ๊ะ ผมพลาดบล็อกของคุณบีจังไปได้ไง แหมเล่นทำเงียบๆเลยแฮะ ^^ แอดไว้ละครั เดี๋ยวมาดูความก้าวหน้าใหม่อีกที   โดย: Digi (DigiTaL-KRASH!!! ) 8 มกราคม 2548 9:52:28 น.

เป็นแฟนShannara เหมือนกันค่ะ เคยอ่านแต่ภาษาไทย แต่เจอที่ทั่นบีจังแปลแล้ว อยากอ่านต่อ!!! >< สงสัยต้องหาฉบับอังกฤษมามั่งซะแล้ว (จะอ่านรู้เรื่องมั้ยน้า หึหึหึ)   โดย: wanderer IP: 203.150.116.12 12 มกราคม 2548 1:13:39 น.

กำลังอ่านเล่ม 1 The sword of shannara อยู่ค่า ปิ๊ง Menion the prince of LEAH ตั้งแต่แรกที่พี่แกโผล่มา นิสัยเจ๋งดี เราแอบจิ้นวายๆกับ Sheaด้วย (อ๋าย ทั่นTerry อย่าตื้บหนู!)   โดย: wanderer IP: 203.150.121.45 5 กุมภาพันธ์ 2548 20:03:46 น.

เพิ่งผ่านมาเห็น อ่าน series นี้มาตั้งแต่ออกมาแรกๆ ถึงแม้จะไม่ได้ตามอ่านตลอด แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะซื้อหนังสือเก็บไว้ ขอบคุณครับสำหรับบทแปลภาษาไทยด้านบน   โดย: k_ktp 7 มกราคม 2549 18:44:35 น.

เเล้วได้อ่าน First King of Shannara ยังครับ   โดย: Thaumaturge IP: 118.175.64.125 3 พฤศจิกายน 2551 13:37:34 น.

^ ^ ขอโทษที่ตอบช้าค่ะ พอดีไม่ค่อยได้เข้าบล้อค ได้อ่านแล้วค่ะ บีจังอ่าน Shannara ครบค่ะ ยกเว้น Genesis ที่เป็นสามเล่มอันใหม่ล่าสุดค่ะ   โดย: BeeJang 14 พฤศจิกายน 2551 23:33:42 น.