เกิดเป็นผู้หญิงแท้จริงแสนลำบาก เกิดมามีสรีระที่อรชนอ้อนแอ้น มองอย่างไรก็อ่อนแอกว่าผู้ชาย ซ้ำร้ายยังต้องกลายเป็นอาหารตาของผู้ชายบางกลุ่ม ที่ต้องมองรูปร่างผู้หญิง เป็นงานอดิเรก มองยังไม่เท่าไร เพราะถึงจะมองแต่เอาไปไม่ได้ มันกลับมีบางพวก ที่ขอเรียกเลยว่าเป็นพวกโรคจิต ที่ต้องเรียกว่าโรคจิตเพราะจิตไม่เป็นปกติ เห็นรูปร่างผู้หญิงที่ไม่ใช่ภรรยาตัวเองแล้วเกิดอารมณ์ อยากจับโน่นแตะนี่ หรือไม่ก็พวกชอบโชว์ พวกนี้ต้องเป็นจิตไม่ปกติ ต้องมานั้ง “ว้าว” ให้คนอื่นดู อย่างเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นสดๆร้อน น้องๆคนไหนที่ต้องขึ้นรถะมล์ไปโรงเรียน หรือไปทำงาน ส่วนตัวเชื่อว่า ผู้หญิงแทบทุกคนที่เคยใช้บริการรถสาธารณะต้องเคยโดน เมื่อเช้า นั้งรถเมล์ จากที่บ้านไปที่ทำงานตามปกติ นั่งฟังเพลง ปล่อยอารมณ์ให้ครื้นเครง เพราะรถติดมาก แต่สักพักรู้สึกอุ่นๆบริเวณรักแร้ เริ่มคิดว่าไม่ใช่เพราะเสื้อแล้ว รับหันกลับไปดู เฮ้ย นี่มันมือคนนี่นา มือใครอ่ะ เลยตัดสินใจรวบรวมความกล้าหันหลังกลับไปดู ผู้ชายนี่ ตัวใหญ่มาก ใส่แว่นตาดำ เชิ๊ตดำ นั้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เราก็เลยลุกขึ้น มองหน้ามัน มันทำเป็นไม่รู้เรื่อง คือมือยังวางมาที่เบาะเราเอง เราจึงลุกเปลี่ยานที่นั่ง คิดในใจ ทำไมมันกล้าขนาดนี้! คนเต็มรถ แต่เราก็ยังเจ็บใจตัวเอง ทำไมไม่กล้าโวยวาย ทั้งๆที่ก็เป็นคนกล้านะ รู้สึกอาย เจ็บใจ และโกรธ แต่ยังดีนักหนา ที่มันไม่ล้วงมาถึงหน้าอกหน้าใจ คิดแล้วยังเสียใจ น่าจะโวยวายให้มันได้อาย จะได้ไม่ไปทำกับใครอีก อุทาหรณ์เรื่องนี้ อยากให้เพื่อนหญิงทุกคน กล้านะคะ อย่าไปกลัวพวกโรคจิต บอกตัวเอง ท่องไว้เลย หากเราบังเอิญซวยไปเจอ อย่าปล่อยมันไว้ เราเริ่มท่องไว้แล้ว ถ้าเราซวยอีกจะไม่ปล่อยพวกมัน!!!