|
|
เข็มทิศชีวิต.....ภาคที่ 7
ภาคที่ 7 ทุกอย่างรวมลงที่.....ใจ
O ใส่ปุ๋ยให้ต้นไหน ต้นนั้นจะเติบโตในใจเรา
ในใจเราทุกคนมีทั้งเมล็ดพันธุ์ที่ดีและไม่ดี มีทั้งความเมตตา ความสงบ ปัญญา ความโกรธ ขี้หงุดหงิด อิจฉา นินทา โลภมาก ที่สำคัญก็คือ วันนี้เราให้ปุ๋ยกับเมล็ดพันธุ์ไหน ต้นนั้นก็จะเติบโตเบ่งบานในใจเรา ถ้าเราไม่ให้อาหารมัน คอยลิดรอนกิ่งก้าน ตัดราก ถอนโคน วันหนึ่งมันก็ต้องตายไป เราต้องการชีวิตอย่างไร ก็ให้ปุ๋ยให้อาหารเมล็ดพันธุ์ที่เราต้องการ
O หว่านเมล็ดพันธุ์
ทุกอย่างที่เราได้เรามีในชีวิต มีเหตุมีผลสมบูรณ์อยู่ในตัวเสมอ ทุกคำพูด การกระทำ ความคิด เหมือนเรากำลังหว่านเมล็ดพันธุ์ลงในแปลงชีวิตเราถ้าเราหว่านความคิด คำพูด และการกระทำที่ไม่ดี ผลที่ได้ออกมาก็เป็นตามนั้น เพียงแค่รอเวลาผลิดอกออกผลเหมือนต้นไม้ที่เราปลูก รวมทั้งปัจจัยแวดล้อมภายนอกที่จะส่งผลให้ดอกผลนั้นเกิดช้าหรือเร็ว แต่ที่แน่ๆ หว่านหนามได้หนาม หว่านทุเรียนได้ทุเรียน
ถ้าเรารู้แน่ๆ ว่า นินทา 1 ครั้งต้องถูกนินทาเป็น 100 ครั้ง โกง 1 ต้องถูกโกงเป็น 100 ครั้ง นอกใจ 1 ครั้งต้องถูกนอกใจเป็น 100 ครั้ง เราจะไม่กล้าเลย เราจะระมัดระวังกับการหว่านเมล็ดพันธุ์ลงในแปลงชีวิตเราแต่ละขณะๆ
มีคนเคยถามว่า แล้วอดีตที่เราเคยทำล่ะ ถ้าเราทำอะไรลงไปแล้ว เราจะต้องรับผลอีกหลายๆ เท่า อย่างนี้ก็แย่เลย เพราะเราทุกคนก็ทำสิ่งไม่ดีมาเยอะมากๆ ในอดีต แล้วเราจะทำอย่างไร
* เข็มทิศ
วันนี้เราปลูกอะไรในใจเรา
O น้ำกับเกลือ
พระพุทธเจ้าเคยตรัสเปรียบเทียบว่า ความดีที่เราทำในอดีตเปรียบเหมือนน้ำใสๆ ในแก้ว ความชั่วที่เราทำในอดีตเหมือนเกลือ 1 กำมือ น้ำ 1 แก้ว เกลือ 1 กำมือ เค็มดื่มไม่ได้ แต่ถ้าเราเฝ้าสังเกตตามดู ตามรู้จิตใจตัวเองทุกขณะที่คิด ทำ พูด เราก็สามารถประคองไม่ให้เกลือเพิ่ม เมื่อเราศึกษาเข้ามาที่ตัวเองมากขึ้น จิตใจเราก็จะละเอียด ประณีต มีความสุขกับการทำความดี ศึกษานำมาใส่ในชีวิตเรามากขึ้น น้ำใสในแก้วก็จะเพิ่มเป็น 1 แม่น้ำ 1 มหาสมุทร น้ำใส 1 มหาสมุทรกับเกลือแค่ 1 กำมือ ไม่เค็ม ดื่มได้ เราเปลี่ยนสิ่งที่เราทำในอดีตไม่ได้แต่เราสามารถเริ่มตั้งแต่ขณะนี้ เดี๋ยวนี้ ระวังไม่ให้เกลือเพิ่ม แล้วเพิ่มน้ำอย่างเต็มกำลังได้
เปรียบเหมือนถ้าเรามีต้นทุนผลจากการทำความดีของเราสัก 1 ล้านหน่วย แล้วต้องชดใช้ผลการทำความชั่วของเรา 1,000 หน่วย เราก็ไม่เดือดร้อนมาก แต่ถ้าเรามีต้นทุนความดีอยู่แค่ 100 หน่วย แต่ต้องชดใช้หนี้ที่เป็นผลจากการทำความชั่ว 1,000 หน่วย เราต้องลำบากเดือนร้อนอย่างแน่นอน
การดูจิตดูใจเป็นสิ่งดีที่สุด มีค่าที่สุดในชีวิตเรา เพราะถึงแม้เราจะไม่เหลือหน้าตักต้นทุนบุญกุศลอยู่เลย แล้วต้องพบกับเคราะห์ร้ายปัญหานานา ทันทีที่เรารู้ทันใจที่กำลังจะทุกข์เศร้าโศกเสียใจ ทันทีที่รู้ ใจก็หยุดปรุงแต่งความทุกข์ เราจะสามารถยกออกจากความทุกข์ได้ทันที
เวลาที่เราเริ่มฝึกใหม่ๆ เราก็อาจจะเผลอปล่อยใจจมลงไปในความทุกข์นานาหน่อย แต่ด้วยความตั้งใจที่จะหมั่นรู้สึกตัว เราจะหมั่นรู้และรู้เร็วขึ้น ไม่ปล่อยให้ใจหลงไปนาน แรกๆ อาจจะดูเป็นเรื่องยาก แต่เราต้องเข้าใจเวลาที่เราสะสมความไม่รู้ ความหลง ฉันรักเธอ เธอรักฉันนิรันดร เราสะสมกันมาทุกขณะจิต ทั้งชีวิต เวลาที่เราจะมาสะสมปัญญา ความรู้สึกตัว เราจะสะสมครั้งเดียวแล้วให้ขาดจากความหลงทันทีเลยได้ยังไง เป็นเรื่องปกติที่เราต้องฝึกฝน เหมือนกับทุกอย่างที่เราทำ ที่ต้องอาศัยความชำนาญด้วยการฝึกฝน สร้างทุนทางใจที่ใครก็มาแย่งไปไม่ได้
O ทรัพย์ภายใน
มีสมบัติบางอย่าง ซึ่งคนจะโกง ขโมย หรือแย่งไปจากเราไม่ได้ อยู่กับตัวเราตลอดเวลา และเป็นตัวกำหนดให้ชีวิตเราขึ้นสูงหรือลงต่ำ คุณสมบัติในใจที่จำเป็นต่อชีวิตเรา ได้แก่
1. ศรัทธา ความเชื่อในเหตุและผลของการกระทำ ความตั้งใจในการพัฒนาใจตัวเอง เรียนรู้เป็นประสบการณ์ในทุกสถานการณ์แวดล้อม
2. ความพยายามรักษาใจ ความคิด การกระทำ คำพูด ไม่ให้ทำร้ายตัวเองและคนอื่น พยายามแก้ไข ปรับปรุง สิ่งไม่ดีที่เคยทำในอดีต คอยระวังไม่ให้เกิดขึ้นอีก
3. ความใฝ่ใจในการเรียนรู้ เข้ามาถึงจิตใจตัวเอง
4. การทำบุญ ให้ทาน เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ให้อภัย เป็นกระแสดีๆ ที่ไหลออกไปจากใจ เป็นพลังงานที่ผู้อื่นรับได้ สัมผัสได้ถึงกระแสบริสุทธิ์ดีงาม ดึงดูดสิ่งที่ดีงามกลับมาสู่ชีวิตเรา (เป็นเคล็ดลับสำหรับคนเก่งที่เคยสงสัยว่าทำไมตัวเองเก่ง แต่ไม่เฮง)
5. ปัญญาความเข้าใจธรรมชาติของสรรพสิ่ง รวมถึงจิตใจตัวเอง ทำให้เรารู้เหตุผล รู้ว่าควรทำอะไร ทำอย่างไร วางใจอย่างไร เข้าใจคุณโทษ ประโยชน์ของสิ่งตางๆ ด้วยปัญญาภายในที่ได้จากการฝึกฝน อบรม สังเกต เข้ามาที่จิตใจตัวเอง ด้วยสติคือจิตใจที่คอยรู้ทัน ด้วยสมาธิคือใจที่ตั้งมั่นไม่ไหลไปตามอารมณ์ แม้จะเป็นอารมณ์ที่ดีอย่างความสงบ ก็ไม่หลงเคลิบเคลิ้มไป
ทรัพย์ภายในเป็นทุนทางใจที่ทำให้ชีวิตไม่อ้างว้าง อับจน เป็นทุนที่สำคัญที่สุดในการสร้างทรัพย์ภายนอก สร้างชีวิตที่มั่นคง มีความสุขอย่างแท้จริง
* เข็มทิศ
เราสะสมทุนบุญกุศลและทรัพย์ภายในไว้บ้างหรือเปล่า
O ภูเขาไฟใส่ตะเกียบ....ย่อปัญหาด้วยปัญญา
บ่อยครั้งที่เราเลือกเหตุการณ์ต่างๆ และคนรอบๆ ตัวเราให้เป็นอย่างใจเราไม่ได้ แต่เราสามารถใช้สติปัญญาที่ฝึกดีแล้วของเรา หาทางพัฒนาสิ่งที่มีอยู่ให้ดีขึ้นได้ ด้วยการจดจ่อที่การทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด
ปัญหาเหมือนภูเขา ปัญญาเหมือนตะเกียบ
คนที่ไม่ฝึกจิตใจตัวเอง ปล่อยให้ใจไหลไปคิดถึงแต่สิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์ เหมือนตัวเราเป็นเหยื่อตลอดเวลา ปัญหาก็จะดูยิ่งใหญ่เท่าภูเขา แต่ในเมื่อเรารู้ว่าขนาดตัวเรายังเป็นของที่ไม่อยู่กับเราตลอดไป แล้วปัญหาจะอยู่ตลอดไปได้อย่างไร
ที่ญี่ปุ่นมีคำถามให้คนพยายามเอาตะเกียบคีบภูเขาไฟ คนเข้าแข่งขันก็พยายามจะคิดหาหนทาง จะทำตะเกียบให้ใหญ่บ้าง แต่เด็กชายคนหนึ่งตอบว่า “ไม่เห็นจะยากเลย” เราแค่ถอยออกมาหลายๆ ก้าว มองไปทีภูเขาไฟฟูจิ หยิบตะเกียบขึ้นมาใกล้ๆ ตาแค่นี้ ภูเขาไฟฟูจิก็สามารถเข้ามาอยู่ในตะเกียบของเราได้แล้ว
ปัญหาในชีวิตก็เหมือนกัน เพียงเราถอยหลังออกมาดู ด้วยใจที่ผ่อนคลายเหมือนเป็นปัญหาของคนอื่น ก็ย่อขนาดของปัญหาลงไปได้เยอะแล้ว แทนที่จะเอาตัวเองไปอยู่ใต้ภูเขาไฟฟูจิ ใต้ปัญหาที่ทำให้เห็นภูเขาหรือปัญหาใหญ่ขึ้น เราก็สามารถพิจารณาปัญหาจากมุมที่อยู่ห่างออกมา เห็นหนทางมากมายที่จะแก้ปัญหาได้ ถึงบางเรื่องแก้ไม่ได้ เปลี่ยนให้เป็นอย่างใจไม่ได้ การวางใจจดจ่ออยู่ที่การทำหน้าที่ อย่างน้อยใจเราก็ทุกข์น้อยลง
ปัญหาดูใหญ่เมื่อใจจดจ่ออยู่กับมัน ใจจดจ่อที่การแก้ปัญหาและการทำ หน้าที่ปัญหาเล็กลง....ทางออกมากขึ้น
The greatest adventures are experienced in the soul……not across oceans or desserts.
- Dagobert D. Runes -
O ไม่มีเวลาท้อ
ตอนที่ดิฉันเป็นเด็ก ขอคุณพ่อคุณแม่ไปเรียนหนังสือที่อังกฤษ ติดต่อโรงเรียน ติดต่อที่พัก เดินทางไปเอง พอไปถึงสนามบินฮีทโทรว์ในลอนดอน เจ้าของบ้านที่สัญญาว่าจะมารับไม่มา เราก็หิ้วกระเป๋าเดินทางขึ้นรถประจำทางเข้าเมือง จนกระเป๋าปลาเค็มที่แม่ให้มาหายไปใบหนึ่ง พอไปถึงบ้านที่จะไปอยู่ เจ้าของบ้านเปิดประตูมาบอกว่า พอดีลูกชายมาจากสก๊อตแลนด์มาพักอยู่ด้วย อีกสองอาทิตย์เธอค่อยกลับมาก็แล้วกัน แล้วก็ปิดประตูลง จำได้ว่าตอนนั้นฟ้าที่มืดมัวของกรุงลอนดอนดูมืดสนิท หิมะที่ค่อยๆ ตกลงมาหนาวไปถึงหัวใจ ลากกระเป๋าขึ้นรถไปถึงโรงเรียน ขอโทรศัพท์กลับบ้าน ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่น้ำตาไหลกลับข้างใน
ครั้งต่อมา คือตอนที่รุ่นพี่คนไทย โอนสัญญาเช่าบ้านให้เราอยู่ต่อ เก็บค่าเช่าล่วงหน้า แล้วก็หายตัวไป เหลือแต่เจ้าของบ้านตัวจริงที่ยืนยันไม่รับรู้อะไร
หรือเจ้าของบ้านชาวฟิลิปปินส์ที่เราจ่ายค่าเช่าบ้านช้า เพราะเงินจากเมืองไทยเพิ่งโอนมา (สมัยนั้นรัฐบาลเข้มงวดเรื่องการโอนเงินไปต่างประเทศมาก) โยนครก หม้อ กระทะ ข้าวของเราออกมานอกบ้าน เปลี่ยนล็อกที่ประตูเรียบร้อย วันนั้นเป็นวันปีใหม่ โทรฯ กลับเมืองไทย ที่บ้านกำลังฉลองกันอย่างมีความสุข ตัวเองกับน้องสาวหอบหิ้วข้าวของไปนอนเรียงอยู่ข้างๆ พวกโฮมเลส (คนไร้ที่อยู่) ขี้เมาในสถานีรถไฟ
คนที่รู้เรื่องมักจะถามว่าทำไมไม่ท้อ ทำไมไม่กลับเมืองไทย พอมองย้อนกลับไปจำได้ว่าไม่มีเวลาท้อ เพราะมัวแต่ยุ่งกับการแก้ปัญหาที่เข้ามา จนไม่มีเวลาคิดท้อแท้ใจ คิดแต่ว่าทำอย่างไรจะรีบเรียนให้จบ จะได้กลับไปบอกคนไทยว่าตัวเป็นไทย ใจอย่าเป็นทาสเลย
ใจที่จดจ่อที่การทำหน้าที่นอกจากจะทำให้ปัญหาเล็กลงแล้ว ยังเป็นการลับสติปัญญาของเรา เพราะชีวิตมนุษย์ต้องเจอเหตุการณ์ต่างๆ ที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เป็นเรื่องปกติธรรมดาอยู่แล้ว ความสุข ความสำเร็จของแต่ละคน วัดกันที่ใจของใครจะย่อภูเขาให้มาอยู่ในตะเกียบได้มากกว่ากัน
I have simply tried to do what seemed best each day, as each day come.
- Abraham Lincoln -
O ความมั่นคงของชีวิต......ทีไม่มั่นคง
เราทุกคนยอมเหน็ดเหนื่อย อดทน ฟันฝ่าอุปสรรค ตั้งแต่เด็กจนโตก็ด้วยหวังว่าชีวิตเราจะมีความสุข ความมั่นคง แต่ถ้าเราหยุดพิจารณาสักนิดว่า ทุกอย่างที่เราหา ที่เราทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อดูแลนั้น ไม่เคยให้ความสุข ความรู้สึกมั่นคงกับเราอย่างจีรังยั่งยืน มีแต่ทำให้เราเสพติดขาดไม่ได้ และยิ่งต้องหาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตอนที่อยากได้ก็ต้องดิ้นรนเป็นทุกข์ พอได้มาก็เป็นภาระให้คิดถึง เป็นห่วงดูแลกลัวใครมาแย่งไป ถ้าเกิดสูญเสียไปก็ยิ่งทุกข์หนักกว่าคนที่ไม่เคยมีเป็นไหนๆ
แล้วทุกวันนี้เราฝากใจเราไว้กับอะไร เราฝากความมั่นคงของใจเราไว้กับครอบครัว คนรัก ลูก สุขภาพ ทรัพย์สมบัติ อำนาจ ชื่อเสียง และถ้าสิ่งที่เรารักยังอยู่ดีๆ กับเราแบบนี้ เราก็ยังรู้สึกเป็นสุขมั่นคงได้อยู่ แต่เราก็เห็นกันในหน้าหนังสือพิมพ์ทุกวันว่า คนที่มีเงินเป็นหมื่นล้านแสนล้าน หรือมีอำนาจคับประเทศ ก็ยังรู้สึกไม่มั่นคง หวาดกลัว ต้องหาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แล้วบ่อยครั้งที่คนมีเงินเป็นหมื่นล้านแสนล้าน พริบตาเดียว ไม่เหลืออะไรเลย
แล้วเราจะต้องหาเงินหาอำนาจสักเท่าไหร่ จึงจะรู้สึกมั่นคงในชีวิตได้ ความมั่นคงในชีวิตไม่มี มีไม่ได้ เพราะทุกอย่างเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ไม่เป็นอย่างใจให้เราบังคับได้ แล้วเราจะไม่ให้โอกาสตัวเองในการสร้างสิ่งที่เป็นหลักประกันมั่นคง เป็นทรัพย์ภายในที่ไม่มีใครแบ่งไปได้ เป็นสิ่งที่ทำให้เรามีความสุข รู้สึกมั่นคงได้ที่นี่ เดี๋ยวนี้
O หน้าสุดท้าย
สิ่งที่เราทบทวนตัวเองมาตั้งแต่บทที่ 1 ไม่ใช่เรื่องยาก เพียงต้องใช้การเรียนรู้ ฝึกฝน ใจของเราเคยชินกับการเดินผิดทาง หันผิดทิศอยู่ทุกขณะโดยที่เราไม่รู้ตัว คนทั้งโลกนี้รวมทั้งตัวเราเอง เหมือนคนที่หลับฝัน ทั้งชีวิตหลงไปในความคิด ความรู้สึก ตั้งแต่เกิดจนตาย ไม่เคยตื่น ไม่เคยหลุดออกมาจากการครอบงำของความคิด ไม่เคยตื่นอย่างแท้จริง เหมือนนักโทษที่รอวันประหาร เหมือนหมูที่กิเลสเลี้ยงไว้รอวันเชือด
ทางออกทุกอย่างรวมลงที่การฝึกใจเพียงอย่างเดียว เพียงเริ่มกลับมารู้ที่ใจตัวเอง รู้สึกตัว “ตื่น” ขึ้นมา ก็จะเห็นธรรมชาติที่ไม่คงที่ ไม่มั่นคงแน่นอน ไม่ได้อย่างใจทั้งตัวเองและสิ่งรอบตัว
ไม่มีอะไรทำให้เรากระทบกระเทือนได้ ถ้าเราไม่เผลอปล่อยใจหลงกระทบกระเทือน เพียงรู้ทัน เราก็สามารถตั้งหลักให้ชีวิตตัวเอง มีเป้าหมายที่ถูกต้องลำเนินชีวิตด้วยความอิ่มใจอยู่ทุกขณะ เพราะมั่นใจว่ากำลังอยู่บนเส้นทาง บนวิถีชีวิตที่ถูกต้อง มีอุปสรรคก็ไม่ท้อถอย ปรับจิตใจของตัวเอง ปรับแก้วน้ำจนเต็ม อิ่ม พอ มั่นคง
ดำเนินชีวิตเหมือนทุกวันเป็นวันที่สำคัญที่สุดของชีวิต ทำทุกย่างก้าว ทุกลมหายใจอย่างดีที่สุด ให้กับตัวเอง คนที่เรารัก คนที่รักเรา ทำเหมือนไม่มีวันพรุ่งนี้ให้แก้ตัว ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะตายจากเขาเป็นวันสุดท้ายในชีวิต จะเลือกคิด เลือกพูด เลือกทำอย่างไร ในทุกขณะที่สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตเรา
การสำรวจจิตใจตัวเองเป็นสิ่งที่ต้องทำทุกวัน เหมือนการอาบน้ำ แปรงฟัน ลองใช้หนังสือเล่มนี้เป็นเพื่อนในการ
สะกิดเตือนใจ ให้หมั่นรู้สึกตัว รู้เท่าทันการกระทำ ความคิดของตัวเอง
เช็คเข็มทิศทุกวัน เริ่มจากตัวเอง แล้วนำสิ่งที่เราได้ แบ่งปันให้คนอื่นได้รู้ เมื่อคนแต่ละคนเปลี่ยน สังคมเปลี่ยน โลกนี้ก็จะน่าอยู่ขึ้น
ชีวิตของเราเหมือนยืนอยู่บนปากเหว ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรในขณะต่อไปกับชีวิตตนเอง ชีวิตคนที่เรารัก ทรัพย์สินเงินทอง อำนาจ เกียนรติยศ ชื่อเสียง ที่ไม่มีความมั่นคง ทุกอย่างเปลี่ยนแปลง
บ่อยครั้งที่ธรรมดาธรรมชาติของมันไม่เป็นอย่างที่เราอยากให้เป็น เราบังคับทุกอย่างให้เป็นอย่างใจเราไม่ได้ แต่เราสามารถฝึกใจ ให้วางใจเท่าทันธรรมชาติ ตัดสินใจเลือกการกระทำแต่ละขณะ ด้วยความรู้สึกตัว ทำหน้าที่อย่างสมบูรณ์
* เข็มทิศ
วันนี้ คุณเช็คเข็มทิศแล้วหรือยัง
ป.ล. หนังสือ "เข็มทิศชีวิต" เขียนโดยคุณฐิตินาถ ณ พัทลุง
ป.ล.2 ต้องขอโทษเพื่อนๆ พี่่ๆ น้องๆ ในบล็อกทุกๆ คนค่า.......ถ้าช่วงนี้บีไม่ได้เข้าไปเยี่ยมเยียนที่บ้านเหตุเพราะมีงานเข้ามาชุดใหญ่เลยจ้า แต่ถึงจะไม่ได้ไปเยี่ยมกันถึงที่บ้านแต่บีก็ยังคิดถึงทุกๆ คนเสมอค่า........รักนะจุ๊บๆๆๆๆ .......อ่านเข็มทิศชีวิตแก้อาการคิดถึงกันไปก่อนน้า
| Create Date : 23 กันยายน 2552 |
| Last Update : 23 กันยายน 2552 11:23:47 น. |
|
95 comments
|
| Counter : 1534 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ตากลม4ตา  วันที่: 25 กันยายน 2552 เวลา:0:20:36 น. |
|
|
|
| โดย: pinkyrose วันที่: 25 กันยายน 2552 เวลา:15:16:20 น. |
|
|
|
| โดย: ลูกกีวี่ วันที่: 25 กันยายน 2552 เวลา:22:50:13 น. |
|
|
|
| โดย: thai crew OHM (sochana9 ) วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:9:56:41 น. |
|
|
|
| โดย: มินทิวา วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:12:16:58 น. |
|
|
|
| โดย: Gu_modmod วันที่: 28 กันยายน 2552 เวลา:23:26:08 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:11:08:00 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p วันที่: 30 กันยายน 2552 เวลา:9:31:22 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p วันที่: 30 กันยายน 2552 เวลา:14:42:19 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:11:06:43 น. |
|
|
|
| โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:16:58:37 น. |
|
|
|
| โดย: มินทิวา วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:5:25:01 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:12:17:23 น. |
|
|
|
| โดย: ปางสีฝุ่น วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:14:33:39 น. |
|
|
|
| โดย: วิว (yaii vivi ) วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:19:26:12 น. |
|
|
|
| โดย: พี่หน่า (danaausaman ) วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:20:40:12 น. |
|
|
|
| โดย: ตากลม4ตา วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:20:48:04 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:10:35:04 น. |
|
|
|
| โดย: pinkyrose วันที่: 9 ตุลาคม 2552 เวลา:9:14:39 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p วันที่: 12 ตุลาคม 2552 เวลา:10:29:26 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 13 ตุลาคม 2552 เวลา:6:19:44 น. |
|
|
|
| โดย: Dangjarunun วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:10:00:39 น. |
|
|
|
| โดย: Dangjarunun วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:10:06:53 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p IP: 115.87.81.40 วันที่: 22 ตุลาคม 2552 เวลา:20:58:35 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 ตุลาคม 2552 เวลา:21:27:55 น. |
|
|
|
| โดย: มินทิวา วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:6:14:38 น. |
|
|
|
| โดย: sushiha วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:9:41:00 น. |
|
|
|
| โดย: ตากลม4ตา วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:11:13:15 น. |
|
|
|
| โดย: พี่หน่า (danaausaman ) วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:10:05:41 น. |
|
|
|
| โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:23:29:05 น. |
|
|
|
| โดย: Gu_modmod วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:17:40:25 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p วันที่: 29 ตุลาคม 2552 เวลา:21:41:28 น. |
|
|
|
| โดย: nesumi วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:14:28:11 น. |
|
|
|
| โดย: Dangjarunun วันที่: 2 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:19:55 น. |
|
|
|
| โดย: มินทิวา วันที่: 2 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:21:32 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:02:04 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:50:29 น. |
|
|
|
| โดย: Paulo วันที่: 4 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:56:08 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p วันที่: 5 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:25:32 น. |
|
|
|
| โดย: sushiha วันที่: 7 พฤศจิกายน 2552 เวลา:0:47:39 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p วันที่: 7 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:11:46 น. |
|
|
|
| โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) วันที่: 7 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:25:08 น. |
|
|
|
| โดย: ไหมพรมสีสวย วันที่: 11 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:14:52 น. |
|
|
|
| โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) วันที่: 12 พฤศจิกายน 2552 เวลา:0:57:28 น. |
|
|
|
| โดย: nok (nokky_lovely ) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:42:47 น. |
|
|
|
| โดย: Dangjarunun วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:42:16 น. |
|
|
|
| โดย: sushiha IP: 124.120.45.66 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:1:42:15 น. |
|
|
|
| โดย: ไหมพรมสีสวย วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:2:40:50 น. |
|
|
|
| โดย: พี่หน่า (danaausaman ) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:6:26:16 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:41:01 น. |
|
|
|
| โดย: มินทิวา วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:13:01 น. |
|
|
|
| โดย: ตากลม4ตา วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:24:43 น. |
|
|
|
| โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:21:57 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:24:08 น. |
|
|
|
| โดย: pinkyrose วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:16:16 น. |
|
|
|
| โดย: Gu_modmod วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:31:19 น. |
|
|
|
| โดย: Dangjarunun วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:50:09 น. |
|
|
|
| โดย: Dangjarunun วันที่: 22 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:10:39 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p วันที่: 22 พฤศจิกายน 2552 เวลา:23:56:47 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p วันที่: 22 พฤศจิกายน 2552 เวลา:23:58:50 น. |
|
|
|
| โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:0:23:06 น. |
|
|
|
| โดย: sushiha วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:2:41:41 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:41:41 น. |
|
|
|
| โดย: พี่หน่า (danaausaman ) วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:30:36 น. |
|
|
|
| โดย: Dangjarunun วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:37:59 น. |
|
|
|
| โดย: pafun.p วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:00:46 น. |
|
|
|
| โดย: ตากลม4ตา วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:47:57 น. |
|
|
|
| โดย: มินทิวา วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:13:24 น. |
|
|
|
| โดย: ni (ชีวิตจริง ) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:56:27 น. |
|
|
|
| โดย: Gu_modmod วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:38:40 น. |
|
|
|
| โดย: mungkood วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:52:22 น. |
|
|
|
| โดย: Dangjarunun วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:10:48 น. |
|
|
|
| โดย: singlemate (SingleMate ) วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:32:45 น. |
|
|
|
|
|
|
|
.......อ่านเข็มทิศชีวิตแก้อาการคิดถึงกันไปก่อนน้า
มะต้องห่วงจ้ะ บีบี พี่แซลลี่สบายสบาย
ไหนบอกจามะทอไง อิอิ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [