Bloggang.com : : BEE_realBANAida : รอ ร้อ รอ

รอ ร้อ รอ

---เย้!!! ดีใจจังได้เจอกันซะที---

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาก็เป็นอีกวันนึงที่เราเนี่ย
ใจจดใจจ่อ นั่งนับวันรอเลยเชียว ก็จะอะไรหล่ะ
ก็เป็นวันที่จะได้เจอนักเขียนคนโปรดของเราไง
"เด็กทะเล" หรือ "MOANA" หรือ "พี่อ้อม"
ของเรานั่นเอง พี่เค้าเขียนทั้งเรื่องสั้นและเรื่องยาว
ก็ที่ประทับใจสุด ๆจนต้องพยายามหาหนทางทำความรู้จัก
ก็จากผลงาน"โอบทะเลไว้ ด้วยไอรัก" เป็นหนังสืออีกเล่มที่อ่านบ่อยมากกกกกกก ชอบ ๆ
แล้วงานสัปดาห์หนังสือคราวนี้พี่อ้อมก็ได้บินกลับมา
จากประเทศญี่ปุ่น เราเองตื่นเต้นน่าดูเลยเหมือนกัน เพราะว่างานหนังสือปีที่ผ่าน ๆ มาเจอแต่นักเขียนคนอื่น ส่วนพี่อ้อมเนี่ยโน่นเลยอยู่ญี่ปุ่น ปีนี้ก็เป็นปีแรกที่หนังสือเล่มใหม่ของพี่เค้าวางขาย แล้วเจ้าตัวก็อยู่เมืองไทยพอดี

เราเองก็เตรียมตัวว่าต้องไปเจอให้ได้ ก็ไปเดินหาของ
ขวัญเพื่อ CONGRATULATION พี่เค้า ก็นะคนอะไร
เรียนเก่งชะมัด น่าทึ่งสุด ๆ จริง ๆ แล้วเนี่ยเราก็ไม่น่า
จะต้องตื่นเต้นหรอก เพราะว่าตลอดเวลาที่รู้จักพี่เค้ามา
ก็เป็นปี ๆ แล้วเหมือนกันนะเนี่ย ก็ได้เขียน POSTCARD
หาเรื่อย ๆ อาจมีบางช่วงที่ขาดหายไปบ้าง แต่ก็ยังนึกถึง
อยู่ตลอดแหละ
(ใช่ว่าจะนึกถึงแต่ DAN&BEAM ซะเมื่อไหร่ 555)

วันเสาร์นั้นก็ไปถึงศูนย์ประชุมฯ ประมาณบ่ายโมงได้
ไปถึงก็ดิ่งไปบู๊ทแจ่มใสก่อนเลย ไปซื้อหนังสือของพี่อ้อม
ก่อนเลย "ดวงดาวในห้วงรัตติกาล"
คือหนังสือเล่มใหม่ของพี่อ้อม
เรื่องอื่นค่อยว่ากันเลยอะ
ก็คิดไว้ว่าเดี๋ยววันอาทิตย์ค่อยมาซื้อ
เรื่องอื่น ๆ อีกรอบ ซื้อเสร็จทีนี้ก็ต้องหาว่าบู๊ทแจกลายเซ็น
อยู่ไหน พอเจอก็โอยยยยย แถวยาวเหมือนกันนะเนี่ย
แต่ก็เอาน่า รอ ๆ ๆ ยืนรอนานเหมือนกันอะ
แต่ก่อนที่จะไปต่อแถวเนี่ย เราก็ชะเง้อมองหาพี่อ้อมก่อน นั่นแน่...เห็นแล้ว(ตัวเล็กจริง ๆ นะเนี่ยพี่เรา อิอิ) แล้วเราก็ไปต่อแถว นานมากกกก
นานจนเพื่อนตู่มาถึงอะ ก็มากะขอลายเซ็นน้องเนียนอะ
ก็วันนั้นน้องเนียนมีคิวมาแจกลายเซ็นด้วยอะ
ก็เม้าท์ ๆ กันยืนคุยกันไปซักพัก ก็ถึงคิวเราแล้ว
ตื่นเต้น ๆ ไม่รู้พี่อ้อมจะจำเราได้ป่าว
เรายื่นหนังสือพร้อมกับของขวัญไปให้พี่อ้อม
พี่อ้อมก็ยิ้ม แล้วก็มีทำหน้างง ๆ ด้วยอะ
เราก็เลยถามไปว่าจำได้มั๊ย คุ้น ๆ บ้างป่าว?
พี่อ้อมก็มองหน้าเรา แล้วก็นึกเราก็ลุ้น ๆอยู่ว่าจะจำได้มั๊ยหว่า สุดท้ายพี่อ้อมบอกว่า "น้องบี" ดีใจจังที่พี่เค้าจำได้ ก็ยืนคุย ๆ กันแป๊ปนึง พร้อมกับพี่อ้อมก็เซ็นลายเซ็นให้
พี่อ้อมบอกว่ากลับญี่ปุ่นวันที่ 15 เมษานี้อะ ว้าาาาาาาา ต้องกลับไปอีกอะ พี่อ้อมบอกอีกว่าไปคราวนี้ก็ประมาณ 2 ปี แต่ก็คงได้กลับมาเมืองไทยบ่อยกว่าแต่ก่อน
เราก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย ทีนี้ตอนจะออกเราก็(แอบ)ทวงที่คั่นหนังสือพิเศษเห็นพี่อ้อมไม่ให้มา ก็เลยแอบทวงอะ คิดว่าจะหมดแล้วซะอีกในที่สุดก็ได้มาจนได้
เราก็กะลังจะไปแล้ว พี่อ้อมก็บอกว่า
มีของฝากมาด้วย ดีใจนะเนี่ย มีของฝากด้วยเรา
คือดีใจที่พี่เค้าคิดถึงเราไง
จริง ๆ แล้วแค่จำกันได้ก็โอเคแล้ว
เมื่อเซ็นเสร็จก็ให้คนอื่นเค้าเข้ามาบ้างอะ
เกรงใจคนอื่นเค้าเพราะว่าคิวขอลายเซ็นยาวเอาเรื่องเหมือนกันอะ

เป็นอีกหนึ่งวันที่เรารอคอย รอเพื่อเจอนักเขียนคนโปรดของเราดีใจจริง ๆ ที่ได้เจอตัวจริงซักที จากที่เขียน POSTCARD หากันมานาน
สัญญาค่ะพี่อ้อมว่าวันที่ 15 เมษานี้
ต้องไปส่งพี่อ้อมแน่นอน ไป flight ดึกก็ไม่เป็นไร
บ้านอยู่ใกล้ ๆ แต่ว่าจะแอบเศร้ามั๊ยเนี่ยเรา
ถึงแม้ว่าจะได้เจอกันแล้วก็จะยังคงเขียน POSTCARD
ไปหาเหมือนเคยค่ะ

"เราจะรักกันไปอีกนานใช่มั๊ยจ๊ะ?"

Create Date : 05 เมษายน 2549

Last Update : 5 เมษายน 2549 13:08:35 น.

7 comments

Counter : 380 Pageviews.