Bloggang.com : : BEE_realBANAida : Live Walk by dan

Live Walk by dan

LIVE WALK BY DAN
March 21st, 2006

จริง ๆ แล้วไม่รู้จะเริ่มต้นอัพบล็อคยังไงดี
เพราะมีเรื่องราวมากมายเลยเมื่อวานนี้
มีความรู้สึกที่หลากหลายมาก ๆ ทั้งเหนื่อย
เสียใจ ดีใจ ประทับใจ
เฮ้อ...แต่ก็คงต้องเล่าแหละก็มันเป็นความรู้สึก
ของเราที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ทั้งหมดอะ

ก็อย่างที่รู้ ๆ กันว่าเมื่อวานเป็นวันเปิดตัวหนังสือ
ของน้องเนียน LIVE WALK BY DAN
เราก็เตรียมตัวกันตั้งแต่อาทิตย์ก่อนแล้วที่รู้ข่าว
ก็คิดกันกับพี่นุช ตู่ว่าจะให้อะไรน้องดี
แต่โดยส่วนตัวเนี่ยเราคิดไว้ตั้งแต่
ที่รู้ข่าวว่าน้องจะทำหนังสือแล้วว่าอยากให้
ดอกไม้น้องซักครั้งเพราะไม่เคยให้เค้าเลย
ตู่ก็เลยออกไอเดียว่าจัดเป็นตะกร้าดีกว่า
ตู้มดี เราก็เอ๊ะตะกร้าไงฟะ
คือเป็นตะกร้าที่เค้าไว้ใส่กระถางต้นไม้ตามออฟฟิศอะ
เราก็เห็นดีเห็นงามด้วย
คือไม่มีใครคัดค้านไอเดียนี้
ส่วนเรื่องดอกไม้ทุกคนเห็นด้วยว่าใช้กุหลาบสีขาว
ก็เป็นอันว่าตกลงตามนั้น
เมื่อวานนี้ก็เลยนัดกับตู่ไปปากคลองตลาด
ไอ้เราด้วยความที่ไม่เคยไป
ก็ถามทางจากเพื่อน จากพี่นุช พี่นุชก็บอกว่านั่ง BTS
ไปลงสะพานตากสิน แล้วนั่งเรือด่วนเจ้าพระยาไปประหยัดดี เราก็เอาวะไม่เคยนั่งก็นั่งกับเค้าครั้งนี้
ครั้งแรกอะ พอไปถึงท่าก็มีแอบเอ๋อหน่อย ๆ
พี่นุชไม่ได้ไปด้วยเพราะไม่ค่อยสบายอะ
ก็เลยให้นอนพักอยู่ห้องดีกว่า
เดี๋ยวตอนเย็นจะพาลมางานน้องไม่ได้
พอถึงท่าเรือก็ถามเจ้าหน้าที่เค้า
พอเรือมาเค้าก็ประกาศว่าเป็นเรือท่องเที่ยว
เราก็ไม่แน่ใจว่าจะไปได้หรือเปล่า
ก็เลยถามเค้าอีกรอบ เค้าบอกไปได้ผ่าน ๆ
ให้เราลงที่สะพานพุทธแล้วเดินไป
อีกนิดนึง ก็เอาวะไปก็ไป เดี๋ยวก็รู้
พอลงเรือไปฝรั่งเต็มเรือเลยมีคนไทย
นิดเดียวอะดิ ระหว่างที่นั่งเรือไปก็มีไกด์คอยบรรยาย
ให้ฟังว่าผ่านสถานที่อะไรบ้าง
เราก็เออดีแหะ ได้บรรยากาศไปอีกแบบ
นั่งไปพอเห็นวิวเห็นตึกสวย ๆ ก็เลยถ่ายรูปมา
ประหนึ่งว่าเป็น DIARY SPECIAL
แบบที่น้องเนียนทำเลย คือถ่ายไปก็กะว่า
เดี๋ยวจะส่งให้น้องเนียนดู
เผื่อน้องสนใจลองมานั่งเรือเที่ยวดูบ้าง
บางทีอาจจะได้มุมมองใหม่ ๆ เพิ่มขึ้น
เผื่อว่าจะได้ทำรายการอีก(แบบว่าคิดเองไง)
ผ่านสถานที่เยอะเหมือนกัน จำได้บ้าง
ไม่ได้บ้าง แต่บรรยากาศ OK. เลยแหละ
อยากให้น้องเนียนลองมาดูบ้างจังเลย
ทีนี้นั่งเรือไปก็นั่งนับท่าที่เราจะลง
คือจะลงสะพานพุทธไง ทีนี้พอถึงสะพานพุทธ
เค้าไม่จอดอะดิ เราก็อ้าววววว ไม่จอด
ทำไงดีหว่าเลยแล้วอะก็เลยลงท่าต่อจากสะพานพุทธ
"ท่าเตียน" เรากะตู่ก็คิดแล้วว่า
ต้องลงท่านี้แหละไม่งั้นไปอีกไกลลำบากกว่าเดิมแน่ ๆ

พอถึงท่าเตียนก็ถามคนแถวนั้นว่าไปปากคลองเนี่ยไปไง เค้าก็บอกทางมา เราก็เดิน ๆ ๆ
อืมไกลเหมือนกันนะเนี่ย ร้อนด้วย
เหนื่อยด้วย แต่ก็นะเพื่อน้องเนียนของเรา
พอไปถึงทีนี้ก็ตั้งหลักแล้วว่าจะเริ่มตรงไหนก่อนดี
ตกลงเอาเป็นว่าต้องเดินหาตะกร้าก่อน
เดินหาทั่วปากคลองเจออยู่ร้านเดียว
(โชคดีนะเนี่ยน้องเนียน)
ทีแรกกะว่าจะซื้อของ
แล้วไปหาที่ปักดอกไม้กันเอง
แต่คุยไปคุยมากับพี่ร้านขายตะกร้าถูกคอกันซะงั้น
ก็เลยซื้อกุหลาบขาวร้านเค้าแล้วก็โอเอซีส
และก็ให้พี่เค้าจัดให้ พี่เค้าก็ดีนะทำให้ด้วย
คิดค่าจัดแค่ 80 บาท แต่อุปกรณ์อย่างอื่นเนี่ย
ก็คิดตามราคากันไป พอจัดเสร็จ
โห......ไม่อยากให้น้องเนียนแล้วอะ
อยากได้เอง 555 ก็มันสวยนี่นา
(ชมของตัวเองอีก อิอิ)
จ่ายตังค์เรียบร้อยก็คิดกะตู่ว่าจะไปไงดีอะ
ทีแรกคิดว่าจะนั่งเรือย้อนกลับไป แล้วก็ต่อ BTS
แต่พอลองยกแล้ว ไม่เอาดีกว่านั่ง TAXI ดีกว่า
ไม่เอา ๆ เขินแล้วอะ ขนาดแค่เดิน
ออกมาจากร้าน ผ่านแม่ค้าพ่อค้าที่ปากคลองทุกคน
มองกันเป็นตาเดียว แล้วก็บอกสวย ๆ ๆ
อายหน่ะไม่อายหรอก แต่มันเขินหน่ะ (จริง ๆ)
ก็เลยนั่ง TAXI จากปากคลองมา CENTRAL

พอถึง CENTRAL อืมประชาชีล้านแปด
เฮ้อมีเขินอีกแล้วเรา เราก็รีบเดิน ๆ เข้าไปนั่งรอ
พี่นุชที่ร้าน MC ตั้งแต่บ่ายโมงอะ
กว่างานจะเริ่มตามกำหนดการก็ 4 โมงเย็น
ระหว่างนั่งรอเนี่ยก็คิดแล้วว่าเดินเข้าไปในงาน
คนต้องมองแน่ ๆ ก็มันตู้มซะขนาดนั้น
ก็เลยนั่งแช่กันกะตู่ตั้งแต่บ่ายโมง
จนพี่นุชมาก็ประมาณ 4โมง15
ไอ้ตอนช่วงจะสี่โมงนี่แหละไมมันตื่นเต้นก็ไม่รู้
หนังสือก็ไม่ใช่หนังสือเรา แต่ดั๊นตื่นเต้นอะ
ไม่รู้ดิอธิบายไม่ถูกเหมือนกันระหว่างรอเวลา
ก็เอากล้องมาถ่ายดอกไม้เล่น ๆ
เก็บไว้เผื่อว่าจะได้ทำเป็น POSTCARD
ส่งให้น้องเนียนไง ระหว่างนั้นพี่ตุ๊กตา เตย danonly
ก็โทรมาหาแล้วก็บอกว่าอยู่บ้านน้องรอน้องตื่น
แล้วก็จะเอาหนังสือให้เซ็น
เราก็เลยแซวไปแหมมมมมไปหาน้องที่บ้านเลยน๊า
กะรอมางานพร้อมน้องอะดิ คือคุยกันขำขำอะ
เราก็เลยบอกว่าถ้าน้องออกจากบ้านแล้ว
โทรมาบอกด้วยน๊า เตยก็ดี๊ดี
พอน้องออกจากบ้านเตยก็โทรมาบอกด้วยอะ
ขอบคุณนะจ๊ะเตย

พอเราไปในงานก็เห็นแฟนคลับยืนกันเยอะมาก
เราก็ทำไงดีเนี่ย ไหนจะดอกไม้
ไหนจะถ่ายรูป ทีมงาน PR. เค้าเห็นดอกไม้
เค้าสนใจน่าดูเลย เค้าก็ถามกันใหญ่
ว่าซื้อที่ไหน ราคาเท่าไหร่ ทำยังไง
คือจะเอาไปใช้บ้างเราก็บอกเค้าไป
แล้วเค้าก็ให้เอาดอกไม้ไปวางไว้บนโต๊ะลงทะเบียน
เพราะทีแรกเราวางไว้ที่พื้นไง
(ก็แหมใครจะหอบไว้ตลอดหล่ะ หนักจะตายไป)
เราก็อืมขอบคุณเค้าแล้วก็วาง ทีนี้เนี่ย
พอพี่ตุ๊กตามาถึงก็มาทำเนียนเลยนะพี่เรา
เนียนเป็น PRESS เข้าไปในงานซะงั้น
แล้วบอกว่าให้เราหาทางเข้าไปให้ได้
เราก็จะอ้างอะไรวะเนี่ยที่จะได้เข้า เพราะเค้า
ก็รู้แล้วว่าเราเป็นแฟนคลับอะ
เราก็เลยให้พี่นุชพยายามหาทางเนียนเข้าไป
ซึ่งพี่เราก็ทำเนียนได้จริง ๆ อะดิ (เยี่ยมมากพี่)
ระหว่างรอ ๆ ๆ น้องเนียน ก็มีเสียงกรี๊ดนำมา
เราก็กรี๊ดใครอะ ยังไม่เห็นน้องเนียนไง
มองไปมองมาอ้าววววววว กวีกะภัครมัยนี่นา
อืมมาร่วม CONGRATULATION กะน้องด้วย
วันนี้กวีดูเหนื่อยๆไงไม่รู้ ซักพักน้องเนียน
ก็เดินตามมาเสียงกรี๊ดกระจายอีกรอบเลยอะ
ทีนี้ตู่เลยบอกว่าเดี๋ยวตู่จะไปถ่ายรูปกวีก่อน
เราก็อืมไปเหอะเดี๋ยวมาผลัดกันเฝ้าดอกไม้
พอตู่กลับมาเราก็ไปถ่ายกวีบ้างอะดิ ทีนี้เนี่ย
ถ่ายเสร็จเดินกลับมาพี่ ๆ PR.
เค้าก็บอกว่าให้เอาดอกไม้ไปข้างเวทีคือเค้าก็ห่วงแหละ
กลัวว่าเราจะไม่ได้ให้น้องไง
เพราะถ้าสัมภาษณ์เสร็จแล้วเดี๋ยวให้ไม่ทัน
ระหว่างนั้นเนี่ยตู่หายไปไหนไม่รู้อะ
เหลือแต่เจี๊ยบยืนอยู่ (เจี๊ยบตามมาทีหลัง)
เราก็อืมเอาไงดีฟะ รีบด้วยไงกลัวไม่ได้ให้น้อง
ก็เลยหอบดอกไม้ไปที่ข้างหลังเวที
คิดว่าตู่คงแอบถ่ายกวีอยู่แถว ๆ นั้นแหละ

แล้วไอ้ความสะเพร่าของตัวเองนี่แหละ
เป็นที่มาของความเสียใจที่ว่า
คือตัวเราเองคิดว่าเราเอากล้องใส่กระเป๋าแล้วไง
แต่ไม่ใช่อะดิ มาคิด ๆ ทบทวนดู
คาดว่าตอนที่ยกตะกร้าดอกไม้เนี่ย
คงต้องเผลอเอากล้องวางไว้แน่ ๆ
แล้วก็เดินไปหลังเวทีเลย ไปถึงเวทีก็จะถ่ายรูปน้อง
หากล้องก็หาไม่เจอ ตกใจสุด ๆ วิ่งกลับไปตรง
ที่ลงทะเบียนก็ไม่มี หาแล้วหาอีก ๆ
ถามพวกพี่เค้าเค้าก็ไม่เห็นอะ เราก็อะไรวะเนี่ย
คืองงกับตัวเองไงว่าทำไมเป็นแบบนี้อะ
เสียใจสุด ๆ กล้องหายจริง ๆ เหรอ
ทำไงดีเนี่ยฉัน จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก
มันจุกอะ ก็ค้นจนกระเป๋าจะขาดก็ไม่เจอ
สุดท้ายเลยได้แต่ทำใจ คิดว่าคงหายแล้วชัวร์ ๆ อะ
เลยยืนเซ็งอยู่พักใหญ่ ๆเลยเรา
ดอกไม้ก็ยังไม่ได้ให้น้องด้วย
เฮ้อ...ตอนนั้นไม่รู้แล้วหล่ะว่าจะอารมณ์ไหนดี
มันตื้อไปหมดแล้ว ก็เลย
เอาวะทำใจให้มันผ่านงานน้องไปก่อน
เดี๋ยวค่อยคิดแก้ปัญหา
อีกทีละกัน ซวยจริง ๆ เลยเรา
จะโทษใครก็ไม่ได้อะ ก็ทำเองนี่นา T_T
พอน้องสัมภาษณ์เสร็จ
เราก็ยืนรอตรงเวทีติดกับเวทีเลยแหละ
เพื่อจะเอาดอกไม้ให้น้อง
จะได้หมดภาระซะที แต่พอสัมภาษณ์เสร็จทีมงานอะ
พาน้องเนียนเดินลงเวที
น้องไม่ทันได้รับของเลย
แต่น้องเห็นดอกไม้แล้ว แล้วน้องก็พูดเลยว่า
"รับของก่อน รับของก่อน"
น้องพูดย้ำ 2 ทีอะ ทีมงานก็ไม่สนใจดัน ๆ น้องให้เดิน
สุดท้ายน้องก็ไม่ได้แม้แต่แตะตะกร้าอะดิ
ทีมงานก็เลยไปถือให้แล้วก็เดินตามน้องไป
คิดดูว่าเราจะเซ็งขนาดไหน
กล้องก็หาย ดอกไม้ก็ไม่ได้ให้น้อง โกรธไปหมด
อารมณ์เสียเลย เพื่อความแน่ใจก็เลยตามไปดูที่รถว่าเอาดอกไม้กลับบ้านหรือเปล่ายืนดูอยู่ตั้งนาน
ทีมงานก็ไม่ได้เอาไปใส่ให้ยืนถืออยู่อย่างงั้นแหละ
จนรถน้องออกไป เราก็ เฮ้ยยยยยยยยยย
ไมไม่ให้ดอกไม้น้องไปหล่ะ
ทีมงานก็เดินถือดอกไม้ย้อนกลับ
เข้าไปในงาน เราก็เห็นคองเพื่อนน้องเนียนอะ
เลยไปสะกิดบอกคองว่า
"คองเอาดอกไม้ไปให้แดนที่บ้านหน่อยดิ"
คองคงงงแหละ แต่ก็ตอบกลับมานะว่า
"คองไม่ได้ไปบ้านแดนครับ"
เราก็อืม "ไม่เป็นไร ขอบคุณนะ"
แล้วก็วิ่งตามคนที่หอบดอกไม้เราไป
ไปสะกิดบอกเค้าว่า เอาดอกไม้คืน
เค้าก็หันไปถามทีมงานอีกคน
ทีมงานคนนั้นก็บอกว่า จะเอาเข้าบริษัท
เพราะว่าในรถของเต็มเลย เราก็ไม่เอาแล้วอะ
อะไรกัน เอาเข้าบริษัทแล้วเมื่อไหร่น้องฉันจะได้หล่ะเนี่ย อารมณ์ยิ่งไม่ดีอยู่ก็เลยบอกไม่เป็นไร
เดี๋ยวไปให้ที่บ้านเองละกัน
คือโมโหแล้วไง ไรฟะ ก็เลยบอกตู่
กับพี่นุชว่า ไปบ้านน้อง ๆ ไม่ได้แล้ว
ยังไงก็ต้องให้ คือให้ของไปอยู่ที่บ้านก็ OK.
แล้ว ก็เลยพากันนั่ง TAXI มาบ้านน้อง
รถก็ดันติดอีก เฮ้อ...ใจเนี่ยลอยไป
สายไหม ซอย 7 แล้ว
ลุ้น ๆ ว่าจะไปทันเจอน้องหรือเปล่า แอบลุ้นไง

พอไปถึงบ้านน้อง ก็ให้ตู่ลงไปดูก่อน
ซักพักแม่ก็เดินออกมาเปิดประตูให้
ตู่ก็เลยบอกแม่ว่า "กล้องเพื่อนหาย"
พอเห็นแม่เราก็เลยลงจากรถแล้วก็
บอกแม่ว่า "แม่หนูขอเจอน้องแป๊ปนึงนะคะ
คือว่ากล้องก็หาย ดอกไม้ก็ไม่ได้ให้"
คือระหว่างที่บอกแม่เนี่ยเสียเครือแล้วอะ
เศร้าใจสุด ๆ แม่ก็ตกใจไปกับเราด้วย
ก็เลยเข้าไปในบ้านไปนั่งที่ระเบียง
พอวางดอกไม้เสร็จก็เลยได้ยกมือไหว้แม่ซะที
ก็เลยเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็สงสารแหละ
ก็เลยเดินไปบอกน้องให้ แล้วแม่ก็ออกมา
แม่ก็บอกว่า เห็นตะกร้าดอกไม้ที่ตอนทีมงานถือมาแล้ว แม่ก็งงเหมือนกันว่าทำไมเค้าไม่ส่งให้
เราก็เลยถามกับน้องหนึ่งที่อยู่บ้านน้องเนียนว่า
ของในรถเต็มป่าว แม่ก็บอกว่าก็เต็ม
แต่ที่ตักยังว่างอะ เราซึ้งเลยอะดิ โห....ตักยังว่าง
คือแม่คงเข้าใจความรู้สึกคนให้แหละ
คุยกับแม่ซักพัก น้องก็เดินตาปรือออกมาเลย
น้องเห็นดอกไม้ น้องก็พูดเลยว่า
"แดนเห็นแล้ว แต่แดนรับไม่ทัน"
เราก็เลยบอกน้องว่า

เรา : "แดนพี่ขอโทษนะที่มากวนอะ
คือกล้องพี่หายแล้วดอกไม้ก็ยังไม่ได้ให้อีก
ก็เลยต้องเอามาให้ที่บ้าน"
คือเราอธิบายให้น้องฟังไงว่าทำไมต้องมาให้ที่บ้าน
เพราะทีมงานเค้าบอกว่าจะเอาเข้าไปที่บริษัท
น้องก็เลยบอกมาว่า "เอามาให้ที่บ้านดีแล้ว"

แล้วเราก็บอกน้องเรื่องกล้องด้วย พอบอกน้องไปน้องก็ทำหน้าตกใจอะ แล้วก็ถามกลับมาว่า

น้องเนียน : "กล้องหายเลยเหรอครับ กล้องใหม่เลยเหรอ"
เรา : "อืมหาย แต่กล้องไม่ใช่ใหม่หรอก พี่ถ่ายแดนมาหลายงานแล้ว"
น้องเนียนก็ทำหน้าแบบจ๋อย ๆ ไง เหมือนรู้สึกไม่ดีไปด้วยอะ (เรารู้สึกอย่างงั้นอะ)

เราก็เลยบอกน้องไปว่า
เรา : "มันเป็นความซื่อบื้อของพี่เองแหละ ไม่ระวัง"
ระหว่างทีคุยเนี่ยน้องก็ไปนั่งข้าง ๆ แม่
เราก็เลยถามน้องว่า

เรา : "เป็นไงบ้างแดน"
น้องเนียน : "ปวดหัวมากเลยครับ"
แล้วก็ส่ายหน้าไปมา สีหน้าบ่งบอกเลยว่าปวดหัวมากกกเราเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้อะ
เฮ้อ...ไม่สบายก็ยังต้องทำงานอีก ระหว่างนั้น
แม่ก็เอามือมาคลึงที่ขมับน้องด้วย
เราก็คุยกันกับน้องแล้วก็เลยเอาหนังสือให้เซ็นด้วย
น้องก็เซ็นให้แล้วก็โดนพี่นุชแกล้งด้วย
คงต้องให้พี่นุชมาเล่าเองอะ(ก็ซีนนี้ของพี่เค้า)
ให้น้องเซ็นน้องก็เซ็น ทีนี้เนี่ย
พี่นุชเค้านึกได้ไง เค้าก็เรียกน้องว่า "น้องเนียน"
แม่ก็ขำ พ่อก็ขำ น้องก็เขินด้วย
ไอ้ความข้องใจของเราไง เราก็เลยถามน้องไปว่า

เรา : "แดน แดนรู้ใช่มั๊ยว่าพวกพี่เรียกแดนว่าน้องเนียน"
น้องเนียน : "รู้ครับ" แล้วก็ก้มหน้าแบบสุด ๆ เพราะเค้าเขินไง
เรา : "เขินอะดิ ใช่ปะ"
น้องเนียน : พยักหน้า แล้วก็ยิ้มเขินสุด ๆ
(สะใจพี่นุชเค้าเลย ได้แกล้งน้อง 555)
พอน้องเซ็นหนังสือเสร็จ
ก็นั่งคุยกันกับพวกเราอีกแป๊ปนึง
พอดีแม่บอกก่อนแล้วว่าน้องต้องไปทำงานต่อ
เราก็เลยถามน้องว่าต้องไปทำงานอีกเหรอ
ป่วยขนาดนี้เนี่ย น้องก็บอกต้องไปครับ
เราก็อีกนะก็ด้วยความเป็นห่วงไงเลยบอกว่า
ไมไม่ให้คองขับรถให้หล่ะ ไม่สบายกินยาไปแล้ว
ยังต้องขับรถอีก น้องก็บอกแดนขับไหวครับ
อืมอึดจริง ๆ น้องเราทีนี้เนี่ยตอนคุย
เรานั่งอยู่ตรงเก้าอี้เปลหน้าระเบียง
แล้วน้องนั่งตรงระเบียง เราหันหน้าเข้าหาน้องไง
แล้วเราก็เลยบอกน้องว่า
"แดนพี่ขอจับหน่อยนะ"
แล้วเราก็เอามือไปแตะตัวน้องอะ แตะไป 3 ที
คืออยากรู้ไงว่าน้องตัวร้อนป่าว
พอจับไปแล้วก็เลยบอกว่า
"แดนตัวรุม ๆ ตัวร้อน ๆ นะ"
เฮ้อสงสารน้องเนียนจัง
คุยกันเสร็จก็เอาดอกไม้ที่เตรียมไปส่งให้น้อง
น้องก็รับแล้วก็ขอบคุณครับ
แล้วน้องกะลังจะเดินเข้าบ้าน
พอเปิดประตูดูอยู่ไง เราก็ลุกไปนั่งแทนที่น้องแล้ว
ก็ทำให้เห็นภาพที่เราไม่คิดว่าจะได้เห็น
คือพอยืนอยู่ตรงประตู แล้วน้องก็กอดพ่อ
กอดแบบโถมไปทั้งตัวอะ
คือประมาณว่าไม่มีแรงยืนคือพ่อรับตัวน้องแบบเต็ม ๆ
แล้วที่เห็นอีกอย่างคือ พ่อหอมผมน้อง
หอมแก้มน้องอะ โอยน่ารัก น่ารักสุด ๆ
แล้วได้ยินพ่อตอบน้องเรื่องงานวันนี้ว่า
"งานเสร็จไม่ทัน" อะไรประมาณนี้อะ
น้องก็กอดพ่อซักพักแล้วก็เดินเข้าบ้านไป
พวกเราก็นั่งคุยกับแม่ต่อ ทีนี้น้องก็เดินออกมา
เพื่อจะไปทำงานต่อ ระหว่างที่จะถึงรถอะดิ
พี่นุชก็ตะโกนไปว่า
"น้องเนียน"
น้องก็ยิ้มเขินตามเคย
พี่นุชสะใจมากเลยได้แกล้งน้องอะ
เราก็บอกน้องไปด้วยว่า
"แดนหาเวลาพักผ่อนบ้างนะ"
แดนก็ "ครับ"
แม่ยังว่าเลย "ครับ" แต่ไม่ค่อยจะทำอะ
ไม่ค่อยจะพักผ่อนแล้วเมื่อวานนี้เนี่ย
พี่นุชขโมยซีนทุกคนเลย
คงต้องตามไปอ่านที่ blog ของพี่นุชเค้าเองน๊า
น้องก็ถอยรถ แล้วก็กะลังเปิดประตูบ้าน
(เพิ่งรู้ว่าบ้านน้องประตูบ้านใช้รีโมทอะ ไฮโซเชียว)
กระจกรถก็ยังเปิดอยู่ เราก็เลยตะโกนไปว่า
"น้องเนียน ขับรถดี ๆนะ"
น้องก็เอามือออกมาโบกตอบเรา
เฮ้อ!น้องเนียน แล้วอย่างเงี้ยจะไม่ให้รักได้ไงหล่ะ
พอน้องไปเราก็คุยกับแม่ต่อถึง 2 ทุ่มนิด ๆ
แล้วก็ขอตัวกลับ เกรงใจเค้าแล้วหล่ะ
มารบกวนนานแล้ว ก่อนกลับแม่ก็เลยบอกเราว่า
"แผ่เมตตาให้เค้าละกันนะ"
เรื่องกล้องไง แม่เค้าก็สงสารแหละ
ไม่อยากให้คิดมาก ตอนนี้ก็พยายามอยู่
พยายามที่จะไม่คิดมาก

ก็อย่างที่บอกว่าเรื่องราวเมื่อวานนี้มันมี
หลากหลายความรู้สึกมากจริง ๆ
ยังไงก็ต้องขอโทษพี่นุช ตู่ เจี๊ยบอีกที
ที่เมื่อวานนี้อาจโดนเราอารมณ์เสีย
ใส่ไปบ้าง หวังว่าคงเข้าใจความรู้สึกบีนะ
ก็อะไรหลาย ๆ อย่างมันรุมเหลือเกิน
โกรธทีมงานเนี่ยหลัก ๆ เลย
แล้วก็โกรธตัวเองด้วย
ว่าไมสะเพร่าอย่างงี้เนี่ย
ยังไงก็แล้วแต่ก็ต้องขอบคุณพี่นุช, ตู่
ที่มาบ้านน้องเนียนด้วยกัน(โดนบีลากมาอะ)
แต่ก็ได้ใจน้องเนียนกันไปใช่มั๊ยหล่ะ
ขอบคุณอีกครั้งที่เข้าใจบีน๊า

"เราจะรักกันไปอีกนานใช่มั๊ยจ๊ะ"

Create Date : 22 มีนาคม 2549

Last Update : 22 มีนาคม 2549 12:48:28 น.

16 comments

Counter : 469 Pageviews.

อ่านจบแล้วไม่รู้จะพูดไงดี มันมีหลายอารมณ์ปนเปอยู่ในนั้น เอาเป็นว่าเสียใจด้วยนะคะเรื่องกล้อง แต่คงทำเหมือนที่แม่บอก "แผ่เมตตาให้เค้าด้วยนะ" ที่สุดของความรู้สึกที่อ่านจบคือ รักน้องมากขึ้นหลายเท่านัก เหนื่อยแค่ไหน น้องก้ยังต้องไปทำงานอีก เฮ้อ...ที่สำคัญเหตุการณืที่เกิดขึ้นกับพี่ ทำให้เข้าใจประโยคที่ว่า "ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆๆ ได้อย่างหนึ่งมา ก้ต้องเสียอีกอย่างหนึ่งไป"
ดูแลตัวเองด้วยนะคะพี่บี

โดย: pockie IP: 61.91.133.14 วันที่: 22 มีนาคม 2549 เวลา:13:00:00 น.

ไม่รู้จะปลอบน้องยังไงนะ ถือว่าฟาดเคราะห์แล้วกัน อย่างที่บอกช่วงนี้ก็เอากล้องพี่ไปใช้ก่อน ถึงแม้ว่า pixel มันจะน้อย แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีเลยนะ
เมื่อวานนี้ 21 มี.ค 49 เป็นวันที่น่าประทับใจที่สุด และได้เห็นภาพที่ไม่คิดว่าจะได้เห็น อยากให้พ่อกอดเราแบบนี้บ้างจัง เพราะตอนนี้เราก็ไม่สบายเหมือนกันน๊า
น้องเนียน มาดูกันสิว่า พี่กับน้องใครจะหายป่วยก่อนกัน แต่ที่น้องบอกว่าหายพร้อมกันก็ดีนะ อยากให้น้องหายป่วยเร็ว ๆ Get Well Soon na my little prince!!
ป.ล. เล่นโปรโมทกันแบบนี้ เดี๋ยวคนจะไปตามอ่านที่ blog พี่แล้วว่าพี่หาว่าพี่แกล้งน้องเนียนอ่ะดิ เค้าเปล่าน๊า แค่หยอกเฉยๆ ก็แหม เขินก้มหน้างุดๆๆๆๆอยู่นั่นแหละ ว่าแต่ คุณแม่รัชดา ก็ทำเอาพี่อึ้ง แล้วก็เขินสุด ๆ เหมือนกัน เรื่องอะไรล่ะ อยากรู้อ่ะดิ คนที่มาอ่านเจออ่ะ ไม่บอกหรอก มันเป็นความลับระหว่างเรากะน้องเนียนแล้วก็คุณแม่เนอะ 555

โดย: khunjay (khunjay

) วันที่: 22 มีนาคม 2549 เวลา:14:10:42 น.

wow, I'm so sorry about your camera...

it must have been confusing... just try forget about it..

and wow, I have respect for you. ditch the dude (sho did not give the flowers to Dan) and went to his place and give it to him instead...great great
thanks for the new update ka

โดย: Aer IP: 213.101.117.14 วันที่: 22 มีนาคม 2549 เวลา:14:17:14 น.

อ้าววววว พี่บี ...เป้นง้านไป ...เซ้งเลยอ่าดิ ... เมือวานโทรไปสายไม่ไม่ว่างเลยอ่ะ ..

..เอาน่ะ เป้นคราวแย่ของเรา ..เอาน่ะ สู้ๆๆ ... ฟาดเคราะห์ๆๆ ..เด่วเรือ่งดีๆๆ ก้ตามมา...

..เราก็ยอุ่ข้งๆๆ พี่บี เหมือนกันจ้า..

โดย: แมวน้อยของเสี้ยวเทียน IP: 203.185.69.121 วันที่: 22 มีนาคม 2549 เวลา:14:35:57 น.

เอ๋อ กินเชียว พออ่านเรื่องกล้องหาย รู้สึกว่าเหมือนกล้องของเราหายจิง ๆ เลยนะเนี่ยะ หุ ๆ นึกว่าเป็นของตัวเอง แต่ถึงแม้กล้องจาหายแต่ ก้อได้เจอแดนที่น่ารักก็คงจะชดเชยได้แหละนะ (คิดไว้แบบนี้จะได้ไม่คิดมาก)

ยังงัยฝากดูแลแดนด้วยนะ เป็นห่วงแดนมาก ๆ เลย ทำงานหนักซะขนาดนี้

โดย: หมีน้อย (Accounting Wizard

) วันที่: 22 มีนาคม 2549 เวลา:15:07:39 น.

โห พี่บี
เสียดายแทนอ่ะ
มะวานทีมงานปล่อยให้นักข่าวสัมภาษณ์กับถ่ายรูปพี่แดนกระหน่ำมากเรยอ่ะ
แก้วก้อจะเอาไปให้แต่เห็นแล้วไม่ไหวเรยเอาไปให้แม่แทนอ่ะ
ถือว่าฟาดเคราะห์ไปนะ
งานหน้ามันต้องดีบ้างแหละน่า

โดย: ^_^ เขี้ยวแก้ว ^_^ IP: 125.25.131.128 วันที่: 22 มีนาคม 2549 เวลา:15:21:21 น.

...ตามมาปลอบใจน้องบีด้วยคน แต่พี่เชื่อว่าสิ่งที่ได้รับกลับคืนมาหลังจากงานเลิกไปแล้ว คงพอจะทำให้บีรู้สึกดีขึ้นไม่มากก็น้อยนะจ๊ะ แต่แอบเคืองนิดนึงอ่ะ แอบลวนลามน้องแดนได้ไงเนี่ย เค้าโกรธนะตัวเอง พี่นุชอีกคน เด๋วต้องมีเคลียร์กันเป็นการส่วนตัว ก็เรื่องให้น้องเซ็นต์หนังสือไงอ่ะ555...

โดย: ตุ๊กตา IP: 210.246.79.56 วันที่: 22 มีนาคม 2549 เวลา:18:47:38 น.

ตามมาอ่านแล้วนะบี

เรื่องกล้องเนี่ยมันเป็นเหตุสุดวิสัยจริง ๆ ล่ะนะ ถือว่าฟาดเคราะห์ไปน๊าบี รู้ว่ามันทำใจได้ยาก แต่เราจำเป็นต้องทำล่ะนะ สู้ ๆ ๆ ในความโชคร้ายเรายังได้เจอสิ่งที่ดี ๆ นะ

ไม่คาดคิดเลยว่าจะได้มาเจอแดนในอารมณ์แบบนี้อ่ะ อึ้งกันไปหมดเลย สงสารแดนอ่ะ จะจำวันนี้ไปอีกนานเลย

โดย: i_am_tutu IP: 210.246.74.3 วันที่: 22 มีนาคม 2549 เวลา:20:59:30 น.

ตามมาปลอบใจบีด้วยคนนะ ก็ถือซะว่าฟาดเคราะห์ล่ะกันนะ สู้ๆ สู้ตายนะบี...

แล้วแอบไปจับตัวน้องเนี่ย คิดไรอยู่ป่ะเนี่ย 555

เฮ้อ ว่าแล้วก็อยากเห็นภาพน้องกอดพ่อจังเลย อิอิ

โดย: เตย IP: 61.91.134.106 วันที่: 22 มีนาคม 2549 เวลา:21:38:59 น.

อืม...กล้องหายก็ถือว่าฟาดเคราะห์ละกันเนอะแผ่เมตตาอย่างที่คุณแม่แดนบอก แต่หลังจากกล้องหาย บีก็ได้เจอสิ่งดี ๆ น่าประทับใจตามมาไงจ๊ะ ยังไงพี่ก็ขอให้ต่อแต่นี้ไปบีได้เจอแต่สิ่งดี ๆ คนดี ๆ ละกันนะจ๊ะ

โดย: อินทุอร

วันที่: 22 มีนาคม 2549 เวลา:23:09:13 น.

พี่บี ถึง วีกะปลิ้ม กะสุ ไม่ได้เข้ามาเขียน แต่เหมียวเล่าให้ฟังแล้ว ทุกคนตกใจและฝากความห่วงใยมาให้พี่บีด้วยนะ ..แล้วเจอกานคร้าบบบ

โดย: แมวน้อยของเสี้ยวเทียน IP: 203.185.69.121 วันที่: 23 มีนาคม 2549 เวลา:9:03:46 น.

ก็เข้ามาขโมยอ่านก็หลายหนยังไม่เคยได้ตอบกับเค้าซะที หนนี้เลยเอาซะหน่อยอิอิ

มาร่วมด้วยช่วยปลอบใจนู๋บีนะจ๊ะ สู้ ๆ สู้ตาย หุหุ แต่ที่แอบลวนลามน้องเนี่ย พี่ว่าเรามาเคลียร์กันนิดนึงดีไหมจ๊ะบี555

โดย: เล็กจ้า IP: 61.91.79.42 วันที่: 23 มีนาคม 2549 เวลา:9:12:34 น.

ของหายไปแล้วก็ปล่อยไปล่ะกันน๊า
สิ่งไม่ดีให้มันผ่านไป สิ่งใหม่ที่ดีกำลังเกิดขึ้นนะ
พี่บีก็รับไว้ให้ทันล่ะมันมากแบบมากมายล้นพ้นเลย
จะอยู่เป็นกำลังใจให้น๊า..สู้ๆๆๆ

โดย: nunong IP: 61.91.177.23 วันที่: 23 มีนาคม 2549 เวลา:12:31:19 น.

พี่บี อ่านแล้วเศร้าอ่ะ เมื่อกลางวันที่คุยกับพี่ยังไม่ได้อ่าน เสียใจด้วยนะคะ เรื่องกล้อง แต่พี่บีก็โชคดีน้า ได้ไปคุยกับวรเวชด้วย ก็คิดวะว่าในเรื่องที่ไม่ดีมักจะเป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งดีๆเสมอนะคะ สู้ๆค่า

โดย: ฝัน IP: 221.128.93.213 วันที่: 24 มีนาคม 2549 เวลา:20:06:04 น.

พี่บีขยันอัพจังเยยคร้า ตามมาเม้นให้นะคะพี่บี คิดถึงพี่บีจังเลยแอบอิจฉาพี่บีจังเยยคร้า

โดย: toon (toon&big

) วันที่: 28 มีนาคม 2549 เวลา:13:50:41 น.

พี่บี ยังไงขอให้บัตรคอนเสิร์ตจะทำให้พี่บีดีขึ้นน๊า ก็พูดไม่ถูกเหมือนกัน เศร้าจิต
วันอาทิตย์ เหนื่อยเนอะ แอบท้อเล็กๆ ขอบคุณ พี่บี @4Film ที่ดูแลกันส่งน้ำ ส่งขนม
แล้วเจอกัน

โดย: sujaza (sujaza

) วันที่: 29 มีนาคม 2549 เวลา:14:23:59 น.