Bloggang.com : มามะ.. เมี่ยงเองค่ะ : จากวันนั้นถึงวันนี้ หลักสูตรครูสมาธิรุ่น 29 สาขา ม.เอเชียอาคเนย์ (part 2)

<<

กุมภาพันธ์ 2555

>>

			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29

11 กุมภาพันธ์ 2555

จากวันนั้นถึงวันนี้ หลักสูตรครูสมาธิรุ่น 29 สาขา ม.เอเชียอาคเนย์ (part 2)

จากวันนั้นถึงวันนี้ หลักสูตรครูสมาธิรุ่น 29 สาขา ม.เอเชียอาคเนย์ (part 2)

สัปดาห์แรกของการเรียนครูสมาธิ @ ม.เอเชีย

อาทิตย์ 21 สิงหาคม 2554

นู๋เมี่ยงเดินทางกลับจากปายเข้าเชียงใหม่และถึงกรุงเทพเมื่อเย็นวันเสาร์ค่ะ วันอาทิตย์ก็เข้ามาเรียนที่สาขาม.เอเชียตามปรกติ มีให้เซ็นชื่อเข้าเรียน (มีการนับชั่วโมงเรียนด้วยค่ะ เหมือนกลับเป็นเด็กนักเรียน นักศึกษากะเค้าอีกครั้ง

)

สาขาม.เอเชียฯ จะเรียนเฉพาะวันเสาร์และอาทิตย์ค่ะ วันเสาร์จะเรียน 3 หัวข้อและมีปฏิบัติ 2 ช่วงคือ ช่วงเช้า หลังฟังคำบรรยายเสร็จ 1 หัวข้อก็จะให้เดินจงกรม-นั่งสมาธิ 1 ชั่วโมง และตอนบ่าย หลังฟังคำบรรยายเสร็จ 1 หัวข้อก็จะปฏิบัติอีก 1 ชั่วโมง แล้วมีการบรรยายต่อหัวข้อที่ 3
ส่วนวันอาทิตย์ก็จะเรียนแค่ 2 หัวข้อ เช้าและบ่าย ส่วนการปฏิบัติจะมี 2 ช่วงหลังบรรยายเสร็จแต่ละหัวข้อ

วิทยากรผู้บรรยาย

ในแต่ละสัปดาห์ แต่ละหัวข้อ ก็จะมีวิทยากรเวียนเข้ามาบรรยายสลับปรับเปลี่ยนกันไป เพื่อเป็นการเกริ่นนำ หรือสรุปประเด็นสำคัญในหัวข้อนั้นๆ สั้นๆ และยังเหมือนการพูดคุยกันในฐานะผู้ที่เคยเรียน ผ่านประสบการณ์อะไรมาก่อนก็มาเล่าสู่กันฟัง ก่อนที่จะฟังเทปคำบรรยายของหลวงพ่อในหัวข้อนั้น

*หมายเหตุ นู๋เมี่ยงไม่ได้ถ่ายภาพวิทยากรเอาไว้ทั้งหมด และภาพที่นำมาลงนี้ไม่ได้เรียงตามลำดับวันที่ที่วิทยากรเข้ามาบรรยาย

ความจริงวิทยากรที่มาบรรยายนั้นก็คือนักศึกษาครูสมาธิที่จบไปแล้วนั่นเอง และได้รับการคัดเลือกให้มาฝึกอบรมหลักสูตรอื่นๆ อีกเพิ่มเติมเพื่อมาเป็นวิทยากรของสถาบันฯ ต่อไปในอนาคต

การบ้าน
เป็นนักเรียนก็ต้องมีการบ้านสิ

การบ้านในที่นี้ก็คือการทำสมาธิ เดินจงกรม นั่งสมาธิ หลังเลิกเรียนแล้ว จะทำที่บ้านหรือเมื่อโอกาสอำนวย... และให้จดบันทึกเวลา นำมาส่งให้พี่เลี้ยงตอนสิ้นเดือนแต่ละเดือน

นู๋เมี่ยงก็ทำมั่ง ไม่ทำมั่งแล้วแต่อารมณ์ แต่อาจารย์ผู้ดูแลสาขาก็คงอยากให้พวกเราขยันทำการบ้านบ่อยๆ ก็เลยสร้างแรงจูงใจด้วยการให้รางวัลคนที่ทำชั่วโมงการบ้านได้จำนวนชั่วโมงสูงสุดของแต่ละเดือนไว้ด้วย และก็ย้ำเสมอว่า “ขยันก็ทำ ขี้เกียจก็ต้องทำ”

ส่วนตัวนู๋เมี่ยงก็ได้สร้างวินัยให้กับตัวเอง ด้วยการทำสมาธิอย่างสม่ำเสมอที่บ้าน อย่างน้อยวันละ 1 ชั่วโมง ช่วงแรกๆ ก็กระพร่องกระแพร่ง เดี๋ยวทำมั่ง ไม่ทำมั่ง แต่ก็เข้าร่องเข้ารอย มีวินัยปฏิบัติเอาเมื่อจะเข้าเดือนตุลาคมนี่แหละ

(แต่ก็โดนน้องน้ำทำเอานู๋เมี่ยงละเลยการทำสมาธิไปนานเกือบ 2 เดือน กว่าจะสร้างวินัยกับตัวเองได้ใหม่

เรื่องของน้องน้ำนี่ต้องขอแยกเล่าในบล็อก บันทึกถึงน้องน้ำ ไว้โดยเฉพาะ

)

น้ำเอยน้ำใจ... จากพี่สู่น้อง พี่เลี้ยงสาขาม.เอเชีย
หมายเหตุ น้ำใจนั้นอยากได้ แต่น้ำท่วมฉันขอ bye

พี่เลี้ยงคือใคร? และมีหน้าที่อะไร?

พี่เลี้ยงคือนักศึกษาครูสมาธิรุ่นก่อนๆ ที่มีจิตอาสาเข้ามาช่วยเหลืองานต่างๆ อำนวยความสะดวก คอยบริการ ให้คำปรึกษา ฯลฯ เพื่อให้นักศึกษารุ่นใหม่ได้เรียนและปฏิบัติเดินจงกรม-นั่งสมาธิได้อย่างเต็มที่ พวกเขาไม่ได้เบี้ยเลี้ยงหรือค่าจ้าง (บางทีอาจต้องควักเงินส่วนตัวเองอีกด้วยซ้ำ

)

บทบาทที่พวกพี่เลี้ยงทำให้กับรุ่นน้อง อย่างเช่น คอยดูแลความเรียบร้อยของสถานที่

ทุกเช้าวันเสาร์และอาทิตย์เมื่อขึ้นไปถึงชั้น 3 ก็จะเห็นหน้าตายิ้มแย้มของบรรดาพี่เลี้ยงพร้อมส่งเสียงร้องทักทาย

และให้ลงชื่อก่อนเข้าห้องเรียน โต๊ะเก้าอี้ที่นั่งจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย พื้นที่ทางเดินสะอาดเป็นแถว เพราะว่าเสร็จจากฟังคำบรรยาย ก็ต้องปฏิบัติเดินจงกรม จะเดินในห้องเรียน หรือระเบียงด้านนอกก็ได้ ส่วนห้องที่ใช้นั่งสมาธินั้น แยกออกมาต่างหาก เงียบสงบ ฯ จัดได้ว่าเป็น “เสนาสนะสัปปายะ”

สถานที่สะดวกสบาย ไม่พลุกพล่าน เหมาะกับการเรียน การปฏิบัติสมาธิที่ดีแห่งหนึ่ง

แล้วก็มีพี่เลี้ยงที่คอยดูแลเครื่องเสียง ระบบไฟฟ้า ไมโครโฟน ดูหน้าจอโปรเจคเตอร์ ฯ นี่ก็สำคัญไม่ใช่น้อย นอกจากนี้ยังมีงานปลีกย่อยๆ เช่น คอยควบคุมเวลา คอยเคาะระฆังเตือน เป็นต้น

พอได้เวลาพักเที่ยง ทางสาขาที่นี่ยังทำอาหารกลางวันให้พวกเราทานอีกด้วย ซ้ำทานเสร็จแล้วยังเก็บกวาดล้างให้อีก

จนนู๋เมี่ยงรู้สึกเกรงใจพวกพี่เลี้ยงมากจนถึงมากที่สุด ความจริงโรงอาหารของทางมหาวิทยาลัยก็เปิด ไม่จำเป็นต้องดูแลปูเสื่อพวกเราถึงขนาดนี้ก็ได้

นู๋เมี่ยงเคยบอกกะพี่เลี้ยงคนหนึ่งว่า กินเสร็จ เดี๋ยวเก็บล้างจานเองก็ได้ค่ะ เขากลับตอบว่าไม่เป็นไร พวกเขาไม่อยากให้เราเสียเวลาซื้อหาอาหาร หรือต้องมาเก็บล้างทำความสะอาด อยากให้พวกเราเรียนเต็มที่ ทำเต็มที่มากกว่า

และบอกว่าพวกเขามีความสุข และอยากช่วยงานหลวงพ่อ (ก็คือหลวงพ่อวิริยังค์)

นี่เป็นเพียงบทบาทของพี่เลี้ยงบางส่วนเท่านั้น ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่นู๋เมี่ยงประทับใจกับการเรียนครูสมาธิที่นี่

และทำให้นู๋เมี่ยงต้องยิงคำถามกลับมาที่ตัวเองว่า “แล้วเราล่ะ เราพร้อมที่จะทำ(ดี) ได้อย่างเขาไหม?”

บันทึกจากภาพความทรงจำ

อังคาร 31 มกราคม 2555

Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2555

Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2555 20:25:29 น.

2 comments

Counter : 2281 Pageviews.

ไม่ง่ายเลยที่จะเรียนยในจบ....
และไม่ง่ายเลยที่จะเสียสละเป็นพี่เลี้ยง....เธอพร้อมหรือยังจ๊ะ

โดย: นัทธ์

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:22:29:43 น.

ขออนุโมทนากับพี่เลี้ยงนะครับที่สละเวลามาช่วยเหลือ รุ่นน้อง ตอนเรียน ถ้าว่างผมก็ช่วยเล็กๆ น้อยๆ เช่น จัดอาสนะ เก็บหนังสือ ล้างแก้ว พี่เลี้ยง (บางคนก็น้องเลี้ยง) บอกว่า เดี๋ยวจะเดินจงกรมแล้ว ไม่ต้องช่วยหรอกเป็นหน้าที่พี่เลี้ยงเอง ซึ้ง... อยากช่วยเพราะกลัวว่าพอจบหลักสูตรแล้วจะไม่ว่างมาช่วย

โดย: Ron IP: 1.20.1.131 วันที่: 22 มีนาคม 2556 เวลา:21:13:48 น.

มามะ.. เมี่ยงเองค่ะ

Location :

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]

[Add มามะ.. เมี่ยงเองค่ะ's blog to your web]

Bloggang.com