~~..พาลูกชายมาเปิดตัว..~~
......... ....... ??????????? ฮันแน่!!!! ไม่ต้องแอบดีใจแสดงความยินดีด้วยนะค่ะ ยังค่ะยัง ยังไม่ท้องเพราะช่วงนี้ไม่มีเวลาทำการบ้าน แง่วๆๆๆ อ้าว...แล้วมีลูกชายได้ไง (ว่ะ) ก็อย่างที่เคยบอกไว้นะว่าจะผันตัวไปเป็น Babysitters ชั่วคราว จนกว่าอลินน่าจะไปโรงเรียนแล้วอินังแม่จะได้ไปทำอะไร อย่างที่ใจหมาย.....!!!! เริ่มงานเมื่อวานนี้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เหนื่อยก็ตรงที่ต้องตื่นเช้ามาก ตี 5 เนี๊ยแหล่ะคะ (ปกติตื่น 9 โมงนะย่ะ) เพราะต้องมารอรับเด็กตอนตีห้าครึ่ง ทำงาน 12 ชั่วโมง แต่ ......................... ................... .............
การที่เราเลี้ยงลูกอยู่บ้าน แล้วมีเด็กอีกหนึ่งคนมาอยู่ด้วย มันไม่เหมือนทำงานหรอกค่ะ เพราะบ้านก็บ้านเราจะทำอะไรก็ได้เพียงแค่ต้อง ดูเขาให้อยู่ในสายตา หากิจกรรมให้ทำ ปรับเปลี่ยนเวลาตัวเองให้เป็นระเบียบ อีกอย่างลูกเรามีเพื่อนเล่นด้วยและเขาก็เข้ากันได้ดี เนื่องจากจะทำให้เราได้กระตังส์ใช้แล้วยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่เราได้มา แค่วันเดียวมันทำให้อิฉันกระตื้อรื้อร้นมากกว่าที่เป็นอยู่ เพราะเด็กช่วงวัย 3 ขวบนี้เขาพูดได้แล้ว เข้าใจภาษาของเขาแทบจะเหมือนผู้ใหญ่เลยเพียงแต่เขาอาจจะพูดไม่ชัดเท่านั้นเอง แล้วไง...?
แหม...ก็ภาษาอังกฤษสำเนียงเสียงอีสานของอิฉันที่ไม่เคยอยากจะฝึกฝน ให้มันถูกต้อง ก็ต้องมาระลึกกันใหม่ เพราะเด็กเขากำลังฝึกฝนการพูดดังนั้นพยัญชนะ สระ พวกนี้คล่องแปะๆ เช่นคำที่ลงท้ายด้วย P,T,D หรือ R มันทำให้อิฉันรู้สึกอายเพราะความหน้าบาง ฮ่าๆๆๆ ( จริงรึ..?) เวลาเราพูดหรืออ่านหนังสือให้ฟัง เขาจะพยายามย้ำคำที่เราพูดหรืออ่านให้ออกเสียงให้ถูกต้อง ก็รู้สึกกระดากซิมิค่ะ ก็รู้อยู่นะค่ะว่าภาษาอังฤษไม่ค่อยจะแข็งแรงถึงแม้จะเรียนมา ตั้งแต่อนุบาลยันมหาลัย ก็แล้วไงไม่ได้ใช้นี่หว่า ( แล้วเฉือกอยากมีผัวฝรั่งนะมรึง )
เมื่อวานพอเด็กกลับไปก็เลยรีบมานั่งหา Dictionary ที่สอนให้ออกเสียง จริงๆ สามีไม่เคยเร่งรัดเรื่องนี้นะ แล้วเขาก็ไม่อยากมานั่ง Correct เรา เพราะกลัวว่าเราจะเบื่อหน่ายและไม่อยากเรียนภาษาอังฤษให้มันถูกต้อง เลยปล่อยให้ค่อยเป็นค่อยไป เรียนรู้ด้วยตัวเอง อันไหนไม่เข้าใจถาม ออกเสียงให้ฟัง ทำให้ดู แต่ตอนนี้ คงจะต้องเอาจริงเอาจังแล้วแหล่ะค่ะ เพราะนอกจากจะดีกับตัวเรายังดีกับลูกเราในอนาคตอีก เพราะอยากจะปลูกฝังการอ่านให้ลูก ถ้าแม่มันอ่านยังไม่แตกฉาน แล้วลูกมันจะเข้าใจได้ยังไงเนอะ..? จริงๆ แล้วแต่ก่อนมักจะโยนหนังสือยากๆ ให้พ่อเขาอ่านให้ฟัง อ้าว...ก็เม้าส์ไปเรื่อยเปื่อย
กลับมาเรื่องรับเลี้ยงเด็กดีกว่าค่ะ เป็นเด็กผู้ชายอายุ 3 ขวบ ชื่อ Benjamen
( ไม่รู้เขียนชื่อลูกเขาถูกเปล่า อาจจะโดนตบได้ ^_*) Benjamen เป็นเด็กที่ค่อนข้างโตเกินวัยอาจจะเป็นเพราะ แม่เขาทหารอากาศมีระเบียบมาก เลยสอนลูกให้มีระเบียบเช่นกัน อีกอย่างดีตรงเขาเชื่อฟัง ถ้าอันไหนเราบอก No เขาจะไม่แตะเลย บอกให้กินข้าวต้องกินในครัวเขาก็จะไม่ลงจากเก้าอี้จนกว่าจะอิ่ม แค่สองวันทำให้อลินน่าได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากเบน นอกจากจะเป็นเพื่อนเล่นยังได้เรียนรู้ความเป็นระเบียบไปพร้อมๆ กัน ( งานนี้แม่ปลี้มค่ะ แถม..ได้ตังส์นี่แหล่ะยิ่งชอบ กร๊ากๆๆ )
เริ่มด้วยดีก็เลยคิดว่าอยากทำห้องให้เป็น Daycare จะรับอีกสักคนสองคน (ถ้าหาได้) เพราะดูเหมือนมันรายได้ดีสำหรับกะเหรี่ยงหลงดอยอย่างอิฉัน แต่ก็เสียภาษาแพงโครตเหมือนกัน เพราะคนจ่ายเขาก็อยากได้เงินคืน ดังนั้นเราก็ต้องยื่นเสียภาษี ซึ่งมันก็แฟร์ซึ่งกันและกัน ตอนนี้เด็กๆ แน๊ปกันเดี๋ยวต้องไปทำกับข้าวแล้วนะจ้ะ ช่วงๆ นี้ยุ่งไม่ได้ไปเยี่ยมไดฯ ใครอย่าว่ากันนะค่ะ ส่วนเพื่อนๆ ที่ตามอ่านทั้งไทยและที่เมกา คิดถึงทุกคนค่ะ บายๆๆๆๆๆ |
Create Date : 18 มิถุนายน 2551 |
|
25 comments |
Last Update : 18 มิถุนายน 2551 6:19:39 น. |
Counter : 998 Pageviews. |
|
|
|