Bloggang.com : baue_tor : กุหลาบเหนือเมฆ วันที่ 26 ธันวาคม

กุหลาบเหนือเมฆ วันที่ 26 ธันวาคม

ตอนที่ 6 (ต่อจากวานนี้)

จากนั้นไม่นาน เรวัติติดหนวดปลอมใส่วิกกับแว่นดำเดินเข้ามาแตร่ๆแถวหน้าห้องฉุกเฉิน ทำทีเหมือนมารอญาติ หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมากางอ่าน แต่สายตาค่อยจับจ้องไปทางอรนิชที่กำลังนั่งร้องไห้ โดยมีอรนุชซึ่งใบหน้ามีปลาสเตอร์ ปิดรอยแผลที่มุมปาก และใส่แว่นดำปกปิดรอยช้ำรอบดวงตา นั่งหน้าหงิกมองน้องสาวอย่างรำคาญ

"เธอจะร้องไห้ให้มันได้อะไรขึ้นมา ฮึ...ยัยลูกนก...

ไอ้พี่พีน่ะ มันทรยศเธอนะ แถมคนที่มันไปกินข้าวด้วยก็คือนังไอริณ...ศัตรูหมายเลขหนึ่งของเรา"

อรนิชร้องไห้ฟูมฟายว่า ถ้าพีรเทพเกิดตายขึ้นมา เธอจะทำอย่างไร อรนุชสวนทันทีว่าให้เอาไปไว้วัด อรนิชน้อยใจที่พี่สาวเอาแต่โจมตีแฟนเธอตลอด ตัดพ้อว่าเพราะพีรเทพไม่ใช่แฟนอรนุช ถึงพูดแบบนี้ได้

"อ๋อ...ถ้าเป็นพี่วินทำ...พี่จะจ้างมือปืนมายิงให้พิการรู้แล้วรู้รอด จะได้ไม่ไปทำอย่างนี้อีก"

เรวัติได้ยินถึงกับสะดุ้ง หนังสือพิมพ์หลุดมือ รีบก้มเก็บขึ้นมาทำเป็นอ่านต่อ แต่คอยเงี่ยหูฟังทั้งคู่ตลอดเวลา จังหวะนั้น พีรเทพถูกเข็นออกมาจากห้องฉุกเฉิน ตามใบหน้ามีผ้าพันแผลปิดอยู่ แขนเข้าเฝือกอ่อนไว้และมีรอยช้ำทั่วตัว อรนิชปรี่เข้าไปหา คร่ำครวญว่าเขาถูกทำร้ายหนักถึงขนาดแขนหักเลยหรือ พีรเทพแย้งว่าแค่ร้าวเท่านั้น

"แหม...ทำไมไม่ขาดเสียให้หมดเรื่องหมดราวนะ" อรนุชตามเข้ามายืนด้านหลังน้องสาว ถลึงตาใส่พีรเทพ เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลขอให้ไปคุยกันต่อที่ห้องพักผู้ป่วย ก่อนเข็นรถเข็นไปที่ลิฟต์ สองพี่น้องเดินตาม...

ขณะเดียวกัน ในห้องทำงานของไอริณ เลอลักษณ์กำลังเอายาทาตรงบริเวณรอยช้ำใกล้คางกับมุมปากให้ไอริณ บ่นว่าอยากเห็นสภาพของพีรเทพมาก

"ป่านนี้ยัยลูกน้ำกับยัยลูกนกเอาไปไว้วัดเตรียมรดน้ำแล้วมั้ง...แหม...ลืมเรื่องสำคัญเสียสนิท...แกช่วยโทร.ไปเช็กกับวัติหน่อยสิว่า นายพีรเทพอยู่โรงพยาบาลอะไร ห้องไหน ฉันจะได้ส่งดอกไม้ไปเยี่ยมสักหน่อย"

เลอลักษณ์ยิ้มอย่างรู้ทัน "จะให้สั่งดอกไม้ที่ว่านั่นหรือเปล่าค่ะ"

"ใช่เลย...เอาพวงใหญ่สุดแบบที่เคยสั่งนะจ๊ะ...เพื่อนเด่น" ไอริณยิ้มสะใจ...

ขณะเรวัติกำลังบ่นให้วินฟังทางโทรศัพท์ ว่ารู้สึกแปลกๆที่เลอลักษณ์โทร.มาถามชื่อโรงพยาบาลกับหมายเลขห้องพักฟื้นของพีรเทพ เขาเหลือบเห็นชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในโรงพยาบาล พร้อมหิ้วถุงใบใหญ่ตรงไปที่ลิฟต์ ชักสังหรณ์ใจขึ้นมา รีบวางสายจากวิน แล้วเดินตามชายคนนั้นไป เห็นเข้าไปในห้องพักฟื้นของพีรเทพ

สักพักชายคนนั้นถูกผลักกระเด็นออกจากห้อง พวงหรีดลอยตามออกมา แล้วอรนิชเดินออกมายืนเท้าสะเอวหน้าตาเอาเรื่อง สั่งให้เอาพวงหรีดไปคืนคนส่ง ฝากไปบอกมันด้วยว่าเชิญเก็บเอาไว้ใช้เอง ก่อนปิดประตูใส่หน้า อรนุชฟันธงว่าต้องเป็นนังไอวัณโรคส่งมาแน่นอน พีรเทพหน้าเสียเกรงว่าจะเป็นลางร้ายอะไรหรือเปล่า

"อาจจะใช่ค่ะ" อรนุชตวัดสายตามองพีรเทพอย่างเคืองๆ

"พี่ลูกน้ำคะ...นกขอร้อง"

"กลับก็ได้ไม่ได้อยากจะอยู่นักหรอก" อรนุชหยิบกระเป๋าถือกับนิตยสารเล่มหนึ่งติดมือไปด้วย พอออกจากห้อง รีบยกหนังสือขึ้นบังหน้าเดินตรงไปที่ลิฟต์ เรวัติทำฟอร์มอ่าน หนังสือพิมพ์ แต่สายตาเหลือบมองเธอตลอด ครู่ต่อมาอรนุชก้าวออกจากลิฟต์เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น ยิ้มกว้างเมื่อเห็นเป็นเบอร์ของบุปผา รีบรับสายเสียงหวาน

"อันยองฮาเซโยค่ะ...คุณแม่ขา"

บุปผาหัวเราะคิกคักถูกอกถูกใจ พูดประโยคเดียวกันกลับไป แล้วชวนอรนุชมากินข้าวยำเกาหลีที่บ้านของเธอ อรนุชเอามือแตะแผลที่ปากก่อนจะบอกปัดว่าคืนนี้เธอไม่ค่อยสะดวก

"ทำไมล่ะจ๊ะ เสียงหนูไม่ค่อยดีเลย เอาอย่างนี้คุณแม่ จะให้พี่วินไปรับ หนูลูกน้ำพอจะสะดวกมั้ยจ๊ะ"

"สะดวกลื่นไหลเลยค่ะ คุณแม่...น้ำมีละครเกาหลีใหม่ๆอีกสามเรื่อง น้ำจะเอาไปให้คุณแม่ด้วยนะคะ"

"งั้นเดี๋ยวแม่โทร.บอกพี่วินเขาก่อนนะลูก"

"น้ำเกรงใจ๊ เกรงใจ พี่วินจะแย่...แต่ถ้าเป็นความประสงค์ ของคุณแม่...น้ำก็ต้องพยายามระงับความเกรงใจค่ะ...น้ำจะรออยู่ที่ออฟฟิศนะคะ" อรนุชวางสายยิ้มกริ่ม

ooooooo

ไอริณสีหน้าครุ่นคิดเดินกลับไปกลับมาอยู่ในห้องทำงานตัวเอง แล้วหันไปทางเลอลักษณ์

"ฉันว่าฉันเห็นอีตากาแฟใส่นมที่ร้านนั่นแหละ...มากับยัยลูกน้ำยุงลาย"

"แกตาฝาดมั้ง...คุณกาแฟใส่นมของแกเขาจะไปกับยัยนั่นทำไม"

"นั่นแหละปัญหา เดี๋ยวพอหน้าตาค่อยยังชั่ว ฉันจะลากคอมาถามให้ได้"...

ขณะวินกำลังบ่นกับเรวัติอย่างเป็นกังวลว่า ไอริณอาจจะเห็นเขาแวบๆด้านหลังตอนไปกับอรนุชที่ร้านอาหาร บุปผาโทร.มาสั่งให้วินไปรับอรนุชที่ออฟฟิศแล้วพามาที่บ้านของเรา เรวัติตั้งข้อสังเกตว่าแม่ของวินท่าทางจะถูกใจอรนุชเป็นพิเศษ วินพยักหน้า ไม่ใช่แค่ถูกใจเท่านั้น แต่ถึงขนาดที่แม่อยากได้ มาเป็นลูกสะใภ้

"แล้วแกว่าไง...จะยอมรับยัยสวยสยองมั้ย"

"ยังไม่ยอมรับทั้งนั้นแหละ...ไปล่ะ" วินรีบออกไป เรวัติมองตามด้วยความเป็นห่วงปนสยองนิดๆ...

ไม่นานนัก รถของวินแล่นมาตามถนนในบ้าน บุปผากับอาทรออกมารอต้อนรับอรนุช โดยมีอรหญิงรับใช้ยืนเยื้องไปด้านหลัง อาทรทำหน้าเซ็งๆ สงสัยว่าทำไมต้องขนออกมากันทั้งบ้านแบบนี้ด้วย

"เพื่อแสดงถึงความรักความอบอุ่นในครอบครัวค่ะ และที่สำคัญเพื่อแสดงว่าทุกคนในบ้านนี้ยินดีต้อนรับหนูลูกน้ำ มาเป็นศรีสะใภ้" บุปผาสายตาจับจ้องรถของวินที่มาจอดตรงหน้า

อรนุชรีบเข้ามาไหว้พ่อแม่ของวินอย่างอ่อนช้อย ทุกคนมองเธออย่างตกตะลึง บุปผาถามว่าหน้าไปโดนอะไรมา อรนุชถอดแว่นดำออกน้ำตาไหลพราก บุปผาตกใจคิดว่าวินลงไม้ลงมือกับเธอ ตั้งท่าจะเล่นงานลูกชาย อรนุชจูงมือบุปผาเข้าไปคุยต่อที่ห้องดูทีวี เล่าให้ว่าที่แม่ผัวฟังทั้งน้ำตาว่า คนที่ทำกับเธอคือ เจ้าของหนังสือชิค วูแมน

"แล้วทำไมหนูไม่ตบมันบ้างล่ะลูก" บุปผาคอยส่งกระดาษทิชชูให้อรนุช

"เพราะหนูเป็นผู้ดีค่ะ ตั้งแต่เกิดมาคุณพ่อคุณแม่ พร่ำสอนให้เป็นคนดี ไม่พูดจาหยาบคาย ไม่ทำร้ายผู้อื่น ไม่ ใส่ร้ายคนอื่น เป็นต้นค่ะ...คุณแม่"

"โถ สั่งสอนแต่ของดีๆทั้งนั้นเลย มิน่า...หนูลูกน้ำถึงได้เป็นคนดี ไม่มีติแบบนี้" บุปผายิ่งปลื้มอรนุชมากขึ้น...

ทางด้านวินเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆให้พ่อฟัง ซึ่งต่างจากที่อรนุชเล่าให้บุปผาฟังโดยสิ้นเชิง เว้นแต่คู่กรณีของอรนุชยังคงเป็นไอริณ ผู้หญิงที่อาทรเคยเจอแล้ว แถมยังชมว่าเธอมีน้ำใจ

"ไม่น่าเชื่อ...หนูลูกน้ำก็ไม่น่าเชื่อเหมือนกัน...แกเห็นกับตาแน่นะ"

"โธ่...คุณพ่อ...เห็นคาสองตานี่เลยครับ แถมผมยังเป็นคนพาน้องลูกน้ำไปทำแผลที่ รพ.ด้วย"

อาทรสงสัยว่าสองสาวมีเรื่องอะไรกันถึงได้สวมวิญญาณอาฆาตขนาดนั้น วินคิดว่าคงเป็นเพราะต้องการแย่งกันเป็นเจ้ายุทธจักรหนังสือผู้หญิง อาทรอยากรู้ว่าใครผิดใครถูก วินลงความเห็นว่าผิดทั้งคู่...

อรนุชยังคงพูดเอาดีใส่ตัว เอาชั่วให้ไอริณไม่หยุด จนบุปผาเชื่อสนิทว่าไอริณเป็นคนร้ายกาจ ขณะที่อรนุชดีแสนดี คิดแต่จะให้อภัย ไม่เคยอาฆาตพยาบาทจองเวรใคร แม้ว่าคนคนนั้นจะทำร้ายเธอขนาดไหน

"แต่ต่อไปนี้ห้ามคุณแม่ซื้อหนังสือ ชิค วูแมนเด็ดขาดนะคะ แล้วก็ช่วยบอกต่อทุกๆคนที่คุณแม่รู้จักด้วยค่ะ"

"ไม่อาฆาตพยาบาทเลยหรือจ๊ะ" บุปผาถึงกับเซ่อรับประทาน...

ดึกมากแล้ว ตอนที่วินขับรถมาส่งอรนุชที่บ้าน อรนุชใช้มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนโกหกวินว่ามีอะไรเข้าตา วินหลงกล อาสาจะดูให้ ขณะก้มมองหาเศษผงในตาอรนุชซึ่งไม่มีวันจะหาเจอ เธอก็แกล้งขยับเข้าใกล้จนหน้าเกือบจะชนกัน วินรู้สึกตัวรีบขยับออกห่าง แล้วลงมาเปิดประตูรถให้ อรนุชก้าวลงมาแกล้งเซให้วินรับไว้ในอ้อมแขน ทั้งสองคนยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนผละจากกัน

อรนุชทำเป็นเขิน ขอบคุณวินที่มาส่ง แล้วเดินเข้าบ้านด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์...

วินเพิ่งกลับเข้าบ้านตัวเองหลังจากส่งอรนุช ไอริณก็โทร.มาหา สั่งให้ไปพบเธอวันพรุ่งนี้ วินแดกดันว่าเขาไปกินเงินเดือนจากเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ถึงได้สั่งเอาๆ ราวกับเป็นเจ้านาย

"อย่าลืมล่ะ 9 โมงเช้า ที่ร้านกาแฟเยื้องๆออฟฟิศฉัน" ไอริณวางสายทันที

วินวางโทรศัพท์ลงอย่างเซ็งๆที่เธอคอยตามจิกไม่เลิก

ooooooo

วินมาถึงร้านกาแฟตรงตามนัด เห็นไอริณนั่งหันหลังให้ เดินเข้ามานั่งเก้าอี้ตรงข้าม ทำเป็นแปลกใจ ว่าทำไมวันนี้ไอริณนึกครึ้มอะไรถึงสวมแว่นดำ ไอริณ จ้องจับผิดเขาเขม็ง

"เมื่อวานตอนเย็นคุณอยู่ที่ไหน"

"เดี๋ยว...นึกก่อน...ตอนเย็นๆ...อ๋อ...ผมยังอยู่ที่บูธในงานบ้านจัดสรรและคอนโดฯที่เมืองทองธานีครับ"

ไอริณอ้างว่าเธอเห็นเขาที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งกลางห้างฯดัง วินท้วงว่าถ้าอย่างนั้นทำไมถึงไม่เข้ามาทัก ไอริณ ไม่พอใจ สั่งห้ามเขาพูดจายอกย้อนกับเธอ วินทำไม่รู้ไม่ชี้ หยิบเมนูขึ้นมาดู ไอริณไม่พอใจ คว้าเมนูจากมือเขา คาดคั้นให้เขาตอบว่าเคยไปร้านที่เธอว่าหรือเปล่า วินถอนใจเฮือก

"ไอ้ร้านที่คุณว่านั่น...อย่าว่าแต่จะเคยไปเลย แม้แต่ชื่อผมก็ไม่เคยได้ยิน...แน่ใจนะว่าไม่ได้ตาฝาด มองเห็นใครเป็นผมไปหมด" วินยิ้มยั่ว

ไอริณขบกรามแน่น ยื่นหน้าเข้าใกล้ วินยื่นหน้าเข้าไปบ้าง ยิ้มกวนๆใส่ ไอริณเลยด่าว่า "ไอ้บ้า" แล้วลุกพรวดออกไป วินถึงกับสะดุ้ง หุบยิ้มทันที...ครู่ต่อมา ไอริณเข้ามาในห้องทำงาน เธอ เจอคุณหญิงป้าสีหน้าบึ้งตึงและเลอลักษณ์นั่งหน้าจ๋อยรออยู่ ไอริณไหว้ทักทายคุณหญิงป้า ถามว่ามีธุระอะไรจะใช้เธอหรือ

"ธุระอะไรเรอะ...ช่วยกรุณามาดูนี่หน่อย" คุณหญิงป้าเรียกเสียงเข้ม

ไอริณยิ้มหวานเดินเข้ามาหา คุณหญิงป้าหยิบโทรศัพท์ มือถือขึ้นมากดแล้วส่งให้ ไอริณรับโทรศัพท์มาดู เห็นคลิปที่เธอกับอรนุชกำลังตบตีกันก็ตกใจ ร้องเอะอะว่ามีคนถ่ายคลิปไว้ ด้วยหรือ

"อ๋อ...ไม่ได้ถ่ายไว้เฉยๆจ้ะ แต่ยังส่งให้ดูกันทั่วบ้านทั่วเมือง คุณหญิงป้าเห็นแล้วอยากจะเป็นลม...หลานริณ นี่หลานคิดยังไงถึงได้กล้าหาญชาญชัยไปตบกันในห้างฯอย่างนั้น"

"ก็เขามาตบริณก่อนนี่คะ"

ไอริณคิดว่าคุณหญิงป้าไม่พอใจที่เธอไปมีเรื่อง แต่ ที่ไหนได้ท่านกลับยุส่งว่าทีหลังตบอรนุชให้คว่ำ แถมเล่าถึงตอนที่ท่านเองยังสาวๆ และมีเรื่องตบตีกับวาริรินทร์ นึกเสียดายที่สมัยนั้นยังไม่มีคลิป แล้วเอ่ยปากชวนทั้งคู่ไปช็อปปิ้ง เลอลักษณ์ อึกอัก คุณหญิงป้าคะยั้นคะยอให้ไปเป็นเพื่อน รับปากว่าจะซื้อกระเป๋าให้คนละใบเป็นการตอบแทน

(อ่านต่อพรุ่งนี้)
ที่มา

//www.thairath.co.th/column/ent/rosebeyondcloud/55019

Create Date : 27 ธันวาคม 2552

Last Update : 27 ธันวาคม 2552 12:28:22 น.

0 comments

Counter : 109 Pageviews.