Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2548
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728 
 
27 กุมภาพันธ์ 2548
 
All Blogs
 

เหงา

18.30 น. หลังจากลีนาเดินออกจากประตูใหญ่บานนั้น ตึกทั้งตึกก็เป็นของฉัน ฉันฉลองมื้อเย็นกับตึกของฉันด้วยอาหารจีนบรรจุกล่องพร้อมตะเกียบไม้ที่ถูกบรรจุอยู่ในซองอย่างเรียบร้อย มีแขกร่วมโต๊ะคือจอคอมพิวเตอร์และคีย์บอร์ด พร้อมทั้งสารพัดเอกสารที่วางเกลื่อนโต๊ะ หลังจากล้างปากด้วยกาแฟร้อนในถ้วยกระดาษ วิญญาณโปรแกรมเมอร์สาวของฉันก็ถูกปลุกขึ้นอีกครั้ง

21.00 น. เอกสารบนโต๊ะถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ถึงเวลาที่ฉันจะกลับห้องเสียที 10 ชั่วโมงแห่งการทำงานทำฉันเหนื่อยและล้าเหลือเกิน ฉันคิดถึงการแช่อ่างน้ำอุ่นและหลับไปสักครึ่งชั่วโมงโดยมีเพลงเพราะๆ จากเครื่องเสียงดีๆ เปิดคลอไป อีก 20 นาทีฉันจะได้ทำอย่างที่คิด พอสักทีสำหรับงานชิ้นเอกของบริษัท รอให้ถึงวันจันทร์ฉันค่อยกลับมาลุยอีกที

ทันทีที่ฉันเปิดประตูห้องเข้าไป ฉันกลับไปเป็นเด็กสาวอีกครั้งหนึ่ง เด็กสาวที่ต้องอยู่ไกลบ้านเพียงลำพังภายใต้เงื่อนไขของคำว่า “ความเจริญก้าวหน้าในชีวิต” การต้องมาอยู่ในเมืองที่ผู้คนพูดภาษาต่างจากฉันก่อให้เกิดความเหงาอันทรมานเสียจริง ฉันเหงานะ เหงามากด้วย แต่เพียง 2 ก้าวที่ฉันย่างบนพรมหนานุ่ม ฉันก็ยิ้มออกมาได้ เพราะเท้าของฉันสัมผัสกับซองจดหมายที่เจ้าของตึกทิ้งเข้ามาผ่านช่องบนประตู ฉันก้มลงหยิบจดหมาย 2 ฉบับนั้นพร้อมกับเดินตรงไปยังเครื่องเสียงชั้นดีซึ่งเป็นของขวัญชิ้นแรกที่ฉันซื้อให้ตัวเอง แผ่นที่ 2 แทร็คที่ 9 แจ็คสัน บราวน์ก็ครวญเพลง Sky Blue and Black ให้ฉันฟังอย่างสบายอารมณ์ ฉันทิ้งตัวลงบนโซฟาสีฟ้าหม่น โคมไฟเล็กๆ ถูกเปิด แสงของมันสาดส่องในตำแหน่งที่ทำให้ฉันสามารถอ่านได้อย่างสบายตาในท่าเอกเขนกนี้

ฉันหยิบซองจดหมายขึ้นมา มันเป็นซองสีฟ้า แสตมป์ที่ติดมาทำให้รู้ว่ามันเดินทางมาจากประเทศไทย มันเดินทางมาครึ่งโลกโดยเจาะจงส่งมาที่ฉัน คิดแล้วยิ้มกว้างของฉันก็ปรากฏอีกครั้ง และแค่ลายมือที่คุ้นตา ฉันก็รู้ว่าใครที่ส่งจดหมายฉบับนี้มาถึงฉัน

วันศุกร์ที่ 24 มีนาคม
ในป่าชายเลน อำเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี

สวัสดีพิมพ์
อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ผมลงใต้มาทำสารคดีเรื่องป่าชายเลนในประเทศไทย ป่าชายเลนที่ผมลงมาเก็บข้อมูลอยู่ที่ระนองซึ่งถือว่าเป็นป่าชายเลนที่อุดมสมบูรณ์ที่สุด และที่นี่ซึ่งเป็นป่าชายเลนที่อุดมสมบูรณ์รองลงมา

พิมพ์รู้ไหมว่าทันทีที่ผมมาถึงที่นี่ ผมคิดถึงคุณ ผมอยากให้คุณมาเห็น มาเดินกับผมบนสะพานไม้ที่ทอดยาวเข้าไปในป่าแห่งนี้ บรรยากาศในนี้ร่มรื่นมาก เพียงแค่คุณยืนนิ่งๆ คุณจะได้ยินเสียงลมที่พัดผ่านใบโกงกางให้บรรเลงเป็นเสียงเพลงธรรมชาติที่เพราะมาก พิมพ์...คุณได้ยินเสียงเพลงนี้ไหม ผมเก็บมันมาฝากคุณในจดหมายฉบับนี้ด้วย ถ้าคุณได้ยินไม่ชัด ลองเอานิ้วสัมผัสบนใบโกงกางที่ผมเอามาฝากคุณด้วยสิ ผมมั่นใจว่าตอนนี้คุณได้ยินมันชัดแล้ว...เพราะไหม

พิมพ์รู้ไหมว่า 2 ปีที่คุณต้องไปทำงานที่นิวยอร์คเป็นช่วงเวลาที่ผมรู้สึกทรมานมาก แม้ว่าผมจะเขียนหาคุณทุกอาทิตย์ แต่มันก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้ผมหายคิดถึงคุณ ผมเฝ้าคอยวันที่เราทั้งสองคนจูงมือกันเดินไปตามชายหาดที่ไหนสักแห่งหนึ่ง ผมจะกุมมือคุณจนแน่นเพื่อให้แน่ใจว่าคุณจะไม่ทิ้งผมไปอีก ในช่วงเวลานั้นจะมีแค่เราสองคนบนโลกกลมๆ ใบนี้ ผมคิดแบบนี้ทุกวัน และรอคอยวันนั้นด้วยความอดทน แล้วพิมพ์หละ คิดและหวังอย่างผมหรือเปล่า

พิมพ์ ผมคงต้องจบจดหมายฉบับนี้แล้วล่ะ เหลืออีก 3 ชั่วโมงที่ผมต้องเก็บภาพที่นี่ แล้วอาทิตย์หน้าผมจะเขียนไปหาอีกนะเจ้าหญิงผู้หลงเสน่ห์จดหมายของผม และอย่าลืมดูแลตัวเองมากๆ ด้วยล่ะ อย่าหักโหมกับงานมากเกินไป เพราะถ้าคุณไม่สบาย ผมก็คงไม่สบายใจไปด้วย

รัก

รินทร์

ฉันบรรจงพับจดหมายใส่ซองแล้วนำไปเก็บในกล่องไม้ กล่องไม้ใบนั้นมีแต่จดหมายจากรินทร์ซึ่งเขียนหาฉันตลอด 2 ปี รินทร์ที่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น รินทร์ที่ทำลายกำแพงแห่งความเหงาที่เกาะกุมหัวใจของฉันอยู่บ่อยครั้งตั้งแต่ฉันอยู่ที่นี่ ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ

จบจดหมายจากรินทร์แล้ว ฉันจึงลงมืออ่านจดหมายอีกฉบับหนึ่ง จดหมายฉบับนี้พิมพ์ชื่อและที่อยู่ของฉันแทนการเขียน ฉันจึงไม่รู้ว่าใครที่ส่งจดหมายฉบับนี้มา แต่ความข้องใจของฉันก็หมดไปเมื่อได้อ่านข้อความในจดหมาย

บริษัทเฟรนด์ แอนด์ เฟรนด์ คอร์เปอเรชัน
23 มีนาคม 2543

เรียนคุณพิมพ์อักษรที่เคารพ

ทางบริษัทเฟรนด์ แอนด์ เฟรนด์ คอร์เปอเรชัน ขอแสดงความขอบคุณในการใช้บริการของเรามาตลอด 2 ปี ทางเราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าการบริการส่งจดหมายที่ผ่านมาจะนำความพึงพอใจมาให้คุณพิมพ์อักษร เพราะเป้าหมายของบริษัทเราคือ “การทำลายความเหงาให้แก่ทุกคน” แต่เนื่องจากสัญญาที่คุณพิมพ์อักษรได้ทำกับเราจะหมดลงในวันที่ 31 มีนาคมนี้ ทางเราจึงขอแจ้งให้ทราบ และถ้าคุณพิมพ์อักษรยังต้องการใช้บริการจากเราอีก กรุณาติดต่อกลับมาภายใน 1 อาทิตย์หลังจากรับจดหมายฉบับนี้ โดยติดต่อผ่านทางอี-เมล์ของบริษัทซึ่งแจ้งไว้แล้ว และในโอกาสเดียวกันนี้ ถ้าคุณพิมพ์อักษรมีข้อเสนอแนะอะไรเกี่ยวกับ “รินทร์” กรุณาแจ้งมาด้วยจะเป็นการขอบคุณยิ่ง ทั้งนี้เพื่อทางเราจะสามารถปรับปรุงการให้บริการจนเป็นที่น่าพึงพอใจมากยิ่งขึ้น

ด้วยความขอบคุณ
บริษัทเฟรนด์ แอนด์ เฟรนด์ คอร์เปอเรชัน


(ตีพิมพ์ในคอลัมน์ e-xpress: อำเภอใจ นิตยสารทำมือ BCB’ Zine เล่มที่ 2 เดือนเมษายน 2544)




 

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2548
5 comments
Last Update : 22 พฤษภาคม 2548 23:03:54 น.
Counter : 679 Pageviews.

 

เหงาจังนะครับ

 

โดย: พ่อไอ้แพท IP: 58.11.104.23 1 พฤษภาคม 2548 2:02:32 น.  

 

โห! จบแบบไม่ธรรมดานะเนี่ย ชอบๆ

 

โดย: รักเด็กข้างบ้าน 6 ตุลาคม 2548 1:33:30 น.  

 

เรื่องนี้อ่านกี่ทีก็ยังไม่เบื่อนะเจ๊

 

โดย: oceanophila IP: 202.12.74.7 21 เมษายน 2550 21:28:34 น.  

 

อยากจะ เฮ้ออออออออออออออออออออออออออ ยาวๆ

ปล . Sky Blue and Black เพราะดีนะคะ^^

 

โดย: Senora Khaow IP: 113.53.11.152 7 มิถุนายน 2554 16:13:48 น.  

 

จบได้หักมุมมากๆเลยค่ะคุณบาร์ฟินTT

 

โดย: ืnatfy IP: 58.11.19.197 7 ธันวาคม 2557 12:23:33 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


Barfinn
Location :
สงขลา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add Barfinn's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.