พี่กา...ผู้จากไป หมาตัวนี้เข้ามาในชีวิตเราได้ยังงัย....นั่นนะสิ เริ่มจาก เค้ามาเดินป้วนเปี้ยนอยู่หน้าบ้าน และอาศัยเศษอาหารที่เหลือในมื้อเย็นในบ้านเพื่อประทังชีวิตน้อยๆ ไม่รู้ว่าเค้ามาจากไหน หรือใครพาเค้ามา มารู้ตัวเอาอีกที เค้าก็ได้เข้ามาอยู่ในใจเราซะแล้ว (ออกแนวน้ำเน่าอีกแล้ว)แต่ก็จริงนะ เรารักเค้าไปซะแล้ว มันคงเริ่มจากข้าวแต่ละมื้อที่เราเอาไปให้เค้านั่นแหล่ะ ข้าวแต่ละมื้อและความพยายามที่จะให้เค้าไวใจ เพราะเจอกันแรกๆ เค้าไม่ให้โดนตัวเค้าเด็ดขาด หลังจาดรู้จักกันซักพักนึงแล้ว ก็คงต้องมีชื่อเรียกกันแล้วหล่ะ "กา" หรือ ชื่อเต็มๆ "กาฝาก" คุณแฟนเป็นคนตั้งให้ เราเริ่มห่วงใยเค้ามาขึ้น ในแต่ละครั้งที่เจอกัน เวลาให้ข้าวเค้าทุกมื้อ เรากับแฟนพยายามที่จะสัมผัสเค้า เพื่อจะให้เค้าเชื่อใจเรา ความพยายามของพวกเราไม่เสียเปล่า เค้าเริ่มไว้ใจเรามากขึ้น จากแตะได้แค่ปลายจมูก เริ่มจับหัว ลูบหัว จับตัว และกอดเค้าได้ในที่สุด ถึงแม้ว่ากลิ่นเค้าจะสุดเน่าแค่ไหน แต่เค้าก็กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของเราไปแล้ว หลังจากนั้นก็เริ่มปฎิบัตการกำจัดจุดเหม็น เชื่อมั้ยว่าจากหมาที่ไม่น่าจะมีใครอาบน้ำให้มาก่อน ยืนนิ่งให้เรากะแฟนอาบน้ำให้ ฟอกสบู่ ถูตัว เหมือนเราเคยรู้จักกันมานาน และทุกๆวันตอนเย็น พอกลับมาจากทำงาน เราก็จะเห็น หมาตัวสีแดงๆ หน้าแหล่มๆ มานั่งรออยู่ที่ประตูทุกๆ วัน และหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเราก็จะมาวิ่งเล่นกับกาที่หน้าบ้านเกือบทุกวัน ถ้าทำได้ มันเป็นภาพชินตาของคนแถวนั้นไปซะแล้ว แต่กาเป็นหมาที่ไม่เอาใคร นอกจากเรากับแฟน เค้าเคยไปแทะเบาะรถมอเตอร์ไซต์ของคนที่เช่าห้องข้างๆ บ้าน เราก็ได้ขอโทษขอโพยกันไป และนั่นแหล่ะทำให้กาได้เข้ามานอนในบ้านบ้าง เพื่อลดปัญหาขัดแย้ง แต่เค้าไม่ชินกับการนอนในบ้านเลยแอบออกนอกรั้วไปบ้าง แต่ก็ไม่นึกเลยว่าการที่เค้านอนนอกบ้านมันจะเกิดอะไรกับเค้า ขนาดที่ทำให้เราได้พรากจากกัน เหตุการณ์มันเกิดขึ้นในตอนเช้าวันนึง ซึ่งวันนั้นเราต้องออกไปทำงานตามปกติ มีเสียงเอะอะโวยวายหน้าบ้าน มันเลยทำให้เราได้รู้ว่า เค้าไม่อยู่แล้ว กาตัวแข็งทื่อ เค้าคงจากไปหลายชั่วโมงแล้ว ดูจากอาการมีน้ำลายฟูมปาก เค้าคงโดนวางยาอย่างแน่นอน แต่ใครล่ะทำกับหมาตาดำๆ ได้อย่างนี้ แค่เกิดมาเป็นหมาที่ใครๆ ไม่ต้องการก็น่าจะเพียงพอแล้วไม่ใช่หรอ กับชีวิตเล็กๆ ชีวิตนึง ไม่เห็นที่จะต้องมาทำร้ายกันขนาดนี้ หลังจากจัดการกับกาเรียบร้อย เราก็ยังคงต้องไปทำงานตามปกติ ต้องไปแอบร้องไห้ในห้องน้ำ ถึงแม้ว่ากาจะเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจของใครต่อใคร เป็นหมาจรจัดที่ใครไม่ต้องการ แต่เค้าก็เป็นหมาของเรา เรารักเค้า และเราก็รู้ว่าเค้าก็รักเราเหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องเป็นหมาราคาแพงแสนแพง ไม่จำเป็นต้องน่ารัก ขนปุกปุย แต่เรารักกัน ไม่รู้จะบรรยายออกมายังงัยถึงจะแสดงความรักที่มีต่อเค้าออกมาได้หมด หลายคนอาจไม่เข้าใจ หลายคนอาจจะคิดว่าเวอร์ การได้รักอะไรซักอย่างเหตุผลมันคงไม่ต้องการอะไรมากหรอกนะ และหลังจากที่จากจากไป เราเริ่มรู้สึกว่าหมาตัวอื่นๆ ที่เป็นหมาจรจัดก็เริ่มหายๆ กันไปเหมือนกัน ... นี่แหล่ะน้าคนผู้เป็นสัตว์ประเสริฐ ... หลับให้สบายนะลูก   Create Date : 19 กันยายน 2551 7 comments Last Update : 19 กันยายน 2551 22:50:16 น. Counter : 1335 Pageviews. Share Tweet

ตอนเด็ก ผมเลี้ยงหมาตัวหนึ่ง พันธุ์บ้านๆนี่แหละ จนผมโต ต้องไปเรียน และต้องไปอยู่หอพัก พอผมกลับบ้านทีหนึ่ง แม่บอกผมว่า มันตายแล้ว มันไปกินหนูที่ตายจากการวางยา ของคนแถวบ้าน ทุกคนในบ้านกว่าจะหามันเจอ ก็ปาเข้าไปหลายวัน ผมรักมันมาก ปัจจุบันผ่านมาสิบกว่าปี ผมก็ยังจำมันได้ดี เข้าใจความรู้สึกครับ เสียใจด้วย   โดย: greenteamsurvey 19 กันยายน 2551 23:34:55 น.

เสียใจด้วยนะคะ เม้มันจะเป็นแค่หมา แต่ก็เป็นสมาชิกในบ้าน ที่เราก็ผูกพันเกือบไม่ต่างกับญาติสนิท การสูญเสียทำให้เราเสียใจได้เหมือนกัน มันคงได้เวลาจากไปยังที่ของมันแล้ว หากมีบุญต่อกัน อีกไม่นาน ก็อาจจะกลับมาอยู่กับคุณอีกค่ะ   โดย: Tukta21 19 กันยายน 2551 23:49:26 น.

ขอให้ น้องหมากาฝาก ไปเกิดที่ดี ๆ พ้นจากหมู่มารทั้งหลาย อย่าให้ใครต้องมาทำร้ายน้องกาฝากได้อีกเลย ส่วนไอ้คนวางยา ขอสาปส่ง ทำอะไรให้ได้อย่างนั้น มอมยาน้องกาฝาก ก็ขอให้มันถูกมอมยาเช่น สาธุ ๆ คิดถึง เจ้ามอม ที่เลี้ยงไว้ เป็นหมาวัด เค้าเป็นหมาลูกครึ่ง พ่อเป็นอัลเซเชี่ยน แม่เป็นหมาพันธุ์ไทยธรรมดา ตอนนั้นเราเรียนอยู่ ม.ปลาย เราบอกพ่ออยากได้หมาเป็นของขวัญวันเกิด พ่อก็ไปเอาเจ้ามอมมาจากวัด ยังเป็นลูกหมาอยู่เลย ตาก็ยังไม่เปิด เห็บก็เยอะ กลิ่นก็สุดทน แต่เราก็รักมัน เรานอนบนเตียงเดียวกันทุกคืน นอนกอดกันทุกคืน เนื่องจากพอมอมโตขึ้น เป็นหมาที่ฉลาดมาก คอยเห่าคนที่เดินผ่านบ้านไปมาตอนกลางคืน ช่วยเฝ้าบ้านให้ แต่ด้วยเหตุนี้ละมั้งมันเลยถูกคนใจร้าย มอมยา เหมือน น้องกาฝาก เราเข้าใจความรู้สึกเธอ ทำบุญ อุทิศส่วนกุศลไปให้เค้า บอกเค้าว่าให้ไปเกิดที่ดี ๆ เค้าจะรับรู้ได้ ที่คือสิ่งที่เราทำได้ เมื่อเค้าจากไป   โดย: jdaynoaoon 19 กันยายน 2551 23:51:43 น.

น่าสงสารกาฝากน่ะ คนใจร้ายทำได้ลง เราก็เลี้ยงเหมือนกับกาฝากเลย เค้าหลงมาจากไหนไม่ทราบพันธ์เทอร์เรียแต่แหมขี้เรื้อนรับประทานไปครึ่งตังแล่ว มาใหม่ๆเค้าจะไม่ไว้ใจใคร เราให้ข้าวประมาณ 3 เดือน เค้าถึงยอมให้เราจับเลยจับอาบน้ำ ฉีดยาขี้เรื้อน โรคกลัวน้ำให้ซะเลย ชื่อเค้านะเหรอ น้องหลงจ๊ะ   โดย: มนเฟิร์น IP: 222.123.204.52 27 ตุลาคม 2551 17:22:49 น.

เริ่มต้นเรื่องกำลังซึ้งใจ ดูหน้าน้องกาแล้วยังนึกหลงรักตาแป๋วๆ ซื่อๆ อยู่เชียว... แต่พอมาอ่านตอนใกล้ๆ จบ ... เศร้าจัง... ดิฉันเองทุกครั้งที่นั่งรถผ่านไปเห็นน้องหมาจรจัด มากมายทุกหนทุกแห่ง จะรู้สึกอึดอัดใจทุกทีเลยค่ะ... ชะตากรรมของน้องหมาเหล่านี้จะเป็นยังไงต่อไปหนอ...   โดย: Devonshire (Devonshire ) 20 พฤศจิกายน 2551 23:16:20 น.

เราก็เคยเป็น หมาเราโดนคนวางยาบ่อย เพราะเราเลี้ยงหมาจรจัด เวลาเห็นมันตายต้องแอบไปร้องไห้คนเดียวอยู่หลายวัน ไม่เป็นไรนะ หลงหลง ไง เค้าเป็นลุกรักอีกคนนึง ดูแลเค้าดีๆล่ะ   โดย: desert_m2 IP: 203.155.72.222 24 พฤศจิกายน 2551 16:21:57 น.

ใช่ เค้าไม่รู้หรอกว่าน้องน่ารักแค่ไหน เค้ามองน้องว่าเป็นแค่หมาไทย หมาทาง หมาจรจัด คนพวกนั้นไม่เคยเข้าใจความรักที่เรามีให้กัน จูนมีอยู่ตัวนึง ชื่อน้องนาย เลี้ยงตั้งแต่เล็ก ต้องชงนมให้กินก่อนไป รร. ตอนกลางวันพ่อต้องกลับมาเอานมให้น้องกิน เรารักกันมาก น้องนายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต เราอยู่ด้วยกันมาเก้าปี แล้วก็ถูกคนใจทรามพรากน้องไป พ่อพยายามเต็มที่ พ่อรีบพาน้องไป รพ. แต่น้องทนไม่ไหว เราคงทำบุญมาด้วยกันแค่นี้... น้องนายครับ พี่จูนคิดถึงหนูนะ พี่รักหนูมากรู้ไหมไอ้หางด้วน :) แล้วเราจะกลับมาพบกันใหม่ ขอให้น้องนายมาเกิดเป็นน้องของพี่ทุกชาติไปนะคนดี   โดย: จูน IP: 118.172.148.188 4 พฤษภาคม 2553 0:47:19 น.