|
|
เล่าเรื่องผีกันดีกว่า (2)
วันที่ 9 เดือน 9 เร็วเข้าอย่าช้ารอรี จองแฟลตปลาทองรังสิตวันนี้ จองเพียงแค่ 5000
.
.
เพลงสปอตโฆษณาสมัยบางรักยังเล็กเป็นเด็กน้อย ใช้เช็คอายุคนอ่านได้เลยนะ
พักนี้ไม่รู้เป็นอะไร ชอบระลึกความหลังจัง สงสัยจะเริ่มแก่จริง ๆ ละเนี่ยะ 555
เมื่อคืนไม่ได้นอนอีกตามเคย นั่งคุ้ยแคะ แกะเกา ซ่อมคอมชาวบ้านเสร็จไป 2 เครื่อง
อยากจะบอกว่า ตูไม่ใช่ช่างซ่อมคอมนะเฟ้ย ทำไมชอบเอาคอมมาให้ตูซ่อมกันจั๊ง
วัน ๆ นึงถ้าไม่ซ่อมเอง ก็ต้องคอยรับโทรศัพท์ ตอบปัญหาคอม แก้อาการเสียไรเงี้ยะ
บางทีการรู้อะไรมากก็ไม่ดีเนอะ ไม่รู้อะไรเลยก็ไม่มีคนมาถาม มารบกวน สบายออก
ตอนเช้ากำลังนอน เริ่มเคลิ้ม ๆ ก็มีคนนู้นโทรมา คนนี้โทรมา จนหายง่วงไปดื้อ ๆ
กว่าจะได้นอนจริง ๆ ก็ช่วงบ่ายเข้านู่น ตื่นมาเย็น ๆ วันนี้เลยไม่ได้ออกไปไหนเลย
อ่ะ ตามสัญญา เพื่อให้ไม่เป็นการเสียเวลาทำมาหากิน มาเล่าเรื่องผีกันต่อดีกว่า
ย้อนไปสมัยที่บางรักยังหนุ่ม อ่าว อย่าเบือนหน้าหนีดิ๊ หนุ่มจริงๆ เฟ้ย ยัง 18 เอง
ตอนนั้นยังเป็นนิสิตวิดวะที่ถูกส่งไปประจำสร้างโรง shop ที่ มศว. บางเขน (เว่อร์ 55)
ช่วงนั้นติดสาวบัญชีธรรมศาสตร์คนนึงอยู่ อยากเจอหน้าเธอทุกวันอะไรทำนองนั้น
เลยย้ายสำมะโนครัวหนีตามสาวไปพักอยู่หอ มธ. รังสิต ทั้งที่เรียนบางเขน ไกลม๊า
สภาพ มธ. รังสิตตอนนั้นยังไม่เจริญเหมือนตอนนี้ สนามเอเชี่ยนเกมส์ยังสร้างไม่เสร็จ
บางรักนั่งรถเมล์จากบางเขน มาลงแถวตึกเรียนของ มธ. แล้วก็เดินเท้าต่อไปหอ
ทางเดินจาก มธ. ไปหอที่อยู่ ก็ประมาณ 1 กิโลเศษ ก็เป็นทางลูกรัง ไม่มีไฟทาง
2 ข้างทาง ยังเป็นป่าละเมาะย่อม ๆ สลับกับทุ่งนา เจอชาวบ้านจูงควายเดินสวนมาบ่อย ๆ
เวลาจะไปเรียนก็ต้องออกจากหอเช้ามืดแบบตี 5 ครึ่งเดินผ่านเส้นทางนี้ไปขึ้นรถเมล์
เป็นอย่างงี้อยู่ตลอดช่วงเวลา 1 เทอม ที่บางรักพักอยู่ที่นั่น ก็ทรหดดี เพื่อความรัก ๆ
วันหนึ่ง บางรักเลิกเรียนจากบางเขนประมาณ 6 โมงเย็น มาถึงมธ. ประมาณ 2 ทุ่มเศษ
ก็เหมือนทุกวัน เดินเท้าไปเรื่อย ๆ วันนี้พระจันทร์เต็มดวง อากาศก็เย็นสบายดี
เดินสบาย ๆ ไปตามปกติจนมาถึงแถวหน้าสนามกีฬา พอได้ยินเสียงแว่วมาจากหอใน
ซึ่งอยู่แถวหน้าตึกเรียน ที่พูดออกเครื่องขยายเสียงตามนักศึกษามารับโทรศัพท์
บางรักได้ยินเสียงพระสวด จริง ๆ ตอนแรกก็ไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่ แต่นึก ๆ ไป
เอ๊ะ รอบตัวเป็นทุ่งโล่งไม่เห็นวัดเลย ถึงจะมีวัดอยู่ไกลออกไปนอกระยะสายตาเห็น
เสียงพระสวดก็ไม่น่าจะดังไปกว่าเสียงเครื่องขยายเสียงที่ดังมาจากหอในที่อยู่ใกล้ ๆ นะ
พอนึกได้แค่นั้นแหล่ะ เสียงมา กลิ่นมา เอฟเฟคพร้อมเลยครับ ทั่นผู้ชม
กลิ่นสาปจาง ๆ ลอยมากระทบจมูกเหมือนซากอะไรที่ตายมานานพอสมควรแล้ว
ต่อจากนั้นครับ หมาหอนพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย หรือควายจะหอนด้วยก็ไม่รู้
พอดีมีเสียงหอนแปลก ๆ แทรกมากับเสียงหมาหอน บางรักเลยโมเมว่าควายหอน 55
เอาล่ะเว๋ยย บางรักก็เริ่มขนลุกอ่ะดิ ก็พยายามเดินให้เร็วขึ้น จะได้ถึงหอเร็ว ๆ
รู้สึกเหมือนมีใครเดินตามมาข้างหลัง คือแบบเห็นเงาคนทอดมาจากข้างหลังบางรักงัย
เกือบหันไปมองแล้วล่ะ เผื่อจะได้มีเพื่อน แต่เอ๊ะ !! ทำไมเงาจากข้างหลังมัน .. มัน ..
เงามันยาวกว่าเงาของบางรักอ่ะ คำนวนอย่างรวดเร็วในหัวของอดีตเด็กฟิสิกส์โอลิมปิค
ฮึ่ยยย เจ้าของเงาแมร่งคงสูงกว่าบางรัก ซัก 3 เท่าตัวได้ ( บางรักสูง 178 ซม.)
ฮึ่ยยย แล้วครายจะกล้าหันกลับหลังไปมองล่ะคะ คุณขา ..... แล้วทำงัยดี !?
โอเค ใจเย็น ไม่ต้องรน ผ่อนฝีเท้าลง เดินสบาย ๆ ทำใจให้ร่ม ๆ สวดนะโม 3 จบ
แล้วก็นึกแผ่เมตตาในใจไปจนจบ ไม่ได้อธิษฐานอะไรเป็นพิเศษ พอเสร็จแล้ว ...
เงาที่ตามหลังมาก็เหมือนเดินช้าลงไป จนหายลับหลังไป เสียงพระสวดก็เบาไป
เสียงหมาหอนนี่แปลกสุด มันยังหอนอยู่แต่เบาลง เหมือนหอนไกลออกไปเรื่อย ๆ
กลิ่นสาปก็ค่อย ๆ หายไป เป็นกลิ่นทุ่งหญ้าตามปกติกับกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของอะไรซักอย่าง
แล้วบางรักก็ค่อย ๆ เดินต่อไปถึงหอโดยสวัสดิภาพ กลัวมั๊ย ? ไม่นะ แต่ตกใจนิดหน่อย
เรื่องสุดท้าย เกิดในสถานที่เดียวกัน ช่วงเวลาใกล้ ๆ กัน คือพื้นที่ของ มธ. รังสิต
วันนึงบางรักต้องออกจากหอไปบางเขนแต่เช้าตอนตี 4 ปลาย ๆ เกือบตี 5
เพื่อไปขึ้นรถเมล์เที่ยวแรกที่จะออกจากอู่แถวหน้าตึกเรียนตอนตี 5 ครึ่ง
ก็เดินมาตามปกติ อากาศค่อนข้างเย็นเพราะอยู่ในช่วงปลายปี เดินสั่นมาเชียวแหล่ะ
จนผ่านหน้าตึก บร. ถนนที่บางรักเดินกับตึก บร. จะมีคูน้ำกับพุ่มไม้เล็ก ๆ กั้นอยู่
ใต้ถุนตึก บร. จะเป็นม้านั่งไม้ สำหรับนั่งพัก แบ่งเป็นกลุ่มต่าง ๆ ของนักศึกษาที่นี่
บางรักมองเข้าไปใต้ถุนตึก บร. ซึ่งมีแสงไฟสลัว ๆ เปิดอยู่เพราะเห็นบางอย่างเคลื่อนไหว
ภาพที่บางรักเห็นคือภาพชายหญิงวัยรุ่น 2 คนในสภาพเปลือยเปล่าอยู่บนโต๊ะไม้
กำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันอย่างไม่อายฟ้าอายดิน และอายผีสางเทวดา
ดูอยู่แค่ชั่วอึดใจ กิจกรรมยังไม่จบ แต่รู้สึกว่าเสียมารยาทเลยเดินต่อไปดีกว่า
จนเลยตึก บร. ไป หันกลับไปมองอีกที ก็ไม่เห็นทั้ง 2 คนแล้ว
ก็อาจคิดได้ว่า กิจกรรมเข้าจังหวะจบลงแล้ว หรือสิ่งที่บางรักเห็นนั้นมันไม่ใช่ ....
คิดดูก็น่าแปลกใจอยู่นะ คนปกติที่ไหนจะมาทำอะไรอย่างงั้นกันตอนเช้ามืด
ในสถานที่ที่โจ่งแจ้งสาธารณะอย่างใต้ถุนอาคารเรียน แต่มันก็ไม่มีอะไรแน่หรอก
จนวันนี้บางรักก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่าที่บางรักเห็น ผีจริง หรือ ผีทะเล 55 
ปล. 1 เกิดอาการวิง วิง เธอจะรักกันจริงหรือเปล่า เวา เวา เวา เวา 
ปล. 2 รักน๊าเด็ก ๆ ทั้งหลาย แต่ไม่แสดงออก 
ปล. 3 โปรดดูภาพปลากรอบ (ประกอบ) ... มาบอกอะไรป่านนี้ (ฟะ)
| Create Date : 09 กันยายน 2550 |
| Last Update : 10 กันยายน 2550 2:41:28 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 3416 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: นกน้อย IP: 210.246.73.83 วันที่: 10 กันยายน 2550 เวลา:2:49:12 น. |
|
|
|
| โดย: cherberry IP: 58.8.90.112 วันที่: 10 กันยายน 2550 เวลา:2:51:09 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋แจม IP: 58.64.100.192 วันที่: 10 กันยายน 2550 เวลา:2:56:22 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋แจม IP: 58.64.100.192 วันที่: 10 กันยายน 2550 เวลา:2:57:20 น. |
|
|
|
| โดย: Peaceful* IP: 58.8.34.166 วันที่: 10 กันยายน 2550 เวลา:3:35:11 น. |
|
|
|
โดย: frank3119  วันที่: 10 กันยายน 2550 เวลา:10:47:23 น. |
|
|
|
| โดย: สายน้ำ IP: 58.181.149.30 วันที่: 13 กันยายน 2550 เวลา:12:30:45 น. |
|
|
|
| โดย: สายน้ำ IP: 58.181.149.30 วันที่: 13 กันยายน 2550 เวลา:12:35:22 น. |
|
|
|
| โดย: วรานนท์ IP: 117.47.30.112 วันที่: 13 ตุลาคม 2550 เวลา:11:09:10 น. |
|
|
|
| โดย: วรานนท์ IP: 117.47.30.112 วันที่: 13 ตุลาคม 2550 เวลา:11:10:21 น. |
|
|
|
| โดย: วรานนท์ IP: 117.47.30.112 วันที่: 13 ตุลาคม 2550 เวลา:11:13:24 น. |
|
|
|
| โดย: พ็อตเตอร์ IP: 118.174.58.206 วันที่: 10 มีนาคม 2551 เวลา:11:44:34 น. |
|
|
|
| โดย: คนไม่มีเพื่อนรักสักคนกะไม่มี IP: 113.53.78.117 วันที่: 26 สิงหาคม 2552 เวลา:19:13:43 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แวะมาทักทายค่ะ แอบอู้งานมาฟังเรื่องผีๆค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ไม่ฟังงงงงง
น่ากัวว
ดึกแล้ววววววววววววววว