วันก่อนเพื่อนสาวชาวเกาหลีแวะมาเที่ยวบ้าน ฉันรู้จักเธอคนนี้จากชั้นเรียนภาษาเยอรมันเมื่อสองปีก่อน ช่วงก่อนเราขาดการติดต่อไปเพราะ เธอไป ๆ มา ๆ เกาหลี เยอรมนี ด้วยว่าพ่อสามีเสีย ต้องกลับไปช่วยกิจการที่บ้านสามี เธอเป็นคนน่ารักและจริงใจ บอกว่าจะมาเที่ยวบ้าน ก็มาจริง ๆ มาแล้วก็ชอบนั่งเม้าท์กันอยู่ที่บ้าน กะว่าจะชวนเธอทำอาหารกินซักหน่อย เธอก็ยังเขิน ๆ อยู่ เลยพาเธอไปเดินร้านเอเชียแถวบ้าน เธอตื่นเต้นใหญ่เลย เพราะร้านนี้ถูกกว่าร้านเกาหลีแถวบ้านเธอเยอะ นั่นเม้าท์มอยกันอยู่ก็คุยเรื่องไดเอ็ทกันประสาสาว ๆ แล้วเธอก็บ่นว่า สามีเป็นคนยุ่งยาก เรื่องมากที่สุด ยกตัวอย่างเช่น เวลาเธอซื้อเบเกอรี่มากิน สามีเธอก็จะบอกว่า
"นี่ เธอน่ะ ต้องลดน้ำหนักไม่ใช่เหรอ" เพราะสามีเธอชอบให้เธอผอมดูดีอยู่เสมอ
ได้ฟังแล้วก็แอบปรี๊ดในใจ พลางคิดว่า ลองสามีมาพูดกับตูแบบนี้ละก้อ จะสวนให้ แต่เธอเป็นคนเรียบร้อยอ่ะ คงจะสวนเสินอะไรไม่เป็น เธอได้แต่ เหรอ ๆ แล้วมาบ่นให้เพื่อนฟัง
อันนี้ตัวอย่างนึง อีกตัวอย่างนึงก็ มาเห็นตอนมีลูก การมีลูกต่างบ้านต่างเมืองนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะไกลญาติพี่น้อง (บ้านเราเอาไปแปะบ้านลุงบ้านป้าได้) แต่ที่นี่ยิ่งไกลพ่อแม่สามีก็ยากเหมือนกัน ต้องดูลูกเองตลอด หรืออีกทีถ้าต้องทำงานก็ต้องจ้างเขาดู เสียเงินอีก ฉันถึงได้รู้เลยว่าการเป็นแม่นั้นมันไม่ง่าย ดีที่สามีช่วยหลายอย่าง มาเห็นตัวอย่างสองสามคู่ ที่สามีไม่จับลูกเลย ไม่ช่วยงานบ้านใด ๆ ทั้งสิ้น โดยถือว่างานบ้านทั้งหลาย ทั้งซักผ้า ทำกับข้าว เอาจานใส่เครื่องล้างจาน รีดผ้า ถูพื้น ขัดส้วม จ่ายตลาด ไหนจะเปลี่ยนผ้าอ้อมลูก พาลูกไปเดิน ซื้อเสื้อผ้าให้ลูก เป็นงานของผู้หญิง คุณชายไม่จับอะไรทั้งสิ้น แหม ถ้าช่วยสักนิดนึงจะเบาแรงเมียได้มาก ได้มีเวลามานั่นจู๋จี๋กันนาน ๆ คุณเมียก็ออกรับแทนให้ ว่า สามีทำงานนอกบ้านมามากแล้ว เธอยอมเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างให้สามีสบาย นี่รักมากนะนี่ ฉันเลยแอบคิดไปว่า เนี่ย ทำไมเขาอยู่กันแบบนี้ได้เนาะ ทำไมเขาถึงไม่คิดว่าคนเราเกิดมาสองมือสองเท้าเท่ากัน บ้านก็อยู่ด้วยกัน ทำไมไม่ช่วยกันบ้าง แล้วทำไมฉันถึงเรียกร้องให้สามีช่วยทำโน่นนี่ ทั้ง ๆ ที่เขาก็ทำงานบ้านเยอะแล้ว เทียบกับผู้ชายหลาย ๆ คน บางคนอยากมีลูก แต่ไม่เคยช่วยเมียเลี้ยงเลย มันไม่ไหวอ่ะ บางทีก็ถามไป ว่าเรา เฟมินิสท์เกินไปหรือเปล่า
มาพบคำตอบให้ตัวเอง ตอนที่นั่งนึกว่า เราแต่งงานกันทำไม เรามาอยู่ด้วยกันทำไม ความรัก ความสุขในความหมายของแต่ละคนไม่เหมือนกัน หลาย ๆ คู่ อยู่ด้วยกันเหมือนน้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า เขาก็อาจจะมีความสุขดีในแบบของเขา การที่เราเอาความรู้สึกของเรา หรือ วิถีที่เราใช้ชีวิตของเราไปตัดสินชาวบ้านเขา เราเองซะอีกที่อาจจะเป็นฝ่ายจิตเสื่อม สรุป ถ้ามีความสุขก็ทำไป แต่อย่ามาบ่นให้ฉันฟังก็แล้วกัน จะโดนซ้ำไม่ใช่น้อย
ปล แอบเห็นสามีเพื่อนคนนึง กินข้าวเสร็จลุกไปนั่งทีวี ไม่เก็บจานเก็บโต๊ะ ปุ๊กเลยสวนกลับไปว่า แหม ไม่คิดจะช่วยเมียเก็บจานเร้อะ ยกไปวางในซิงค์ก็ยังดี ฮีบอก ไม่ใช่หน้าที่ เมียฮีเลยบ่นๆเป็นภาษาไทยว่า หาปั๋วใหม่ดีมั้ยเนี่ย