|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ความรักครั้งแรก
ผมยังจำเรื่องของเธอได้อย่างแม่นยำ แม้มันจะผ่านมาหลายปีแล้ว
ผมเรียนอยู่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง แถวทุ่งครุ เปิดการเรียนการสอนตั้งแต่ชั้นประถม ถึง มัธยมต้น
ลักษณะภายนอกของผมดูเป็นเด็กเรียบร้อย ผมใส่แว่นตา ตัดผมทรงนักเรียน ไม่ใส่เจล หรือทำผมตั้ง แต่จริงๆแล้ว ผมไม่ได้เป็นเด็กเรียนขณะนั้นหรอก
ผมมักนั่งอยู่ติดประตูหลังห้อง ผมชอบมองเวลามีคนเดินผ่านไปมา
วันนั้นเป็นวันเปิดเรียน ตอนนั้นผมเรียนอยู่ชั้น ม.3 ซึ่งเป็นระดับที่สุดของโรงเรียน ผมได้ยินเสียง อาจารย์หัวหน้าระดับ กำลังพูดอะไรบางอย่างอยู่หน้าห้องพักครู ผมจึงโผล่หัวออกมาดู
ภาพที่เห็นผม เป็นเด็กหญิงหน้าตาน่ารัก ผิวขาว ผมสั้น กำลังยืนฟังอาจารย์หัวหน้าระดับอยู่ เธอเพิ่งมาเข้าเรียน กำลังหาห้องอยู่
" ยืนรอหน้าห้องก่อนน่ะ เดี๋ยวอาจารย์จะเข้าไปดูให้ว่าเธออยู่ห้องไหน "
" ค่ะ " เธอตอบรับ
เธอยืนอยู่หน้าห้องพักครู และแล้วเธอก็หันมาเห็นผม สายตาเราจ้องกัน
ผมรีบโยกหัวกลับเข้ามาในห้อง ใจผม เต้น ตุบ ตุบ
ผมหลงรักเธอเข้าให้แล้วครับ
ผมเริ่มหาข้อมูลเธอทีละเล็กทีละน้อย ในที่สุด ผมก็ทราบชื่อ นามสกุล ชื่อเล่น ที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ของเธอ เธออยู่ ม.2 เป็นรุ่นน้องผมปีนึง
ถึงผมจะทราบข้อมูลมากมาย แต่ถ้าไม่ได้รู้จักกับเธอ สิ่งเหล่านั้นคงไม่มีประโยชน์ ผมตัดสินใจว่า สักวันจะต้องคุยกับเธอ
แต่การที่เราไม่รู้จักกันมาก่อนเลย การจะเข้าไปคุยเลย ดูเป็นเรื่องที่ยากมากๆ
แต่แล้ววันนึง ผมโดนอาจารย์ใช้ให้เขียนหนังสือเพื่อไปแปะบอร์ด ด้วยความที่ผมลายมือสวย จึงต้องรับหน้าที่นี้ไปโดยปริยาย กว่าจะเสร็จก็เย็น
ผมรีบวิ่งลงมาจากอาคารเรียน เพลงชาติ ตอน 6 โมงดังขึ้น ผมยืนตรง
" เฮ้อ วันนี้ กลับเย็นอีกแล้ว น่าเบื่อจริงๆ รถก็ติด คนก็เยอะ " ผมบ่นกับตัวเอง
เมื่อเพลงชาติจบลง ผมรีบเดินไปที่ประตูออก
โรงเรียนผมนั้น อยู่ลึกเข้าในซอยจากถนนใหญ่ประมาณ 500 เมตร เวลารีบๆ แบบนี้ มอเตอร์ไซด์รับจ้างเป็นคำตอบที่ผมต้องการ
แต่เมื่อผมออกจากหน้าประตูโรงเรียน ไม่มีมอเตอร์ไซด์รับจ้างเลย สักคัน
" เดินก็เดิน ผมเดินออกไป หงุดหงิดเล็กน้อยที่กลับบ้านเย็น "
ผมเห็นคนคนนึง เดินนำหน้าผมอยู่ ผมไม่มีทางลืมเธอแน่ เจ้าหญิงของผมนั้นไง เอ ทำไมเธอ ถึงเดินกลับบ้านยามเย็น คนเดียว เช่นนี้ละ
ผมตัดสินใจวิ่งไปหาเธอ
" กลับคนเดียวเหรอ " ประโยคแรกที่ผมพูดกับเธอ
" อือ เรารู้จักเพื่อนได้ไม่กี่คน แล้วที่บ้านเขาก็มารับกลับ "
" ไม่เป็นไร งั้นวันนี้ ผมจะกลับเป็นเพื่อน "
ผมเดินออกมา คุยกับเธอทั้งทาง โชคดีที่ทางกลับบ้านของเธอ เป็นทางเดียวกับผม
บ้านของเธออยู่ไม่ห่างจากโรงเรียนนัก ใช้เวลาประมาณ 10 นาที ก็ถึง แต่ของผมนี่สิ ถ้าปกติ ก็เกือบ 40 นาทีแล้ว มาเจอตอนเย็นคนเยอะด้วย มี ชม. กว่าแน่ๆ
ผมนั่งรถมากับเธอ เป็นการนั่งรถที่มีความสุขมากๆ ผมไม่อยากให้รถถึงบ้านเธอเลย ผมอยากนั่งแบบนี้ไปเรื่อยๆจัง
" กริ๊งๆๆ " เธอกดกริ่งรถ
" เราลงป้ายนี้ละ พรุ่งนี้เจอกันละ "
เธอลงรถ พร้อมกับยิ้มให้ผม
ผมมีความสุขมากๆ ถึงแม้การเดินทางกลับบ้านของผมจะต้องไปต่อรถ เพื่อขึ้น สาย 140 , 141 , 142 ที่รับคนมาจาก อนุเสาวรีย์ คลองเตย สำโรง ตามลำดับ จะมีคนมากมาย อัดกันเป็นปลากระป๋อง แต่สำหรับผม มันเป็นการกลับบ้านที่มีความสุขมากๆ
หลังจากนั้นผมเจอเธอบ่อยขึ้น เจอก็จะทักคุยกัน ผมยังให้ ลูกอม และขนม เธออยู่บ่อย แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ผมกับเธอคงเป็นได้แค่เพื่อนกันมากกว่า
เวลาผ่านไป ด้วยความน่ารักของเธอ ประกอบกับ เธอเป็นคนอัธยาศัยดี คุยได้ทุกคน จึงมีคนรู้จักเธอมากมาย มีผู้ชายมาจีบเธอมากมายนัก เอาแค่ในห้องผมก็มี 5 -6 คนแล้ว ที่ชอบๆเธอ
" เฮ้อ ! ไปชอบคนน่ารักก็แบบนี้ คู่แข่งเยอะ " ผมบ่นกับตัวเอง
หลังๆ เธอไม่เดินคนเดียวอีกแล้ว มีผู้ชายเดินกับเธอมากมาย โอกาสของผมก็แทบจะหมดลงไปโดยปริยาย
ผมยังจำวันวาเลนไทน์ได้ เธอหอบช่อดอกไม้ใหญ่มากมา ผมไม่รู้หรอก ว่าใครให้เธอ บางทีอาจมีผู้ชายให้เธอเป็น สิบๆ คนแล้วก็ได้
ผมรับสภาพ เธอคงไม่มาสนใจผู้ชาย ติ๋มๆ ไม่มีสีสัน แบบผมหรอก
หลังจากเรียนจบออกมา ผมก็ไม่ได้ติดต่อกับเธออีกเลย
ผ่านมา 8 ปี
ก่อนวันรับปริญญา เพื่อนที่ มหาวิทยาลัย ชวนผมออกมากินเบียรที่ห้างเซ็นทรัลใกล้บบ้านผม
ตอนนั้น ผมเพิ่งเลิกกับแฟน ผมซึมเศร้า เหงามากๆ
ผมจึงตอบตกลงแบบไม่ต้องคิดทันที
ผมกับเพื่อน 5 คน ต่างคุยกันสนุกปาก หลังจากไม่เจอหน้ากันมาเกือบปี แต่ละคนแยกย้ายไปทำงาน ตามที่ตัวเองต้องการ
ผมได้ระบายความเครียดที่โดนแฟนทิ้งไปมีคนใหม่ออกมา เพื่อนๆต่างปลอบ และพูดให้กำลังใจผมต่างๆนาๆ
หลังจากคุยและเมากัน พอสมควร จึงได้แยกย้ายกันกลับบ้าน
ผมคิดว่าจะนั่งมอเตอร์ไซด์เข้าบ้านดีกว่า เพราะผมมึนหัวเล็กน้อย
ระหว่างที่เดินอยู่นั้น ผมสวนกับ คู่รัก คู่หนึง
ผู้ชายเป็นใครนั้น ผมก็ไม่รู้จักหรอก แต่ ผู้หญิงนี่สิ ผมไม่มีวันลืมเธอเลย เธอคือผู้หญิงที่ผมหลงรักคนนั้นเอง
เธอยังคงเหมือนเดิม ผิวขาว ผมสั้นแต่เปลี่ยนทรง เปลี่ยนจากชุด นักเรียน มา เป็น นักศึกษา
เธอเดินสวนไปแล้ว ผมหันหลังไปมองเธอ เธอคงจำผมไม่ได้แล้วละ
ผมหันหน้ากลับเดินต่อไป ผมเปลี่ยนใจไม่นั่งมอเตอร์ไซด์แล้ว ผมเดินกลับดีกว่า
ระหว่างที่เดินกลับ ผมย้อนนึกถึงตอนที่ผมเดินคุยกับเธอครั้งแรก ตอนเดินออกจากโรงเรียน
เป็นการเดินกลับบ้านที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ผมลืมเรื่องแฟนเก่าไปสนิทเลย
ขอบคุณที่เกิดเรื่องบังเอิญนี้ขึ้นมา
โชคดีครับ เจ้าหญิงของผม
Create Date : 23 มิถุนายน 2549 |
Last Update : 25 มิถุนายน 2549 13:21:45 น. |
|
15 comments
|
Counter : 300 Pageviews. |
|
|
|
โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung ) วันที่: 23 มิถุนายน 2549 เวลา:22:22:23 น. |
|
|
|
โดย: มาริอา วันที่: 24 มิถุนายน 2549 เวลา:17:12:39 น. |
|
|
|
โดย: Toon16 วันที่: 25 มิถุนายน 2549 เวลา:11:03:27 น. |
|
|
|
โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung ) วันที่: 25 มิถุนายน 2549 เวลา:13:44:23 น. |
|
|
|
โดย: wanwitcha วันที่: 26 มิถุนายน 2549 เวลา:14:04:16 น. |
|
|
|
โดย: เราเอง IP: 58.136.74.84 วันที่: 27 มิถุนายน 2549 เวลา:1:57:34 น. |
|
|
|
โดย: แป้งทอด IP: 124.121.32.210 วันที่: 27 มิถุนายน 2549 เวลา:12:43:09 น. |
|
|
|
โดย: Purple Wind วันที่: 28 มิถุนายน 2549 เวลา:8:45:37 น. |
|
|
|
โดย: labelle วันที่: 30 มิถุนายน 2549 เวลา:8:38:47 น. |
|
|
|
โดย: ผ่านผ่าน IP: 202.12.97.100 วันที่: 30 มิถุนายน 2549 เวลา:12:37:45 น. |
|
|
|
โดย: หลานข้าว (หลานข้าว ) วันที่: 30 มิถุนายน 2549 เวลา:19:26:30 น. |
|
|
|
โดย: โยมารุ(พล) IP: 58.9.193.170 วันที่: 5 กรกฎาคม 2549 เวลา:21:51:47 น. |
|
|
|
โดย: tosamart วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:11:51:02 น. |
|
|
|
โดย: Huntersichon IP: 119.31.74.132 วันที่: 10 ธันวาคม 2552 เวลา:2:44:14 น. |
|
|
|
|
|
|
|