บ้านที่มีความรักและความอบอุ่นคือจินตนาการของคนไทยยามนี้ !
Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2549
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
2 กรกฏาคม 2549
 
All Blogs
 
แด่...อันดามัน...ไข่มุกอันดามัน..ที่จะอยู่ในใจฉันตลอดไป



แหลมพรหมเทพในยามเย็น



อ่าวฉลอง ถ่ายบริเวณร้านอาหารกันเอง 2











วิวข้างทางจังหวัดพังงาก่อนถึงเกาะภูเก็ต
ดูแล้วไม่ต้องไปดูที่กุ้ยหลินเมืองจีน









แหลมพรหมเทพในยามเย็น




อ่าวฉลองในยามเย็น



เขาหลักภายหลังสึนามิ

...................................................



คัดจากข่าวการเกษตร นสพ.ไทยรัฐ













ศูนย์วิจัยพัฒนา ชายฝั่งอันดามัน งานเรียนรู้ศาสตร์ทางทะเล หลังสึนามิ

ทะเล....มิใช่เพียงแค่เป็นแหล่งน้ำที่มีความเค็มเท่านั้น มันเป็นขุมทรัพยากรธรรมชาติที่ใหญ่หลวง ซึ่งมนุษย์โลกจะต้องเรียนรู้และตักตวงผลประโยชน์ไปชั่วกัลป์อย่างไม่มีวันหมด

มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ สถาบันการเรียนรู้ศาสตร์แห่งชีวิต ได้ตั้งหน่วยงานเพื่อศึกษา วิจัย และ เรียนรู้ศาสตร์ทางทะเลขึ้น เมื่อปี 2524 ณ บริเวณหาดประพาส ตำบลกำพวน กิ่งอำเภอสุขสำราญ จังหวัดระนอง โดยให้ชื่อว่า... สถานีวิจัยทรัพยากรชายฝั่งระนอง

สถานีวิจัยทรัพยากรชายฝั่งระนอง... สังกัดสถาบันวิจัยและพัฒนา มก. ได้เป็นแหล่งศึกษา วิจัย ปฏิบัติการ ฝึกงาน แก่อาจารย์ นิสิต นักศึกษาและบุคคลทั่วไป เพื่อให้ได้เรียนรู้ ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.....

...ทั้งเรียนในห้องทดลอง และ ห้องเรียนธรรมชาติชายฝั่ง ที่ประกอบด้วย ป่าชายเลน ชายหาด หญ้าทะเลปะการัง ฯลฯ มาอย่างต่อเนื่อง...จนได้รับความสำเร็จในงานวิจัยที่หลากหลาย กลายเป็นแหล่งความรู้ชุมชน



และ......เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2547 ได้เกิดภัยธรรมชาติสึนามิ (Tsunami) ทำให้สถานีวิจัยฯแห่งนี้ได้รับความเสียหาย ทั้งทรัพยากรบุคคลที่ประมาณค่ามิได้ ข้อมูลทางวิชาการต่างๆ และอุปกรณ์ในการปฏิบัติการ รศ.ดร.วิโรจ อิ่มพิทักษ์ อธิการบดีมหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์ กับ อาจารย์นคร เหลืองประเสริฐ รองอธิการบดีฝ่ายพัฒนาวิทยาเขต ได้เดินทางไปตรวจสอบความเสียหายอย่างทันท่วงที....

แล้ว...อธิการบดี มก. มีคำสั่งให้ รองฝ่ายพัฒนาวิทยาเขต ได้ทำการ ฟื้นฟูสถาบันแห่งนี้อย่างเร่งด่วน ซึ่งได้ปรับกลยุทธ์ใหม่ด้วยการเอา สถานีฝึกนิสิตวนศาสตร์บางม่วง พังงา เข้ามาร่วมเป็นเครือข่ายเดียวกันกับ สถานีวิจัยทรัพยากรชาย ฝั่งระนอง แล้วตั้งเป็นองค์กรขึ้นมาให้ชื่อว่า..... ศูนย์วิจัยเพื่อการพัฒนาชายฝั่งอันดามัน

โดยจะดำเนินการศึกษาวิจัยทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ตั้งแต่บนพื้นดินลงไปสู่ใต้ท้องทะเล ยาวตั้งแต่ ระนองจดสตูล...เพื่อให้สถาบันแห่งนี้เป็นผู้นำ การวิจัยและพัฒนาการใช้ประโยชน์จากธรรมชาติ ในพื้นที่ 6 จังหวัดฝั่งมหาสมุทรอินเดีย....และจัดตั้ง พิพิธภัณฑ์ศูนย์การเรียนรู้คลื่นยักษ์ (Tsunami)

....ตลอดจนการเฝ้าระวังเพื่อรักษาความสมบูรณ์ ของสิ่งแวดล้อม อันทำให้การพัฒนาที่ยั่งยืนภายใต้การประสานความร่วมมือกับองค์กรที่เกี่ยวข้อง ทั้งภายในและต่างประเทศ...โดยให้ประชากรส่วนท้องถิ่นได้มีโอกาส ร่วมในการเป็นเจ้าของและร่วมในการพัฒนาองค์กรด้วย....

....ปัจจุบันอยู่ในขั้นระหว่างดำเนินการ ทั้งสร้างอาคารสถานที่ ปรับภูมิทัศน์และจัดหาครุภัณฑ์ ซึ่งประมาณการว่าเดินเครื่องไปแล้วกว่า 50 เปอร์เซ็นต์คาดว่าจะสมบูรณ์แบบในปี 2551....

...หลังจากแล้วเสร็จ ณ สถาบันแห่งนี้จะเป็นแหล่งเรียนรู้ศาสตร์ ทางทะเลที่ทันสมัยแห่งหนึ่งของมหาสมุทรอินเดีย.

ปัญญา เจริญวงศ์

.....................................





บล็อกที่แล้ว คลิกที่นี่ครับ





Create Date : 02 กรกฎาคม 2549
Last Update : 10 กรกฎาคม 2549 15:03:52 น. 15 comments
Counter : 1368 Pageviews.

 
ครึ้มฟ้า ครึ้มฝน บรรยากาศน่านั่งร่ำสุราดีนะคะ


จุปล่อยชีวิตไหลเรื่อยไป ค่ะ เพราะบางที กระแสมันเชี่ยวเกินกว่าจะขวางไว้


โดย: กระจ้อน วันที่: 2 กรกฎาคม 2549 เวลา:18:44:32 น.  

 
ดูภาพแล้ว..รู้สึกเหงาแฮะ


โดย: เสือจ้ะ วันที่: 2 กรกฎาคม 2549 เวลา:20:29:45 น.  

 
ภาพสวยจังเลยค่ะ..เหงาๆๆดีค่ะ

แหลมพรหมเทพสวยค่ะ


โดย: catt.&.cattleya.. (catt.&.cattleya.. ) วันที่: 2 กรกฎาคม 2549 เวลา:20:47:13 น.  

 
ยังไม่เคยไปเลยค่ะ..................

ขอบคุณมาก ๆนะคะสำหรับรูปสวย ๆค่ะ
........................................

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

รักทะเลอันดามันเหมือนกันค่ะ.... แต่เน้นที่กระบี่โดยเฉพาะนะคะ.. อิอิ
..........................................

เห็นไปเที่ยวมาเยอะแยะ น่าสยใจทั้งนั้นเลยค่ะ.... ขออนุญาตเดินชมบ้านได้ไม๊คะ.........

ไม่ได้ไป ขอดูรูปก่อนก็ยังดีค่ะ


โดย: largeface วันที่: 2 กรกฎาคม 2549 เวลา:22:39:22 น.  

 
ภูเก็ตวันนี้กลับคืนฟื้นชีพแล้ว
แต่เขาหลักคงต้องใช้เวลา
หรืออาจเหลือเพียงตำนานกับช่วงเวลาที่เติบโตแบบก้าวกระโดดในเวลาห้าหกปีที่ผ่านมา...ธรรมชาติได้สอนให้มนุษย์หยุดการแสวงหาโภคทรัพย์อย่างไม่สิ้นสุด

ความตายเป็นสิ่งที่เตือนใจมนุษย์
ให้หยุดการทำลาย
แต่เมื่อเวลาผ่านไป
การทำลายก็ยังคงดำรงอยู่
และยิ่งจะมีมากขึ้น

เงินอาจเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต
แต่มันไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดของชีวิตแน่นอน
ถึงจุดหนึ่งการเรียนรู้ที่จะอยู่อย่างมีความสุข
ด้วยวิถีทางที่พึ่งตนเองในทุก ๆ ด้าน
ก็น่าจะเป็นสิ่งที่คนเราควรค้นหา

การเดินทางของชีวิตคงยังไม่สิ้นสุด
ตราบจนวาระสุดท้ายของชีวิต
วันนี้เมื่อเราตระหนักถึงหนทางของชีวิตอันอุดมที่แท้จริง
ความสุขในใจจักเกิดขึ้น
ด้วยความจริงที่เราประสบอย่างแน่นอน

ธรรมชาติ...การแสวงหา...ยังเป็นสิ่งท้าทาย
ให้มนุษย์มีชีวิตอยู่ต่อไป
อย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยและสิ้นหวัง


โดย: คนเดินดินฯ IP: 124.121.137.194 วันที่: 4 กรกฎาคม 2549 เวลา:13:28:57 น.  

 
สงขลายินดีต้อนรับคุณคนเดินดินฯ เสมอค่ะ

ไปภูเก็ตมาเหรอคะ ช่วงนั้นคงมีฝนใช่มั๊ยคะ ภาพดูหงอยๆ จัง


โดย: MDA วันที่: 5 กรกฎาคม 2549 เวลา:12:08:41 น.  

 
แม่หนิงขอโทษนะ
แม่หนิงเข้ามาหาแล้ววันนั้นที่บ้าน แต่เม้นท์แล้วไม่มานะจ๊ะ

คุณคนเดินดินฯ สบายดีนะ พูดถึงเรื่องทะเล ภาพทะเล เมื่อไหร่ แม่หนิงสะท้อนใจทุกที่ ไม่มีปัญญาไปนะคะ รักทะเลจัง...แต่เอื้อมไม่ถึง แง..แง

เพลงนี้ ความรักสีดำ แม่หนิงชอบนะ มันเข้ากะแม่หนิงแหละ เวลาไปโอเกะ ร้องประจำเลย

เรื่อง BLOG ไม่หายไปไหนหรอก คิด BLOG ยังกะอะไรดี


โดย: run to me วันที่: 5 กรกฎาคม 2549 เวลา:18:44:50 น.  

 
สำหรับจุ เมืองท่องเที่ยว มันไม่ฟื้นคืนชีพหรอกค่ะ มันถูกทำลายไปแล้ว และเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ สิ่งที่เห็นคือ สิ่งที่ปรุงแต่ง ต่างหากค่ะ แม้แต่ธรรมชาติ ก็ถูกปรุงไปเรื่อยๆ และเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ไม่มีอะไรอยุ่กับที่หรอกค่ะ แม้แต่ท้องฟ้า บรรยากาศก็เปลี่ยนไป


โดย: กระจ้อน วันที่: 6 กรกฎาคม 2549 เวลา:1:09:46 น.  

 
ว้าว

พี่จ๋า

หนูเห็นเรือใบแล้วอยากกระโดด อยากไปเล่นเรือ คิดถึงทะเลที่สุด
ดีใจค่ะ ที่พี่ได้ไปเที่ยว ไปพักผ่อน ทั้งกายทั้งใจ ....
เดี๋ยวเข้าพรรษานี้ พาพี่ผู้หญิงไปทำบุญนะคะพี่ นะ

คิดถึงทะเล จริงๆ


โดย: ประกายดาว วันที่: 6 กรกฎาคม 2549 เวลา:15:05:49 น.  

 
มันอาจจะไม่เหมือนเดิมเต็ม100 แต่วิถีธรรมชาติจะเยียวยามันได้แน่นอนครับ ...


โดย: นายเบียร์ วันที่: 7 กรกฎาคม 2549 เวลา:8:23:36 น.  

 
คิดถึงทะเลเมืองไทยมากเลยค่ะ

และเพลงนี้ทำให้คิดถึงบ้านมาก


โดย: Rive Gauche วันที่: 8 กรกฎาคม 2549 เวลา:8:23:54 น.  

 
หยุด 4 วัน
ไปทะเลแถวไหนดี
คุณคนเดินดินฯ


โดย: run to me วันที่: 8 กรกฎาคม 2549 เวลา:13:14:46 น.  

 
คุณคนเดินดินฯคะ เพลงที่ BLOG แม่หนิงมันหายไปแล้วคะ

แล้วเพลงนี้ที่ BLOG คุณ

แง แง.....เพลงต้องห้ามแม่หนิงเลยนะ
เพราะร้องเมื่อไหร่ น้ำตาร่วงทุกที

ขอบคุณที่เอาเพลงไปวางให้นะคะ

นิน นิน นิน รีบออกไปก่อน เดี่ยวน้ำตาท่วมจอ


โดย: run to me วันที่: 8 กรกฎาคม 2549 เวลา:15:22:49 น.  

 
มายได้แวะมานานจัง...ยังไม่ลืมเลือน..ค่ะ



โดย: catt.&.cattleya.. (catt.&.cattleya.. ) วันที่: 9 กรกฎาคม 2549 เวลา:15:38:27 น.  

 
เอาบุญมาฝากค่ะ...ขอบคุณมากค่ะสำหรับข้อคิดดีๆๆ...

มันต้องอยู่ที่บุคคล2คน...มีใจประสานกันได้ดีไหมเอ๋ย????







โดย: catt.&.cattleya.. (catt.&.cattleya.. ) วันที่: 10 กรกฎาคม 2549 เวลา:14:58:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

คนเดินดินฯ
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]








ปณิธาน

การเดินทางของชีวิตของทุกผู้คน
ทุกคนต่างต้องการประสบความสำเร็จในชีวิต
แต่จะมีสักกี่คนที่จะก้าวไปถึง
เมื่อเราก้าวถึงจุดนั้น
ขออย่าลืมการแบ่งปันและเจือจาน
แก่ผู้ด้อยโอกาสในสังคม

เราจะเติบโตและก้าวไปข้างหน้าพร้อม ๆ กัน
เพื่อสร้างสรรค์สังคมใหม่ที่ดีงาม

เพื่อให้อนุชนคนรุ่นหลัง
ได้ใช้ชีวิตของเขา
ตามศักยภาพและความตั้งใจของเขา
ตราบเท่าที่เขาต้องการ







เดินไปสู่ความใฝ่ฝัน


ชีวิตหนึ่งร่วงหล่นไปตามกาลเวลา
คลื่นลูกใหม่ไล่หลังคลื่นลูกเก่า
นั่นคือวัฏจักรของชีวิตที่ดำเนินไป

เยาว์เธอรู้บ้างไหม
ว่าประชาราษฎรนั้นทุกข์ยากเพียงใด
เสี้ยวหนึ่งของชีวิตที่เหลืออยู่
เธอเคยมีความใฝ่ฝันที่แสนงามบ้างไหม

สักวันฉันหวังว่าเธอจะเดินไปตามทางสายนี้
ที่อาจดูเงียบเหงาและโดดเดี่ยว
แต่ภายใต้ฟ้าเดียวกัน
ฉันก็ยังมีความหวัง
ว่าผู้คนในประเทศนี้
จะตื่นขึ้นมา
เพื่อทวงสิทธิ์ของพวกเขา
ที่ถูกย่ำยีมาช้านาน
และฉันหวังว่าเธอจะเดินเคียงคู่ไปกับพวกเขา

เพื่อสานความใฝ่ฝันนั้นให้เป็นความจริง
สัญญาได้ไหม
สัญญาได้ไหม
เยาว์ที่รักของฉัน


***********



ขอมีเพียงเธอเป็นกำลังใจ




ทอดสายตามองออกไปยังทิวทัศน์ข้างหน้า
แลเห็นต้นหญ้าโบกไสว
เห็นดอกซากุระบานอยู่เต็มดอย
ความงามที่อยู่ข้างหน้า
เป็นสิ่งที่ฉันจะเก็บมันไว้
ยามที่จิตใจอ่อนล้า...

ชีวิตยามนี้แม้ผ่านมาหลายโมงยาม
แต่จิตใจข้างในยังคงดูหงอยเหงา
หลายครั้งอยากมีเพื่อนคุย
หลายครั้งอยากมีคนปรับทุกข์
และหลายครั้งต้องนั่งร้องไห้คนเดียว

รางวัลสำหรับชีวิตที่ผ่านมา
มันคืออะไรเคยถามตัวเองบ่อย ๆ
ความสำเร็จ...เงินตรา...เกียรติยศชื่อเสียง
มันใช่สิ่งที่เราต้องการหรือเปล่า
ถึงจุดหนึ่งชีวิตต้องการอะไรอีกมากไปกว่านี้

หลายชีวิตยังคงดิ้นรนต่อสู้
เพื่อปากท้องและครอบครัว
มันเป็นความจริงของชีวิตมนุษย์
ที่ต้องดำรงชีพเพื่อความอยู่รอด
มีทั้งพ่ายแพ้ มีทั้งชนะ
แต่ชีวิตต่างต้องดำเนินไป
ตามวิถีทางของแต่ละคน

ลืมความทุกข์ ลืมความหลังที่เจ็บปวด
มองออกไปข้างหน้า
ค้นให้พบตัวตนของตนเองอีกครั้ง
แล้วกลับไปสู้ใหม่
การเริ่มต้นของชีวิตจะต้องดำเนินต่อไป
จะต้องดำเนินต่อไป

ตราบจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต....




@@@@@@@@@@@




การเดินทางของความรัก

...ฉันเดินไปด้วยหัวใจที่ว่างเปล่า
สมองได้คิดใคร่ครวญ
ความรักในหลายครั้งที่ผ่านมา
ทำไมจึงจบลงอย่างรวดเร็ว

ฉันเดินไปด้วยสมองอันปลอดโปร่ง
ความรักทำให้ฉันเข้าใจโลก
และมนุษย์มากขึ้น
และรู้ว่าความแตกต่าง
ระหว่างความรักกับความหลงเป็นอย่างไร?

ฉันเดินไปด้วยดวงตาที่มุ่งมั่น
บทเรียนของรักในครั้งที่ผ่าน ๆ มา
มันย้ำเตือนอยู่เสมอว่า
อย่ารีบร้อนที่จะรัก
แต่จงปล่อยให้ความสัมพันธ์
ค่อย ๆ พัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไป
เรียนรู้และทำเข้าใจกันให้มากที่สุด

ก่อนที่จะเริ่มบทต่อไปของความรัก...




*******************



จุดไฟแห่งศรัทธาและความมุ่งมั่น

เข้มแข็งกับอ่อนแอ
สับสนหรือมุ่งมั่น
จะยอมแพ้หรือลุกขึ้นท้าทาย
กับชีวตที่เหลืออยู่
ทุกสิ่งล้วนอยู่ที่ใจเราจะกำหนด

ไม่ใช่เพราะอิสระเสรี
ที่เราต้องการหรอกหรือ?
ที่มันจะนำทางชีวิต
ในห้วงเวลาต่อไป
ให้เราก้าวทะยานไป
สู่วันพรุ่งที่สดใส

มีแต่เพียงคนที่รู้จักตนเองอย่างดีพอเท่านั้น
จะสามารถทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้
เมื่อผ่านการสรุปบทเรียน
จากปัญหาต่าง ๆ ที่ประสบ
เราก็จะมีความจัดเจนกับชีวิตมากขึ้น
และการเผชิญกับอุปสรรคต่าง ๆ
ในอนาคตก็จะเป็นเพียงปัญหาที่เล็กน้อยสำหรับเรา
ในการที่จะก้าวผ่านไป



ด้วยศรัทธาและความมุ่งมั่นที่มีอยู่ในใจ
ที่จะต้องย้ำเตือนตัวเองอยู่เสมอ
หนทางในการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ
ย่อมอยู่ไม่ไกลห่างอย่างแน่นอน

*********************



ก้าวย่างที่มั่นคง

บนทางเดินแคบ ๆ ที่เหลืออยู่
หากขาดความมั่นใจที่จะก้าวเดินต่อไป
ชีวิตก็คงหยุดนิ่งและรอวันตาย
แม้ทางข้างหน้าจะดูพร่ามัว
และไม่รู้ซึ่งอนาคต
แต่สิ่งที่ดีที่สุดในปัจจุบัน
คือก้าวย่างไปอย่างมั่นคง
และมองไปข้างหน้าอย่าเหลียวหลัง
เก็บรับบทเรียนในอดีต
เพื่อจะได้ระมัดระวังไม่ให้ผิดพลาดอีกในอนาคต

"""""""""""""""""""""""""""""""""



ใช้สามัญสำนึกทำงาน

ไม่มีแผนงานที่สวยหรู
ไม่มีปฏิบัติการใดที่สมบูรณ์แบบ
ในยามนี้มีเพียงการทำงานด้วยการทุ่มเท
ลงลึกในรายละเอียดเท่านั้น
จึงจะสามารถคลี่คลายปัญหาของงานลงได้
บางครั้งโจทย์ที่เจออาจยากและซับซ้อน
แต่เมื่อลงไปคลุกคลีอย่างแท้จริง
โจทย์เหล่านี้ก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป

""""""""""""""""""""""""""""""""



เรียบ ๆ ง่าย ๆ


อย่ามองสิ่งต่าง ๆ ด้วยแว่นสีที่ซับซ้อน
เพราะในโลกนี้มีเพียงสิ่งสามัญที่เรียบง่าย
สำหรับคนที่สงบนิ่งเพียงพอเท่านั้น
จึงจะแก้โจทย์และปัญหาต่าง ๆ
ด้วยกลวิธีที่เรียบ ๆ ง่าย ๆ
ไม่ซับซ้อนและตรงจุดได้อย่างเพียงพอ

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

ใจถึงใจ

บนหนทางไปสู่ความสำเร็จ
บนหนทางของการสร้างสรรค์สิ่งใหม่
มีเพียงคนที่เข้าใจในสภาพจิตใจของคนทำงานเท่านั้น
จึงจะสามารถนำทีมงานไปสู่เป้าหมายได้
อย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืน








Friends' blogs
[Add คนเดินดินฯ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.