Bloggang.com : คนเดินดินฯ :

คัดจากกรุงเทพธุรกิจ-คอลัมน์กายใจ

มหาสมุทรแห่งปัญญา

สรยุทธ รัตนพจนารถ asia@sorrayut.com

บรรลุได้ด้วยจินตนาการและความหวัง

สองสัปดาห์ก่อน ผมเพิ่งจะชักชวนพวกเราเดินขึ้นบันไดสู่ทีมที่มีประสิทธิภาพกันทีละขั้น จนพบกับวิสัยทัศน์บนบันไดขั้นสุดท้าย ไม่กี่วันต่อมาผมกลับมีโอกาสได้ไปเข้าร่วมการประชุม จัดทำวิสัยทัศน์ขององค์กรแห่งหนึ่งอีกด้วย

ผมเข้าใจว่า ทีมงานผู้จัดเลือกสถานที่ประชุมในรีสอร์ทชายทะเล ริมชายหาดที่ค่อนข้างเงียบสงบ เพื่อผู้เข้าร่วมทุกคนสามารถมีสมาธิและผ่อนคลาย พอให้ร่วมคิดร่วมทำเรื่องยากๆ อย่างวิสัยทัศน์ของหน่วยงานได้ราบรื่น

ดูเหมือนฟ้าฝนไม่เข้าข้างเลยครับ เย็นวันแรกที่เราไปถึงมีพายุฝนลมแรง คนส่วนใหญ่ไปถึงรีสอร์ทช้า เพราะต้องใช้ความระมัดระวังในการขับรถ ตลอดทางเลียบหาดยังมีต้นไม้ล้ม กิ่งไม้ใบไม้กระจัดกระจายไปทั่ว ซ้ำร้ายที่สุด คือ ไฟดับทั้งหาด เพราะแผ่นป้ายล้มทับสายไฟฟ้า ทำให้เราต้องนั่งรับประทานข้าวเย็นกลางแสงเทียน ไม่สามารถเริ่มประชุมตามกำหนดการเดิมที่วางไว้ได้

หลายคนหวั่นใจว่า ภารกิจหาวิสัยทัศน์ครั้งนี้ อาจจะยากกว่าที่คาด เพราะไม่เพียงแต่ลมฟ้าเป็นอุปสรรค ตัวองค์กรเองยังประกอบไปด้วยคนสองกลุ่มที่ค่อนข้างแตกต่างกัน หนึ่งนั้นเป็นกลุ่มอาจารย์และนักวิชาการ ส่วนอีกกลุ่มเป็นเจ้าหน้าที่ แม้ไม่มีความขัดแย้งกัน แต่กลุ่มเจ้าหน้าที่ก็ไม่ใคร่จะมีส่วนร่วมให้ความเห็นในที่ประชุมมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว จะเนื่องด้วยกลุ่มอาจารย์พูดเก่งเกินไปหรืออย่างไรก็ไม่ทราบได้

ทว่าเมื่อการประชุมค่อยๆ เริ่มดำเนินจากคืนแรกผ่านไปจวบจนสิ้นสุดลงในเย็นของสองวันถัดมา พวกเรากลับพบว่า ไม่เพียงแต่บรรลุตามเป้าหมายได้วิสัยทัศน์ออกมาเท่านั้น ยังเป็นวิสัยทัศน์ที่เราทุกคนพึงพอใจ บ้างถึงกับออกปากว่าชอบวิสัยทัศน์ และกระบวนการที่ร่วมกันคิดร่วมกันทำครั้งนี้มาก

ยิ่งไปกว่านั้น เวทีประชุมครั้งนี้ยังได้เข้าถึงปมปัญหาที่สร้างความอึดอัดคับข้องในการทำงานของทุกคน และยกประเด็นปัญหาขึ้นมาหาทางออกร่วมกัน สุดท้ายนอกจากวิสัยทัศน์ เรายังได้ความกลมเกลียวเข้าใจกัน อีกทั้งนัดวันตั้งวงสนทนากันเป็นประจำทุกสัปดาห์เสียด้วย

แปลกแต่จริงครับ เพราะหากดูผิวเผินแล้ว การประชุมครั้งนี้ก็ดูวุ่นวายอยู่มิใช่น้อย แม้ว่าเราจะช่วยกันตระเตรียมกำหนดการแต่ละช่วงไว้เป็นอย่างดี เลือกใช้เทคนิควิธีการแบ่งกลุ่มพูดคุย การจัดกิจกรรมให้ผ่อนคลาย ได้ใช้ทั้งสมอง กายและใจไปพร้อมกันอย่างสมดุล แต่สถานการณ์ไฟดับ ทำให้เรื่องราวเปลี่ยนไป กิจกรรมที่ตระเตรียมไว้ในเย็นวันแรกไม่ได้ใช้ ทำให้กระบวนการในวันถัดมาไม่เป็นไปตามที่วางไว้

สิ่งที่น่าจะต่างออกไปจากการประชุมอื่นๆ เมื่อเผชิญกับสถานการณ์ยากๆ อย่างนี้ก็คือ ผู้ร่วมประชุมทุกคนไม่ได้แสดงอาการหงุดหงิดหัวเสีย ผู้จัดไม่ถูกกดดัน ถูกตำหนิที่เลือกสถานที่ โดยไม่ดูพยากรณ์อากาศล่วงหน้า (ฮา) แม้ว่าเมื่อไฟฟ้ากลับมาใช้การได้ในคืนแรก แต่ก็ไม่ได้เร่งรัดประชุมตามวาระให้ได้ตามกำหนดการที่วางไว้

ตรงกันข้าม กระบวนการกลับเป็นไปอย่างเรียบง่าย มีโอกาสเปิดให้ได้คุยกันมากๆ ทั้งในวงใหญ่และวงย่อย ไม่มีใครทำหน้าที่ดำเนินการประชุมหรือเป็นกระบวนกร (facilitator) เพียงคนเดียว แต่เราผลัดกันทำหน้าที่นำกิจกรรมในแต่ละช่วง แม้ว่าจะไม่เคยซักซ้อมกันมาก่อน ทั้งการภาวนาร่วมกัน การระดมสมองกลุ่มย่อย และสุนทรียสนทนา (Dialogue)

เป็นเพราะกลุ่มมีความไว้วางใจและสร้างความปลอดภัยให้แก่กันและกันสูง ไม่มีใครรู้สึกว่ากำลังแบกภาระ "ต้อง" บรรลุทำวิสัยทัศน์ให้สำเร็จ ไม่มีใครคาดหวังว่ากระบวนกร 'ต้อง' ทำหน้าที่ได้สมบูรณ์แบบ ทำให้ความผ่อนคลายเกิดขึ้นจริง เอื้อให้เปิดการสนทนากันได้เปิดเผยและลึกซึ้งมากขึ้น ถ้ากลับไปดูโมเดลบันไดสู่ทีมที่มีประสิทธิภาพแล้วละก็ เราผ่านขั้นต้นๆ ที่ว่าด้วยความปลอดภัยและความไว้วางใจมาแล้วแน่ๆ

เมื่อนึกทบทวนดูว่า ยังมีปัจจัยเกื้อหนุนอะไรที่นำการประชุมครั้งนี้ไปบรรลุเป้าหมายและประสบผลจนเกินคาดได้ อะไรที่อยู่เบื้องหลังภาพบรรยากาศแบบสบายๆ บางครั้งก็ครึกครื้น และหลายครั้งก็คุยเตรียมกันตรงนั้นเลยว่า ช่วงต่อไปของการประชุมจะจัดคุยจัดกระบวนการอย่างไรดี

ผมพบว่า สิ่งที่มีผลเหนี่ยวนำเราทั้งกลุ่มเป็นอย่างมาก คือ การสร้างจินตนาการ การได้เผยความฝันของแต่ละคนที่มีต่องานของเรา

กระบวนการที่ให้แต่ละคนเขียนวิสัยทัศน์ ความฝัน ความในใจ หรืออะไรก็ได้ในภาษาของเรา แบบง่ายๆ หรือเป็นทางการก็ได้ ครั้นเมื่อเขียนเสร็จเราเวียนส่งผลัดกันอ่าน ระหว่างนั้นมีเสียงระฆังดังทุกระยะ 10 นาที เป็นสัญญาณให้มีสติรู้เนื้อรู้ตัว จากนั้นเราวางกระดาษลงกลางวง แต่ละคนต่างมีอิสระเลือกหยิบวิสัยทัศน์บนแผ่นที่เราชอบ จะเป็นของเราหรือของเพื่อนก็ได้ หยิบขึ้นมาบอกเล่าว่า เรารู้สึกอย่างไร คิดเห็นอย่างไร

กระบวนการนี้ทำให้จินตนาการถูกปลดปล่อยออกจากวงล้อมของรูปแบบภาษา และทำให้ภาพฝันไม่ถูกปิดกั้นจากตำแหน่งหน้าที่ ความเป็นผู้รู้ ผู้บังคับบัญชา หรือเจ้าหน้าที่การเงินที่เราเป็น ล้วนไม่มีผลกดดัน เราจินตนาการถึงองค์กรที่เราอยากเห็น และองค์กรที่เราอยากเป็นได้อย่างเต็มที่ ยังพบว่าหลายคนมีฝันร่วมกัน แม้ว่าบางข้อความจะสั้น บางข้อความจะยาว แต่ก็เห็นทิศทางร่วมกัน นำไปหาจุดร่วมและสร้างเป็นวิสัยทัศน์ของเราทุกคนได้ ที่สำคัญคือ ไม่รู้สึกว่าเป็นไอเดียของใครคนใดคนหนึ่งโดยเฉพาะ ไม่ต้องรู้สึกแอนตี้วิสัยทัศน์ของบางคน ห่วงกังวลดันวิสัยทัศน์ที่ตัวเองเขียน หรือขุ่นข้องหมองใจเวลาใครมาแก้หรือตัดคำที่เราคิดมา จึงสามารถพิจารณาทุกข้อความ ทุกความฝันได้อย่างใจเป็นกลาง

ผลเกินคาดหมายอีกเรื่องหนึ่งคือ การได้ร่วมคิดร่วมกันยกปัญหาความกดดันในการทำงานขึ้นมาหารือร่วมกัน ทั้งที่ไม่ได้อยู่ในแผนกำหนดการเดิมเลย แต่เรื่องนี้กลับมาช่วยเติมเต็มความเป็นทีมให้อย่างถูกที่ถูกเวลา

ผมเชื่อมั่นว่า เป็นเพราะสมาชิกในวงประชุมแต่ละคนให้ความตั้งใจ สนใจและรับฟังกันและกันอย่างลึกซึ้ง มีสภาพความเป็นวงสุนทรียสนทนาที่มีคุณภาพ ก่อให้เกิดการรับรู้ความทุกข์ความอึดอัดของเพื่อน ได้แบ่งปันความรู้สึกกัน ทำให้เรากล้าระบุถึงปัญหาที่เผชิญกันอยู่อย่างตรงไปตรงมา

การนำปัญหาขึ้นมาคุยหลายครั้งอาจทำให้ผู้เข้าประชุมอึดอัด หรือรู้สึกท้อแท้หมดกำลังใจจะมุ่งไปข้างหน้าต่อ ประมาณว่าทำวิสัยทัศน์ไปก็เท่านั้น เพราะปัญหายังคงอยู่ ทว่าในครั้งนี้เราได้แนวทางการแก้ไขร่วมกัน แต่ละคนก็มีสีหน้าที่แช่มชื่น ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะได้ระบายเรื่องทุกข์ในใจออกมา แต่สิ่งสำคัญที่สุดที่นำพาเราผ่านสถานการณ์นี้กันไปได้ เพราะว่าเรามีความหวังครับ

ภาวะที่การประชุมมีความเอื้อเฟื้อโอบอุ้มดูแลกัน ผู้เข้าประชุมต่างไว้เนื้อเชื่อใจและมั่นใจในกัน ต่างเห็นว่าเราต่างเป็นกัลยาณมิตรของกันและกัน ทั้งวงจึงได้เกิดความหวัง หันมาช่วยฝ่าข้ามปัญหาร่วมกันไปสู่ทางออก แม้ว่าอาจจะไม่ใช่ทางออกที่สมบูรณ์ แต่เราก็เรียกศรัทธาและความมุ่งมั่นจากทุกคนขึ้นมาได้

การประชุมที่น่าจะอลเวง แต่กลับลงเอยอย่างงดงามได้เช่นนี้ ไม่ใช่เป็นเพียงเพราะว่าอากาศดี ห้องประชุมสวย ห้องพักสะอาด กำหนดการรัดกุม เอกสารละเอียดชัดเจนหรอกครับ ปัจจัยที่ว่ามาล้วนเป็นเรื่องนอกตัว ซึ่งยังไม่มีผลมากพอให้เกิดคุณภาพก้าวขึ้นบันไดไปสู่ขั้นสุดท้ายมีวิสัยทัศน์ร่วมกันได้ แต่ยังมีปัจจัยภายในจิตใจเราเอง ที่ได้ปลดปล่อยจินตนาการให้เกิดภาพอนาคต ได้รับรู้ฝันของกันและกัน รับฟังอย่างลึกซึ้งจนได้เผยปมปัญหาออกมา มีความหวังร่วมกันที่จะร่วมฝ่าอุปสรรคไปตามเส้นทางที่เราเชื่อ และจุดหมายที่เราฝันถึง

คัดจากกรุงเทพธุรกิจ Bizweek

การแก้ปัญหาบาทแข็ง : วาระ(แห่งชาติ)ทางเศรษฐกิจที่เร่งด่วน

ECO-NO-MISS : ผศ.ดร.ธนวรรธน์ พลวิชัย ศูนย์พยากรณ์เศรษฐกิจและธุรกิจ ม.หอการค้าไทย

“ค่าเงินบาทแข็งมากเกินไปและแข็งเร็วเกินไป” คือปัญหาทางเศรษฐกิจที่คนไทยพูดมากที่สุดในระยะนี้ ไม่ว่าจะเป็นรัฐมนตรี นักธุรกิจใหญ่ ไปจนถึงนักธุรกิจเล็กๆ รวมทั้งนักวิชาการ และประชาชนทุกภาคส่วน

ค่าเงินบาทไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจและธุรกิจเท่านั้น แต่การแข็งค่าของเงินบาทยังถูกผูกรวมไปถึงปัญหาทางสังคมโดยเฉพาะเรื่องการจ้างงานอีกด้วย

สัปดาห์ที่ผ่านมา ผมได้พูดไปแล้วเกี่ยวกับสาเหตุและผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการแข็งค่าขึ้นของเงินบาทที่มาอยู่ที่ระดับ 33 บาทกว่าต่อดอลลาร์สหรัฐ

สัปดาห์ที่แล้ว ผมสรุปว่าการที่บาทแข็งค่าขึ้นเป็นสถานการณ์ที่น่าเป็นห่วงอย่างยิ่ง แม้ว่าเราจะยังไม่พบสัญญาณการเก็งกำไรมากนัก เพราะการที่ค่าเงินบาทแข็งค่าขึ้นอย่างรวดเร็วถึง 1 บาทกว่าๆ ต่อดอลลาร์สหรัฐ ภายในระยะเวลาเพียง 10 กว่าวันนับตั้งแต่ต้นเดือนกรกฎาคมจนถึงปัจจุบัน ถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดา

แน่นอนว่าการที่บาทแข็งค่าขึ้นอย่างรวดเร็วในขณะนี้ ทำให้โอกาสที่บาทจะแข็งค่าสู่ระดับ 32.5-33.0 บาทต่อดอลลาร์สหรัฐ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้หากมีสถานการณ์การเก็งกำไรในค่าเงินบาทเข้ามาผสมมากขึ้น ซึ่งจะยิ่งส่งผลกระทบต่อการส่งออกและเศรษฐกิจไทยในปีนี้เติบโตต่ำกว่าเป้าหมายที่วางไว้ที่ 12.5% และ 4.0% ตามลำดับ และจะส่งผลให้เศรษฐกิจไทยชะลอตัวลงอีกหรืออาจฟื้นตัวช้าลงจากที่คาดการณ์ไว้เดิมว่าเศรษฐกิจไทยจะฟื้นตัวขึ้นในปลายไตรมาสที่สามหรือต้นไตรมาสที่สี่ของปีนี้

จะเห็นได้ว่าในสัปดาห์นี้ หลายฝ่ายได้เข้ามาเสนอแนวทางการหยุดยั้งการแข็งค่าของเงินบาทหลายประเด็น อาทิเช่น ข้อเสนอของคณะกรรมการร่วมภาคเอกชน 3 สถาบัน (กกร.) ทั้งมาตรการระยะสั้น ระยะกลาง และระยะยาว รวม 11 มาตรการ

กกร.มีข้อเสนอให้ภาครัฐแก้ปัญหาอัตราแลกเปลี่ยนในระยะสั้น 7 ข้อ ที่รัฐสามารถดำเนินการได้ทันที และใช้จนกว่าเงินบาทอ่อนค่าลง คือ 1.อนุญาตให้ผู้ส่งออกถือครองเงินดอลลาร์ หรือบัญชีเงินต่างประเทศสกุลอื่นได้ไม่จำกัดระยะเวลา จากเดิมที่กำหนดให้ถือได้ไม่เกิน 14 วัน 2.อนุญาตให้บุคคลธรรมดาถือครองบัญชีเงินต่างประเทศได้มากขึ้น 3.อนุญาตให้ผู้ส่งออกชำระค่าระวางเรือ หรือค่าวัตถุดิบที่ซื้อในประเทศเป็นเงินดอลลาร์ได้ โดยไม่ต้องทอนกลับมาเป็นเงินบาทอีกครั้ง

4.ขอให้คืนภาษีแก่ผู้ส่งออกรวดเร็วยิ่งขึ้น มีการเปลี่ยนแปลงพิกัดศุลกากร ส่งผลให้ผู้ส่งออกยังไม่ได้คืนภาษี และหากผู้ส่งออกได้คืนภาษีกลับคืนมา จะช่วยเพิ่มสภาพคล่องให้ผู้ประกอบการ 5.รัฐควรมีนโยบายเร่งให้รัฐวิสาหกิจชำระหนี้ต่างประเทศก่อนกำหนด รวมทั้งควรให้รัฐวิสาหกิจนำเงินบาทออกไปซื้อดอลลาร์สหรัฐแล้วฝากในต่างประเทศ 6.สนับสนุนให้นำเข้าสินค้าจากต่างประเทศที่สามารถเก็บสต็อกได้ เช่น น้ำมัน ในช่วงที่เงินบาทแข็งค่า และ 7.จัดตั้งกองทุนช่วยเหลือเอสเอ็มอีที่ได้รับผลกระทบจากอัตราแลกเปลี่ยนในช่วงนี้

มาตรการดูแลค่าเงินในระยะสั้นที่ภาคเอกชนเสนอ คือ การชะลอนำเงินดอลลาร์สหรัฐของภาคเอกชนไทย มาแลกเป็นเงินบาท (ในข้อที่ 1-3) เพื่อไม่ให้บาทแข็งค่าขึ้นเร็ว รวมถึงการนำเงินบาทไปแลกเงินดอลลาร์สหรัฐ เพื่อซื้อสินค้าและบริการหรือใช้หนี้ เพื่อทำให้บาทอ่อนลง (ข้อที่ 5-6) และการช่วยลดภาระต้นทุนและเพิ่มสภาพคล่องให้กับผู้ประกอบการเพื่อบรรเทาปัญหาการปิดกิจการของธุรกิจ (ข้อที่ 3 และ 7)

สำหรับข้อเสนอในระยะกลางและระยะยาวของ กกร.มี 4 ข้อ คือ 1.รัฐบาลควรตั้งกองทุนขึ้นมาบริหารจัดการเงินดอลลาร์ส่วนเกินหรือส่วนขาดในประเทศ โดยถ้าพบว่ามีเงินดอลลาร์จำนวนมากให้หาแนวทางนำเงินดังกล่าวออกไปลงทุนในต่างประเทศ และหากมีเงินดอลลาร์น้อยให้หาทางแนวเพิ่มเงินดอลลาร์ 2.รัฐควรมีแนวทางส่งเสริมให้ผู้ประกอบการไทยไปลงทุนต่างประเทศมากขึ้น 3. ภาครัฐและภาคเอกชนควรร่วมมือกันปรับประสิทธิภาพการผลิตของอุตสาหกรรมไทยอย่างจริงจัง และ 4.รัฐบาลควรเร่งลงทุนโครงการโครงสร้างพื้นฐานขนาดใหญ่ (เมกะโปรเจค)

มาตรการดูแลค่าเงินในระยะยาวของภาคเอกชน จะมุ่งเน้นการใช้เงินดอลลาร์สหรัฐ (ที่คาดว่าจะมีการไหลเข้ามาในประเทศไทยมากขึ้นในระยะยาว) ไปในต่างประเทศอย่างเหมาะสม เนื่องจากการที่เงินดอลลาร์สหรัฐ มีแนวโน้มอ่อนค่าลงในระยะยาว และการที่เงินทุนจากต่างประเทศจะไหลเข้ามาในไทยมากขึ้นหลังจากที่ประเทศไทยมีการเลือกตั้งนั้น จะทำให้บาทมีค่าแข็งขึ้นอีกในอนาคต

ดังนั้นรัฐบาลควรดำเนินการวางแผนการใช้เงินทุนสำรองระหว่างประเทศที่คาดว่าจะมีมากขึ้นอย่างเหมาะสม และจะต้องปรับปรุงกฎระเบียบในการนำเงินไปลงทุนในต่างประเทศของไทยให้สอดคล้องกับสถานการณ์

นอกจากนี้ ยังมีแนวคิดของนักเศรษฐศาสตร์ชั้นแนวหน้าของไทย 2 ท่าน ที่ได้เสนอแนะเรื่องค่าเงินบาทได้อย่างแยบยล ท่านแรกคือ ดร.โอฬาร ไชยประวัติ ที่ปรึกษากิตติมศักดิ์สถาบันวิจัยเศรษฐกิจการคลัง ที่เสนอให้ธนาคารแห่งประเทศไทย (ธปท.) กำหนดกรอบการเคลื่อนไหวการแข็งค่าเงินบาทไม่เกิน 5% ต่อปี เช่นเดียวกับธนาคารกลางของจีน มาเลเซีย อินโดนีเซีย เกาหลีใต้ และสิงคโปร์ ที่ดำเนินการอยู่ในปัจจุบัน เพื่อไม่ให้ค่าเงินบาทผันผวนมากและแข็งมากกว่าประเทศอื่นๆ

แนวคิดนี้ผมเห็นด้วยกับหลักการ (สำหรับตัวเลข 5% นั้น ผมไม่มีความเห็น) ที่ว่า ทางการไทยควรบริหารเงินทุนสำรองระหว่างประเทศให้เงินบาทไม่แข็งมากไปกว่าที่อื่น เพื่อช่วยให้เศรษฐกิจไทยขยายตัวได้ดีในอนาคต ซึ่งเรื่องนี้ไม่ใช่เป็นการฝืนกลไกการตลาด แต่เป็นการบริหารกลไกราคาด้วยความชาญฉลาดเหมือนกับประเทศอื่นๆ ที่ใช้ค่าเงินอ่อนกระตุ้นการส่งออกเพื่อขับเคลื่อนเศรษฐกิจ

ท่านที่สองคือ ดร.วีรพงษ์ รามางกูร อดีตรองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง กล่าวว่า การแก้ไขค่าเงินบาทต้องทำ 2 เรื่องใหญ่ คือ 1.ต้องเข้าแทรกแซงตลาดโดยไม่ให้ขาดทุน ซึ่งวิธีการที่จะไม่ให้ขาดทุนคือลดอัตราดอกเบี้ยลง 1.0-1.5% เพื่อให้สามารถออกพันธบัตรในต้นทุนต่ำมาดูดซับสภาพคล่องและเอาเงินบาทไปซื้อดอลลาร์ ซึ่ง ธปท.ต้องแทรกแซงให้มากพอจนมั่นใจว่าเงินบาทนิ่ง โดยเงินบาทที่เหมาะสมควรอยู่ที่ 36 บาทต่อดอลลาร์ และ 2.ให้รัฐบาลหรือรัฐวิสาหกิจกู้เงินบาทและชำระหนี้ดอลลาร์ออก หากทำได้ 1 หมื่นล้านเหรียญสหรัฐ จะช่วยให้เงินบาทหยุดแข็งค่าได้

แนวคิดนี้ผมเห็นด้วยกับหลักการนะครับ แต่สิ่งที่เห็นด้วยที่สุดก็คือ การแก้ไขปัญหาค่าเงินบาทต้องทำอย่างจริงจัง และต้องหยุดการแข็งค่าของเงินบาทที่ผิดปกติได้ทันท่วงที และไม่ควรปล่อยให้เงินบาทไหลไปตามกลไกการตลาด (ซึ่งผิดปกติ) แล้วทำให้ค่าเงินบาทแข็งไปสู่ระดับ 32 บาทต่อดอลลาร์สหรัฐ หรือต่ำกว่า ซึ่งจะทำให้เกิดปัญหาต่อการส่งออกและการขยายตัวของเศรษฐกิจไทย

แน่นอนครับ การแก้ไขปัญหาการแข็งค่าของเงินบาท ถือเป็นวาระแห่งชาติที่ทุกฝ่ายให้ความสำคัญ และการแก้ไขปัญหาค่าเงินบาทเบื้องต้นได้เริ่มขึ้นแล้ว จากการประชุมของคณะกรรมการนโยบายการเงิน (กนง.) ครั้งล่าสุดในวันพุธที่ 18 กรกฎาคมที่ผ่านมา ซึ่งมีมติลดอัตราดอกเบี้ยตลาดซื้อคืนพันธบัตรระยะ 1 วัน (หรืออัตราดอกเบี้ยนโยบาย) ลงอีกร้อยละ 0.25 ต่อปี มาอยู่ที่ร้อยละ 3.25 ต่อปี เพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ หลังจากประเมินความเสี่ยงต่อการขยายตัวทางเศรษฐกิจยังมีอยู่

การลดอัตราดอกเบี้ยครั้งนี้ กนง.เชื่อว่าจะช่วยภาคเอกชนให้มีต้นทุนด้านดอกเบี้ยต่ำลง สามารถรีไฟแนนซ์เงินกู้และหันมากู้เงินในประเทศ หรือออกหุ้นกู้ในอัตราดอกเบี้ยต่ำ เพื่อนำไปชำระคืนเงินกู้ต่างประเทศ ซึ่งจะมีผลทางอ้อมที่จะช่วยทำให้ค่าเงินบาทมีโอกาสอ่อนค่าลง และเป็นการบรรเทาภาระด้านอัตราดอกเบี้ยให้กับภาคเอกชนและผู้ส่งออกที่ได้รับผลกระทบจากการแข็งค่าขึ้นของเงินบาทในช่วงที่ผ่านมา

คงจะเห็นได้ชัดเจนครับว่า การแก้ไขปัญหาค่าเงินบาทเริ่มเปิดฉากแล้วด้วยการลดอัตราดอกเบี้ยเชิงนโยบาย หลังจากที่มีข่าวอย่างชัดเจนว่ากระทรวงการคลังและธปท. เห็นว่าอัตราดอกเบี้ยเชิงนโยบายไม่น่าจะลดลงอีกแล้ว (ข่าวที่ปรากฏตามสื่อในสัปดาห์ที่แล้ว) แต่การเริ่มต้นด้วยการลดอัตราดอกเบี้ยในการประชุมของ กนง. ครั้งนี้ คือจุดเริ่มต้นในการแก้ไขปัญหาค่าเงินบาทแข็งในระยะสั้น

ละครเรื่องนี้ยังอีกยาวครับ ต้องมีมาตรการอื่นๆ ออกมาเสริมอีก เพื่อยับยั้งการแข็งค่าของเงินบาท

ต้องเอาใจช่วยและให้กำลังใจกับรัฐบาล ในการออกมาตรการทั้งระยะสั้นและระยะยาวเพื่อดูแลค่าเงินบาทเพื่อเศรษฐกิจและสังคมไทยในระยะยาวครับ

"การเริ่มต้นด้วยการลดอัตราดอกเบี้ยในการประชุมของ กนง.ครั้งนี้ คือจุดเริ่มต้นในการแก้ไขปัญหาค่าเงินบาทแข็งในระยะสั้น ละครเรื่องนี้ยังอีกยาวครับ ต้องมีมาตรการอื่นๆ ออกมาเสริมอีกเพื่อยับยั้งการแข็งค่าของเงินบาท"