|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
แม่เลี้ยง
แล้วเหตุการณ์อันเลวร้ายก็ผ่านพ้นไปอย่างทรมาจิตใจกูอย่างแรง
จิงๆไอ้เหี้ยแสบไม่ได้เกี่ยวเหี้ยไรด้วยเลย
เสือกโดนด้วยซะงั้นอ่ะ
เซ็งสัดๆ
แม่ง
วันนี้ทั้งวันเรียนเหี้ยไรไม่รู้เรื่องเลย
ขมปากน้ำลายยืดได้แม่งทั้งวัน
หายเงี่ยนจะดูดบุหรี่ไปเลยว่ะ
สัด
แล้วไม่รู้เป็นเหี้ยไรแม่งง่วงได้ทั้งวัน
ไม่ใช่ว่ากูจะอยากบุหรี่นะ
แม่งเพลียๆซึมๆไงไม่รู้ว่ะ
แต่ก็นะ
แวะไปสั่งดันฮิลลอตใหม่กะอีป้าดำละ
กูจะดูดแม่งให้หายเซงเลยสัด
ห้ามกูดีนัก
กูดูดบุหรี่แล้วไปจุดไฟเผาบ้านมึงรึไงวะ
เหี้ย
.
.
.
.
อาบน้ำเสร็จก็เข้าห้องstudy
"เก่งหายมึนยังวะ" ไอ้แสบที่นั่งอยู่ข้างๆกระซิบถาม
"อาบน้ำแล้วก็ดีขึ้นแหละ" กูตอบ
"ไม่น่าเชื่อว่าแม่งจะมึนยาวนานขนาดนี้เนอะ" มันออกความเห็น
เออว่ะ
จิงของแม่ง
เพราะว่ากูดูดทุกวันยังไม่คิดว่าถ้าอัดรวดเดียวซองครึ่ง
แม่งจะมึนได้เหี้ยดีขนาดนี้
แต่ก็ยังดีนะ
ที่แม่งไม่ให้กูแดกบุหรี่เข้าไป
คงจะอิ่มดีพิลึกว่ะ
สัด
ว่าแล้วก็ยังนึกแค้น
.
.
.
.
.
อ่ะน่าแปลกใจที่ห้องstudyวันนี้
แม่งมีมาสเตอร์มาสลอนหน้าอยู่ครบ
ยังกะรอรับเสด็จใครซักคน
อ่ะนั่นไง
แม่งเดินมาละ
ใส่ชุดขาวยาวลากพื้น
รีดซะเรียบจนแทบไม่มีรอยยับ
ทั้งๆที่ใส่เดินเบ่งทั่วโรงเรียนมาทั้งวัน
ได้ข่าวว่าเป็นผ้านำเข้าจากเมืองนอก
ตัวละหลายพัน
เงินค่าเทอมของพวกกูทั้งนั้นนะนั่นน่ะ
"มีเรื่องหลายอย่างที่ยังต้องปรับปรุง" มันพูดทันทีที่ขึ้นไปยืนอยู่บนแสตนข้างหน้า
"ความตั้งใจเรียนก็เป็นอีกอย่างที่พวกเธอไม่ค่อยให้ความสำคัญเท่าไรนัก"
"ต่อไปนี้จะต้องเพิ่มเวลาเข้าห้องstudyให้มากขึ้นกว่านี้อีก
จะเปลี่ยนเวลาจากหกโมงเช้าถึงเจ็ดโมงเช้า...
เป็นตีห้าครึ่งถึงเจ็ดโมง และในช่วงเย็นทุ่มครึ่งถึงสามทุ่มครึ่งแล้วต้องเข้านอนก่อนสี่ทุ่ม"
สิ้นเสียงมัน
ในห้องก็เงียบกริบ...อึ้งแดก
สัดจะมีเวลาขี้เวลาเยี่ยวมั่งมั้ยวะนั่น
มึงคิดดูตื่นตีห้าอาบน้ำ-ขี้-เยี่ยว-ตด-ชักว่าว
ให้เสร็จภายในเวลาครึ่งชั่วโมง
แล้วมานั่งในห้องทำการบ้านอีกชั่วโมงครึ่ง
แดกข้าวอีกครึ่งชั่วโมงกว่า
พักยี่สิบนาทีเข้าเรียนแปดโมงครึ่ง
พักสิบห้านาที
เที่ยงแดกข้าวแล้วพักถึงบ่ายโมง
เลิกเรียนบ่ายสามครึ่ง
มีบังคับเล่นกีฬาต่ออีกถึงห้าโมงเย็น
อาบน้ำแดกข้าวแล้วทุ่มครึ่งต้องเข้าห้องstudyต่อ
สามทุ่มครึ่งแปรงฟัน
นอน
ตื่นตีห้า
เหี้ย
ไม่มีเวลาได้ทำเหี้ยไรที่เป็นส่วนตัวมั่งเลย
กะให้พวกกูไม่ว่างเลยนะเนี่ย
เกินไปป่าววะ
"ที่สำคัญที่สุด....วันนี้ได้เดินตรวจห้องเรียน แล้วก็พบว่ามีนักเรียนบางคนหลับในห้องเรียน" มันพูด
สัด...
กูรู้ชะตากรรมตัวเองทันที
แม่งยังไม่จบ...
จะฟาดกูให้ได้ว่างั้นเหอะ
"วันนี้มีใครหลับในห้องเรียนบ้าง.....ให้ลุกขึ้นยืนเพื่อแสดงความรับผิดชอบ" มันพูดลอยๆ
แล้วใครต่อใครแม่งก็พากันลุกขึ้นยืน
สัด
ตารางเวลาแน่นขนาดนี้
ใครไม่ง่วงเวลาเรียนแม่งก็เกินไปละ
แม่งลุกกันเกือบ50คนอ่ะ
แต่กูไม่ลุก......จะลุกไปทำเหี้ยไร
อยากรู้เหมือนกันแหละวะ
ว่าแม่งจะทำไงต่อ
"นายสัตยา...วันนี้เธอไม่ได้หลับคาบ6เหรอ" มันเดินมาเพื่อถามกูโดยเฉพาะ
ซึ่งนั่นก็หมายความว่า
มันเดินจากตึกอำนวยการไปตึกเรียนกูซึ่งห่างออกไปอีกเกือบ400เมตร
เพื่อไปเยี่ยมคนพิเศษอย่างกูโดยฉพาะ
"ไม่ทราบดิครับ ผมจำไม่ได้ว่าหลับรึป่าว" กูตอบ
อ้าวไอ้เหี้ยก็เรื่องจริง
ถ้ามึงหลับเองมึงจะรู้ตัวมั้ย
ตอนไหนเวลาไหนใครมันจะไปรู้วะ
เหมือนคนขับรถหลับในอ่ะ
พอมีคนถามว่าหลับเหรอ
แม่งก็ตอบว่าไม่ได้หลับไม่ได้ง่วงกันทั้งนั้นอ่ะ
"คนอย่างเธอมันอ่อนอบรม ไม่มีความรับผิดชอบ เดินตามออกมานี่" พูดจบมันก็เดินนำออกมา
จะมีเหี้ยไร
คงจะลากกูออกไปฟาดโชว์วงสวิงแม่งไง
"กอดอก" มันสั่ง
กูก็กอดอกแหละ
ทำไงได้
แต่ที่สำคัญดิ
ชุดนอนอ่ะเหี้ย
กูไม่ได้ใส่เกงใน
เสื้อยืด
กางเกงแพร
ไม่ต่างเหี้ยไรกะแก้ผ้าให้แม่งฟาด
ฟาดครั้งที่1ผ่านไป
จนถึงครั้งที่6
ซึ่งกูเองก็คิดว่ามันคงมากพอแล้วกับอีแค่นอนหลับในห้องเรียนตอนบ่ายๆ
ใช่ว่ากูจะโง่เรียนได้ไม่ถึง2.00นี่หว่า
กูก็ได้สามกว่ามาตลอดนะ
สิ้นครั้ง6กูก็หันหลังจะเดินกลับเข้าที่นั่ง
กูอดทนถึงที่สดุเลยว่ะ
มึงนึกเอาละกัน
ไม่ยาวขนาดนั้น
คนฟาดตัวใหญ่ขนาดนั้น
เสียงกูโดนฟาดดังไปถึงไหนต่อไหน
"เธอจะไปไหน" มันถามกูน้ำเสียงไม่พอใจอย่างมาก
"ก็กลับที่นั่งไงครับ" กูหันไปตอบ
"ยังไม่เสร็จ เธอจะต้องโดนตีต่อไปจนกว่าไม้เรียวนี้จะหัก" พูดจบมันก็เอาไม้เรียวมาเกี่ยวตัวกูให้เข้าประจำที่
กูก็ไม่ขัดขืนนะ
แม่งอยากจะตีนักกูก็จะจัดให้
"บราเดอร์ครับ ปกตินักเรียนทำผิดกฏโรงเรียนหนักก็โดนตี6ครั้งเท่านั้นเองนะครับ"
"แค่6ครั้งผมก็ว่ามันมากพอแล้วนะครับ" มาสเตอร์ศุภชาติเอ่ยปาก
กูก็ได้แต่หันไปสบตาแล้วยืนพร้อมรอรับชะตากรรมตัวเองต่อ
"ก็เพราะพวกคุณปกครองนักเรียนเหยาะแหยะแบบนี้ไง ถึงได้เป็นแบบนี้ พรุ่งนี้เช้าคุณเขียนรายงานมาถึงผมก่อน7โมง" มันสั่งดุดันเหมือนคนบ้า
มึงจะให้เค้าเขียนเหี้ยไรวะ
กูฉลาดๆยังนึกไม่ออก
มาสเตอร์ศุภชาติแม่งไม่ใช่ร้อยเวรนะไอ้เหี้ย
จะเขียนรายงานควยไรของมึง
กูว่าคนเริ่มเทคะแนนสงสารให้กูละ
สัด
"พรุ่งนี้เรียกผู้ปกครองเธอมา แล้วก็นายนั่นเพื่อนเธอด้วย" มันสั่ง
"นายนั่นไหนครับ..." กูงง
แม่งจะพาลไปถึงไหน
มึงคงหมายถึงได้แสบอ่ะดินะ
เสียงยิ่งเงียบหนักเข้าไปอีก
เงียบสนิท
ทั้งเกรงกลัวความบ้าพลังของมัน
ทั้งอึ้ง
และรังเกียจพฤติกรรมแม่ง
ลำพังกูน่ะไม่เท่าไหร่หรอก
.
.
.
.
.
.
.
..
...
มาละคับ...ม๊ากู
หน้าเครียดยังกะธนาคารจะยึดบ้าน
ดีนะที่เตี่ยกูไม่มาด้วย
ไม่งั้นสงสัยกูคงต้องโดนกดดันมากกว่านี้
อ่ะ......พ่อไอ้แสบตามมาติดๆยังกะนัดกันไว้
.
.
.
ณ..ห้องปกครอง
"เชิญนั่งครับ" ไอ้ถั่วบราเดอร์บ้าพลังเชื้อเชิญด้วยความกระเส่าอยากจะสาธยายเรื่องกูให้พ่อแม่คนอื่นทรมานใจเล่น
อย่าใส่ไข่ละกันสัด
"มีเรื่องอะไรเหรอคะ" ม๊ากูถามเสียงยังดังก้องอยู่ในหูกู แถมหันมาค้อนกูตาเขียว
"ก็เรื่องลูกชายคุณนี่แหละ...รู้สึกว่าจะมีปัญหากับระเบียบของโรงเรียนค่อนข้างมาก"
"แล้วเป็นหัวโจกชักนำให้รุ่นน้องๆทำเลียนแบบ"
"ทั้งบุหรี่ และพฤติกรรมหลายๆอย่าง ผมคงต้องส่งเรื่องให้ฝ่ายปกครองพิจารณา"
"ว่าจะเชิญออกหรือว่าทำทัณฑ์บนเอาไว้ก่อน" มันพูด...เหมือนขู่
"ถึงขนาดนั้นเลยเหรอคะ" ม๊ากูทำเสียงตกใจ
"อย่าให้ถึงขนาดนั้นเลยค่ะ ถ้าทางโรงเรียนต้องการความช่วยเหลืออะไรดิชั้นก็ยินดีค่ะ" ม๊ากูดักคอเหมือนรู้ทัน
สัด
จะเอาอะไรนอกจากเงิน
"ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นหรอกครับ...เกรงใจกันป่าวๆ" มันตอบ
"แล้วลูกชายผมมีปัญหาอะไรเหรอครับ ลูกผมก็ทำตัวดีมาตลอดนี่ครับ" พ่อไอ้แสบถาม
โดยมีไอ้พี่แพทเสือกมาเสนอหน้านั่งอยู่ข้างๆ
"ก็ไม่เชิงครับ......อย่างน้อยก็อยากจะเตือนเอาไว้ครับ ว่าให้เลือกคบเพื่อนหน่อย ถ้าขืนยังคบกันอยู่แบบนี้ ต่อไปคงมีปัญหาแน่ๆ"
นี่หมายความว่าไง
ด่ากูอ่ะดิ
กูมันตัวเหี้ยขนาดจะพาคนอื่นชิบหายได้เลยว่างั้น
มึงเอาอะไรตัดสินล่ะ
ความคิดมึงหรือความคิดใคร
ถ้ามึงจะไล่กูออก
มึงคิดว่าคนอย่างกูเหรอจะสน
แต่ที่กูห่วงคืออะไรรู้ป่าว
กูไม่อยากจากไปจากพวกเพื่อนๆของกูตะหาก
กูมองมึงไร้ค่าจะตายไป
อยากให้มึงได้รู้ตัวเอาไว้
ความรู้สึกของกูและเพื่อน
มีค่ากว่าการที่มึงอยากจะได้ครองอำนาจจอมปลอม
ที่ความจริงแล้วมึงไม่ได้ปกครองให้พวกกูทำตามมึงด้วยหัวใจได้หรอก
มึงอย่าได้เผลอละกัน
กูว่าซักวัน.....มึงได้ผลตอบแทนแน่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แล้วกูก็เดินออกมาก่อนหน้า
ปล่อยให้มันคุยกะผู้ปกครองกูต่อ
"เอาไงดีวะเก่ง" ไอ้แสบถาม
ไอ้เหี้ยนี่ก็เครียดเกินเหตุ
"ช่างแม่งเหอะ จะทำไรได้วะ" ปลงละกู
"จะถึงกะไล่ออกเลยเหรอวะ" มันย้ำ
"ไม่รู้แม่งดิ ถ้ามันจะไล่ออกจิงๆจะทำไงได้"
"ว่าแต่มึงเหอะ......เอาไง" กูถามมันมั่ง
"จะให้กูตอบว่าไงเนี่ย".....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ว่าแล้วพวกม๊ากูก็เดินออกมา
"มันจะเอาตั้งสองแสน" ม๊ากูโดนออกมาบ่นให้ฟัง
สีหน้าเข้าข้างกูอยู่แล้ว...ยังไงม๊ากูก็รักกูเสมอ
ถึงกูจะเหี้ย
แต่กูก็เป็นลูกที่ดีที่รักม๊ากูเสมอมา
"มันจะเอาไปทำไรอ่ะม๊า....ไหนมันว่าเกรงใจ" กูงง
"มันบอกว่าจะทำบ่อปลาตรงข้างตึกอำนวยการเนี่ย......รีดไถชัดๆ" ม๊ากูบ่นต่อ
"แล้วม๊าจะให้มันเหรอ เอาไปซื้อเพชรใส่ดีกว่ามั้งม๊า แม่งจะทำไรช่างแม่งเหอะ" กูบ่น
สัด
กูว่ามันมากไปว่ะ
"แล้วเก่งอยากเรียนที่นี่ต่อป่าวล่ะ" ม๊ากูถามแล้วเอามือลูบหัวกู
กูงง
ยังนึกคำตอบไม่ออก
แต่พอหันไปมองหน้าไอ้แสบ
กูก็ได้คำตอบทันทีว่า
"เรียนต่อดิม๊า"
"แล้วไม่กลัวมันแกล้งเอาแบบนี้เหรอ ย้ายไปเซนต์คาเบรียลมั้ย ให้กู๋เว้งฝากให้" ม๊ากูง้อแม่งที่ไหน
ถ้ามีตังอ่ะมึงไม่ต้องกลัวไม่มีที่ให้เรียนหรอก
"เถอะน่าม๊า.....เดี๋ยวจะเลิกแล้วบุหรี่น่ะ" กูตอบ
"เออ...พูดขึ้นมาก็ดี เพลาๆหน่อยนะ ม๊าห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง" อ่ะบ่นกูต่ออีก
"เถอะน่าม๊า....รู้แล้วน่า" กูพูดแกล้งทำหน้าเสียอารมณ์ม๊ากูจะได้หยุดบ่นซะที
.
.
.
.
"เอางี้ครับถ้างั้นเดี๋ยวผมช่วยออกแสนนึง" พ่อไอ้แสบเอ่ยปาก
"อู้ยยยย....อย่าเลยค่ะ เกรงใจกันป่าวๆลูกชายชั้นมันก่อเรื่องคนเดียว.........."
"จะดีเหรอคะ"
อ่ะ
เหงมะ
ม๊ากูเหรอจะยอมออกคนเดียว
มีคนเสนอจะช่วยไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆอ่ะ
"ดีสิครับ ถือว่าช่วยๆกันไป" พ่อไอ้แสบยืนยัน
"งั้นเดี๋ยววันอาทิตย์หน้าเจอกันนะคะ" อ่ะเอากะม๊ากูสิ
"ม๊าไปก่อนนะลูก อย่าดื้อให้มากนักล่ะ ม๊าปวดประสาทไปหมดแล้วเนี่ย" ปวดประสาทเพราะต้องเสียเงินอ่ะดิไม่ว่า
แล้วที่รีบกลับไม่ใช่อะไรหรอกนะ
กูว่าสงสัยกลัวพ่อไอ้แสบเปลี่ยนใจมากกว่า
"ม๊ารีบๆไปเหอะ...ยิ่งอยู่นานม๊ายิ่งบ่นมาอ่ะ หูชาไปหมดแล้วเนี่ย" กูบ่นมั่ง
"จิงๆเล้ยลูกชั้น" พูดจบก็รีบขึ้นรถหายวับไปทันใด
.
.
.
.
.
.
.
.
"แสบตั้งใจเรียนนะคับ...เดี๋ยววันศุกร์พ่อมารับนะ" พ่อมันไม่พูดอะไรมากอยู่แล้ว
ต่างกะม๊ากูลิบลับ
พูดทั้งวัน...
"คับพ่อ" ไอ้แสบตอบ
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วพ่อกลับก่อนนะ"
"ครับ"
.
.
.
.
"อาครับผมขอคุยกับน้องแป๊บนึงนะครับ" ไอ้พี่แพทพูด
มีเหี้ยไรของมันวะ
.
.
.
งงดิกู
"แสบตั้งใจเรียนหน่อยนะรู้ป่าวว่าพ่อเป็นห่วงขนาดไหน" มันพูดทำท่ายังกะเป็นญาติฝ่ายไหน
"แล้วเก่งนายก็อย่าพาเพื่อนไปในทางที่ไม่ดีเลย เป็นเพื่อนกันทำไมไม่พากันไปในทางที่ดีๆ แทนที่จะตั้งใจเรียน
กลับพากันเกเร" มันพูด
"เป็นไรมากป่ะ รู้สึกว่าพ่อไอ้แสบมันยังไม่พูดขนาดนี้เลยนะ เกี่ยวไรด้วย" กูถามมันแล้วมองหน้าด้วยความสงสัย
"เงียบๆปากไปเหอะ เอาตัวเองให้รอดก่อนเหอะ" กูด่า
เสือกชิบหาย
ไม่ใช่เรื่องของแม่งเลย
มันได้ยินก็ทำท่าขึงขังเหมือนอยากจะต่อยกู
กูคงจะยืนให้มึงต่อยหรอกนะ
สัด
ไอ้เหี้ยเด็กฝึกงาน
ทำตัวยังกะเป็นแม่ไอ้ห่าแสบ
"ฝากไว้ก่อนเหอะ" มันพูด
"เอาเลยมั้ยจะได้ไม่ต้องฝาก" กูสู้
แม่งสงสัยจะเป็นเอามาก
จะว่าทำดีเอาหน้าก็ไม่เห็นจะต้องเสือกมากมายขนาดนี้
...
..
.
.
.
.
รึว่ามันได้เป็นแม่ไอ้แสบจริงๆวะ
สัด
ถึงกะมึนละวะงานนี้
| Create Date : 03 พฤศจิกายน 2552 |
| Last Update : 3 พฤศจิกายน 2552 16:10:20 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 842 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: maximum IP: 202.12.73.3 วันที่: 3 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:57:45 น. |
|
|
|
| โดย: koki IP: 125.25.12.58 วันที่: 3 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:50:17 น. |
|
|
|
โดย: มานีชูใจ  วันที่: 4 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:22:43 น. |
|
|
|
| โดย: khonbeng IP: 192.168.0.100, 124.120.120.167 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:20:01 น. |
|
|
|
| โดย: zardamon วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:53:11 น. |
|
|
|
| โดย: wutskabirds IP: 119.31.93.180 วันที่: 15 ธันวาคม 2552 เวลา:23:40:30 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [