BlogGang.com : : สันดานเสีย : ดัดสันดานเพื่อน2

ดัดสันดานเพื่อน2

เริ่มมีเสียงลากเก้าอี้เพื่อหาที่นั่งเรียนได้ตามใจชอบแต่ด้วยความที่ผมอยู่ท้ายแถวเดี๋ยวที่ดีๆจะเสร็จไอ้พวกที่มันตัวเล็กแล้วเดินเข้าถึงห้องก่อนซะหมด
ผมเลยตะโกนบอกไอ้กระรอกว่า

“ ไอ้กระรอกมึงไปจองที่เดิมให้กูด้วยนะมึง ไม่ได้มึงตาย”
ผมกำชับเสียงสั่งมัน
ไอ้กระรอกกับไอ้ลูกชิ้นวิ่งแซงนักเรียนคนอื่นๆขึ้นไปถึงห้องก่อนใครเพื่อน
แล้วจองทำเลทองไว้ให้ผมเหมือนเดิม

“ ดีมากไอ้กระรอก แหม..แค่นี้หอบเลยนะมึง”
ผมบอกและมองมันด้วยความเหนื่อยใจที่แค่นี้แม่งก็หอบซะฟันหน้ายื่นออกมาค่อนซี่
“ไอ้บิดมึงนั่งในสุด แล้วกูจะนั่งตรงนี้ ไอ้แสบมานั่งข้างกูนี่
ไอ้กระรอกไอ้ลูกชิ้นมึงมานั่งต่อๆไป.......... เออแล้วอีหวานอยู่ไหน “

ผมถามเพราะว่าไม่เห็นมันไม่รู้ว่ามันหายไปไหนของมัน
พอกวาดสายตามองถึงได้รู้ว่ามันไปนั่งสลอนอยู่แถวหน้าสุดของห้องติดกับโต๊ะครูหน้ากระดานโน่น

“ไอ้แสบมึงไปเอาตัวอีอ้วนมานั่งนี่”
ผมบอกไอ้แสบแล้วกำชับด้วยสีหน้าเป็นนัยว่าต้องเอาตัวมันมาให้ได้

ไอ้แสบรีบปรี่เข้าไปหน้าห้องเอากระเป๋านักเรียนและก็จับแขนของอีหวานทำท่าจะลากมันมาด้วย แต่อีหวานก็ออกแรงดิ้นสู้สุดชีวิต

“ไม่นะ เราไม่ไป เราจะตั้งใจเรียนเราอยากนั่งข้างหน้าสุด”
มันพูดไปดิ้นไป ไอ้แสบก็หันมามองหน้าผมว่าจะเอาไงดี
ผมทำหน้าดุขมวดคิ้วว่ายังไงมันก็ต้องมาให้ได้
แต่ขณะที่ไอ้แสบกับอีหวานกำลังฉุดกระชากลากถูกันอยู่นั่นเอง
ไอ้กระรอกและไอ้ลูกชิ้นก็ปรี่เข้าไปช่วยอีกสองแรงโดยไม่ต้องสั่ง ประหนึ่งว่าถ้าอีหวานไม่ยอมมา จะโดนฟันคู่หน้าของไอ้กระรอกเฉาะเอาให้เจ็บปวดทรมานอย่างไม่ปราณี
แต่สุดท้ายอีหวานหรือจะสู้แรงของตะกวดน้อยๆ สามตัวได้

“ หยุด..... หยุด.... พอได้แล้ว” อีหวานออกแรงสะบัดครั้งสุดท้าย
พร้อมขึ้นเสียง
“ไม่ต้องดึงแล้วเดี๋ยวเราเดินไปเองได้” มันตัดบทอย่างไม่สบอารมณ์
สงสัยแม่งคงจะกลัวฟันหน้าของไอ้กระรอกเฉาะหน้ามัน ...เหอๆๆ
ผมกับไอ้บิดยืนอมยิ้มด้วยความพอใจที่ได้ข่มขืนจิตใจคนเล่นเป็นที่สุด
นึกในใจว่าอีหวานเอ๊ย มึงมาซะแต่ทีแรกก็สิ้นเรื่องแล้วมึงเสือกลีลาอยู่ได้

“ให้มันนั่งข้างกูนะ......นะนะ”
ไอ้เหี้ยบิดแม่งเริ่มคิดแผนชั่วอีกแล้วว่ะ
“มึงนั่งริมสุด แล้วถ้ามึงจะนั่งข้างมันกูก็ต้องนั่งติดกับมันดิวะ” ผมชักหงุดหงิด
“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่หว่า เพื่อนๆกันน่า.....น่านะ น่านะ”
ไอ้บิดพูดเหมือนให้ผมทำใจ
“ไม่อ่ะกูรำคาญพวกมึงสองตัวสงสัยแม่งนั่งเล่นนมมันจนหัวนมตั้งวันวันเลยมั้ง กูว่า”
“เออๆๆๆ งั้นกูย้ายไปนั่งที่มึงแล้วมึงมานั่งในสุดแล้วเดี๋ยวกูกับไอ้แสบนั่งประกบมันสองข้าง.... มึงว่าดีป่าวว่ะไอ้แสบ”
ไอ้บิดพูดจบก็หันไปพยักหน้ากับไอ้เหี้ยแสบ
“เยี่ยมยอดดดดดดดด”

ไอ้เหี้ยแสบแม่งยิ้มแบบเหี้ยสุดๆอ่ะแถมพยักหน้าตอบไอ้บิดอย่างช้าๆ
แววตาแม่งนะ เป็นประกายเชียว
ส่วนอีหวานเหรอไม่ต้องสงสัยอ่ะแม่งยืนบิดหน้าแดงๆ
แต่ก็แสร้งทำเป็นไม่พอใจ
แต่กูว่านะแม่งคงดีใจที่รู้สึกตัวว่าเหมือนก้อนขี้อุ่นๆที่หมาสองตัวกำลังจะแย่งกันแดก หึย.........ไม่อยากนึกว่ะ หยะแหยง

พอจัดแจงที่เสร็จมาสเตอร์ประจำชั้นผมก็เดินมาพอดี โดยผมมีผมนั่งอยู่ริมสุดมุมด้านในสุดของห้อง ถัดมาเป็นไอ้บิด อีหวาน ไอ้แสบ ไอ้กระรอก
และปิดท้ายด้วยไอ้ลูกชิ้น

“เอ้านักเรียนเงียบๆได้แล้ว”
เสียงมาสเตอร์เอาไม้ลบกระดานเคาะที่โต๊ะแล้วบอกให้นักเรียนกลับเข้าสู่ความสงบ
“ครูชื่อมาสเตอร์เปรม.....นะ พวกเธอคงรู้จักกันหมดแล้ว”
รู้จักละมั้งแม่งเป็นหัวหน้าฝ่ายปกครองนี่
“นอกจากครูจะเป็นครูประจำชั้นพวกเธอแล้วครูยังสอนวิชาวิทยาศาสตร์ให้กับพวกเธอด้วย”

นอกจากแม่งหน้าตาหน้าเบื่อแล้วยังสอนวิชาน่าเบื่ออีกนะ แต่ยังดีที่แม่งไม่สอนภาษาไทยอ่ะ ว่าแล้วครูประจำชั้นผมก็กวาดสายตามองไปทั่วๆห้อง
เพื่อสังเกตดูใบหน้าของนักเรียนทั้งห้อง นักเรียนคนอื่นๆแม่งทำหน้าระรื่นยิ้มแย้มทักทายครูประจำชั้นอย่างประจบสอพลอเป็นที่สุด ส่วนผมสองสามตัวข้างหลังน่ะเหรอ
หลบสายตากันจ้าละหวั่นไม่กล้ามองหน้าว่ะกลัวๆแม่งบอกไม่ถูก

“ไอ้บิดมึงดูหน้าแม่งดิ ยังกะพวกรับจ้างฆ่าตัดตอนว่ะ”
ผมบอกมันแววตาเลิ่กลั่ก
“เออว่ะ.........สายตาแม่งโคตรดุอ่ะ”
ผมมองหน้าไอ้เหี้ยบิดแล้วสะท้อนมองตัวเองว่ากูเป็นเหี้ยอะไรวะเนี่ย
จะทำตัวเหมือนผีปอบไม่กล้าสบตาคนทำไมวะทั้งๆที่(ยัง)ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนี่หว่า

“ครูจะตรวจความสะอาดของห้องทุกวัน ซึ่งครูเน้นเรื่องนี้เป็นพิเศษ
โดยให้พวกเธอจัดเวรกันทำงานวันละห้าคนผลัดกันทำไปเรื่อยๆ
และหากเกิดข้อผิดพลาดเวรทั้งห้าคนต้องรับผิดชอบ
รวมทั้งความสะอาดของร่างกายพวกเธอทุกคนด้วย “

มาสเตอร์แม่งพูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้ซึ่งความอ่อนโยน
“ไรวะ” ผมกับพวกๆหันมองหน้ากันงงๆ
“แล้วครูจะตรวจเล็บมือและเล็บเท้าของพวกเธอด้วยให้พวกเธอหมั่นดูแลให้พร้อมทุกเมื่อที่ครูเรียกตรวจ”
พูดรอบที่สองเสียงแม่งเข้มกว่าเดิมอีก

“ห๋า.............อะไรของแม่งวะ” ผมสบถ
“แม่งพูดจิงพูดเล่นวะ” ไอ้บิดก็คงงงพอๆกับผม
ขณะที่ผมกำลังตะลึงงันกับคำสั่งที่ไม่เคยเจอมาก่อนอยู่นั้นไอ้กระรอก
ไอ้แสบและอีหวาน
กำลังยกมือขึ้นมาแล้วก้มมองเล็บมือทั้งสิบของมันแล้วแทะๆๆๆๆ
“มึงทำเหี้ยอะไรของพวกมึงวะ” ผมเสียงดุหน้าตาสงสัย
“เราต้องรีบทำความสะอาดเดี๋ยวมาสเตอร์จะตรวจเล็บ” ไอ้กระรอกรีบบอก
“มันยังไม่ตรวจวันนี้หรอกน่ามึงอย่ามารู้ดีเลย”

ไอ้บิดพูดไม่สบอารมณ์เหมือนจะปลอบใจตัวเองที่เล็บมือแม่งก็นะ.............โสโครกไม่ใช่น้อย ส่วนผมก็เล็บไม่ยาวอยู่แล้ว ส่วนไอ้เหี้ยแสบดิ
กระแดะไว้เล็บนิ้วก้อยไม่รู้แม่งเอาไว้แคะเหี้ยไรของมัน
“ไหนเธอแบมือให้ครูดูเล็บซิ” มาสเตอร์แม่งเริ่มละ
“เฮ้ยไอ้เก่ง.......แม่งเอาจริงว่ะ”
ชิบหายละดิไอ้แสบแม่งหน้าซืดเผือดเลย
“อ้าวนักเรียนคนอื่นๆเตรียมตัวไว้เลยนะถอดรองเท้าไว้รอครูเลยนะจะได้ไม่ต้องเสียเวลา”

บรรยากาศในห้องแม่งเงียบสงัดไปเลย ผมก้มดูเล็บมือตัวเองแล้วก็ถอดรองเท้าแบบคิดว่าไม่น่ามีปัญหา หันไปอีกทีไอ้เหี้ยกระรอกแม่งรีบแทะฟันยังกับกระต่ายอดอยาก
แม่งกะจะกัดเล็บมันให้กุดทุกเล็บเลยมั้ง ไม่รู้แม่งจะกลัวเหี้ยไรของมัน

" มึงจะกัดเล็บหาพ่อมึงเหรอไอ้กระรอก เหี้ย....เสียบุคคลิคหมด"

มันหยุดกัดเล็บแล้วหันมามองหน้าผมทั้งๆที่นิ้วมือแม่งยังคาปากอยู่เลยอ่ะ ......แล้วมันก็รีบแทะเล็บของมันต่อ ผมคิดในใจว่าแม่งคงสุดจะเยียวยาแล้วอ่ะ
มาสเตอร์เปรมก็ตรวจเล็บมาเรื่อยๆอ่ะนะ บางคนแม่งก็โดนจดชื่อเตือนครั้งแรก คนที่แม่งสกปรกมากๆก็จะโดนแปรงลบกระดานตีที่หลังมืออ่ะ
ท่าทางจะเจ็บเอาเรื่องเลยมึง อีหวานแม่งคงรอดเพราะเค้าเป็นสาวอนามัย
ไอ้ชิ้นก็โดนเตือนแต่ที่เหลือดิ....

" โอ้โหทำไมเล็บเธอมันน่าเกลียดแบบนี้ น้ำลายยังไม่แห้งเลย
ทำเป็นเด็กอนุบาลไปได้ "

แววตาของไอ้กระรอกห่อเหี่ยวและสิ้นหวังมากๆซึ่งต่างไปจากตอนแรกที่มันคงมั่นใจว่าจะได้รับคำชมว่าเล็บของมันนั้นช่าง.............ขาวสะอาดเสียเหลือเกิน
สีหน้ามันตอนนี้เจ็บจนปริ่มว่าจะร้องไห้.....เหอๆๆ
" ผัวะ ๆ "

โดนเลยครับไอ้กระรอกโดนฟาดไปเต็มๆที่หลังมือคับแม่งสะบัดมือยิกๆๆๆๆ
ท่าทางจะเจ็บชิบหาย
" สัดกูบอกแล้ว ไม่รู้แม่งจะกัดหาเหี้ยไร "
ไอ้แสบกัดฟันพูดเบาๆเสียงกระซิบกระซาบ
" แล้วนี่เธอจะไว้เล็บยาวๆแบบนี้ทำไม " มาสเตอร์เปรมถามไอ้แสบ
" แคะขี้มูกครับ " ไอ้แสบตอบเสียงดังฟังชัด
" ผัวะ ๆ ๆ ๆ สกปรกทั้งพฤติกรรมและเจตนาเลยนะแก "
มาสเตอร์เปรมตีมันเน้นๆกับน้ำเสียงที่คงหมั่นเขี้ยวมันสุดๆ โดนไป4
" ซี๊ดๆๆๆๆ " ไอ้แสบครางหงิงๆ มันคงไม่ได้เสียวหรอกกูว่า
ส่วนอีหวานรอด
" ไหนแบมือซิ ผัวะ ๆ ๆ เธอเอามือไปจกอะไรมา.." โดนไปสามคับไอ้บิด

นี่ขนาดมันพยายามแคะขี้เล็บออกไปมั่งแล้วนะ เหี้ยคนหล่อแม่งสกปรกว่ะ
ผมรอด....อิอิ

" ต่อไปนี้พวกเธอเตรียมตัวพร้อมให้ครูตรวจความสะอาดได้ทุกเมื่อนะ " ..
" ไอ้เหี้ยกระรอกเด๋วมึงไปหากรรไกรตัดเล็บมาไว้ที่นี่เลยนะมึง "
ไอ้บิดอารมเสียหันไประบายใส่ไอ้กระรอก ไอ้กระรอกก็ทำหน้างงๆ
ไม่ต้องสงสัยอ่ะไม่ว่ามีเรื่องอะไรหน้าแม่งก็งงอยู่ตลอดอ่ะ
ต้องเข้าใจนะ เด็กเนิร์ดอ่ะ
" พวกเธอคงพอรู้จักกันมาบ้างแล้วจากค่ายซัมเมอร์คอร์สนะ
งั้นครูจะให้พวกเธอเลือกหัวหน้าห้อง "
พวกผมมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ก็แม่งไม่มีใครอยากเป็นอ่ะ ขี้ข้าชัดๆ
" ครูจะให้เธอเสนอชื่อเพื่อนเธอมา ซัก5คนละกัน "
" ผมเสนอหวานครับ ฉลาด สะอาด เรียบร้อย ขยัน ซื่อสัตย์ อดทน"

ผมชิงเสนออีหวานก่อนเลยคับ ก่อนที่จะมีหมาตัวไหนแม่งเสนอชื่อผม
พอมาสเตอร์ได้ฟังคำสาธยายสรรพคุณอีหวานจากผมก็อมยิ้ม
แล้วอีหวานก็กลายเป็นตัวเต็งในบัดดล

" คนไหนชื่อหวาน " มาสเตอร์กวาดเสียงถามคนในห้อง
ซึ่งก็ต่างพากันงงว่าใครวะ "หวาน"ไอ้บิดกับไอ้แสบรีบจับแขนอีหวานคนละข้างแล้วยกชูขึ้นสุดแขนยังกะนักมวยชกชนะ
อีหวานก็ไม่มีปฏิเสธนะนั่งอายหน้าแดงเหมือนตูดลิงเลยดิแม่งยิ่งขาวๆอยู่...... นมแม่งงี้ถลนเชียว

" ใครจะเสนอชื่อเพื่อนคนไหนอีกมั้ย " มาสเตอร์ถาม
พวกเด็กในห้องก็หันมองหน้ากันเลิ่กลั่กแล้วก็หันมามองพวกผม
ไอ้บิดกับไอ้แสบทำหน้าขู่ไอ้พวกนั้นในความหมายว่าห้ามเสนอชื่อใครนะมึงไม่งั้นมึงเจอ ทุกคนในห้องเลยเงียบกริบ
" อ้าวทำไมไม่มีใครเสนอเพื่อนคนอื่นๆมาบ้าง "
" เค้ากลัวสู้หวานไม่ได้กันคับ " ไอ้แสบเชียเมียมันขาดใจ
" งั้นให้นายนี่เป็นหัวหน้าห้องละกัน "
" เย้ๆๆๆๆ " ไอ้สองตัวเดิมดึงแขนอีหวานลุกขึ้นชู แหกปากดีใจซะยังกะอีหวานแม่งชนะแมนยู 4-0

ไม่รู้แม่งจะดีใจอะไรขนาดนั้น หมดเวลาคาบแรกจริยธรรมพอดี วันทั้งวันไอ้สามตัวผัวเมียนี่แม่งก็พล่ามเยินยอดีอกดีใจกับตำแหน่งเบ๊ประจำห้องคนใหม่ของมันซะเหลือเกิน
จนแทบไม่ได้มีความรู้อะไรซึมซับติดหัวกลับไปตึกนอนเลย เออ ......นึกขึ้นมาได้พอดี

" ไอ้กระรอก ไอ้ลูกชิ้น มึงจดครบทุกวิชาป่าววะ"
ผมถามมันสองตัวด้วยความไฝ่เรียน
" เกือบหมดเลย" ไอ้กระรอกตอบเสียงอ่อยๆ
" มึงหมายความว่าไงวะเกือบหมดแสดงว่าไม่หมดดิวะมึง" ผมสงสัย
" ก็แสบกะบิดอ่ะเล่นกับอีหวานทั้งวันเลยอ่ะ แขนก็มากระแทกเราตั้งหลายที
เลยจดไม่ครบอ่ะ " มันตอบหน้าเจื่อนๆ
" แล้วไอ้ลูกชิ้นมึงจดมาหมดป่าววะ " ผมถามไอ้ชิ้น
" เราก็จดนะแต่ว่าเรานั่งดูพวกบิดเล่นกันอ่ะหนุกดีเลยให้กระรอกจดแทน "
แม่งตอบแบบนี้ผมงี้งึดขึ้นมาเลย
( งึดเป็นคำย่อมากจากคำว่าหงุดหงิดสุดๆ)
" มึงสองคนนี่มันน่าตบกะโหลกมั้ยวะ แทนที่แม่งจะตั้งใจจดมาให้ครบ
แม่งน่าว่ะ......" ผมหงุดหงิดและผิดหวังในความบกพร่องในหน้าที่ของมัน
" ทีหลังนะมึงจดมาไม่ครบนะมึงเตรียมแดกยำตีน " ผมขู่แม่งไอ้กระรอกกะไอ้ลูกชิ้นหันมองหน้ากันทำปากจู๋
" เฮ้ยเก่งไปฉลองรับตำแหน่งหัวหน้าห้องให้น้องหวานเค้าหน่อยดิวะ น่านะ
ร้านป้าดำที่มึงบอกเลยมึง" ไอ้บิดเสนอ
" ใช่ๆเก่งบอกเราเมื่อเช้าว่าจะพาเรามาเลี้ยงร้านป้าดำอ่ะ "
ไอ้กระรอกสีหน้าระรื่นขึ้นมาทันทีเปลี่ยนจากเมื่อกี๊เป็นคนละคน
แล้วที่เหลือไม่ต้องพูดถึงทำหน้าลุ้นยังกะหมารอเจ้าของให้อาหาร
" ไปเหอะเชื่อกู " ไอ้แสบบอก
" ทำไมกูต้องเชื่อมึง โป๊ก " ผมพูดแล้วเขกหัวแม่งทีนึง
แต่จะว่าไปก็บอกกับไอ้กระรอกไว้เมื่อเช้าจิงๆ....
อยากไปอยู่แล้วด้วยแหละแต่รักษาฟอร์มไว้ก่อน
" เออๆๆ ไปก็ไปวะ "

Create Date : 20 มิถุนายน 2550

Last Update : 20 มิถุนายน 2550 2:48:43 น.

9 comments

Counter : 640 Pageviews.